บันทึกของแม่ (๑) : ผมจะกลับไปกอดแม่

วันแม่ผ่านไปแล้วหนึ่งวัน,  แต่ในความเป็น “แม่”  ก็ยังดำเนินไปในแต่ละวันอย่างไม่เปลี่ยนแปลง !      

 

วันแม่ปีนี้,  ผมไม่ได้กลับบ้านเฉกเช่นเหมือนทุกปี   เรื่องราวเช่นนี้ไม่ใช่เรื่องแปลกและเชื่อว่าแม่ก็ไม่แปลกใจที่ผมไม่ได้กลับบ้าน  เพราะผมมักจะถูกตรึงยึดไว้ด้วยพันธกิจอื่น ๆ  อยู่เสมอ  และกว่าจะกลับบ้านได้  “วันแม่”  ก็วิ่งผ่านผมไปหลายกิโลเมตร !

   <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal">ปีนี้เช่นกัน,  ผมต้องเดินทางมายังเชียงใหม่เพื่อเข้าร่วมการสัมมนา ฯ  ขณะที่รอรถโดยสารสองแถวในมหาวิทยาลัย   ผมกดโทรศัพท์เครื่องเก่าโทรมไปถึงพ่อเพื่อที่จะคุยกับแม่   แต่ก็เป็นที่น่าเสียดาย,  ผมยังไม่ได้คุยกับแม่  เพราะแม่ยุ่งกับภารกิจกิจกรรม “วันแม่”  ที่จัดขึ้นที่วัด   ผมได้แต่คุยกับพ่อ  ฝากพ่อให้บอกแม่ด้วยว่าผมกำลังมาเชียงใหม่  และจากนั้นผมจะกลับไปบ้านอีกครั้งอย่างแน่นอน</p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p>   <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal">จากนั้นครั้นขึ้นไปนั่งบนรถสองแถว   ผมก็มีโอกาสได้พบเจอป้ายแห่งความรักที่ผูกโยงยึดไว้กับศาลารอรถโดยสารในมหาวิทยาลัย    ซึ่งป้ายนั้นก็กำลังปลิวสะบัดตามแรงลม  เหมือนกำลังเตือนสติทุกคนที่เข้าไปพักพิงศาลานั้นว่า  “กลับบ้านไปหาแม่ …”  หรือแม้แต่  “อย่าลืมบอกรักแม่ ..”</p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p>   </p><p> </p><p> </p><p> </p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal">นี่คือครั้งแรกที่ผมตั้งใจจะคุยกับ “แม่”  เนื่องใน “วันแม่”   หลังจากที่ผ่านมาอย่างยาวนาน   ผมขลาดเขลาและปล่อยให้บางอย่างสยายปีกเป็นกำแพงกั้นขวางมิให้ผมแสดงออกในเรื่องเหล่านี้ได้ (อย่างน่าชัง ! และน่าเจ็บปวด !)</p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p>     <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal">ผมไม่ได้กลับบ้านในวันแม่   แต่ก็เชื่อว่าแม่ไม่รู้สึกน้อยใจ  และเชื่อมั่นอย่างแรงกล้าว่าแม่จะภูมิใจต่อการเดินทางของผมในครั้งนี้ …</p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p>    <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal">และนี่คือถ้อยคำของลูกชายคนเล็กของแม่ที่ได้แต่บอกรักแม่ผ่านตัวหนังสือ  ..  และนี่คือส่วนหนึ่งที่น่าจะยืนยันได้ว่า   ผมรักแม่มากมายสักแค่ไหน !  </p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p>    http://gotoknow.org/blog/pandin/81266 <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal">(จากครูอ้อย) ถึง แม่ : ตี 3 ตี 4 เมื่อ 20 ปีที่แล้ว</p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p>  http://gotoknow.org/blog/pandin/84955 <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal">พ่อและแม่ (ของผม) : ผู้ซึ่งมีลูกและหลานชายเป็นประหนึ่งแก้วตาและดวงใจ</p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p>  http://gotoknow.org/blog/pandin/87434 แม่ครับ…ผมเหนื่อย ..ผมจะกลับบ้าน    </p><p> </p><p>ผมบอกกับตัวเองว่าจะไม่ยอมเขียนบันทึกใด ๆ  ในช่วงนี้ หรือแม้แต่เรื่องราวของงานสัมมนา  จนกว่าจะทำหน้าที่ของลูกที่จะบอกรักแม่ผ่านตัวหนังสืออีกครั้ง  ..   เสร็จจากงานสัมมนาที่เชียงใหม่   ,  ผมจะกลับไปกอดแม่ !    </p><p> </p><p>แล้วมิ่งมิตรที่อยู่ในเวทีสัมมนานี้ล่ะครับ…  วันแม่ในปีนี้   ท่านกระทำเช่นใดมาบ้างแล้ว  ?  </p><p> </p><p>  </p>

