ICT.ชุมชน หลักสูตรเฮฮาศาสตร์ (1)
สมัยที่ผมยังงมโข่งอยู่กับคอมพิวเตอร์ เทียบกับสมัยนี้ดูมันช่างไกลเกินความฝันเหลือเกิน จากความสนใจตามประสาคนสอดรู้สอดเห็น มาเริ่มใกล้ชิดตอนมีนักศึกษามาปักหลักทำวิทยานิพนธ์ปริญญาเอกกับผม2ปี ไปแอบดูเห็นเขาง่วนอยู่หน้าจอทั้งวันทั้งคืน จะซักไซ้ไล่เรียงก็เกรงไปกวนเวลาทำงานเขา อย่ากระนั้นเลย ไปซื้อคอมพิวเตอร์มาลุยเองดีกว่า ตั้งสมมุติฐานว่าจะเรียนจากการถามและถาม ไม่ได้อ่านหนังสือหรือไปอบรมที่ไหน เปิดปิดเครื่องยังไง เก็บข้อมูลยังไง ปุ่มต่างๆทำหน้าที่อะไร บอกไม่อายว่าไม่รู้ กดไปเรื่อย กดไปถามไป.. จนกระทั้งคอมฯทนไม่ไหวพังพาบกับมือ เทคโนโลยีแพ้วิชามั่วศาสตร์ ผมยกเครื่องไปซ่อม ช่างแกว่งศีรษะ3รอบครึ่งแล้วบอกว่าทิ้งลงถังขยะเถอะ เขาแนะนำให้ซื้อเครื่องใหม่
หลังจากนั้นผมศึกษาแบบตาบอดคลำช้างไปเรื่อยๆ จนกระทั้งธนาคารโลกจัดประกวดเรื่องการใช้ICT.พัฒนาชนบท ในปี ค.ศ.2001 ผมส่งเรื่องบริบทระบบสาระสนเทศท้องถิ่นอีสานเข้าประกวด ได้รางวัลเป็นโน้ตบุกส์ LCD. กล้องดิจิตอล เครื่องเสียง จึงปรับพัฒนาการจากตาบอดคลำช้างมาเป็นศิษย์มีครู ต่อมาสำนักงานส่งเสริมการจัดการความรู้เพื่อสังคม ให้โอกาสทำเรื่องKM.ชุมชน ผมได้เรียนกับปรมาจารย์น.พ.วิจารณ์ พานิช ท่านสอนให้คิดให้ทำจากการปฏิบัติ คอยเอาไม้ตะพดเคาะหน้าแข้งอยู่เรื่อยๆ โป๊ก โป๊ก..
ช่วงนี้ละครับที่ผมได้เริ่มรู้จักอินเตอร์เน๊ท ประกอบกับมีโทรศัพท์หมู่บ้าน ผมไปปรึกษาองค์การโทรศัพท์ฯ เขาแนะนำให้เชื่อมสายเข้ามา จึงไปขอเลขหมายแล้วลากสายโทรศัพท์บุกป่าฝ่าดงระยะทาง2กม. จ่ายค่าโง่ไป3หมื่นกว่าบาท กว่าจะเปิดดูเน๊ทได้เจ้าประคุณเอ๋ยแทบจะจุดธูปไหว้คอมมะบูชา หมดเรี่ยวหมดแรงไปตามๆกัน หลังจากนั้นผมไปดูงานเรื่องการใช้ICTชุมชนที่ประเทศอินเดีย ได้ความคิดใหม่ๆในการส่งเสริมชุมชนมาพอสมควร
กลับจาดอินเดียมีผู้มาแนะนำให้ใช้จานดาวเทียมของไอพีสตาร์ คราวนี้ค่อยยังชั่วหน่อย สื่อสารสะดวกส่งข้อความได้ดีพอสมควร ได้แอบเยี่ยมๆมองๆเข้ามาในG2Kเจอใครต่อใครล้วนใจดีมาแนะนำ ทำให้พัฒนาการด้านICT.พุ่งทะยาน มีกึ๋นพอที่จะจ๊ะจ๋ากับใครๆเขาได้ มีญาติโกโหติกาเกิดขึ้นมากมาย สุดท้ายกลายเป็นว่าผมมีลูกสาวลูกชายคุณน้าพี่ป้าครูบาอาจารย์เป็นกะตักทั่วประเทศ อยากได้ความรู้อะไรก็เนรมิตเอาจากปลายนิ้ว ความรู้จากอากาศก็จะลอยละลิ่วมาหาทุกสิ่งทุกประการ
ทุกท่านช่วยกันบริการความรู้ให้กับผม ทำให้ผมดึงความรู้จากอาวกาศมาได้ทุกศาสตร์ทุกสาขา เป็นการเปิดโลกกว้างแห่งการเรียนรู้อย่างแท้จริง
- อยากได้เรื่องแต่งBLog ก็ไปขอซูซานกับมะขามเปรี้ยว
- อยากได้ข้อมูลของสมาชิกถามไปที่กามนิตหนุ่ม
- อยากได้เทคนิควิธีใช้ถามเจ้าลูกชายโทนทวีสิน
- อยากได้เรื่องฮาส์ตกขอบไปขออาจารย์ติ๋ว
- ถ้าเรื่องเทใจต้องขอน้าอึ่งอ็อบ
