KM ม.ราชภัฏเชียงใหม่ (๘) : สิ่งที่ "นายแผ่นดิน" พูดไว้บนเวที ตอนที่ ๑...(สู่เส้นทางการเป็นบล็อกเกอร์)


ผมไม่รู้จัก G2K ในระบบอินเตอร์เน็ตมาก่อนเลย

และแล้ววันที่  ๑๔  สิงหาคม,   ก็ได้เวลาที่บล็อกเกอร์อย่างผมได้ก้าวขึ้นไปอยู่บนเวทีในฐานะวิทยากร พร้อมกับ ๆ ขุนพลบล็อกผู้เปี่ยมศักยภาพอย่าง   อ. ขจิต ฝอยทอง   อ. กมลวัลย์     อ.ติ๋ว (กฤษณา สำเร็จ)     และ  อ.แป๋ว  (paew)  โดยมีคุณเอก จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร เป็นผู้ร่วมคุยและดำเนินรายการ .....   

จะว่าไปแล้วก็ดูประหนึ่งว่า   ผมจะเป็นวิทยากรคนเดียวบนเวทีที่ดูจะอาวุโสน้อยสุด  ทั้งในด้านวิชาการและความจัดเจนบน G2K   แต่วิทยากรทุกท่านก็ให้ความกรุณาเปิดเปลือยความเป็นกันเองต่อผมซึ่งก็ช่วยให้ผมรู้สึกคลายกังวล   และมั่นใจที่จะพูดในสไตล์ของตนเองอย่างฉะฉาน (อยู่บ้าง)  ...

