ต่างด้าว คนไทย คนพื้นที่สูง และชนเผ่า
เมื่อได้มาเริ่มทำงานที่จ.แม่ฮ่องสอน
ผมได้รู้จักคำศัพท์ใหม่ในชีวิตคือ คนต่างด้าว หรือต.ด . หรือ...พลัดถิ่น
เมื่อครั้งที่เป็นแพทย์ใหม่ๆ ผมจะเห็นว่าเขาเหล่านี้จะมารับบริการและต้องจ่ายเอง หรือไม่ก็ศูนย์อบยพจะเป็นคนรับผิดชอบ
เมื่อย้ายมาอยู่ที่รพ.ชุมชน
สัดส่วนของคนต่างด้าวที่ผมเห็น
ที่มารับบริการนั้นมีมาก มากจนรู้สึกได้
แรกเริ่มผมมักคิดว่าทำไมเขาต้องเข้ามาบ้านเราเมืองเรานะ
บางครั้งคิดไปว่าต้องเป็นภาระกับบ้านเราเมืองเรา โดยเฉพาะงานรักษาพยาบาลและดูแลสุขภาพ
ด้วยเวลาที่ผ่านไป ด้วยมุมมองที่กว้างขึ้น
ความมีเมตตาจิต ความเข้าใจต่อผู้คนเหล่านี้ ดูเหมือนจะมากยิ่งๆขึ้น
เป็นความเข้าใจที่ผ่านกระบวนการหลายอย่าง
ความทุกข์ทางกาย ความเจ็บป่วย ที่ผ่านการเยียวยา
ความทุกข์ทางสังคม เรื่องราวต่างๆของชีวิต
เรื่องราวที่ได้ร่วมรับรู้ ร่วมผ่านประสบการณ์นั้นๆ
นอกจากความเจ็บป่วยอย่างเดียว
จนทุกวันนี้ความรู้สึก ความเข้าใจต่อคน...เพื่อนมนุษย์ของเรา
มีมากขึ้น ดีขึ้น ไปในทางที่น่าจะถูกต้องยิ่งๆขึ้น
...ผมชอบเรียกว่าพี่น้องต่างด้าว...มากกว่า ต.ด. เฉยๆ
...ความรู้สึกคือ เราเป็นคนเหมือนกัน
...มีความเท่าเทียมกัน ในศักดิ์ศรีของความเป็นมนุษย์
...ควรได้รับการดูแล และปฏิบัติที่เท่าเทียมกัน
....
ปัญหาที่ยังพบอยู่
- คนบ้านเรามักจะยังมองและรู้สึกว่าเขาคือคนอื่น...
- อาจจะถูกมองเป็นพลเมืองชั้น2
- สิทธิการรักษาพยาบาลที่ยังไม่ครบถ้วน ครอบคลุม
- การถูกเอารัดเอาเปรียบจากคนพื้นที่ ทั้งชาวบ้านและจนท.บางส่วน(ส่วนน้อย)
-ปัญหาอื่นๆ...
เรื่องที่ผมสัมผัสบ่อยๆมากที่สุดคือ เรื่องสิทธิการรักษา ค่ารักษา
ที่รพ.ของเรา ยอดค้างชำระมีเกือบทุกคนที่ยังไม่มีสิทธิ
เพราะวันนี้ได้เรียนรู้เรื่องสิทธิ์อีก เป็นคนไข้ที่เข้ามาบ้านเราทีหลัง
ไม่สามารถขึ้นทะเบียนได้ ค่าใช้จ่ายก็มากเหมือนกัน
สิ่งที่ผมทำได้คือ ค้างชำระไว้ก่อนก็ได้ มีเท่าไหร่ก็ค่อยๆเอามาให้
ก่อนนี้เคยอน.(อนุเคราะห์) หรือยกเว้นให้บ่อยๆ แต่ก็มีการทักท้วงว่าไม่สมควรทำบ่อย
เพราะว่า รพ..ของเราก็ติดหนี้และขาดทุนเป็นหลัก6 หลายล้าน....
เรื่องเล่าจากการทำงานครับ
ความเห็น (9)
- สวัสดีค่ะ อาจารย์
- อ่านแล้วชื่นใจแทนคนไข้ค่ะ แต่กับการขาดทุนหรือว่ามีหนี้สินช่างไม่เป็นใจเอาเสียเลยนะคะ
- ชื่นชมค่ะ
สวัสดีค่ะคุณหมอคะ
ดิฉันเพิ่งเจอเรื่องคล้ายๆกันแบบนี้ค่ะ
น้าสาวคนเลี้ยงหลาน เป็นโรคหัวใจ เข้าร.พ.มาหลายหน แต่ไม่มีบัตร เดิมเป็นชาวกรุงเทพแต่ตามสามีไปอยู่อุบล ดิฉันแนะนำให้เขาไปติดต่อประชาสงเคราะห์ ครั้งแรกเสียค่าใช้จ่าย 4000.00
ครั้งสุดท้าย เข้าICUอีก 10 วัน ร.พบอกค่าใช้จ่ายหลายหมื่น
อยู่อีกไม่กี่วันก็สีย รวมแล้วเป็นแสน
ไปอ้อนวอนประชาสงเคระห์ เลยจ่ายไป 4000.00 อีก
สรุปเขาเป็นคนไม่มีบัตรค่ะ ไม่เคยทำบัตร
ฟังแล้วก็สงสาร แต่เขาก็ไม่เอาใจใส่ไปทำบัตรด้วย เลยเป็นบัตรทองไม่ได้
ในความเห็นคุณหมอว่า แบบนี้ ควรแก้ไขตรงไหนดีคะ
มาชื่นชมท่านทั้งหลายที่แสนจะมนุษย์นิยม
ขอให้ท่านทั้งหลายเจริญก้าวหน้า มีความสุขในชีวิต
ขอให้จิตใจที่ดีงามที่ท่านมีต่อเพื่อนมนุษย์ที่ไร้รัฐส่งผลให้ท่านได้รับแต่สิ่งที่ดีงามตลอดไป
สวัสดีครับอาจารย์
ขอบเขตของความเมตตา กรุณา มันมองไม่เห็น เพราะมันไม่มี
ช่วยอนุเคราะห์ ไปเลยครับ ถึงโรงพยาบาลเราเป็นหนี้ เดี๊ยวรัฐบาลก็จะต้องหาทางแก้ไขเอง ไม่มีโรงพยาบาลรัฐบาลที่ล้มละลายหรอกครับ และก็คงไม่เกี่ยวกับคนต่างด้าวด้วย เพราะ แถวบ้านพี่ มีโรงพยาบาลที่เป็นหนี้หลายล้าน ตั้งหลายโรงพยาบาล เราจะเอาการเก็บเงินจากคนเหล่านี้ไปชดเชยภาระหนี้สิน ก็ดูกระไรอยู่
เชียร์ให้ อนุเคราะห์ต่อไป !
สวัสดีครับพี่หมอจิ้น
***ไม่เห็นพี่หลายวันเลยครับ
***ช่วงนี้งานยุ่งหรือเปล่าครับ
*** ขอบคุณมากๆครับ วันหลังจะเขียนเรื่องประสบการณ์สงเคราะห์ในโรงพยาบาลเพ่มเติมครับครับ จะพยามให้มากๆอย่างที่พี่แนะนำครับ