เพราะหัวใจมันอักเสบ หรือพลังดื้อที่อยู่ในตัวก็ไม่ทราบได้ ผมได้เป็นส่วนหนึ่งของ งานรวมพล เปิดพื้นที่ทางสังคม ให้กับชุมชนชาว blog ที่เชียงใหม่
สิ่งที่เป็นความฝัน และผ่านการบ่มกลั่นมาเป็นความจริง ผมภูมิใจคนเดียวเงียบๆที่งานใหญ่ของเราเสร็จสิ้นไปด้วยความสวยงามของพลังปัญญา พลังของการปฏิบัติที่มีพื้นฐานของความรัก ความดีงาม เห็นความจริงที่เราให้กำลังใจกันเสมอในช่วงเตรียมงานว่า “การทำการใดๆ หากประกอบด้วยดวงจิตที่เป็นกุศล ย่อมสำเร็จได้ และสำเร็จได้อย่างมีพลังเมื่อมีดวงจิตที่เป็นกุศลหลายๆดวงรวมกัน” เป็นคำพูดที่ดังก้องในมโนสำนึกของผมอยู่ตลอดเวลา เป็นคำพูดของ อาจารย์ พิชัย กรรณกุลสุนทร
ผู้เป็นหัวเรือใหญ่ครั้งนี้นั่นเอง
จากจุดเริ่มต้น สู่จุดเป้าหมาย กระบวนการทำงาน ถูกออกแบบให้รัดกุม โดยมุ่งให้สำเร็จตามวัตถุประสงค์ที่ตั้งไว้ รวมถึงสิ่งที่คาดหวังในใจที่เกินกว่าสิ่งที่ตั้งไว้ในตอนแรก ผมยังกริ่งเกรงเพราะอาจด้วยเป็นมือใหม่ แต่ก็มั่นใจด้วยมีปิยมิตรที่มากด้วยความสามารถมาร่วมด้วยช่วยกัน และที่พิเศษสุดมากไปกว่านั้นคือ “เรามาร่วมกันด้วยใจ”
ร่วมสร้างสรรค์ เกื้อหนุนโลก GOTOKNOW<- - - -ภาพนี้ เอื้อเฟื้อจาก น้องนนท์ |
เพราะ ”ใจ” เพียงคำเดียว งานนี้จึงเกิดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ เมื่อรวมกับใจหลากดวงของ Blogger ที่เชิญมาในงานสัมมนาในครั้งนี้จึงยิ่งใหญ่และงดงามนัก ภาพของการรวมตัวร่วมคิดร่วมทำ เกิด “ประชาสังคมแห่งความสุข” เรียนรู้ร่วมกันในการฏิบัติ ที่เอาหัวใจเข้าร้อยเกี่ยว เป็นการเปิดพื้นที่ทางสังคมให้คนมารวมตัว ร่วมคิด ร่วมทำ เกิดสิ่งดีๆขึ้นได้
ระดับปรอทของความสุข (GDH) พุ่งทะลุ เกิดดุลยภาพของสังคมในระดับกลุ่ม เรียนรู้การอยู่ร่วมกัน(Living together) เป็นการรวมตัวกันโดยอิสระ ข้ามพรมแดนของอัตตา พร้อมพรักในการเคลื่อนไหวทางปัญญา
การศึกษาในระบบที่เราพยายามปฏิรูป เพราะในระบบมีการผลิตคนด้วยความรู้เก่าที่คร่ำคร่าไม่ทันยุคสมัย ก้าวเข้าสู่การผลิตความรู้ การสร้างความรู้ใหม่ๆ ในการรังสรรค์บรรยากาศให้เอื้อต่อการเรียนรู้ หลุดพ้นจากห้องเรียนอันคับแคบ สอดคล้องสถานการณ์และความเป็นจริง สร้างดุลยภาพที่ไม่ใช่สภาวะที่หยุดนิ่งแต่เป็นดุลยภาพท่ามกลางการเปลี่ยนแปลงที่ต้องการ “ปัญญา”
ชุมชนแห่งปัญญาได้เกิดขึ้น และจะขยายโยงใยเครือข่ายให้เต็มพื้นที่ สร้างคนดี คนมีปัญญา ก้าวไปสู่สังคมแห่งการเรียนรู้ สังคมที่ไพศาลด้วยปัญญา เป็นสังคมที่เรียกว่า “สังคมานุภาพ”
บูรณาการเรียนรู้สู่สุขภาวะ
นัตถิ ปัญญา สมาอาภา แสงสว่าง เสมอด้วยปัญญาไม่มี |
ในนามของเจ้าภาพงานสัมมนาการจัดการเรียนรู้เพื่อสร้างเครือข่ายเรียนรู้ระดับประเทศ-เชียงใหม่ ขอขอบคุณ Blogger ทุกท่าน ที่เข้ามาร่วมเปิดพื้นที่ทางปัญญา เพื่อสร้างดุลยภาพที่งดงามให้กับสังคม
พี่เอกคะ ขอบคุณมาก ๆ ที่ช่วยให้งานนี้ดำเนินไปอย่างสมบูรณ์
ต้องบอกว่างานนี้ คำว่าใจสำคัญเหนือสิ่งใด เรียกได้ว่างานนี้มะปรางได้ความภูมิใจที่ได้ร่วมเป็นส่วนหนึ่งของงานสัมมนาครั้งนี้ค่ะ
น้องสาว
หลังจากงานสัมมนาเสร็จ บันทึกนี้เป็นบันทึกที่ผมเขียนจริงๆจังๆ มาบันทึกแรก
ก่อนหน้านี้มึนไปหมดเลยครับ อาจเป็นเพราะเราเหนื่อยสะสมก็เป็นได้ แต่แรงยังมี ฮึดเต็มที่ แบบชูสองนิ้วครับ
มะปรางเปรี้ยวเป็น คนทำงานคุณภาพ พี่ไม่แปลกใจเลยที่ อ.จันทวรรณ เลือกให้ทำงานชิ้นสำคัญ วิธีคิดและการนำเสนอที่ก้าวไกลเกินวัย
ผมชื่นชม ความเป็นคนเชื่อมั่น และวิธีคิดที่ชัดเจน ของน้องมะปรางมาก หนทางข้างหน้าสดใสมากๆครับ
อย่างที่ผมเกริ่นไปนะครับ "ใจ" เท่านั้นครับ ที่ทำให้งานครั้งนี้สำเร็จไปด้วยดี และงดงาม
ขอบคุณน้องมะปรางมากครับ
น้องเอกครับ
ยินดีด้วยอย่างจริงใจ กับ ความสำเร็จในการจัดงานครั้งนี้
ปรบมือให้กับผู้จัดงานทุกท่าน ทั้งระดับสูง ถึงระดับล่าง แม้แต่คนทำความสะอาด หลังเลิกงาน
ขอชื่นชมในความร่วมมือ และ ความตั้งใจอันดีงามนี้
ผู้ให้ ย่อมได้รับผลตอบแทนเสมอ
สุข สงบ เย็น
เดียวดายในสายฝน
พี่เอกคะ ขอบคุณมากค่ะสำหรับคำชมที่มอบมาเป็นกำลังใจและยาชูกำลังอย่างดีให้กับหนู งานนี้ได้เรียนรู้อะไรมากมายคะ การทำงานกับคนจำนวนมาก ไม่ใช่เรื่องง่าย แต่เราทุกคนทำได้ด้วยใจที่มีจุดมุ่งหมายเดียวกัน ประทับใจจริงๆ คะ และหนูคงต้องเรียนรู้อีกเยอะมากมาย
ขอบคุณมาก ๆ คะ
พี่บางทรายที่เคารพรักครับ
สวัสดียามดึกครับ ท่าน
ผมยินดี ดีใจเสมอที่ท่านมาเยี่ยมกระผม เรียกได้ว่ามีวาสนาต่อกัน ใจก็สื่อถึงกัน
ผมขอขอบคุณข้อมูล "ปูรณฆฎะ" นะครับ และผมได้ทำlink ให้ download ภาพการบรรยายเกี่ยวกับปูรณฆฎะ ที่นี่ครับ
งานสำเร็จและงดงาม ตามฝันของคนทำงานครับ จากนี้ก็เป็นการแตกหน่ออ่อนของเครือข่าย ผมฝันต่อแล้วครับ อยากเห็นเครือข่ายทางปัญญาที่โยงใยทั่วประเทศไทย
