เวลากับความทรงจำ

          ความทรงจำกับห้วงแห่งเวลา        

                ความทรงจำของคน   ถือได้ว่าเป็นหน่วยความจำที่ดีเลิศยิ่งกว่าเครื่องคอมพิวเตอร์ใด ๆ เพราะมีความสามารถในการจดจำบันทึกข้อมูลต่าง ๆ ได้มากมาย โดยมิรู้จักคำว่าหน่วยความจำเต็ม  ในทางตรงกันข้ามกลับสามารถบันทึกข้อมูลและจดจำสิ่งต่าง ๆ ไว้ได้มากมายโดยไม่รู้จักจบสิ้น  ซึ่งถือเป็นข้อดีที่ยิ่งใหญ่ชนิดหนึ่ง แต่ในความเป็นข้อดีนั้นก้อมีข้อเสียแฝงอยู่ด้วยเหมือนกัน อาจะเป็นเพราะความทรงจำของเราแต่เราไม่สามารถที่จะบังคับหรือควบคุมให้เป็นไปตามดั่งใจต้องการได้ทุกประการ จะเห็นว่าบางครั้งบางเรื่องเราอยากจำแต่กลับลืม และบางครั้งบางเรื่องอยากจะลืม แต่ทำไมจึงจำได้อย่างแม่นยำอย่างมิรู้ลืม  ที่เป็นเช่นนั้นผู้รู้บางท่านกล่าวไว้ว่าเพราะข้อมูลหรือเหตุการณ์นั้น ๆ ถูกบันทึกไว้ในจิตใต้สำนึกของเรา ทำให้ยากแก่การลบลืมอย่างทันทีทันใด เราจึงพบหรือประสบปัญหากับเรื่องหรือเหตุการณ์บางอย่างที่เราอยากลืม แต่เราก้อไม่สามารถจะลืมมันลงได้

                ทั้งนี้เป็นเพราะความละเอียดอ่อนของชีวิตและจิตใจของคนเราที่ถูกหล่อหลอมและกลั่นออกมา เป็นคนและมีความทรงจำที่แตกต่างกันไป และบางครั้งห้วงเวลาแห่งความทรงจำและความคิดถึงของแต่ละคนนั้นมีลิมิตหรือขีดจำกัดที่ต่างกัน