...กลอนบทนี้เขียนได้ลึกซึ้งจริง ๆ นะค่ะ อาจารย์..
...เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง..เพราะเดี๋ยวนี้หลักสูตรการศึกษา มุ่งเน้นให้ครู เน้นหนักกับหลักฐาน และหลักฐาน..เพื่อความเป็น ชำนาญการ และ เชี่ยวชาญ
...บางคราวมองผ่าน บางอย่าง ที่ไม่ควรผ่านและละเลย และเป็นหัวใจสำคัญของงานสอน...
...คงเป็นแบบนี้ละมั๊ง ที่คนบางคนเรียกสิ่งเหล่านี้ว่า "นวัตกรรมกระดาษ"
"JasmiN"
สะกิดใจได้ดีครับ
อ่านแล้วตรงใจหลายอย่าง โดยเฉพาะอย่างยิ่งการมุ่งสร้างหลักฐานการทำงาน
สร้างจนลืมภารกิจหลักของครู
น่ากลัวเหมือนกันนะครับ
แล้วจะทำไงดีครับ
เห็นด้วยอย่างยิ่งคะ...สงสารทั้งครูทั้งนักเรียน...อยากกลับไปสู่ยุคกระดานชนวนจังเลยคะ...คิดว่าตัวเองโชคดีมากๆที่เกิดก่อน...ไม่งั้นไม่รู้ว่าตัวเองจะมีชตากรรมแบบไหน...ในภาวะที่ครูถูกกระแสพลักดันให้หาคำนำหน้าชื่อและต่อท้ายชื่อยาวเหยียดแบบนี้...ยังมองไม่เห็นทั้งอนาคครูทั้งอนาคตเด็ก...สงสารประเทศชาติคะ
กลอนที่อาจารย์นำมาฝากให้คุณครูทุกท่านอ่านนี้ มีประโยชน์มากครับ
ปัจจุบัน ผู้มีอำนาจออกระเบียบหรืออะไรหลายๆอย่าง เพียงต้องการให้ครูทำอะไรหลายอย่าง เพื่อให้ตนเองได้ตรวจสอบง่ายขึ้น ,"นั้นเท่ากับว่า" ครูต้องลดเวลา การเอาใจใส่นักเรียน การศึกษาหาความรู้อื่นๆเพื่อมาใช้ในการพัฒนาการสอนเด็กลง..........เป็นส่วนใหญ่นะครับ...