    <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">และนั่นคือ  การยืนยันให้เห็นว่าในโลกแห่งการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ของ  G2K  ไม่มี กำแพง  ใด ๆ มากั้นกางระหว่าง เราและเรา </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p>ทันทีที่คุณเอกเปิดประเด็นคำถามแรกว่า  เข้ามาเป็นบล็อกเกอร์ได้อย่างไร ?   ผมก็เหลือบไปเห็นกามนิตหนุ่มผู้มีพาหนะเป็น สายลม  อย่าง อ.ขจิตจับไมค์ขึ้นมาประหนึ่งจะเปิดตัวจั่วหัวเป็นคนแรก   ที่ไหนได้กลับหักมุมเปรยบอกออกมาอย่างน่าหยิกว่า  ขอบคุณน้องแผ่นดินมากครับที่จะช่วยตอบแทนพวกเรา  !...      </p><p></p><p>….    </p><p></p><p>ผมเลยต้องตอบถึงที่มาที่ไปของตัวเองอย่างไม่ทันตั้งตัว   เพราะคิดเอาเองว่ายังไงก็คงไม่ใช่เราเป็นคนแรกแน่ ๆ ที่จะต้องตอบคำถาม …    </p><p> </p><h6> และผมก็ตอบอย่างตรงไปตรงมาในแบบฉบับของตนเองในทำนองที่ว่า  ผมไม่รู้จัก G2K  ในระบบอินเตอร์เน็ตมาก่อนเลย   แต่เจ้หนิง แห่ง  DSS “work with disability” ( หนิง )   เป็นคนชักลากชักจูงมาสู่การสมัครเป็นสมาชิก   ซึ่งเจ้แกก็ใช้เวลามากโขกับการชักพาแม่น้ำหลาย ๆ  สายมาหว่านล้อมให้ผมปลงใจเป็นชาวบล็อก  และที่สำคัญคือการอ้างถึงโอกาสอันดีที่จะได้นำพาเรื่องราวของนิสิตและมหาวิทยาลัยไปสู่สาธารณะ.     </h6><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p>สาบานได้ว่าผมตอบตามความสัตย์จริงอย่างไม่ปรุงแต่งและบิดเบือน …  ขณะที่วิทยากรท่านอื่น ๆ  ก็เปิดเปลือยถึงสาเหตุของตนเองแตกต่างไปจากผมอย่างสิ้นเชิง  เพราะส่วนใหญ่ท่านมักเกี่ยวข้องกับการแสวงหาความรู้แทบทั้งสิ้น !      </p><p> </p><p>ผมไม่มีเจตนาอื่นใดที่จะสื่อสารไปในทางไม่ดี   แต่เรื่องจริงคือสิ่งที่เราต้องพูด  และผมมาที่นี่ด้วย ใจ  จึงปรารถนาที่จะ “เปิดเปลือย“  หรือ  เปลือยใจ  อย่างไม่บิดเบือน  !     </p><p> </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">เหนือสิ่งอื่นใด   ผมเพียงแต่ต้องการสะท้อนความจริงในตัวตนของตนเองไปสู่ผู้ฟังอยู่บางประการ  อาทิ   </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p>   </p><p>(๑)   เรามีสิทธิที่จะเข้าสู่โลก G2K  ที่แตกต่างกัน  แต่นั่นมิใช่ประเด็นสำคัญที่จะถ่วงรัดให้เราย่ำอยู่กับจุดเริ่มต้นของตัวเองในโลก G2K   ตรงกันข้าม  ปัจจุบัน  ต่างหากคือ หัวใจ อันสำคัญว่าเรารักและผูกพันกับโลกแห่งการ ลปรร. นี้แค่ไหน ?  หรือแม้แต่บัดนี้   โลกแห่งการการเรียนรู้ดังกล่าวได้บ่มเพาะ พลังทางปัญญา  ให้เรามากน้อยอย่างไรบ้าง ? !</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">สำหรับผมแล้ว,  ปัจจุบัน  โลก G2K  ได้ช่วยให้ผมเติบโตทางความคิด  สัมผัสได้กับห้วงบรรยากาศแห่งความ บันเทิง เริงปัญญา  อย่างครบครัน   </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ผมเปลี่ยนแปลงอย่างมากมาย  และการเปลี่ยนแปลงดังกล่าว  ส่วนใหญ่มาจากการถูกบ่มเพาะด้วยโลก G2K  ทั้งโดยรู้ตัวและไม่รู้ตัว  </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">มันคือการเปลี่ยนแปลงตัวเองไปในทางที่ดีทั้งทาง โลกทัศน์และชีวทัศน์  </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p>    <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">(๒)  ผู้เข้าร่วมสัมมนาหลายท่านมาเพราะ ใจสั่งมา  หรืออาจมีบ้างที่ถูกสั่ง  ให้มา   และนั่นก็อาจมีชะตาคล้ายคลึงกับผมอยู่บ้าง   ซึ่งมูลเหตุดังกล่าวล้วนต้องถือว่าเป็น  ความโชคดี  และ โอกาสอันดี  ที่ได้มาร่วมวงไพบูลย์อยู่ใน เวทีแห่งการเรียนรู้  ร่วมกับผู้คนหลากสถานะทั้งคุณวุฒิและวัยวุฒิ   </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p></p><p>เวทีแห่งการเรียนรู้และแลกเปลี่ยนครั้งนี้,  ถือเป็นต้นทุนที่ดีสำหรับผู้เข้าร่วมสัมมนา  ราวกับมานั่งอยู่ใน ห้องเรียน  อันแสนกว้างใหญ่ที่เต็มไปด้วยสาระและจินตนาการโดยไม่ต้องใช้เวลาเดินทางไปสู่การเริ่มต้นที่ยาวไกลนักดังที่ผมประสบมาแล้ว  -</p><p></p><p>ผิดกับผมที่นับย้อนกลับไป ,   ผมไม่มีโอกาสอันมีต้นทุนแห่งการเริ่มต้นเฉกเช่นผู้เข้าร่วมสัมมนาครั้งนี้เลยแม้แต่น้อย  จะมีบ้างก็แต่ เจ้าหนิง  นั่นแหละที่พอจะเรียกได้ว่าเป็นต้นทุนให้กับผม  และที่เหลือนั้น  ทุกอย่างคือการสกัดออกมาจากตัวตนของเรา  รวมถึงการใช้ความพยายามดุ่มเดินเสาะแสวงหาอยู่ใน G2K  อย่างไม่ลดละ  !    </p><p></p><p>และนี่คือ   บางสิ่งบางอย่างที่ผมพยายามที่จะสื่อสารบนเวทีเสวนา   แต่ด้วยเวลาอันจำกัด  จึงไม่สามารถทำเปิดเปลือยบอกกล่าวได้อย่าเต็มที่ดังที่ใจหวัง    …..    </p><p> </p><p></p><p> </p><p>เถอะครับ....  บล็อกเกอร์หน้าใหม่ทั้งหลาย  อย่าได้ลังเลที่จะเริ่มต้น   เรามีสิทธิที่จะเริ่มต้นด้วยปัจจัยเหตุที่ต่างกัน    แต่ที่เราจะได้รับเหมือนกันก็คือ  บันเทิง เริงใจ  ที่เป็น “ปัจจุบัน”   ซึ่งโลกแห่งการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ที่มีชื่อว่า  gotoknow จะหยิบยื่นและแบ่งปันให้กับเราอย่าง “เสมอภาค" </p><p></p><p></p>

