รอเวลาแก้ไขเลยมันเขียนเล่าเรื่องต่อ

สวัสดีเจ้า (สาวเหนือเน้อ)

วันนี้เป็นอีกวันที่ตั้งใจจะทำงานบางเรื่องให้เสร็จแต่บรรยากาศไม่เป็นใจให้เลย ทำงานต่อก็ไม่ได้เลยเปลี่ยนมาเขียนเรื่องเล่าวันนี้ให้ฟัง  ว่าภายในเดือนสิงหาคมนี้  ทำไมสมาชิกของเราถึงใช้สวัสดิการเรื่องเจ็บ  และตายมาก รู้สึกว่ามันเป็นเดือนที่พ่อแม่พื่น้อง ของสมาชิกสวัสดิการแต่ละคนไม่ยิ้มแย้มกันเลยนะ  มันอาจจะเป็นเรื่องของการสูญเสีย เงิน สูญเสียคนที่เรารัก  เสียความรู้สึก และอีกหลายเรื่องที่พวกเขาได้เจอ วันนี้มีพี่คนหนึ่งได้เข้ามาที่สำนักงานกองทุน  และได้พูดถึงผู้นำชุมชนในบ้านของตัวเองว่าทำไม  บ้านเขาถึงไม่มีกองทุนนี้จัดตั้งในหมู่บ้านของตัวเองบ้าง  แต่เราได้บอกไปว่างานแบบนี้มันต้องคนมีอุดมการณ์ที่จะทำงานช่วยเหลือชุมชนที่ไม่หวังผลตอบแทนก่อนมันถึงจะมีคนทำงานได้  บางครั้งเราก็ฟังแต่ละคนที่เข้ามาได้ระบายถึงความเป็นอยู่ของตัวเองแล้วรู้สึกว่ามันเป็นทุกข์ที่ทุกคนมีตัวชี้วัดของตัวเองอยู่แล้ว  เลยเกิดความคิดว่าจะต้องทำงานต่อเรื่องไหนก่อน

แค่นี้ก่อนนะคะวันหน้าจะมาเข้ามาเขียน