ความเกรงใจในการแก้ปัญหา


เกรงใจจัง

  เกรงใจ

                    กิจกรรม Group dynamics ของเช้าวันนี้ได้เรียนรู้เรื่องใหม่คือ ช่วงแรกทุกคนจะเกรงใจกัน..ไม่มีใครกล้าพูด ไม่มีใครกล้าเสนอว่าต้องทำอะไร..อยู่กันอย่างลำบากใจ อยู่แบบอึดอัดแม้ในวงแขน อ้อมอกของกันและกัน..แต่รู้สึกเกรงใจ..ไม่อบอ่น..ห่างเหิน..น่ารำคาญ
               แม้จะผูกกันด้วยมือที่ต้องจับแน่น..ปล่อยไม่ได้ หากปล่อยไปก็เสียกฏ..เสียเกมส์ชีวิต..ใกล้ชิดมากแต่ความรู้สึกห่างเหินเพราะไม่มีการสื่อสารกัน..กฏเกณฑ์ของชีวิตต้องผูกมัดด้วยกติกา..แต่คิดว่าหลายคนต้องการที่ปล่อยมือ..วางมือ..กลับไปสู่วงนอก.. วงใหญ่..ที่ไม่ต้องมาใกล้ชิดกัน..เกี่ยวข้ออะไรกัน..ผู้นำเกมส์คอยลุ้นให้เริ่มการแก้ปม แต่..ไม่มีใครกล้าขยับ..คนใจร้อนอยากออกมานำ..แต่ก็เกรงใจ..ว่าคนอื่นจะว่าเอา
             แต่เมื่อ..เกิดสถาณการณ์..ที่ไม่อาจ..อยู่อย่างนี้ต่อไปได้..ก็เริ่มขยับ..ข้ามเขต..ข้ามมือ..ละลายระดับอัตตา...มองประเด็นปัญหามากว่ามองคนคนที่จะมาอยู่ด้วย..เน้นการแก้ปัญหามากกว่าที่จะมัวเกรงใจ..แหวกม่านประเพณีของการเคารพผู้ใหญ่ แต่กลับอ่อนน้อมขออนุญาตข้ามมือผู้ใหญ่..แล้วก็นำสู่การแก้ปม..เกิดปัญญา..ลดความอึดอัด..สู่สภาพกลุ่มที่ควรจะเป็น สู่สภาวะสังคมที่ปกติ..ร่วมมือร่วมใจก็เกิดการแก้ปม....
หมายเลขบันทึก: 119705เขียนเมื่อ 15 สิงหาคม 2007 10:18 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 18:15 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท