สิ่งที่แก้ไม่เคยตก แม้มีทาง แต่ยาก...

 ปล. บันทึกนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัว อาจจะตรงกับความคิดเห็น หรือไม่ตรงกับความคิดเห็นของใคร... ซึ่งมิได้จงใจให้เกิดผลเสียหายใด ๆ ทั้งสิ้น..

เมื่อวันพุธ  ที่  15  สิงหาคม  2550  ที่ผ่านมา...

ผม...  ต้องไปเป็นวิทยากรแบบเร่งด่วน  แบบไม่ได้เตรียมเนื้อเตรียมตัว  เพราะเนื่องจากหนึ่งอาทิตย์เต็ม ๆ  ก่อนหน้านั้นผมต้องไปเป็นวิทยากรกับทีมงานที่  จ.อุบล  เลยมีปัญหาทางด้านการติดต่อสื่อสาร...  และวันนี้  คือเรื่องจำเป็น  และต้องไป...

เป็นตามปกติ...  เหมือนทุกครั้งที่ผมต้องมาแนะนำการใช้เครื่องมือในการผลิตสื่อการสอน  แต่ในครั้งนี้...  แปลกกว่าครั้งอื่น  เขาให้เวลาผม  1  วันเต็ม...  ในเมื่อผมย้ำแล้วว่า  ในเรื่องที่ผมจะแนะนำ  ใช้เวลาเพียงแค่ครึ่งวันเท่านั้น... 

คำตอบรับ...  ยังเป็นเหมือนเดิม  คือ  1  วันเต็ม  ครับ...  ถ้าวันเต็มก็ได้  ไม่มีปัญหาอะไร  ผมแนะนำเรื่องอื่นควบคู่ไปด้วยก็ได้ไม่มีปัญหา...  มีเรื่องให้พูด  มีเรื่องให้ทำ  มีเรื่องให้ทดลองใช้อีกเยอะแยะ  ดีซะอีก...

ระยะเวลา...  เขยิบเข้ามาทุกที  จนถึงเวลานัดหมาย...

ผู้เขาอบรมมีไม่มาก...  มีเพียงไม่กี่คน...  ไม่เป็นไรไม่ใช่ปัญหา  สอน  4  คน  กับสอน  10  คน  ก็เหมือนกัน...  จะแตกต่างกันตรงไหน...  แต่ปัญหามันไม่ได้อยู่ตรงนี้  มันไม่ได้อยู่ที่จำนวนคน...

แต่...  ปัญหามันอยู่ที่ว่า...  อาจารย์ที่เข้าอบรม  มีเวลามากพอให้สำหรับผม  สำหรับการอบรมไหมเท่านั้นเอง...

และมันก็เป็นไปตามอย่างที่ผมคิดไว้...  เมื่อผมเข้าไปในห้องอบรมครั้งแรก  แนะนำตัว  และเริ่มถามก่อนเหมือนรู้มาก่อนหน้านี้...  ”อาจารย์ครับ  พอดีในการอบรมครั้งนี้ทุกทีผมใช้เวลาเพียงครึ่งวัน  แต่ครั้งนี้ทางคณะให้เวลาผมเต็มวัน  วันนี้ผมเลยจะพูดหลายหัวข้อหน่อยนะครับ”  นั้น...  ผิดซะแล้ว  ไม่น่าชี้โพรงให้เลยเรา....

“ไม่เป็นไรครับ... ครึ่งวันก็ได้  พอดีช่วงบ่ายพวกผมมีสอนกัน...”  ครับเริ่มหลุดปากมาทีละคน...  เดาใจไม่ถูกเหมือนกัน...  แล้วสิ่งที่ผมเตรียมมาเกือบทั้งวัน...  จบกันที่คำว่า  “มีสอน”  นั่นแหละครับ... 

ทำอย่างไรได้...  บางสิ่งบางอย่างก็น่าเห็นใจนะครับ...  สำหรับอาชีพเรือจ้าง  เวลาสอนก็เยอะอยู่แล้ว  ดันให้มานั่งฟังอะไรก็ไม่รู้อยู่ได้ตั้งครึ่งค่อนวัน... 

และ...  มันก็เป็นปัญหาที่ไม่มีวันจบ...  สำหรับเวลา  หน้าที่  และสิ่งใหม่ที่หยิบยื่นให้...  อาจารย์ตั้งใจอยู่จนจบวิทยากรก็หน้าบาน...  อยู่กันครึ่ง ๆ  กลาง ๆ  ก็ยังดี...  วิทยากรพอทำใจได้...  แต่วันไหนพร้อมเพียงกันสอนแบบยังไม่ได้เจอหน้ากันเลยนี่สิ...  วิทยากรก็ทำใจลำบากเหมือนกันนะครับ...  แต่ทำอย่างไรได้ในเมื่ออาจารย์ย่อมมีภาระที่หนักแสนสาหัสอยู่แล้ว...  แว๊บไป  แว๊บมา...  ก็ถือว่าดีแล้วครับ... 

[นาย สนิท เกตุแก้ว]

เป็นธรรมดาครับคุณ คุณได้ทำหน้าที่ดี่ที่สุดแล้วครับขอให้กำลังใจ

[ผู้ชาย...(ป้ายเหลือง)]

สวัสดีครับ...  คุณ 

นาย สนิท - เกตุแก้ว   ที่เข้ามาอ่านครับ...  บางครั้งเราก็ต้อง  "เอาใจเขา...  มาใส่ใจเรา..."  บ้างก็ดีนะครับ...  อะไร ๆ  มันก็จะดูดีขึ้น...  ขอบคุณครับ...

[เด็ก อบ.]

น่าเห็นใจนะคะ

..เอาเถอะคะอย่าคิดมาก..

สู้ๆเข้าไว้