เหนื่อยล้าได้อย่างไร
ภาพรวมในการเปิดกลุ่มครั้งแรก ถือว่าน้องๆนักกิจกรรมบำบัดสอบผ่าน แต่ควรฝึกซ้อมการเชื่อมโยงความคิดของผู้สัมมนากับวิธีการฝึกปฏิบัติตามโปรแกรมที่วางไว้ในหลักการของ "การจัดการตนเองเพื่อลดความเหนื่อยล้าจากอัมพาตและส่งผมต่อการทำกิจกรรมการดำเนินชีวิต"
ประเด็นที่ผู้ป่วยอัมพาตสามท่านที่เข้าร่วมได้สะท้อนออกมา "ตอบ" คำถามที่ว่า "เหนื่อยล้าได้อย่างไร" ดังนี้
- เหนื่อยล้าจากการออกกำลังกาย
- เหนื่อยล้าจากการทำกิจวัตรประจำวัน
- เหนื่อยล้าจากจิตใจที่อ่อนแรงเมื่ออยู่กับโรคอัมพาต
- เหนื่อยล้าจากสิ่งแวดล้อมภายนอก
ผมในฐานะผู้เชี่ยวชาญเรื่องความล้า จากการทำวิจัยปริญญาเอก ได้แนะนำให้ "ใช้ความรู้สึก" แยกกับ "ใช้ความคิด" ว่า ตนเองมีความล้าจากการทำกิจกรรมหนึ่งได้อย่างไร และดูภาพผู้อื่นว่ามีความล้าอย่างไร มีการจัดการความรู้สึก หรือ ความคิดนั่นอย่างไรกัน
ประเด็นของผู้เข้าร่วมก็น่าสนใจ คือ ทุกคนเริ่มเข้าใจว่า จริงๆแล้วพวกเค้าคิดว่าตนเองรู้สึกเหนื่อยล้าทางร่างกายและจิตใจ และพยายามจัดการความรู้สึกนั่นด้วยการพักผ่อน การเดินเล่น การทานอาหารที่ดี การพูดคุยอย่างสนุกสนาน
ผมเสริมข้อมูลว่า ในระดับกลไลการเกิดความเหนื่อยล้าในการดำเนินชีวิต เริ่มจาก ความล้าทางความคิด พัฒนาสู่ความล้าทางร่างกาย จิตใจ สังคม หรือ หลายๆ รูปแบบพร้อมกัน ขึ้นอยู่กับบริบทของกิจกรรมการดำเนินชีวิตของแต่ละคน
เมื่อเราต้องการจัดการความเหนื่อยล้า ควรจัดการความคิดของตนเองก่อนจัดการการกระทำของตนเอง เช่น เมื่อคิดว่าตนเองจะล้าก็ให้กระทำในท่าทางที่ผ่อนคลาย หรือ เมื่อคิดว่าตนเองไม่ล้าก็ให้กระทำอย่างเต็มความสามารถ เป็นต้น
ปิดประเด็นความรู้จากกลุ่มทั้งการพูดคุยและฝึกปฏิบัติ ตามด้วยการนัดหมายว่าคราวหน้าต้องเรียนรู้เทคนิคต่างๆ เช่น การผ่อนคลาย การจัดการความเครียด การปรับกิจกรรมการดำเนินชีวิตด้านเวลาและลักษณะของกิจกรรม การใช้เวลาว่างอย่างมีความหมาย การพัฒนาทักษะทางจิตสังคม เพื่อนำมาฝึกใช้จัดการกับความล้าด้วยตนเองต่อไป ซึ่งจะมีการจัดโปรแกรมอีกห้าอาทิตย์ๆละหนึ่งครั้ง
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น