กลอนกำลังใจ
อ่านแล้วดีนะ
วับแวมแกมระเรื่อเรื้อ นัยตา
เนืองเนื่องณ ชลนา ระรื่นรื้น
ละมุนตละอุรา พร้องพิภพ
สะกดมิอดสะอื้น เพราะอกเอื้อนขานเฉลยฯ
มองแววตาก็ผ่าวพ้น รำพัน
ฤาผิร่ำจำนรรจ์ พิเราะไว้
แรงรัก ธ ภักดีครัน พราวพร่าง
แลสล้างรอบไท้ สถิตย์นั้นเนืองนองฯ
ผันพักตร์สลักเฝ้า เนาว์นาน
ตราบลุกัปล่วงลับกาล สดับได้
จุ่งประจักษ์เสมอวาร วาระเก่า
พรรคและเผ่าสลายไซร้ มิต่างแม้นธราเดียวฯ
ลบเลือนรอยระส่ำร้าว ภายใน
ร่วมสมัครหฤทัย พิลาศล้น
สมานวรสมัย น้อมประณต
ลืมเรื่องสลดพ้น สละแล้มโนในฯ
คำสำคัญ (Tags): #กลอน
หมายเลขบันทึก: 122059เขียนเมื่อ 25 สิงหาคม 2007 17:43 น. ()ความเห็น (2)
เป็นกลอนที่ดีมากเลยจ๊ะ
ไม่ค่อยรู้เรื่องเลยคะ