เตียงเต็ม

          ในช่วง 2-3 สัปดาห์มานี้ หอผู้ป่วยทั้งชายและหญิงของโรงพยาบาลบ้านตากมีคนไข้เยอะมาก จนล้น ต้องแทรกเตียง ปกติจะมีประมาณ 45-50 เตียงเท่านั้น(ขนาดเตียงทั้งหมด60เตียง) ขนาดหอผู้ป่วยชายที่ไม่ค่อยมาก(ปกติเฉลี่ย 20 เตียง) ก็พลอยต้องแทรกเตียงไปด้วย ทำให้การราวน์วอร์ดใช้เวลานานมาก

          ผู้ป่วยที่นอนโรงพยาบาลส่วนใหญ่จะเป็นโรคเรื้อรัง ที่มีภาวะอื่นๆแทรกทำให้มีการเจ็บป่วยมากขึ้น โดยเฉพาะถุงลมโป่งพองที่มักมีอาการหอบเหนื่อยมากในช่วงหน้าหนาว(ปีนี้หนาวกว่าปีอื่นๆมาก) อากาศหนาวทำให้เป็นหวัดเป็นไอง่าย ส่งผลให้เกิดการหอบเหนื่อยตามมา นอกจากนี้ก็มีโรคที่เป็นผู้ป่วยระยะสุดท้ายหรือผู้ป่วยที่ต้องฟื้นฟูสภาพทำให้จำหน่ายได้ยาก

            แนวโน้มจึงต้องมีการพยายามฝึกญาติให้สามารุดูแลช่วยเหลือผู้ป่วยได้เองที่บ้านและชุมชน ถ้ามีญาติที่สามารถดูแลได้ก็มักไม่มีปัญหา แต่ที่มีปัญหาก็คือพอญาติมาดูแลผู้ป่วยก็ไม่ได้ทำงาน ไม่ได้ทำงานก็ไม่มีเงินใช้จ่าย ทำให้ไม่สามารถดูแลผู้ป่วยได้เต็มที่

             การมีผู้ป่วยมาใช้บริการมากก็บอกได้ว่าการส่งเสริมป้องกันโรคยังทำได้ไม่ดี แต่ถ้ามาใช้บริการน้อยยังบอกไม่ได้ว่าส่งเสริมป้องกันทำได้ดีแล้ว เพราะบางทีอาจบริการไม่ดีหรือศักยภาพน้อยทำให้คนไข้ไม่มาใช้บริการก็ได้

              หากพิจารณาดูแล้วจะพบว่าผู้ป่วยที่มานอนโรงพยาบาลนั้น น่าจะเป็นผลของการส่งเสริมป้องกันโรคล้มเหลวเมื่อ10-15 ปีที่แล้วมากกว่า ถ้ามาส่งเสริมตอนนี้ก็ทำไม่ได้มากนักเพราะป่วยไปแล้ว แต่สิ่งที่เราทำส่งเสริมป้องกันวันนี้จะไปส่งผลในอีก10-15 ปีข้างหน้ามากกว่า

             ดังนั้นการส่งเสริมป้องกันโรคที่เห็นผลภายใน 1-2 ปี จึงเป็นไปไม่ได้ นอกจากการmakeตัวเลขเท่านั้น และนี่เป็นสาเหตุหนึ่งที่เงินโครงการ 30 บาทรักษาทุกโรคไม่พอ เพราะมีการเจ็บป่วยมากอยู่แล้ว ที่ไม่สามารถย้อนไปส่งเสริมป้องกันได้ จึงมีการใช้เงินกับการรักษาจำนวนมาก