[DSS "work with disability" ( หนิง )]

มารอติดตามภาพ blogger หนุ่มมมส.  ที่เชียงใหม่อยู่นะคะ 

กล้าๆสู้กล้องหน่อย

[pa_daeng]

• สวัสดีค่ะ อ.แผ่นดิน
• แม้จะอยู่ในงานสัมมนา วาทะและคารม ความอ่อนช้อยของอักษรไม่ได้เปลี่ยนแปลงเลยนะคะ
• แม่คงเข้าใจว่าเรามีภารกิจ แม่เองยังมีภารกิจเลย นี่คิดเข้าข้างตัวเองให้สบายใจค่ะ
• จะซื้ออะไรมาฝากแม่ดีคะ

[ใบบุญ]

ทราบว่าคุณแผ่นดินไปเชียงใหม่ และคิดว่าจะพบรายงานการสัมมนาอย่างท่านอื่น แปลกใจที่เห็นชื่อบันทึกนี้ แต่เมื่อเปิดอ่านแล้ว เข้าใจค่ะ  แม่ย่อมเข้าใจลูกเสมอ

[แผ่นดิน]

• เจ้ หนิง
  
  DSS "work with disability" ( หนิง )
  
• อันที่จริงก็โดนถ่ายรูปเยอะเหมือนกันนะครับ
• แต่ตัวเองกลับไม่ค่อยกล้าไปถ่ายรูป
• ยังโดนผู้อาวุโสแกล้งอยู่บ้าง
• ....
• ยังไหวครับ
• ......

[น้าอึ่งอ๊อบ คนสวย แซ่เฮ]

ถึงแม้ว่าในวันนี้จะไม่มีแม่ตัวจริงของแม่ให้กราบ

แต่ลูก ๆ ต่างก็ได้นำพวงมาลัยดอกมะลิไปกราบหน้ารูปแม่ อย่างไม่ได้นัดหมาย

เพียงแต่อยากจะกระซิบบอกแม่ว่า "เรารักแม่ค่ะ"

ไม่มีอะไรยากเกินกว่าการจะก้าว......  เพื่อบอกสิ่งที่อยู่ในใจ อย่าให้มันติดตามไปในใจเรา  แล้วรู้สึกตัวอีกครั้งในวันที่เราจะไม่มีโอกาส 

คิดแล้วทำได้ ทำทันทีนะครับ...น้องรัก....

[แผ่นดิน]

• สวัสดีครับ ป้าแดง
  
  pa_daeng
  
• ผมเองก็เคอะ ๆ เขอะ ๆ อยู่มาก   วิทยากรแต่ละท่านทรงคุณวุฒิกันแทบทั้งสิ้น..
• แต่ทุกท่านก็ดูแลกันเป็นอย่างดี, เป็นกันเองและมีน้ำใจต่อกันอย่างมหาศาล
• ผมคิดถึงบ้าน  แต่ก็มีความสุขกับงานในวันนี้  ครับ

[พชรวรัตถ์ แสงทองชนาพงศ์]