หมายเลขบันทึก: 120347เขียนเมื่อ 18 สิงหาคม 2007 09:28 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 19:57 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (24)
  • สวัสดีค่ะ อ.แผ่นดิน
  • ดูตื่นเต้นดีค่ะ
  • ขอบคุณค่ะ

สวัสดีครับ คุณพนัส

 

  • หลังเสร็จงานผมก็ม่อยกระรอก เลยครับ พักผ่อน นอนยาว ๑ วัน เต็มอิ่มมากครับและได้ตาม อ.พิชัย ท่านไปบรรยายธรรมะอีก ได้ทั้งบูญและสุข
  • บรรยากาศและการดำเนินไปของงานสัมมนาที่เชียงใหม่ เป็นความพิเศษที่ไม่มีใครเหมือน ผมมองว่า การที่เราคุยกันภาษาใจ ทำให้ทุกอย่างเลื่อนไหล ไม่ติดขัด
  • เวทีที่เราคุยกันในวันนั้น มีผู้เข้าร่วมสัมมนาหลายท่านสะท้อนให้ผมฟังว่า พวกเขาสนุกสนานไปกับวิทยากรขุนพลบนเวทีมากๆครับ
  • ผมเองก็ไม่ได้เตรียมอะไรเลย แม้กระทั่งประเด็นคำถามผมก็เริ่มต้นบนเวทีนั้น เพราะคิดว่า ทุกท่านเข้าใจ มองตากันก็พอจะรู้ว่าคิดอะไร จะต่อกันอย่างไร - - -และในที่สุดการสนทนาอันออกรสชาติก็จบลงด้วยเสียงหัวเราะ
  • ผมชื่นชมทุกท่านครับ ชื่นชม ความมีจิตสาธารณะที่เกิดขึ้นอย่างเป็นธรรมชาติ ทลายกำแพงอัตตาทั้งหมด เปิดเผยตัวตน
  • ขอให้คุณพนัสทำงานต่อด้วยความสุข มีกำลังใจที่กล้าแข็ง ฝ่าฟันงานหนักด้วยครับ

สวัสดีค่ะ น้องแผ่นดิน

เขียนได้ดีมากเลยค่ะ เหมือนได้ยินเสียงประกอบไปด้วยเลย หนักแน่น จริงใจมากๆ เลยค่ะ  งานเขียนน้องนั้นแสดงตัวตนอย่างที่เรียกว่า "เปลือยใจ" จริงๆ เลยค่ะ ^ ^

เขียนชื่อพี่เสียเต็มยศเลยค่ะ ที่ถูกต้องต้องเป็น แต่พี่เป็น รศ. ไม่ใช่ ศร. ค่ะ อิอิ  แก้เป็น อ.กมลวัลย์ ก็ดีนะคะ 55555

