"หลงความดี" & "โชว์ความดี"
"หลงความดี" คำนี้มาสะดุดคิด เมื่อซักเกือบๆ ปีมาแล้ว เมื่อเช้าวันหนึ่งตอนที่คุยกับอาจารย์หมอวิจารณ์ แล้วอาจารย์อธิบายอาการอีกอย่างหนึ่งของมนุษย์เดินดินที่มักพบเห็นได้ไม่ยากนัก ซึ่งผมเข้าใจว่าหมายถึงคนที่ออกอาการประมาณว่า คนที่มักจะติติงคนอื่น โดยยกความดีมาพูด มากล่าว โดยมีเจตนาให้ดูเหมือนว่าตนมีความดียิ่งกว่า โดยเฉพาะคนที่ชอบยกคำพระ คำเจ้ามาแสดงประหนึ่งว่าเข้าใจลึกซึ้งในสาระแห่งธรรม แต่จริงๆ ไม่แน่ใจว่าเข้าใจมากอย่างที่พูดหรือเปล่า ที่แต่มาวานนี้ดูข่าว เห็นคนคนหนึ่งให้สัมภาษณ์เลยทำให้คิดถึงคำของอาจารย์อีกครั้งหนึ่ง
อีกอาการหนึ่งทีพบบ่อยเหมือนกัน คือ "ชอบโชว์ความดี"
ยังสังสัยว่า "ทำไมความดี มักมีตัวตน(คนแอบอ้าง) ปรากฏอยู่ด้วยเสมอ"
คล้ายๆ เหมือนตอนที่เห็นศาลาข้างทาง แล้วมักมีชื่อ สส. อยู่บนหลังคา
ตอนที่เห็นที่นั่งหินอ่อน แล้วต้องมีชื่อ สก. สข. ติดอยู่ที่พนักพิงด้วยเสมอ
เห็นป้ายหน่วยงานปักในที่ต่างๆ บอกให้รู้เป็นนัยว่า แถวนี้เป็นผลงานฉัน
เลยซักสนใจเรียนรู้เรื่อง "ความดี" แต่ตอนนี้ก็ยังค่อยไม่เข้าใจเท่าไร
ทำไม?
ทำไม?
ทำไม?
ทำไม?
และทำไม?
แล้ว "ความดี ที่ไม่ประกาศตัวตนของคนทำ" มีอยู่ที่ไหนบ้าง?
ความเห็น (1)
- ไม่ได้ทักทายกันนานพอสมควร
- เรื่อง ชอบโชว์ความดี ผมเห็นว่าเป็นเพราะคนเหล่านั้น ยังเข้าไม่ถึง ความดี