ทัมมัง
นาย ปัณณวัฒน์ ปัณณวัฒน์ คงแก้ว

มอง


มองไปบนฟ้าดูว่าฟ้ากว้างใหญ่มองลงดินเห็นแค่ปลายเท้าตัวเอง แล้วจะมองอะไรอีกเล่า เรายังมองตัวเองเห็นไม่หมดเลย

 วิถีของปุถุชน ดำเนินไปตามครรลอง แบ่งปันสาระ ค้นหาเงื่อนไข มองหน้ามองหลัง  ก้มเงยแหงนมอง แสวงหาสิ่งใหม่ ย้อนรอยสิ่งเก่า ค้นพบส่วนว่าใช่แบบไม่ชัด   เล็งเห็นคุณค่า เข้าใจยอมรับ เปิดใจให้กว้าง บอกกับตัวเองเสมอว่าวันนี้ดีแล้ว แล้ววันพรุ่งนี้ไม่ต้องพูดถึงเพราะมันคือวันนี้เช่นกัน  โลกใบเล็กไม่ไช่มันคือโลกกว้าง ที่เราไม่ได้ค้นหาแต่เราค้นพบ พบแล้วพบอีก พบไปเรื่อยๆ  ไม่มีวันจบ เพราะว่าโลกมันกว้างใหญ่เหลือเกิน มองไปบนฟ้าดูว่าฟ้ากว้างใหญ่มองลงดินเห็นแค่ปลายเท้าตัวเอง  แล้วจะมองอะไรอีกเล่า เรายังมองตัวเองเห็นไม่หมดเลย  ส่วนสัดสัดส่วนที่เราว่าของคนอื่นดีลองมาเปรียบเทียบกับเรามันไม่ใช่มันคนละองค์ประกอบกัน บอกว่าเรายืมร่างเขามา   แล้วถ้าเรายืมเขามาเราต้องคืนใช่หรือ  แล้วยืมมาทำไมเราน่าคิดภูมิใจว่านี่แหละคือส่วนประกอบของเราที่เราควรถนุถนอมดูแลอย่างดีเพราะเราไม่ได้ยืมเขามาเราสร้างมาด้วยตัวเราเอง  อันว่าส่วนความรู้สึกมันขึ้นอยู่กับบุคคลนั้นมันเป็นประเด็นที่ถูกต้องและแน่นอน แม้นเป็นส่วนความรู้สึกแตกต่างแต่จะมีความเหมือนในตัวของมันเอง ค่อยต่อนะ

 

คำสำคัญ (Tags): #มองโลก
หมายเลขบันทึก: 121414เขียนเมื่อ 23 สิงหาคม 2007 00:21 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 20:01 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (1)

ตามมาอ่านคมความคิดครับ

หากแบ่งวรรคตอน และมีรูปภาพสวยๆประกอบด้วยน่าจะดีนะครับ

เขียนอีกครับ ผมอยากอ่าน

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท