ในชีวิตจริง สภามหาวิทยาลัยไม่ใช่องค์ประกอบที่มีอำนาจเด็ดขาด มหาวิทยาลัยทำงานอยู่ใน “ระบบนิเวศแห่งอำนาจ” ที่หลากหลายมาก ทั้งที่รู้ตัวและไม่รู้ตัว เช่น
• กฎหมายของประเทศ กฎระเบียบของราชการ
• แรงชักจูงจากภาคีหุ้นส่วนภายนอก เช่น รัฐบาล ตัวแทนจากภาคอุตสาหกรรม ตัวแทนจากภาคการค้า ที่เข้ามานั่งอยู่ในสภามหาวิทยาลัย
• การดูแลกำกับตนเองทางวิชาการ เพื่อความมีเสรีภาพทางวิชาการ ซึ่งเป็นประเพณีนิยมสืบเนื่องมายาวนานสำหรับมหาวิทยาลัย ตัวกลไกสำคัญคือ peer review
• การดูแลกำกับตนเองของฝ่ายบริหาร และสมาชิกภายในองค์กร ในเรื่องที่เป็นกิจกรรมและความสัมพันธ์ภายใน
จะเห็นว่าสภามหาวิทยาลัยเน้นการกำกับดูแลส่วนที่เป็นความสัมพันธ์ภาพใหญ่ ความสัมพันธ์กับภายนอกองค์กร สภามหาวิทยาลัยต้องเน้น “การกำกับภาพใหญ่” (Macro Governance) ต้องระมัดระวัง ไม่เข้าไปกำกับภาพเล็ก (Micro Governance) หรือบางครั้งหลงเข้าไปกำกับ micro management เสียเอง
วิจารณ์ พานิช
๓๐ ก.ค. ๕๐
ไม่มีความเห็น