คนเข้าทำงานเพราะองค์กร แต่จากไปเพราะหัวหน้างานจริงหรือ????

อยากให้ลูกน้องอยู่ด้วยกันนาน ๆ ต้องอ่านให้จบ

       หลาย ๆ ท่านคงคงเคยได้ยินสำนวน ฝรั่งที่ว่า “People Organization But Leave their boss.”  ที่มาของสำนวนนี้เกิดจากหลาย ๆ องค์กรที่พยายามสรรหาบุคคลากรเก่งๆ เข้ามาสู่องค์กร แต่ไม่สามารรักษาคนเหล่านั้นไว้ได้

      ส่วนใหญ่เรามักเข้าใจว่าการดึงดูดและรักษาคนให้อยู่ทำงานกับองค์กรนั้นขึ้นอยู่กับเงินหรือค่าตอบแทนที่น่าพึงพอใจ แต่หากถามว่าเงินคือตัวแปรสำคัญอย่างเดียวหรือไม่ คำตอบคือไม่ใช่ เพราะการจากไปของพนักงานมาจากหลายสาเหตุ

      การที่จะค้นหาตำตอบที่แท้จริงว่าพนักงานลาออกจากองค์กรเพราะเหตุใด ต้องอาศัยระยะเวลาตรวจสอบอย่างใกล้ชิด เพราะแค่การสัมภาษณ์ตอนลาออก (Exit Interview) และเหตุผลที่เขียนในใบลาออกเพียงอย่างเดียวคงไม่ใช่คำตอบที่แท้จริง เพราะคำตอบที่พนักงานส่วนใหญ่ตอบคือ “ ไปเรียนต่อ ไปช่วยงานที่บ้าน ได้งานใหม่” ล้วนแต่เป็นคำตอบเดิม ๆ ที่อาจจะจริงหรือไม่จริงก็ได้

      ....อยากรู้คำตอบไหม  

      การหาโอกาสค้นหาต้นตอของการลาออกด้วยการโทรศัพท์ไปสอบถามพนักงานที่ลาออกจากองค์กรแล้วสักระยะเวลาหนึ่ง ดูจะได้ผลมากกว่า เพราะคนที่โบยบินไปแล้วมักจะยินดีให้ข้อมูลที่ถูกต้อง พบว่ากว่า 80% ของพนักงานที่ลาออกไปแล้ว ส่วนใหญ่กลับคำให้การของตัวเองและค้นพบด้วยสาเหตุหลักของการลาออกนั้นมักมาจากปัญหาที่เกิดจากหัวหน้างาน สอดคล้องกันกับงานวิจัยของสถาบันด้านการพัฒนาบุคลากรทั้งภายในและภายนอกประเทศที่ว่า คนเข้าทำงานเพราะองค์กรแต่จากไปเพราะหัวหน้าได้เป็นอย่างดี

     จากการพูดคุยกับผู้จักการหรือหัวหน้างานในหลากหลายองค์กร พบว่าไม่ได้มีการเตรียมความให้กับผู้ที่จะขึ้นมาเป็นหัวหน้างานเท่าที่ควรนัก ส่วนใหญ่มักเลื่อนจากตำแหน่งพนักงานให้มาเป็นหัวหน้าโดยอาศัยเกณฑ์ Technical Skill มากกว่า People Skill หรือมักเลื่อนตำแหน่งจากชิ้นงานมากกว่าการบริหารจัดการคน  ความเชื่อเหล่านี้ไม่ถูกต้องจริง เพราะหัวหน้าที่ดีต้องมี People Skill  ประกอบด้วย แต่องค์กรมักมองข้ามข้อนี้ไป มีไปไม่กี่องค์กรเท่านั้นที่มีการพัฒนาเรื่อง People Skill ให้กับคนที่จะขึ้นมาเป็นหัวหน้า บางองค์กรเลวร้ายกว่านั้นคือไม่มีการพัฒนา People Skill ให้กับคนที่จะขึ้นมาเป็นหัวหน้าเลย จนทำให้เกิดปัญหาเรื้อรังและส่งผลให้คนดี คนเก่งในองค์กรต้องหลีกหนีหัวหน้างานเหล่านั้นไปเอง 

        เมื่อเร็ว ๆ นี้ ได้มีปรมาจารย์ด้าน Executive Coaching ท่านหนึ่ง ชื่อ Marshall Goldsmith ได้บรรยายหัวข้อที่น่าสนใจเกี่ยวกับภาวะผู้นำ และทิ้งข้อคิดไว้เตือนสติหัวหน้าหลาย ๆ คนที่นั่งฟังวันนั้นว่า What got you here, won’t get you there” หมายความว่า “วิธีการที่ท่านให้ในอดีตและทำให้ท่านประสบความสำเร็จในวันนี้ อาจไม่ใช่วิธีการที่ท่านจะนำไปใช้เพื่อสร้างความสำเร็จในอนาคต”

       Peter Drucker ปรมาจารย์ด้านภาวะผู้นำ กล่าวไว้ว่า “พวกเราใช้เวลามากมายในการสอนหัวหน้าว่าพวกเขาควรต้องทำอะไรเพิ่มเติมที่จะเป็นหัวหน้าที่ดี แต่เราไม่ได้ให้เวลามากพอที่จะบอกหัวหน้าว่า พวกเขาควรหยุดทำอะไรเพื่อที่เป็นหัวหน้าที่ดี หัวหน้าจำนวนกว่าครึ่งที่ผมเคยเจอไม่จำเป็นต้องทำอะไรเพิ่มเติม ถ้าเพียงพวกเขารู้จักที่จะหยุดทำอะไรสักอย่างหนึ่งที่ไม่ควรทำ  พวกเขาจะเป็นหัวหน้าที่ดีขึ้นได้ในทันที  

      ต่อไปนี้เป็นสิ่งที่หัวหน้าควรหยุดทำสัก 5 อย่างมาให้ดูกันนะ

      1. รับปากแล้วไม่ทำ หรือรับปากในสิ่งที่ไม่สามารถทำได้ด้วยอำนาจหรือหน้าที่ของตนคนเดียว เช่นรับปากจะขั้นเงินเดือนให้ หรือจะให้โบนัสต้นปี หรือปรับเลื่อนตำแหน่งให้เพื่อรั้งให้ลูกน้องทำงานให้ต่อไป เป็นต้น เพราะจะทำให้ลูกน้องเสียความรู้สึก เสื่อมศรัทธานับถือในเรื่องที่รับปากแล้วทำไม่ได้ อาจทำให้ลูกน้องหมดกำลังในการทำงาน

       2. รับชอบแต่ไม่รับผิด ไม่กางปีกปกป้องลูกน้อง ดร. เสรี วงษ์มณฑา เคยกล่าวถึงเรื่องนี้ว่า การเป็นหัวหน้าที่ดีคือการรู้จักใช้มือ ใช้หัว และใช้หน้า หมายถึงการเป็นหัวหน้าต้องรู้จักที่จะใช้มือในการลงมือทำให้ลูกน้องได้เห็น ใช้หัวเพื่อสร้างสรรค์ความคิดใหม่ ไม่ใช่คอยจับผิดลูกน้อง และที่สำคัญใช้หน้าเพื่อใช้เอาไว้ยืดหน้ารับความผิดแทนลูกน้อง อย่างคำโบราณว่า “รับหน้า” ไม่ใช่ทุกอย่างโบ้ยว่า ไม่รู้ มอบหมายให้ลูกน้องทำแล้ว ลูกน้องเป็นคนทำ แล้วจะเรียกว่าหัวหน้าได้อย่างไร

      3.  ตัดสินโดยไม่ฟังความคิดเห็นของผู้อื่น หรือไม่อธิบายเหตุผลใด ๆ
เป็นการตัดสินใจโดยยึดความคิดของตนเองเป็นหลัก อย่าบังคับลูกน้องทำในสิ่งที่เขาลำบากใจ ควรฟังเหตุผลส่วนตัวของลูกน้องบางหรือเมื่อตัดสินใจออกมาเบื้องต้นแล้วบอกว่ามันเป็น “นโยบาย” ซึ่งการอธิบายแค่นี้ไม่สามารถให้ลูกน้องเข้าใจได้กลับยิ่งจะทำให้เข่ารู้สึกไม่ดีต่อองค์กรมากขึ้นไปอีก