แผ่นดินคือสันฐานแรกของสิ่งทั้งหลายในโลกที่ทำให้สรรพสิ่งตั้งมั่นอยู่ได้อย่างไม่คลอนแคลนและแข็งแรงหนักแน่น  ความเป็นแผ่นดินจึงมีค่ามหาศาลในฐานะที่เป็นฐานของสรรพสิ่ง

ขอบคุณคุณแผ่นดินที่จะยังคงตั้งมั่นเป็นฐานแห่งการเรียนรู้ต่อไปจนชั่วชีวิต

สวัสดีค่ะ น้องแผ่นดิน

  • ขอบคุณสำหรับบันทึกนี้...ทำให้พี่หวนนึกถึงคำพูดที่พี่ได้พูดคุยกัน...ไม่งั้นคนแก่ลืมหมดว่าพูดอะไรไปบ้าง
  • อย่าลืมคำถามต่อๆไปนะคะ...พี่จะได้อาศัยทบทวนคำพูดตัวเองไปด้วย
  • ขอบคุณค่ะ

ขอบคุณ คุณแผ่นดินครับ

สิ่งที่เขียนดีมากครับ ผมกำลังประมวลตามเก็บเป็น AAR ของงานสัมมนาครั้งนี้

จะมาเป็นเครือข่ายกำลังใจในทุกๆเรื่องครับ

 

พี่พนัสเขียนชักชวนโดยผ่านประสบการณ์ตรงได้ดีค่ะ เล่าให้ฟังเรื่องตัวเองบ้างว่าตามเข้ามาดูเรื่องที่ตัวเองสนใจจากการ search พออ่านไปอ่านมาอยากโพสต์ comment บ้าง แต่อยากมีตัวตนไม่อยากหัวกลมๆ ก็เลยตัดสินใจสมัครและเริ่มสร้างบล็อกของตัวเอง ตอนแรกคิดจะมาเป็นผู้รับอย่างเดียว แต่ที่สอนให้รู้ว่า "การให้เป็นเหตุให้มีความสุขยิ่งกว่าการรับ" ค่ะ

ตำแหน่งพี่ตุ๋ยหน่ะขำๆ ถ้าศร.เขาย่อมาจากศูนย์เรียนรวม แต่เอ...ถ้าเป็นศูนย์รวมรักก็น่าจะพออนุโลมให้ใช้ได้นะคะ ^ ^

สวัสดีครับ  ป้าแดง

P

มานั่งนึกถึงงานสัมมนาที่เชียงใหม่คราใด  ผมก็ยังสัมผัสได้ถึงบรรยากาศที่เป็นปัจจุบันอยู่เสมอ  ... ตื่นเต้น  ตื้นตัน... เข้มข้น หรือแม้แต่บางเบา ... สิ่งเหล่านี้มีชีวิตชีวามาก  ,  มีทั้งสาระ  และเฮฮาศาสตร์ที่น่าประทับใจ

...

ขอบพระคุณครับ

  • นอนไม่หลับ...
  • ไม่มีคนคุยด้วย  ไม่รู้เขาไปไหนกันนะวันนี้
  • อ่านบันทึกที่นี่ทีไรก็สุขใจกลับไปทุกครั้งเลย
  • ราตรีสวัสดิ์ค่ะ

สวัสดีครับ คุณเอก

P

เวทีที่เราคุยกันในวันนั้น มีผู้เข้าร่วมสัมมนาหลายท่านสะท้อนให้ผมฟังว่า พวกเขาสนุกสนานไปกับวิทยากรขุนพลบนเวทีมากๆครับ

.....