- เรื่องครอบครัวตัวเล็กไปขอแป๊ดกับหนูเมตตา
- เรื่องสิ่งประดิษฐ์ประดอยถามหนูต้อมเจ้าตำหรับธุจ้า
- เรื่องถ่ายภาพสวยสดใสอาจารย์แป๋ว
- เรื่องตรงไปตรงมา ปรึกษาอาจารย์จันทรรัตน์
- เรื่องชุมชนต้องเจ้าลูกชายคู่แฝดเอกกับแผ่นดิน
- เรื่องข้าวปลาอาหารถามพี่องุ่น กับ ท่านสะมะนึ-กะ
- เรื่องเศรษฐศาสตร์หัวใจ ถามลูกหว้า
- เรื่องกินกับนอนแบบเพื่อนช่วยเพื่อนต้องหนูหนิง
- ใส่ภาพใส่เสียงครูสุ
- อยากได้ความคิดเห็นเด็ดๆปรึกษาBlogอาวุโส เช่น ท่านไร้กรอบ ท่านHandy ท่านบางทราย ท่านJJ ท่านแพนด้า ท่านแสวง ฯลฯ
- ถ้าจนด้วยเกล้าก็เรียนถามพระอาจารย์ใหญ่ ศ.น.พ.วิจารณ์ พานิช ดร.ประพนธ์ ผาสุกยืด
- อยากได้เทคนิคชั้นบรรยากาศนอกโลกขอจากเม้งเยอรมัน จาระไนไม่ไหว รู้แต่ว่าจะเอาศาสตร์ไหมมีให้หมด ยกเว้นสาดเสียเทเสีย
- ยังมีอีกหลายเล่มเกวียน ครับผม
นอกจากนี้ยังมีชาวBlogลูกหลานผมอีกมาก ที่ไม่ต้องรอให้ผมขอความช่วยเหลือ เขาจะคอยแว๊บๆมาแนะนำตามโอกาส ให้ความรู้ ให้กำลังใจ ให้ความห่วงหาอาทร เว้าวอนให้พักผ่อนดูแลสุขภาพ มีบริการอนุบาลสุขภาวะทางอากาศด้วยละท่านผู้ชม เป็นบรรณาการจากสวรรค์เหมือนตาวิเศษเห็นนะ..คอยติดตามจากมิ่งมิตรไมตรี เรื่องอย่างนี้จะไปหาหรือซื้อที่ไหนไม่มีวางขายหรอกนะ ถ้าไม่ทำบุญให้เดินไปจนถึงผลบุญ แล้วเราก็จะได้บุญในชาตินี้แหละ ดูๆไปแล้วเหมือนกับบุญหล่นทับ ความรู้ทั่วโลกสัญจรมาที่มหาชีวาลัยอีสานอย่างคับคั่ง คงจะดิ้นกระแด่วๆกันละคราวนี้
ความเห็น (4)
ท่านครูบาครับ
- ผมตกใจที่พบท่านครั้งแรก (ท่านไม่ทราบหรอก) คิดว่า ครูบาอะไรกัน เก่ง presentation จังเลย ภรรยาผมกระวิบว่า ท่านครูบาไฮเทคไง..ไม่รู้หรือ..แถมมาหยิกผมให้ตั้งใจฟังอีกด้วย
- ท่านครูบานั้นเรียกได้ว่า รู้เท่าทัน เอาเทคโนโลยี่มาใช้ให้เกิดประโยชน์ ในการพัฒนาคน ปรุงแต่งให้เกิดปัญญา
- มีเพื่อนผมเป็นใหญ่เป็นโต แถมอาศัยอยู่กลางเมืองหลวง ศูนย์กลางไอที ยังไม่รู้จักคำว่า enter เลย ก็เขาไม่เอาเลย ไอทงไอทีอะไรนี่แหละ มีแต่ไอแค๊กแค๊ก..เพราะเขาสูบบุหรี่จนตัวซีดเป็นไก่ป่วย.. อิ อิ
ปิยะวุฒิ พรมประดิษฐ
ท่านครูบาที่เคารพคะ วันนี้ตั้งใจว่าจะไม่ใช้คอม ไม่เข้าอินเตอร์เนตแล้ว..แต่แว๊บๆ แบบพรายกระซิบว่า มีท่านกล่าวถึง...อิอิ...จำกลอนที่ท่านเขียนแนะนำในห้องประชุมไม่ได้ค่ะ..ขออ่านอีกได้ไหมคะ....จำได้แต่ของอาจารย์ขจิต..สาวเชียร์เบียรหรือจะสู้หนุ่มเชียร์บล็อก...อิอิ
พี่ไพศาลคะ อยากให้พี่เห็นหน้าของแต่ละคนในห้องสัมมนาตอนที่ท่านครูบาขึ้นเวที.......ตะลึงตึงๆ ใจเต้นติดชึ่ง จุดประกายไฟพรึบพรั่บ..สุดยอดของปรมาจารย์ค่ะ
กราบพ่อครูบาฯค่ะ
- หนูดีใจที่มีส่วนทำให้พ่อครูบาฯสนุกและอารมณ์ดีได้บ้างค่ะ...แต่จริงๆแล้วหนูเห็นพ่อครูฯอารมณ์ดีอยู่แล้วนะคะ...นั่งอมยิ้มได้ตลอดเวลา...น่ารักจริงๆค่ะ มิน่าล่ะ ลูกสาวเยอะแยะไปหมดค่ะ