      4. พูดจาไม่ให้เกียรติลูกน้อง หัวหน้างานจำนวนหนึ่งมักมีความคิดว่าตัวเองมีความสนิทสนมกับลูกน้องเป็นอย่างดี จึงไม่จำเป็นต้องระวังคำพูดมากนัก ยิ่งลูกน้องที่ทำงานด้วยกันมานานยิ่งสนิทคิดไปเองว่าลูกน้องคงรู้จักนิสัยของตนดีอยู่แล้ว ทำให้หัวหน้าหลาย ๆคนไม่ระวังคำพูดและปฏิบัติกับลูกน้องไม่ค่อยให้เกียรติกับลูกน้องอยู่บ่อย ๆ

      5. ตำหนิลูกน้องต่อหน้าธารกำนัล หัวหน้าจำนวนมากไม่ไว้หน้าลูกน้อง ถ้าทำพลาดก็ซัดกันตรงนั้นเลย พูดเสียงดังในสิ่งที่เป็นปมด้อยและความผิดพลาดของลูกน้องต่อหน้าพนักงานแผนกอื่น ทำให้ลูกน้องรู้สึกอายและไม่อยากทำให้งาน ที่สำคัญไม่เคยชม นัยว่ากลัวเหลิงอะไรทำนองนั้น 
           

     อย่างหนึ่งสำคัญคือความเสมอภาคเท่าเทียม ความยุติธรรมและความเป็นกลาง การให้สิทธิพิเศษกับลูกน้องคนใดคนหนี่งจนทำให้เห็นความแตกต่าง คือ ลูกน้องบางคนทำดีและทำหน้าที่ของตัวเองไม่มีข้อบกพร่อง แต่อีกคนทำผิดระเบียบบ่อยครั้ง แต่ได้รับผลงานและผลตอบแทนเท่ากันหรือดีกว่า ทำให้ลูกน้องอีกคนที่ทำดีอยู่แล้วไม่มีกำลังใจในการทำงานและเสียความรู้สึกได้ คุณควรจะเป็นหัวหน้าที่มีความยุติธรรมมากกว่านี้ไม่ควรเอาความรู้สึกส่วนตัวตัดสินมากเกินไป

        นี่คือพฤติกรรม 5 อย่างที่หัวหน้าหลาย ๆ คน สั่งสมไว้ ถ้าคนเป็นหัวหน้าลองย้อนมองดูตัวเองด้วยใจเป็นกลาง แล้วประเมินว่า “มีสักกี่ข้อแล้ว”?? และหวังว่าคุณจะรู้ตัวเองนะครับ 

ได้รับเมลจากเพื่อน  จึงส่งมาให้อ่าน  ไม่ว่าจะเป็นหัวหน้า ไม่ว่าจะเป็นลูกน้อง  สิ่งดี ๆ ที่ควรทำแก่กันคือ การเคารพซึ่งกันและกัน  การพูดดี ทำดี คิดดี  ทำให้การประสานการทำงานเป็นไปด้วยความสวยงาน 

ปรับกระบวนการคิด  ปรับจิตเข้าหา  เพื่อสร้างสรรค์การทำงานภายในองค์กรให้บรรลุเป้าหมายที่วางไว้ร่วมกัน 

มีความสุขใจในการทำงานนะคะ

[นาย สนิท เกตุแก้ว]

ควรใช้กระบวนการสื่อสาร 2 ทางให้มากระหว่างหัวหน้างานกับผู้ปฏิบัติการบริหารจะได้ราบรื่นขึ้นครับสรุป อย่าทำตัวเป็นพหูสูตร

[นายสายลม อักษรสุนทรีย์]

• กราบสวัสดีครับอาจารย์
• ผมเห็นด้วยครับกับบทความในบันทึกนี้ของอาจารย์
• เพราะปัจจุบันนี้ผมเจออยู่กับตัวเองทุก ๆ วันครับ
• เข้ามาทำงานเพราะองค์กร แต่ ลาออกเพราะหัวหน้างาน
• 5555555

[paleeyon]