ผมดีใจนะครับที่ทราบว่าผู้เข้าร่วมการสัมมนามีความสุข, สนุกสนานไปกับการทำงานของเราบนเวที

ผมสารภาพว่าไม่ได้ตระเตรียมอะไรไปมากนัก  เพราะคิดเสมอว่า  เทคนิคการเขียนของผมชัดเจนในตัวของบันทึกต่าง ๆ อยู่แล้ว  ทั้งรูปแบบและเนื้อหา  อันเป็นลักาณะของการเปิดเปลือยอารมณ์ออกสู่บันทึกอย่างไม่บิดเบือน และซ่อนงำ

กรณีการเป็นผู้ดำเนินรายการของคุณเอกนั้น  ไม่กังขาในเรื่องศักยภาพ .. ยิ่งมานั่งคุยกับคนที่เป็นเสมือนมิ่งมิตรด้วยกันทุกคน   เวทีการเสวนานั้นจึงดูเป็นธรรมชาติ  ชวนฟังและรื่นรมย์เป็นที่สุด

...

เช่นกันนะครับ... ขอให้มีความสุขกับการทำงานและการดำเนินชีวิต

...

สวัสดีครับ อ.กมลวัลย์

P

ผมต้องขออภัยอย่างสูงเลยนะครับที่เขียนตำแหน่งวิชาการที่คลาดเคลื่อนไปอย่างไม่น่าให้อภัย  ..  แต่ตอนนี้ก็แก้ไขให้เป็นที่เรียบร้อยและนะครับ

และเชื่อว่าในอนาคตอันใกล้  ก็คงขยับจาก รศ.  เป็น ศ... กระมังครับ..

...

ขอบพระคุณอาจารย์อย่างมาก

และขออภัยอีกครั้งครับผม ...

สวัสดีครับ  chainung

แผ่นดินคือสันฐานแรกของสิ่งทั้งหลายในโลกที่ทำให้สรรพสิ่งตั้งมั่นอยู่ได้อย่างไม่คลอนแคลนและแข็งแรงหนักแน่น  ความเป็นแผ่นดินจึงมีค่ามหาศาลในฐานะที่เป็นฐานของสรรพสิ่ง
.....

ขอบคุณนะครับที่กล่าวย้ำถึงคุณค่าและความหมาย หรือแม้แต่ความสำคัญของคำว่า "แผ่นดิน"   แรกเริ่มที่ผมตั้งชื่อนี้ให้ลูกก็ไม่เคยลังเลที่จะเปลี่ยนใจ  ถึงแม้อำเภอบ่ายเบี่ยงไม่ยอมให้ใช้ชื่อนี้อยู่หลายวัน

ผมบอกกับลูกชายว่า  ชื่อของเขา  มีความหมายถึงการเป็นที่พึ่งพิงของคนอื่น

...

ขอบคุณครับ

สวัสดีครับ   อ.ติ๋ว

P

ผมกลับมาสารคามแล้วก็คิดว่าคงต้องทบทวนคำที่ตนเองได้พูดบนเวทีบ้างว่าพูด หรือนำเสนอประเด็นอะไรบ้าง  และโดยเงื่อนไขเวลาอันจำกัดนั้น  ทำให้เราบอกกล่าวได้อย่างไม่ครบถ้วนในสิ่งที่ควรจะเป็น  การกลับมาเขียนขยายความในแบบฉบับของตนเองน่าจะก่อให้เกิดประโยชน์ต่อผู้อ่าน หรือแม้แต่ตนเองบ้าง

อยากจะเขียนประเด็นสั้น ๆ  แต่ก็อดร่ายยาวในแบบของตนเองไม่ได้อยู่ดีแหละครับ

สวัสดีครับ อ.พิชัย ฯ

P

ได้ยินว่าอาจารย์จะเกาะติดเป็นเครือข่ายกำลังใจผมนี้หึกเหิมเป็นเท่าตัวเลยนะครับ

ถ้าเขียนไปอย่างไม่รู้จบ - อาจารย์จะยังไหวที่จะมาเติมเต็มกำลังใจหรือเปล่า..

