อ่านออกไหมเอ่ย..อักษรไทยน้อย
บันทึกก่อนโน้นผมได้นำเสนอประวัติอักษรไทยน้อย ที่ผมค้นคว้าไว้ตอนเรียนปริญญาโท จารึกภาษาไทยที่มหาวิทยาลัยศิลปากร
บันทึกนี้ผมขอนำอักษรไทยน้อย จากตำราของ อ.เรืองเดช มาให้ท่านผู้อ่านลองอ่านกันดู
ดูหน้าต่อไปครับ
เป็นอย่างไรบ้างอ่านออกหรือยัง ตอนนี้ผมกำลังสอนให้เด็กๆอ่านเขาอ่านกันเก่งมากเลยครับขนาดสอบก่อนเรียนอ่านกันคล่องทีเดียว
ผมจะลองอ่านให้ดูนะครับ
บ.๑ แต่นั้นยังมีเมืองใหญ่กว้างเรียกชื่อนคอนสี
บ.๒ อยู่กะเสิมสุกป่ำลืนคอนฟ้า อันว่าลาชาเจ้า
บ.๓ พยาหลวงพมมทัด ท้าวเสวยอยู่ส้างเมือง
บ.๔. นั้นสืบแนวหั้นแล้ว กับทังนางปัสสะวะดี
บ๕. น้อย เป็นเอกมเหสี เป็นเทวีเอกโทนนาง
บ.๖. เค้า อันว่านักสนมพ้อม พอพันหกหมื่นมา
บ.๗ อยู่เฝ้าเทียมเจ้าบ่ไล แม่นว่าฮ้อยปะเทดด้าว
บ.๘ มาส่วยเงินคำ อยู่กะเสิมสุกสำลาน มิ
บ.๙ ฮ้อน ดูดังดาวดึงสากว้างลาชาทงลาด
บ.๑๐ อยู่สืบส้างบ่มิฮ้อน เยื่องใดแท้แล้ว เจ้า
บ.๑๑ ก็ทง อยู่ส้างเสวยลาดเป็นพยา เสนาหลาย
บ.๑๒ แวดละวังพะองเจ้า อันว่าหัดถีช้าง
บ.๑๓ พอแสนนับโกด มามากล้นปะมานได้
บ.๑๔ แปดแสนเจ้าเฮย มีทั้งคาเมบ้านคน
บ.๑๕ หลายนับโกด บ่โหดไร้เมืองบ้านสำ
บ.๑๖ ลานแท้แล้ว ยังมีบ้านเมืองหนึ่ง นั้นอยู่ที่ฮิม
บ.๑๗ เมือง เขาก็เอากันส้าง ทำกินต่างๆ
อ่านให้ดู ๑ หน้าอีกหน้าผมจะเก็บไว้สอนเด็กๆนะครับ