ยั่วยวนดีนัก

         ผมตัดสินใจไม่กินเนื้อสัตว์มาหลายวันแล้ว วันนี้เดินผ่านหน้าห้องทำงาน (ชั้น ๓ ของห้องทำงานในภาคการศึกษานี้ ม.เปิดเป็นห้องเรียน ม.๑ ถึงเวลาพัก ก็จะลงมาทานอาหารที่เขาจัดเตรียมไว้ ณ บริเวณทำทำงานคณะมนุษย์ฯ คือชั้นที่ ๑ ของอาคาร ๔) เห็นอาหารที่เขาจัดเตรียมไว้ให้เด็กสาธิต เป็นข้าว ราดด้วยหมูทอดกระเทียมพริกไทยดำ หอมหวนยวนใจเสียเหลือเกิน

          ต้องสอนใจตัวเองว่า เนื้อหมู่เหล่านี้ ก็มาจากหมูที่เราเห็นเขาเลี้ยงไว้ นั้นคือเนื้อที่เขาตัดมาจากบางส่วนในตัวของสิ่งมีชีวิต จะแตกต่างอะไรกับเนื้อที่ตัวเราหากเราตัดชิ้นเนื้อนั้น เราบอกว่าหอมเหลือเกิน ยั่วยวนให้อยากลิ้มชิมรส หอมอย่างไรก็เหม็น เมื่อเราเคี้ยวให้ละเอียด และคายออกจากปาก เราจะเห็นความเป็นจริง ว่ามันไม่สวยงาม ไม่หอมหวนแต่อย่างใดเลย อาหารที่เราคายออกมาจะเห็นความละเอียดของเนื้อที่ถูกเคี้ยว มีน้ำเมือกก็คือน้ำลายเหนียวผสมอยู่ ครั้นเกลือนลงไปในท้อง ก็ถูกย่อยสลาย ส่วนหนึ่งก็คือกากที่ออกเป็นของเสียภายหลัง ดังนั้น ความหอมจึงอยู่เพียงชั่วขณะ ความอร่อยอยู่เพียงชั่วขณะ มิหนำซ้ำ โรคทั้งหลายก็เกิดจากอาหารที่เรากลืนกินนี้เอง ประโยชน์อะไรกับการกินเนื้อหอมหวานถูกลิ้นในยามที่เราอยากจะกินนั้นเล่า