อย่างไรก็ขอยืนยันว่า  มีความสุขที่จะเขียนครับ

สวัสดีครับ  น้องซูซาน

P

ขอบใจมากเลยที่มาเปลือยตัวตนว่าด้วยก้าวแรกของการเข้าสู่เวทีแห่งนี้ให้ได้ฟัง  ซ้ำยังทิ้งคำคมปรัชญาซะหรูให้พี่ได้อึ้งเลยนะ

การให้เป็นเหตุให้มีความสุขยิ่งกว่าการรับ

ส่วนตำแหน่ง อ.กมลวัลย์ที่คลาดเคลื่อนนั้น .. ก็ขอบใจมากนะที่ช่วยมาขยายความเลี่ยงบาลีให้ซะน่าฟัง ..(ศร. : ศูนย์รวมรัก)

นั่นเพราะตอนเขียน  เจ้าตัวเล็กมากวน... นั่งบนตักและทำโน่นทำนี่เลยไม่ทันได้ตรวจทาน ...

แต่โชคดีนะที่ซูซาน มาช่วยนิยามความหมายใหม่ให้ซะน่ารักเลยทีเดียว...

สวัสดีครับ อ.ลูกหว้า

P

ผลแห่งการลงประชามติผ่านพ้นไปแล้ว  ไม่ทราบหายเหนื่อยหรือยังครับ

การทำงานอย่างหนัก  เป็นเสมือนการเพาะบ่มศักยภาพของตนเองอยู่ในที

พักผ่อนเยอะ ๆ นะครับ...

สวัสดีค่ะ

อ่านของคุณพนัสมาหลายบันทึกวันนี้

มีลีลาการเขียนที่ไม่เหมือนใคร ตัวหนังสือสวยค่ะ

พี่เอง เมื่อวานเป็นหวัด ยังไม่ค่อยหายดี ไออยู่ เลยยังไม่มาให้ข้อคิดเห็น วันนี้ มาแล้วค่ะ

ทุกอย่างคือการสกัดออกมาจากตัวตนของเรา  

ชอบตรงนี้ มากที่สุดค่ะ

เพราะเราต้องเป็นตัวของตัวเอง มีตัวตนของเรา แต่......

เรื่องนี้ ถ้าจะพูดไป มันยาว..... คงต้องคุยกันอย่างาสนุกในโอกาสต่อไปค่ะ

มันไม่ใช่สั้นๆแบบนี้หรอกค่ะ  ชีวิตมันซับซ้อนค่ะ

นึกถึงวรรณกรรมที่เรียนตอนอยู่อักษรฯ อ.จ. สดใส พันธุมโกมลท่านสอน.....

The rael thing ...

   

สวัสดีค่ะ

มาตามอ่านที่หลัง (อีกแล้ว) คุณแผ่นดินพูดและเขียนออกมาจากใจ พี่ก็รู้สึกเช่นนั้นค่ะ หากเราไม่เปิดใจเขียน ไม่เปิดใจรับ การแลกเปลี่ยนด้วยใจคงไม่เกิดขึ้นจริงมั้ยค่ะ?

สวัสดีครับพี่ศศินันท์

P

ผมต้องขออภัยอย่างมหาศาลในการตอบบันทึกอันลาช้า ... เพราะช่วงนี้ขอสารภาพเลยว่าไม่มีเวลาอยู่ในบล็อกนานนัก  เต็มที่ก้ได้แค่นำบันทึกของตนเองมาลงตีพิมพ์ในบล็อกเท่านั้นเอง

ผมขอบพระคุณอย่างยิ่งนะครับสำหรับคำชื่นชมที่บอกกล่าวว่าชื่นชอบรูปแบบการเขียนบันทึกของผม  และผมก็ยังอยากจะยืนยันว่า  แนวทางเช่นนี้  คือ  สิ่งที่ผมจะยังยึดปฏิบัติอย่างไม่เปลี่ยนแปลง  เว้นเสียแต่บางอย่างอาจถูกปรับแต่งไปในทิศทางที่ดีขึ้น

