บันทึกการเดินทางที่วัดพู เมืองจำปาสัก(๔)
ผมข้ามที่จะเล่าเรื่องประวัติศาสตร์ของลาวไปที่ วิถีชีวิตของชาวลาวที่ได้ฟังในรถนะครับ
วิถีชีวิตของชาวลาว ส่วนหนึ่งเขาชอบการเสี่ยงโชคจาก การออกสลากกินแบ่งของรัฐบาลหรือล็อตเตอรี่ โดยจะทำการออกทุก 5 วัน และทุกวันพฤหัสบดี จึงทำให้เห็นว่า รัฐบาลลาวอาจจะไม่มีรายได้จากการค้าขายด้านอื่น ๆ มากนัก ในวันที่ออกสลากกินแบ่งนั้น ชาวบ้านและข้าราชการไม่มีอันจะทำการทำงาน เพราะต้องรอดู รอฟังผลที่ตนซื้อสลากกินแบ่งว่าจะถูกหรือไม่
เวลาประมาณสามโมงกว่า ๆ ของวันที่ 11 สิงหาคม 2550 จึงมาถึงท่าเรือบ้านวังม่วง ขณะรอเรือข้ามฟาก มีฝนตกลงมาไม่มากนัก และเรือที่จะข้ามเป็นเรือขนานยนต์สามารถบรรทุกขนาดเล็กได้ประมาณ 6 คัน รอประมาณ 15 นาที จึงได้ขึ้นไปบนเรือ มองข้ามฟากไปเห็นยอดเขาภูเก้าเสียดเมฆ อยู่เบื้องหน้าและได้เห็นสภาพวิถีชีวิตสองฝั่งน้ำโขงยามน้ำหลาก ริมฝั่งน้ำโขงจากท่าเรือบ้านวังม่วงถึงท่าเรือฝั่งตรงกันข้ามคะเนว่าน่าจะมีความกว้างประมาณ 1 กิโลเมตรเศษ ๆ ซึ่งถือว่ากว้างมาก และน้ำไหลเชี่ยวแรงมากเลยทีเดียว
วิถีชีวิตของชาวลาวใต้ ที่เห็นในช่วงนี้ ได้เห็นสภาพการดำรงชีวิตจากการค้าขายตามบริเวณท่าเรือ มีแม่ค้าขายผลไม้ ขายน้ำ ขายผ้ากันฝน ขายอาหาร ขายเสื้อผ้า ขายครกไม้ แม้บนเรือที่บรรทุกนักท่องเที่ยว ก็มีการขายขนมจีน มีเด็กขายข้าวเหนียวห่อปิ้ง หมากฝรั่ง ของขบเคี้ยว และของที่ระลึกต่าง ๆ
ภาพแม่ค้าเด็กขายหมากฝรั่งชื่อ น้องนาง
โปรดติดตาม...ครั้งหน้าจะเอาภาพสาวลาวมาฝากครับ