ขอบคุณท่านอีกครั้งครับ
สวัสดีครับเพื่อนเอก
น้องมะปรางเปรี้ยว (อีกครั้ง)
ข้อความที่เขียนในข้อเสนอแนะด้านบน
เป็นความสัตย์จริง ที่ได้เห็นและร่วมทำงานกับน้องมะปรางครับ
สังคมโลกเสมือนแห่งนี้ นับวันก็จะมีสมาชิกหน้าใหม่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ปัญหาข้อขัดข้องคงจะมากขึ้นไปด้วย น้องในฐานะผู้ดูแลระบบก็คงต้องงานหนักมากขึ้น
ขอให้มีกำลังใจในการทำงานครับ
ในส่วนการขยายเครือข่าย การให้กำลังใจสมาชิกคนใหม่ พวกเราจะทำหน้าที่โดยไม่บกพร่องครับ
ขอบคุณอีกครั้งนะครับผม
ผมเคยปวดร้าว ปวดใจ เพราะการปฏิรูปการศึกษามาแล้ว...การเรียนรู้จากเพื่อนพ้องน้องพี่ที่นี่ ทำให้ผมรู้ว่าวงการศึกษามีอะไรที่มีปัญหาอีกมาก
เวที่แห่งนี้จะเพิ่มปัญญาให้กับเพื่อนวงการศึกษาได้มาก
น้องเอกครับ
ความงอกงามและงดงามทั้งหมดที่เกิดขึ้น
คือกุศลจิตของคนทั้งปวงมารวมกันจริงๆครับ
ที่จริงอาจารย์ไม่ได้ทำอะไรมากไปกว่า...
สร้างบรรยากาศที่ดีดี และให้ผู้คนที่มีศักยภาพที่มาชุมนุมกัน สร้างสิ่งที่ดีดี ขึ้นด้วยตนเอง
อาจารย์ยังพิศวงอยู่จนขณะนี้
ว่าท่านทั้งเอาสติ ปัญญาและพลังมาจากไหน?
ถึงได้กระโจนเข้าใส่งานข้างหน้า อย่างที่ไม่ต้องมีใครบอก หรือกำกับเลย
สิ่งที่คณะวิทยากรทำ และผู้ที่อยู่เบื้องหลังทั้งหมดทำ จึงได้ "ใจ" ทั้งหมดของผู้ที่เข้ามาร่วมงาน
อาจารย์จำได้ บรรยากาศในวันสุดท้าย ที่ทุกคนลาจาก ผู้ร่วมสัมมนาเดินมาลาพร้อมน้ำตา บางคนมาขอกอดและหลั่งน้ำตา
เป็นน้ำตาแห่งความปีติสุข
มิใช่น้ำตาแห่งความทุกข์
น้ำตาแห่งความปีติสุขเช่นนี้...ยิ่งหลั่งออกมามากเท่าใดยิ่งดีมากเท่านั้น เพราะชำระจิตให้สะอาด ให้ฟูใจและให้เกิดพลังที่จะพุ่งไปข้างหน้า
ศรัทธา...จิตที่โน้มเข้าหาความดีงาม
สมดังนาม..."ปูรณฆฏะ" เทอญ!
สวัสดีค่ะ น้องเอก
สุดยอดครับ พี่เอก
สวัสดีค่ะน้องเอก : )
พี่แอมป์เข้ามาร่วมชื่นชมและรู้สึกขอบคุณทุกท่านอย่างยิ่ง โดยเฉพาะน้องเอกที่สื่อสารให้ได้รับทราบทุกขั้นตอน และทำให้เกิด "ใจ" ร่วมไปด้วย แม้ว่าตัวจะไม่ได้ไปร่วม ในงานที่ทำให้เกิดการ "รวมกันเป็นใจเดียว" เช่นนี้
มิตรภาพและความรักที่เกิดขึ้นด้วยใจบริสุทธิ์ที่เกาะเกี่ยวกัน เป็นสิ่งสำคัญ ที่หล่อเลี้ยงหัวใจมนุษย์ สิ่งต่างๆที่จะเกิดตามมาจากเครือข่ายโยงใย ก็จะดำเนินไปตามภาวะของชุมชนอันหลากหลาย แต่เมื่อเริ่มด้วยจิตอันเป็นกุศล ดังที่ท่านอาจารย์ พิชัย ได้กล่าวไว้ ก็จะเกิดจิตปัญญา นำพาไปสู่ผลที่เป็นมงคลอันเกิดแต่จิตอันเป็นกุศลนั้น
การได้มีโอกาสรับสารอันเป็นมงคล การได้อ่าน(ที่รู้สึกเหมือนได้ฟัง)และได้ดู ได้รู้เห็น ได้เข้าใจและเกิดความรู้สึกร่วมอย่างนี้ ทำให้เกิดกำลังใจอย่างสำคัญ ที่จะมุ่งมั่นทำในสื่งที่เราเชื่อว่าดีต่อไป เพราะได้เห็นสิ่งดีบังเกิดตรงหน้า และมีผู้ร่วมกันสื่อสารให้เห็นคุณค่าของความดีที่เกิดจากการ "เริ่มด้วยจิตอันเป็นกุศล"นั้น
ด้วยการสลายอัตตา และน้อมนำใจเข้าสู่กัน เป็นจุดเริ่มที่ดีของแสงสว่างแห่งปัญญา ที่(อย่างน้อยในวงวิชาการ ก็มี)ผู้เข้าใจอยู่อย่างเงียบๆเสมอมา และมีผู้เข้าใจเพิ่มขึ้นอย่างมากมายว่า ความรู้อาจเรียนทันกันหมด แต่"ปัญญา"จะเกิดได้ เมื่อก้าวข้ามพรมแดนแห่งความรู้ มาสู่แดนแห่งปัญญา ที่การเรียนรู้ "เริ่มต้นด้วยใจ" ที่ใฝ่รู้ ที่จะเรียนรู้ร่วมกัน"เพื่อการให้" ด้วยใจอันเป็นกุศล อย่างแท้จริง
นัตถิ ปัญญา สมาอาภา
แสงสว่าง เสมอด้วยปัญญาไม่มี
แสงสว่างแห่งปัญญา จะเกิดขึ้นได้ ด้วยการสลายอัตตาและน้อมนำใจเข้าสู่กัน พี่แอมป์ถอดบทเรียนครั้งนี้ได้ว่าอย่างนั้น
ขอบคุณน้องเอกอย่างสูงด้วยใจจริงอีกครั้งนะคะ
ปล. พี่แอมป์รู้สึกเหมือนคุณแผ่นดินเลย คือถนัดเขียนมากกว่าพูด และออกจะขัดเขินอยู่บ้างในที่สาธารณะ แต่ก็ยังมองเห็นด้วยใจว่าเราก็คงสามารถทลายกำแพงความขี้อายของเรา เพื่อเข้าไปสัมผัสมิตรภาพที่น่ารักได้โดยไม่ยากเย็นเกินไปนักอะค่ะ : )
เพราะหัวใจมันอักเสบ หรือพลังดื้อที่อยู่ในตัวก็ไม่ทราบได้
เยี่ยมมากเจ้าลูกชาย รักษาเนื้อรักษาตัวให้ดี ยังมีงานรออยู่ข้างหน้าอีกมาก มาเชียงใหม่คราวนี้ขนความประทับใจกลับแทบไม่ไหว เครื่องบินยังแอ่นแต้เลยนะนี่
สวัสดีครับ เพื่อนเม้ง
เรียน อาจารย์ศักราชครับ
เรียน อาจารย์พิชัย ที่เคารพ
งานครั้งนี้สำเร็จไปได้อย่างสวยงาม ขอกราบขอบพระคุณอาจารย์ พิชัย กรรณกุลสุนทร ผู้เป็นหัวเรือใหญ่ในการขับเคลื่อนเรือแห่งปัญญาข้ามสีทันดรแห่งมิจฉาทิฎิ พลังใจ พลังกุศลของเมล็ดพันธ์แห่งความดี ช่วยกันเพิ่มพูนพลังให้เรือลำนั้น ผ่านพ้นพายุร้าย ความกว้างใหญ่ของนาวาพิโรธ ไปสู่อีกฟากของท้องฟ้าที่สวยงาม ผ่องอำไพ
ความรู้สึกนี้ -ยิ่งใหญ่มากครับ เป็นประสบการณ์ที่ดีของผม
ศรัทธา...จิตที่โน้มเข้าหาความดีงาม
สมดังนาม..."ปูรณฆฏะ" เทอญ!
สวัสดีครับ พี่โอ๋
พี่ติ๋วครับ
น้องโอ๋ สุภัทร
สวัสดีครับพี่แอมป์ ที่นับถือครับ
ผมปลื้ม+ดีใจมากเลยนะครับที่พี่มาให้ข้อคิดเห็น ผมอ่านข้อคิดเห็นพี่จนเพลินและมีคุณค่ามาก
เช่นนี้เองเวลาที่พี่ไปให้ข้อเสนอที่ไหน ผมจะให้ความสนใจในการอ่านข้อคิดเห็นของพี่เป็นพิเศษ ผมเห็นผลึกของปัญญาที่แทรกอยู่เต็มไปหมดให้ผมได้เรียนรู้เก็บเกี่ยว
ผมจึงชอบมาก
ผมมีความสุขครับ สุขอันเกิดจากการเป็นผู้ให้ และสุขที่ยินดีเมื่อเห็นคนดีได้ทำเพื่อสังคม ตรงนี้ เป็นข่าวสารที่ผมจะต้องบอกกล่าวให้ผู้คนได้รับรู้ ชื่นชม ให้เป็นกำลังใจเขาครับ และผมก็เชื่อว่าพลังแห่งการชื่นชมทำให้คนเรามีกำลังใจที่จะทำดี และทำดียิ่งๆขึ้นไปครับ
เวทีนี้มี มิตรภาพ ครับ นับตั้งแต่การเตรียมงาน เราได้พูดคุยกันอย่างมีความสุข วาดฝันวันงานร่วมกัน นึกถึงวันนั้นก็เหมือนกับฝันๆไป ถึงวันงานสัมมนาฯจริงๆเราทำได้งดงามกว่าฝัน
กัลยาณมิตร ที่นำใจมาเกี่ยวใจ งานยาก และงานใหญ่ ไม่ใช่เรื่องสำคัญเลย ทุกอย่างเสร็จสมบูรณ์แลพวกเราภาคภูมิใจมาก
อย่างที่ผมบอกว่ามันไม่ง่ายนักที่คนเราจะก้าวข้ามผ่านอัตตาของตนเอง และน้อมยอมรับคนอื่นเข้ามาในชีวิต เมื่อสลัดความเป็นตัวตนทิ้งไปเสียสิ้น การให้เกียรติ การยกย่องกัน ทำให้เกิดบรรยากาศที่ดี และเอื้อต่อการทำงานใหญ่ เป็นการเรียนรู้ซึ่งกันและกันไปด้วย
Give and take เรียนรู้ที่จะให้ และในขณะเดียวกันก็เรียนรู้ที่จะรับ
เหมือนแสงเทียนอันสว่างในคืนเดือนลับ ส่องสว่างทลายความมืด เปลวเทียนหลายๆดวงมารวมกัน ทำให้ความมืดสลายไป ดวงเดือนที่ว่าใหญ่ พลังใจ พลังแสงในตัวเองของคนดี ยิ่งใหญ่กว่า
ขอขอบคุณพี่แอมป์ดอกไม้ทะเล มากครับ ที่เข้ามาเติมเต็มบันทึกของผม ด้วยข้อเสนอแนะที่มีคุณค่า ผมได้เรียนรู้มากทุกครั้งที่อ่าน
มันไม่แปลกครับ ที่ใครหลายคนจะเขียนบรรยายออกมาได้ดีกว่าพูด เพราะการเขียนเป็นศิลปะ การเขียนที่ดีเลิศอย่างที่พี่แอมป์มีคุณสมบัติ ยากที่ใครที่เหมือนครับ
สวัสดีครับ คุณพ่อ
สวัสดีครับพี่ศศินันท์
ขอบคุณที่พี่คอยติดตามอ่านการเคลื่อนไหวของงานสัมมนาฯที่เชียงใหม่ด้วยใจจดจ่อ
งานสำเร็จโดยสมบูรณ์ก็เพราะ พลังของคน gotoknow ครับ ยิ่งใหญ่และเหลือเชื่อมาก
งานนี้น้ำตาท่วมห้องสัมมนา ตอนที่มออกเป็นผู้ดำเนินรายการ และ เป็นผู้ถูกถามบนเวที ผมสังเกตว่าผู้เข้าร่วมบางคนตาแดงก่ำ และหลายท่านแอบปาดน้ำตา
เพราะพิสูจน์ได้ถึงความจริงใจที่พวกเรามี สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นที่เราใช้ใจที่ปราณีตทำ
การเรียนรู้จึงต้องทำให้มีความสุขแบบนี้ ไม่ใช่ทุกข์เหมือนเรียนในระบบที่ต้องแข่งขัน กันอย่างเดียว
ยินดีด้วยน่ะค่ะสำหรับความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ของชาวBlogger คนเก่ง ขอชื่นชมด้วยใจจริงค่ะ
สวัสดีครับ คุณครูน้องแอน
สวัสดีครับ อ.ลูกหว้า
สวัสดีครับน้องเอก จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร
ขอบคุณครับ
งานน่าตื่นตา แสงสีสดใส ผู้คนเบิกบานดีจัง
เฮ้อ...ส่งใจบินไปไม่รู้ถึงรึเปล่าเนี่ย
^___^
สวัสดีครับ อ.ลูกหว้า
ขอบคุณมากนะครับ ที่สาวงามเมืองสองแควมาให้ข้อคิดเห็น - - -ดีใจครับ
งานนี้สำเร็จได้เพราะ เราร่วมมือร่วมใจกันครับ ทุกท่านใช้ "ใจ" มาเกี่ยวร้อยกัน
บรรยากาศที่อบอุ่นก็เพราะพลังแรงใจที่พวกเรามีให้กันและกัน เราเชื่ออีกว่าในอนาคตมีงานลักษณะนี้อีก ผมคิดว่า ไม่น่าหนักใจเลยครับ
ขอให้อาจารย์ลูกหว้า มีพลังแรงใจ แรงกาย ในการทำงานต่อไปครับ
สวัสดีครับ อาจารย์สุนีย์ ที่เคารพรัก
ดีใจมากครับที่ได้ยินเสียงจากอาจารย์ ผมยิ้มทั้งวันเลยครับ ช่วงนี้คงเรียนหนักและคงไม่เครียดนะครับ
งานนี้ผมตั้งใจมากครับ เพราะว่าเป็นโอกาสที่ดีในการสร้างเครือข่ายทางปัญญาที่เรามีโอกาสไม่มากมายนัก เมื่อได้โอกาสผมก็ทุ่มเทเต็มที่
ต้องขอบคุณบรรดาคนเขียนบันทึก ที่ร่วมด้วย ช่วยใจ อยากให้อาจารย์เห็นภาพตอนที่blogger ช่วยกันเก็บโต๊ะ เก้าอี้ น่ารักกันมากครับ
ผมเหนื่อยครับ แต่ก็สุขใจ อิ่มเอมครับม
ขอให้อาจารย์มีความสุขกับการเรียนมากๆนะครับผม
ผมชอบที่อาจารย์เขียนครับ
"ชีวิตที่เกิดมามีเท่านี้เองค่ะ คือสร้างสิ่งที่ดีที่สุด งดงามที่สุด และเป็นประโยชน์ที่สุด ให้กับแผ่นดินนี้ของเรา"
สวัสดีครับ พี่สมนึก
ผมดีใจครับที่ได้เจอพี่สมนึกตัวเป็นๆ ผมพยายามถ่ายรูปกับพี่หลายครั้งแต่พี่ก็แว่บไปมาบ่อยๆ(เพราะเป็นตากล้องวีดีโอ)
จำรูปที่ถ่ายกับช่อดอกไม้มั้ยครับ ได้ถ่ายไปสองรูป ปรากฏว่าเบอลไปหมดครับ ต้องโทษคนถ่าย อิอิ (ครูอ้อยถ่าย)
พี่สมนึกตัวจริงหล่อและหนุ่มกว่าในรูปที่ปรากฏในบันทึกมากเลยครับ แถมยังมีรอยยิ้มตลอดเวลาด้วยครับ
คุณแนนนี่ครับ
ในที่สุดก็มาเยี่ยมที่บันทึกผม...ดีใจครับ เห็นเงียบหายไปนาน
ผมแจ้งข่าวเรื่องหนึ่ง ให้คุณแนนเเจ้งที่อยู่ที่ชัดเขนให้ผมด่วนครับ จดหมายมันตีกลับครับ ผมก็ไม่ทราบสาเหตุครับ
บรรยากาศที่เชียงใหม่ คงได้ติดตามผ่านทางบันทึกอื่นๆแล้วนะครับ เป็นบรรยากาศและอิ่มเอมด้วยความสุข
อยากให้คุณแนนนี่มาร่วมในงานครั้งนี้ด้วยจังเลยครับ