เริ่มต้นการรู้จักปิงปอง
เรื่องมีอยู่ว่าสมัยประถมนู้น มีการแข่งกีฬาสี แต่เผอิญไม่มีใครเล่นปิงปองเป็นสักคน ผมก็เลยรองแข่งดู กับเป็นว่าเป็นแชมป์และก็ได้สิทธิไปแข่งกีฬาโรงเรียนไปแข่งกีฬากลุ่มประจำตำบล ก็อันที่จริงเล่นทีมฟุตบอลโรงเรียนอยู่แล้ว แต่ก็ยังไปแข่งปิงปอง แต่เอ๊ะชนะนี่เป็นแชมป์ พร้อมแชมป์ฟุตบอล .... ตายล่ะ ตอนนี่ไม่ว่างแล้วงั้นค่อยมาโม้กันใหม่ ใครมีอะไรโม้ด้วยกันก็เข้ามาเลยครับ .....มาแว้วววว พอถึงการแข่งขันกีฬากลุ่ม คุณครูก็ให้ผมเลือกเอาอย่างใดอย่างหนึ่ง แล้วผมก็เลือก.. ฟุตบอล แต่มีเสียงคัดค้าน(จากพวกตัวสำรอง อิอิ ) ให้ผมเล่นปิงปองดีกว่า นักฟุตบอลมีคนเก่งเยอะแล้ว อ่าว ว่างั้นไป ... ผมคิดในใจ เฮ้อเล่นก็เล่น แอ่นแอ้น ทีมฟุตบอลได้แชมป์เป็นตัวแทนอำเภอ แต่ผม...อ่าวชนะเลิศ (มันต่างกันตรงใหน) ไปจังหวัดด้วยกัน แต่ตอนแข่งกีฬากลุ่มนี่สิ รอบชิงนั้นเกมส์มันสูสี ตื่นเต้น(เสียงสูง)ตื่นเต้น มันเหมือนเตะบอลเลย สั่นไปหมดเพราะโต๊ะก็แค่นั้นมันไม่ได้วิ่งเหมือนสนามฟุตบอล ไอ้คนนั้นก็ดันตามจี้แต้มไม่ทิ้งห่าง ฮือๆ มองหน้าพ่อแล้วฟ้องคุณแม่ดีกว่า อิอิ แต่มันก็ผ่านไปด้วยชัยชนะของเรา
การแข่งกีฬานักเรียนประจำจังหวัดนครพนมครั้งที่...จำไม่ได้ เริ่มขึ้นแล้ว เชาวนันท์ พรสุวรรณ ก็ได้ไปกับคุณแม่ เป็นการเดินทางเข้าจังหวัดในรอบปี จินตนาการเหมือนหนังเรื่องแฟนฉันเลย บ้านนอกเข้าจังหวัด ชุดกีฬาผม เสื้อยืดสีส้มโรงเรียน กางเกงตลาดนัดตัวละ 10 กว่าบาท รองเท้าอีเปิ่ม และไม้แชม์(เปี้ยน) แล้วคนอื่นหล่ะ เดี๋ยวมาบรรยายต่อจ้า คนอื่นเหรอ โอ่โฮ รองเท้าหุ้มส้น ไม้อันละพันกว่า เสื้อผ้า FBT อะไรกันเนี่ย แค่อุปกรณ์ก็กินเราขาดแล้ว ก็ช่างเหอะ ได้เวลาแข่งแล้ว ณ ห้องอาหารโรงเรียนปิยะมหาราลัย ถูกแปลสภาพเป็นสถานแข่งขัน ผู้คนมุงดูมากมาย เพราะเป็นเวลาที่พวกชอบโดดเรียนลงมาทานข้าว (รู้กับเค้าอีก เพราะตอนโตแล้วเข้ามาเรียนก็ทำ เฮ้อ แล้วจะพูดทำไม) พร้อมกับนักกีฬาประเภทอื่น
ศูนย์ ศูนย์ กรรมการเริ่มนับคะแนน แต่เอ๊ะ ทำใมมีแต่เสียงเชียร์ฝ่ายตรงข้ามวะ และยังมีเสียงหัวเราะอีเปิ่มของเรา น้อยใจซู้ดๆ ก็แหม รุ่นพี่ที่มาเรียนปิยะ ไม่มีคนอำเภอเราเลย ก็ใช่สิเรามันบ้านนอก สุดท้ายผลการแข่งขันเชาวนันท์ ก็ไม่ได้แม้กระทั่งเซตกลับบ้านเลย และแล้วเวลาก็ผ่านไป......................................มัธยมแล้ว
อันที่จริงผมควรจะแนะหาวิธิชักชวนผู้ที่ได้บังเอิญหรือเผลอเข้ามาอ่านบล็อคผม ให้มีความสนใจในกีฬาปิงปองแต่ผมกำลังคิดว่าการที่ผมเล่าประวัติอันสุดแสนจะเพ้อฝัน จินตนาการที่แสนจะเห่ย แต่ผมว่ามันก็เหมือนการเล่าจุดเริ่มต้นนะว่า คนอย่างผมทำไมมาชอบกีฬาชนิดนี้ เพราะอะไร จากนั้นค่อยคิดหาวิธีอื่นมาหลอกล่อดีกว่า
ความเห็น (5)
ยินดีต้อรับสมาชิกใหม่ สู่ G2K
แล้วนายจะรู้ว่า มีเพื่อนดี ในนี้หลากหลาย
บางที ปิงปอ ง อาจเชื่อโยงสู่การทักทายคนอื่นๆด้วย
มีหลายคนที่เขียนบันทึกดี อ่านสนุก แล้วจะทยอยแนะนำนะครับ
สวัสดีค่ะ..น้องเชาวนันท์ ดีใจที่ได้อ่านบันทึกเกี่ยวกับปิงปองของน้องนุ้ก(ชื่อเล่นน่ารักดีนะ!)ลีลาภาษาเหมือนได้คุยกับนุ้กตัวเป็นๆเลยนะนี่..โดยส่วนตัวพี่ต้วมก็ชอบเล่นปิงปองเหมือนกัน ฝากความหวังในการปลุกกระแสกีฬาปิงปองในรพร.ธาตุพนมด้วยนะคะ..อย่าลืมบันทึกเข้ามาบ่อยๆนะจะเข้ามาอ่าน
ยังงัยเหรอค่ะ
- ผมก็ชอบเล่นปิงปอง แต่ไม่ถึงกับเก่งได้แชมป์หลอก
- แค่พอตีเป็น เล่นได้ สนุกๆเท่านั้น
- ยินดีต้อนรับสู่ G2K
เบ็นเอง...
วันนั้น เข้ามาดูแร่ะ แต่ยังมะได้อ่านบันทึก วันนี้ว่าง..ก้อมะว่างเท่าไรน่ะ
เลยเข้ามาอ่าน เผื่อว่าจาได้อารายดีดี จากเพื่อนเก่าบ้างอ่ะ ก้อมะผิดหวังนะ
นุ๊กก้อยังเป็นนุ๊กเหมื้อนเดิม ผ่านไปกี่ปีกี่ปี ก้อสนุกสนานเหมือนเดิม
วันหลังหาเรื่องดีดีมาให้อ่านอีกนะ..