ความเป็นครู
ผมไปสัมมนาเตรียมฝึกประสบการณ์วิชาชีพครูเต็มรูป สำหรับนักศึกษาครุศาสตร์ 5 ปีมาครับ ที่กัสซันรีสอร์ทฯ ลำพูน อาจารย์ที่ไปกันส่วนมากจะเป็นอาจารย์ผู้ใหญ่ ผู้อาวุโส ผ่านงานสอน งานวิจัย และหน้าที่การงานทั้งด้านบริหารและมวลชนมามาก งานนี้สำหรับผมจึงมีค่ามากในการเก็บเกี่ยวประสบการณ์จากท่านอาจารย์ผู้ใหญ่ทั้งหลาย
สิ่งแรกที่มองเห็นความเป็นครูอย่างแจ่มชัดจากท่านเหล่านั้นก็คือ เมื่อมีการถกกันในประเด็นคุณธรรมจริยธรรมของครู ท่านเหล่านั้นล้วนให้ความสำคัญและเห็นว่าเป็นประเด็นหลักที่ครูผู้นิเทศก์จะต้องมีและคำนึงถึงให้มากที่สุด โดยหลายท่านเห็นร่วมกันว่า เราจะต้องคำนึงถึงนักศึกษาให้มากที่สุด อย่าเอาเราเป็นเกณฑ์ เพราะถ้าเอาเราเป็นเกณฑ์ นักศึกษาคงไม่ผ่านฝึกประสบการณ์ เพราะประสบการณ์ของพวกเรากับของเขาต่างกันอย่างลิบลับ
ท่านจึงเสนอว่า หากตรวจชิ้นงาน สังเกตพฤติกรรมการสอน สอบถามนักศึกษาแล้ว เห็นว่า เขาสามารถพัฒนาศักยภาพได้ โดยเราแนะนำเขา เพื่อให้ไม่หลงทาง ก็สมควรที่จะให้เขาผ่าน ไม่ควรปิดกั้น โดยเอาตัวเราเป็นบรรทัดฐานจนเกินไป
ผมได้ยินท่านอาจารย์อาวุโสทั้งหลายพูดกันอย่างนี้ ในฐานะครูผู้น้อย รู้สึกอิ่มเอมใจที่ผู้ใหญ่ใจดีทั้งหลายท่านต่างก็คำนึงถึงลูกศิษย์ลูกหา ผมถือว่านี่คือแบบอย่างที่ดีงามของท่านผู้ใหญ่ ที่ท่านไม่ต้องบอกกล่าว แต่ได้แสดงให้เราเห็นเป็นต้นแบบที่งดงามและผมจะจำไว้และปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัดในความเป็นครูเหมือนท่านเหล่านั้น
ขอบคุณไม้แก่ทรงคุณค่า ที่คอยเป็นร่มเงาปกป้องภยันตรายให้แก่ผองศิษย์จนกว่าจะแห้งเหี่ยวตายไปอย่างสมค่า-สมค่าความเป็นครู
...ใครคนหนึ่งคนนั้นในวันก่อน
คอยพร่ำสอนให้ฉันหมั่นอ่านเขียน
ใครคนหนึ่งคนนั้นเฝ้าพากเพียร
ให้ฉันเรียนฉันรู้อยู่ทุกวัน...
ใครคนหนึ่งคนนั้นในวันนี้
คอยช่วยชี้แนะแนวทางอย่างสร้างสรร
ใครคนนั้นคนนี้คนเดียวกัน
คือครูฉันผู้แน่นหนัก-รักศิษย์ครู....
แด่คุณครูด้วยดวงใจครับ จากใจครูน้อย
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น