สวัสดีค่ะน้องกุ้ง... ปวีณา ธิติวรนันท์
คิดถึงค่ะ
สวัสดีค่ะน้องกุ้ง
ขอบคุณค่ะ
ปวดหลัง ตัวงอ เป็นกุ้งเลยซิถ้า....
ถ้าหายปวดแล้ว จะเชิญไปพูดเรื่อง blog ที่ลำพูน
ไปไหมจ๊ะ จะส่งตั๋วรถไฟนอน เตียงล่างมาให้ จ้า
สวัสดีครับ ..
ผมแวะมาถามข่าว, ตอนนี้เป็นยังไงบ้างครับ ... อาการปวดหลังดูจะไม่เหมาะกับคนที่ต้องนั่งนาน ๆ หรือเดินทางบ่อย ๆ
ผมโชคร้ายเคยประสบอุบัติเหตุรถบัสชนกับรถบันทึก ..จากนั้นมาผมมีอาการปวดรังเรื้อรัง เพราะบ้างานไม่ยอมเข้าบำบัดอย่างจริงจัง ทุกวันนี้ยกของหนัก ๆ ไม่ค่อยได้ ..ซ้อมมวย (ล่อเป้า) ให้นิสิตก็ไม่ได้ นั่งโต๊ะทำงานนาน ๆ ไม่ไหว, ขับรถนาน ๆ ก็ไม่ดี ...
และทั้งปวงนั้นก็เป็นดังที่อาจารย์กุ้ง บอกไว้ว่า อดีตส่งผลต่อปัจจุบันแล้ว
....
อย่างไรเสียก็ขอให้มีสุขภาพที่แข็งแรงนะครับ
เหนื่อยนัก พักเสียบ้าง และดูแลสุขภาพด้วยครับ
เรื่องเล่าช่างคล้ายๆกับที่พี่พบกับตัวเองหลายอย่าง โดยเฉพาะ 3 ข้อ
- นั่ง ยืน เดิน ไม่ถูกท่าทางที่ดี มาเป็นเวลานาน
- นั่งขับรถด้วยท่าทางที่ไม่ถูกต้องมานาน
- ออกกำลังกายไม่สม่ำเสมอ ไม่ต่อเนื่อง
รู้แต่ไม่ได้ทำครับ
เห็นด้วยอย่างยิ่งกับการเรียนรู้ที่ผู้สอนจะต้อง จัดการให้เกิดความ "มุ่งมั่นด้วยศรัทธา" ในใจผู้เรียนให้ได้ เมื่อมี "ฉันทะที่ถูกต้อง" แล้ว ทุกอย่างจะเดินไปด้วยดี การเรียนรู้จะมีความหมาย หากจุดชนวนเช่นนี้ได้ มีหรือที่เขาจะไม่รักการเรียนรู้ .. พี่เคยไปทดลองทำเรื่องนี้ ที่ รร.บ้านท่าเสด็จ ที่สุพรรณ นั่นแหละ หลายปีมาแล้ว ได้ผลเกินคาดครับ .. มีเวลา มีโอกาส ยินดีเล่าให้คุณน้องและใครที่สนใจได้ฟังครับ .. หลักฐาน ร่องรอย ยังเก็บไว้อย่างดีครับ