เรื่องส่วนใหญ่ที่ผมเขียน,  เมื่อพิจารณาดูอย่างถี่ถ้วน หรือแม้แต่ผิวเผยก็จะเห็นว่า  "แนวเรื่อง" .. หลากหลายและแตกต่างกันอยู่บ้าง  เช่น   เรื่องการงาน,  การทำกิจกรรมของนิสิต,  เรื่องโลกส่วนตัว,  เรื่องบรรยากาศชีวิตและวัฒนธรรมท้องถิ่นอันเป็นบ้านเกิด  ฯลฯ

และทั้งหมดนั้นก็สะท้อนตัวตนของตนเองชัดเจน  ซึ่งอาจจะหมายถึง  เขียนในสิ่งอันเป็น "จริง"  The rael thing  บ้างกระมังครับ

และหลายเรื่องถึงแม้จะดูเป็นเสียงพร่ำบ่นอย่างน่ารำคาญ  แต่เนื้อความทั้งปวงก็ฉาบล้นไปด้วยบรรยากาศที่บ่งชัดได้ว่า  ผมมีความสุขกับเรื่องเหล่านั้น พอ ๆ กับความสุขที่เกิดจากการได้เขียนบันทึกถึงเรื่องเหล่านั้น ..

....

ขอบพระคุณครับ

 

สวัสดครับ  อ.แป๋ว

P
.....

มาตามอ่านที่หลัง (อีกแล้ว) คุณแผ่นดินพูดและเขียนออกมาจากใจ   พี่ก็รู้สึกเช่นนั้นค่ะ

หากเราไม่เปิดใจเขียน ไม่เปิดใจรับ การแลกเปลี่ยนด้วยใจคงไม่เกิดขึ้นจริงมั้ยค่ะ?

..... 

ผมเองก็เห็นด้วยกับทัศนะของอาจารย์แป๋วทุกประการ  ไม่ว่าจะเป็นทั้งในบทบาทของผู้เขียน หรือผู้อ่าน  เราต่างก็ต้องเปิดใจที่จะเข้าสู่เวทีแห่งการเรียนรู้แห่งนี้อย่างไม่มีสิ่งอื่นแอบแฝง

มาด้วยใจ  จึงย่อมดำรงอยู่ด้วยใจ ...

และความเชื่อเช่นนี้ก็ถูกกล่าวซ้ำจาก พ่อครูบา ฯ อย่างชัดเจนแล้วว่า  ในโลกแห่งการเรียนรู้ใบนี้  เราไม่อาจสวมหน้ากากมาหลอกกันได้ ...

มิตรภาพที่ยั่งยืน หรือแม้แต่ที่กำลังมีตัวตนอย่างชัดเจนอยู่ในขณะนั้ก็ล้วนก่อเกิดจากการเปิดใจของทุกท่าน...

....

ขอบพระคุณมากนะครับ และต้องขออภัยที่ตอบบันทึกล่าช้า

อาจารย์พนัส ปรีวาสนา

ยินดีกับอาจารย์ด้วยนะค่ะกับความสำเร็จที่ตั้งไว้

เพื่อนคนนี้ดีใจมากๆๆค่ะที่ได้เห็นความสำเร็จของเพื่อน เก่งๆๆมากๆๆค่ะ

เพื่อนร่วมสถาบัน ( ม.4 )

ไม่อาจรู้ได้เลยว่าเพื่อนแห่งความทรงจำนี้เป็นใคร...แต่ปรารถนาอย่างมหาศาลกับการได้ทักทาย ถ้าไม่เป็นการรบกวนอะไรมาก คุยกันทางเมล์ก็ได้นะครับ [email protected]

สวัสดีค่ะอาจารย์พนัส

ดีใจมากๆๆเลยค่ะที่เพื่อนยังเก็บไว้ในความทรงจำ ม.4/4 กพส.

ความทรงจำ..เป็นปัจจุบันเสมอมา..

ขอบคุณครับ

 

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท