ความเป็นจริงทีกำลังเผชิญ
เพิ่งจะมีโอกาสได้สัมผัสแป้นพิมพ์ ก้อเลยคิดอยากส่งข่าวคราวให้ครู อาจารย์ เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ได้รับรู้กันบ้าง จบการศึกษาระดับปริญญาตรีแล้ว ใครว่าสบาย เห็นด้วยมั้ยคะ ตอนนี้จบแล้วนะคะ แต่ยังหางานไม่ได้เลย ฮือๆๆๆ รู้อย่างนี้เรียนต่อสัก 4-5 ปี ดีกว่า เนาะ ตอนนี้ก้อเลยเป็นช่วงเก็บตัว เก็บใจ มอ.ปัตตานี ถิ่นเดิมที่เคยให้การศึกษาก้อไม่เคยได้เฉียดเข้าไปใกล้ เพราะไม่อยากเจอรุ่นน้องที่คอยแต่ถามว่า " ได้งานหรือยัง " รู้บ้างหรือเปล่าว่ามันเป็นคำถามที่ไม่อยากตอบเลย จริงๆนะ แงๆๆๆๆๆๆๆๆ หากใครได้รับรู้ ได้โปรดอย่าถามคำถามที่มันหาคำตอบลำบากอย่างนี้อีกนะ เห็นใจคนไร้งานทำบ้างเถอะ................
ปล.ถึงอาจารย์ วันพิชิต ถ้ามีโอกาสคงได้เจอกันที่เดิม( มอ.ปัตตานี )นะคะ อย่ารีบย้ายกลับบ้านซะล่ะ อยู่พัฒนาเด็กพัฒฯ รุ่นต่อไปด้วยนะคะ
ความเห็น (2)
ยังอยู่ครับยังไม่ได้ไปไหน...อย่าหายหน้าไปเลยนะ อย่างน้อยบล็อกก็ทำให้เราชาว ม.อ. ยังอยู่ใกล้กันได้
โชคดีครับ....
ใจเย็น ๆ ค่ะ ค่อย ๆหางานไปค่ะเดี๋ยวก็ได้แต่สำคัญช่วงแรกถ้าไม่เลือกงานทำไปก่อนเอาไว้ป็นประสบการณ์ แล้วค่อย ๆ ขยับขยายไป และระหว่างทางอย่าลืมค้นหาตัวเองด้วยนะค๊ะว่าชอบและมีความสุขกับสิ่งที่ทำหรือปล่าว โชคดีนะค๊ะ งานน่ะมีเยอะแต่คนทำจริง ๆ น่ะมีน้อย ไม่ต้องกลัวตกงานหรอกค่ะ