วันนี้ไม่ได้นำเสนอสาระความรู้ แต่อ่านหนังสือเล่มหนึ่งพบบทความดีๆจึงเล่าสู่กัน
" แล้วชีวิตอ่อน ใส เขียวใบไม้
ค่อยพลิกไหวพบละอองของเด็กอ่อน
บทเริ่มต้นตามลีลาความอาทร
ผลิใบซ้อนก่อนใบซบลงทบดิน
เพื่อเป็นไม้ใหญ่ให้คุณค่า
กาลเวลาชี้วัดตัดสิน
อาศัยแสงอาทิตย์อาจิณ
น้ำดินลำดับด่านการควบคุม
เรา....อาจเหมือนต้นไม้
อ่อนไหวต่อแดดร้อนรุ่ม
เพื่อการเติบใหญ่ใบคลุม
ความสุขุม.(ถ้ามีได้) ต้องใช้มัน
... เราอยากงอกงาม
สำเร็จสมความใฝ่ฝัน
เติบกล้าท้าแสงตาวัน
ยืนมั่นไม่พรั่นแรงลม
และนี่คือเงื่อนไข
ถ้าเราอยู่ในความเหมาะสม
อยากเป็นต้นไม้ไม่ล้ม
รากต้องจมหยั่งตรงลงลึกพอ" จาก กวีนิพนธ์แห่งชีวิต
ไม่มีความเห็น