เข้ามายกสองมือสนับสนุนครับ

เจอมากับตัวเองทุกข้อ

ไม่ยอมรับฟังความเห็นเรา

บังคับกุมเหงแก้ไขงานเราทั้งๆที่ตัวเองไม่รู้รายละเอียดเบื้องหน้าเบื้องหลังของงาน

อีกสามวันถัดมาตำหนิเราอีกว่าส่งงานออกไปได้อย่างไร ทั้งๆที่เราก็จำใจแก้งานตามที่ท่านบังคับให้แก้

ขอบคุณท่านเจ้าของกระทู้ที่ช่วยให้เราได้ระบาย

[จันทรรัตน์ เจริญสันติ]

สวัสดีค่ะ น้าอึ่งอ๊อบ

อ่านแล้วพยักหน้างึกๆ ...5 ข้อที่ไม่ควรทำเอาไปใช้กับนักศึกษาก็ได้ด้วย...เช่นถ้าอยากตำหนินักศึกษาต้องไม่ทำต่อหน้าคนอื่น..เด็กเขาบอกว่าถ้าตำหนิต่อหน้าคนอื่นเขาเสียself มั่กๆ...แล้วเด็กก็ไม่ชอบถ้าชมเขาต่อหน้าแต่นินทาลับหลัง

(พี่ไม่ค่อยมีประสบการณ์กับหัวหน้าเท่าไหร่...ประมาณว่า..อยู่ห่างๆ มานานแล้ว....ฮ่าๆ)

[กฤษณา สำเร็จ (Krisana Sumret)]

สวัสดีค่ะ น้องอึ่งอ๊อบ

• มีประสบการณ์ทั้งเป็นหัวหน้าที่มีหัวหน้า  และเป็นลูกน้องที่มีน้องๆ
• ....ได้แต่บอกว่า...อืม..จริง(อ่ะ)
• ขอบคุณที่ให้ข้อคิดดีๆ...จะได้ลด  ละ  เลิกใส่ใจ....กับหัวหน้า...มาสนใจผู้นำแบบ Servant Leadership...กับผู้ชายที่ชื่อ “พิชัย กรรณกุลสุนทร”  ดีกว่า...อิ...อิ
• ขอบคุณค่ะ

[พญ รวิวรรณ หาญสุทธิเวชกุล]

ขอบคุณค่ะ

เก็บไว้ เลย ดีจริง

เอาไว้เตือนตน อืมม แต่เอาให้หัวหน้าดูจะได้ไหมนี่

[volunteerism.]

 ...คิดว่ามันอยู่ที่ วิสัยทัศน์ ของปัจเจกชน แต่ละบุคคลมากกว่านะ. ว่า..วิสัยทัศน์ของเขานั้น "ร่วมงาน" กัน. เพื่อ ผลของงาน. หรือ เพื่อฉัน. ถ้าเพื่อ ผลงาน คงร่วมงานต่อไปใด้. ถ้าเพื่อตัวฉัน ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง หรือ ทั้งสองฝ่าย ก้อ ต้อง จบ. กฏธรรมชาติ.น่าเป็นเช่นนั้น.???

[น้าอึ่งอ๊อบ คนสวย แซ่เฮ]

ขอบคุณทุกท่านที่ร่วม ลปรร. กันนะคะ

อย่างไรก็ตาม

 ไม่ว่าจะเป็นหัวหน้า ไม่ว่าจะเป็นลูกน้อง  สิ่งดี ๆ ที่ควรทำแก่กันคือ การเคารพซึ่งกันและกัน  การพูดดี ทำดี คิดดี  ทำให้การประสานการทำงานเป็นไปด้วยความสวยงาน 

ปรับกระบวนการคิด  ปรับจิตเข้าหา  เพื่อสร้างสรรค์การทำงานภายในองค์กรให้บรรลุเป้าหมายที่วางไว้ร่วมกัน 

[ข้ามสีทันดร]

สวัสดีครับ

บันทึกนี้โดนใจจริงๆครับ

• การเห็นคุณค่าของการมีกันและกัน หรือเคารพความแตกต่างสำคัญมากๆครับ
• ผู้บริหารบางแห่งก็น่าสงสารครับ พนักงานลาออกตั้งใจเขียนเรื่องที่ควรพัฒนาแก้ไขขององค์กรไว้ให้แต่กลับไม่เชื่อ...น่าอนาถใจในทักษะการอ่านคน
• -----
• ผมนำรูปมาฝากครับ