• วันแม่ปีนี้ แหววได้ดูแลแม่เต็มที่ค่ะ..พาไปทำบุญด้วย..และก็พอดีท่านมีอุบัติเหตุถูกสัตว์มีพิษต่อย แต่แพ้มาก ก็ดูแลเต็มที่เพื่อให้บรรเทาทุกข์เร็วที่สุด
• ที่สำคัญ วันนี่แหววทำบันทึกในฐานะแม่ อันยาวเหยียด เพื่อลูก หรือคนที่ยังไม่มีหรือมิได้มีโอกาสเป็นแม่ เป็นบันทึกเพื่อลูกจริงๆ..
• คุณแผ่นดินมีภาระมาก..กิจกรรมที่ทำอยู่ก็สำคัญ..คิดว่าทำดีที่สุดแล้วละค่ะ..เป็นกำลังใจให้นะคะ..สำหรับคนรักแม่...และก็เป็นกำลังใจให้กับภาระกิจที่อยู่ตรงหน้าด้วยค่ะ..

[เมตตา]

เพราะเป็นวันแม่ทุกวัน ....ก่อนนอนเมื่อ 3 คืนก่อนยายปลา...เล่าให้ฟังว่า...
แม่จ๋า...วันนี้ที่โรงเรียนลูกเขาขายดอกมะลิให้เอามากราบแม่...แต่ลูกตัดสินใจไม่ซื้อ...คนอื่นเขาซื้อกัน
แม่....อ้าว! ทำไมล่ะคะลูก....
ลูก....ก็ลูกคิดว่าเป็น...วันแม่ทุกวัน..ไม่เห็นต้องซื้อดอกไม้เลย....
แม่...."ที่ลูกคิดก็ถูกค่ะลูกแต่....ดอกมะลิ...ที่เขาทำมาขายเขาเอาไว้ระดมทุน..ระดมเงินในโอกาสนี้ไปช่วยบรรดาแม่..แม่...หรือกิจกรรมอะไรอื่นๆ..ที่ต้องใช้เงิน...เขาใช้โอกาสนี้ในการขาย...เข้าใจมั้ยคะลูก...ช่วยกันคนละ 5 บาท 10 บาทจากลูก ลูก...หลายคน..ช่วยกันไงคะ"

[แผ่นดิน]

• สวัสดีครับ
  
  ใบบุญ
  
• ที่เงียบไปและไม่ได้เขียนอะไรที่เกี่ยวกับงานสัมมนาที่เชียงใหม่   เพราะตั้งใจว่าจะต้องเขียนอะไรที่เกี่ยวกับแม่เสียก่อน
• ดีใจครับ,  ที่ได้ทำอะไรตามที่ตนเองตั้งใจไว้
• ตอนนี้ก็ปลดล็อคพันธะนั้นแล้ว
• และกำลังพยายามที่จะเขียนบันทึกในแบบฉบับของตนเองที่เกี่ยวกับการสัมมนาฯ  ...
• .....
• ขอบคุณครับ

[Sasinand]

สวัสดีค่ะ

 วันแม่ผ่านไปแล้ว แต่แม่ก็อยู่ในใจเราทุกวันเหมือนเดิม

 กับเด็กผู้ชาย บางครั้ง แม่อาจจะดูจู้จี้ มาวุ่นวายกับเรามาก มาตามไปอาบน้ำบ้าง มาตามไปกินข้าวบ้าง เรียกให้มาทำการบ้านบ้าง

แต่ทุกครั้งที่เรามีปัญหา หรือต้องการคนปลอบประโลมหรือ ต้องการใครสักคนที่เราคุยอะไร ที่ไม่อยากให้คนอื่นรู้ แต่ก็ไม่อยากเก็บไว้คนเดียว เช่น ความภูมิใจพิเศษบางอย่าง

เมื่อนั้น แม่ จะเป็นคนแรกที่เราคิดถึงค่ะ

[คนไกลบ้าน]

สวัสดีคะอาจารย์แผ่นดิน แวะมาเยี่ยมคะ ได้ซึมซับความสวยงามของภาษาที่เขียนเอ่ยแทนความรู้สึกอันเปี่ยมล้นที่มีนั้น  ขอบคุณคะ

[paew]

ไปกอดแม่เมื่อไหร่ ถ่ายภาพมาอวดกันมั่งนะค่ะ

พี่กอดแม่ก่อนเดินทางไปเชียงใหม่แล้วค่ะ ...