เจิ่น

    เมื่อวันอังคารที่ 10 มกราคม 2548 ที่ผ่านมาผมได้มีโอกาสไปพิจิตร เป็นครั้งที่สองในรอบ 2 วัน ได้ไปลปรร.กัมชาวบ้านและนักวิชากการ ออกเดินทางตั้งแต่ 7 โมงเช้า กลับมาตอนเย็น 5 โมงครึ่ง ได้ไปร่วมงานปีใหม่ที่มหาวิทยาลัยจัดขึ้น เพื่อไปเก็บภาพบรรยากาศ เอาไว้จะเอารูปมาลงให้ดูนะครับ พอสักทุ่มครึ่งผมก็ขออนุญาตลาพรรคพวกร่วมโต๊ะกลับ ตั้งใจว่าจะมาเขียนบันทึกลงบล็อก แต่ก็ "เจิ่น" ไป ไม่ได้มาเขียน คือพอผมมาขึ้นรถไฟฟ้า ต้องกลับหอพักก่อนเพื่อไปทำธุระส่วนตัวแล้วคิดว่าสัก 2-3 ทุ่มจะมาบันทึกแต่ก็ไม่ได้ทำ เรียกว่า เจิ่น

   คำว่า "เจิ่น" เป็นภาษาของคนพิษณุโลก (และจังหวัดใกล้เคียง) ผม (ไม่ใช่คนพิษณุโลกแต่มาอยู่สัก 18-19 ปี ในสังคมคนมหาวิทยาลัย พอจะนับได้ว่าเป็นคนพิษณุโลกได้หรือไม่) ได้ยินคำนี้ครั้งแรกราวๆ ปี 2530-2531 เมื่อคราวที่ไปตัดชุดที่ร้านตัวเสื้อผ้า เขาพูดทำนองว่า "ลูกค้ามาตัดชุดที่ร้าน แล้วไม่ได้มารับ พอนานๆ มันก็เจิ่นไป" ดังนั้น "เจิ่น" ก็น่าจะมีความหมายว่า "แชเชือน เถลไถล หรือนานจนลืมไป"

   ผมนำคำนี้มาเปิดประเด็นเผื่อว่า ท่านผู้อ่านท่านใดทราบความหมายหรือที่มาของคำนี้จะได้มา "ลปรร" หรือ แลกเปลี่ยนเรียนรู้กันครับ......