ขอเชิญร่วมโครงการ สร้างครูสอน วิชาธรรมกายเบื้องต้น


การให้ธรรมเป็นทาน ย่อมชนะการให้ทั้งปวง การเป็นครูสอนวิชาธรรมกาย ถือเป็นยอดการสร้างบารมี

สวัสดีครับท่านผู้สนใจในธรรมทั้งหลาย

ชีวิตเราได้ผ่านร้อนผ่านหนาวมาพอสมควร ได้พยายามทำบุญ สั่งสมกุศลมาพอสมควร เสียเงินเสียทองเพื่อการบริจาคมาพอสมควร ไปหาครูบาอาจารย์มาพอสมควร ทำหลายอย่างเพื่อให้ได้สิ่งที่เราปรารถนาคือบุญมาพอสมควร

มีคำถามว่า บุญที่เราได้ อยู่ที่ไหน มีลักษณะอย่างไร เก็บรักษาไว้ที่ไหน จะนำมาใช้อย่างไร มีอานุภาพขนาดไหน มากเพียงพอแล้วหรือยัง เมื่อไหร่จะเต็ม 30 ทัศ เป็นปรมัตถบารมี เพื่อการบรรลุอรหัตผล หรือโพธิญาณ ตามปรารถนาของเรา

เมื่อเราไม่เคยศึกษาวิชชาธรรมกายของจริง เราจะไม่ได้คำตอบนี้ เพราะเราไม่รู้ไม่เห็น ไม่เข้าถึงวิปัสสนา คือความเห็นแจ้ง ในสิ่งที่เราทำ สิ่งเหล่านี้ต้องใช้ญาณของธรรมกายของเรา เป็นผู้รู้ ผู้เห็น

อันกายมนุษย์นี้ มาเกิดเพื่อทำหน้าที่แสวงหา สร้างสม อบรมบารมีให้เต็มเม็ด เต็มหน่วย แต่เราจะทราบได้อย่างไรว่าบารมีที่เราทำ มีขนาดไหน ถ้าไม่รู้วิชชา อันเป็นเครื่องมือ เพื่อเข้าถึงซึ่งพระรัตนตรัย อันเกษมภายในตัวของเรา พระเจ้าไม่ได้อยู่ที่ไหน อยู่ที่ใจของเรา ไม่ว่าศาสนาใด ล้วนแสวงหาความจริงข้อนี้

ผมกำลังแสวงหาเพื่อนเก่า ที่ได้มาเกิดในโลกนี้ แม้ต่างกรรม ต่างวาระ ต่างเวลา แต่ผมเชื่อว่า เพื่อนเก่าของผมได้ลงมาเกิดแล้ว เพื่อรอวันจะได้เจอกัน มาสร้างสมอบรมบารมีด้วยกัน โดยต่างคนต่างทำหน้าที่ต่างกัน เก่งต่างกัน เด่นไปในแต่ละด้าน แต่เมื่อมารวมกัน จะทำคุณยิ่งใหญ่แก่ศาสนา แก่กุศลธรรม เพื่อยังประโยชน์แก่ชนหมู่มาก

ถ้าจิตใจลึกๆ ภายในของท่าน  มีความรู้สึกว่าอยากจะบวชตลอดชีวิต แต่มิสามารถกระทำได้ อยากประสบความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ในธุรกิจแล้วจะนำความสำเร็จนั้นมาเป็นประโยชน์ต่อชนหมู่มาก อยากทำทานที่ยิ่งใหญ่เหมือนครั้งพุทธกาล อยากมีเพื่อนผู้ร่วมทางสร้างบารมี โดยไม่หวังชื่อเสียงกำไร อยากทำสิ่งยิ่งใหญ่ในชีวิตคือการสร้างคนให้เป็นคนดี อยากมีเพื่อนแท้ แค่เจอกันครั้งเดียว ก็เป็นเพื่อนแท้ตลอดไป ไม่ต้องไปเดินเที่ยว แสวงหาแหล่งบันเทิงเริงรมย์ ก็เป็นเพื่อนแท้ แค่มองตาก็เข้าใจ

มาเถิดเพื่อนเอ๋ย มาสร้างบารมีของจริงกันเถิด ถึงเวลาของเราแล้วในชาตินี้ มาร่วมกันเป็นครูที่ยิ่งใหญ่ มาทำประโยชน์แก่ชนหมู่มาก มาร่วมกันสร้างคน สงเคราะห์สรรพสัตว์ ด้วยการเป็นครูผู้สอนวิชาธรรมกายกันเถิด สร้างโบสถ์ สร้างวัด เต็มโลก ก็สู้สร้างคนให้เข้าถึงดวงธรรมมานุปัสสนาสติปัฏฐานไม่ได้ สู้สอนคนให้เข้าถึงธรรมที่เป็นฝ่ายกุศลธรรมไม่ได้ ให้เขาเหล่านั้นมีวิชา เป็นที่พึ่งที่ระลึกอย่างแท้จริง แม้เขาตายจากโลกนี้ไปแล้ว วิชานั้นจะเป็นที่พึ่งของเขาเหล่านั้นไปตลอด

โลกที่เรามาเกิดเวลานั้นสั้นนัก อย่างมาก 120 ปีเราก็ต้องจากไป แล้วเวลาที่อยู่กับโลกอื่นล่ะ จะยาวนานขนาดไหน ลองคิดตรองดูเถิดท่านทั้งหลาย แล้วจะมีอะไรเป็นที่พึ่งของท่านเหล่านั้น คนทั้งหลายที่ตายไป ถ้าสามารถมาบอกกล่าวเราได้ พูดกับเราได้เหมือนตอนเป็นมนุษย์ คงจะบอกความจริงอีกหลายอย่างให้เราทราบได้ว่า หลังจากเขาตายไปแล้ว เกิดอะไรขึ้น มีเรื่องราวอะไรบ้าง อยู่อย่างไร แต่มันเป็นไปไม่ได้ ไม่มีใครมาบอกกล่าวเราได้เลย พวกเราจึงมีความรู้อยู่แค่นี้

ถ้าเราทั้งหลายไม่มาเป็นประทีปส่องทางให้เขาเหล่านั้น ใครล่ะจะมาทำ พระพุทธองค์ทรงตรัสว่า โยนิโสมนสิการ กับกัลยาณมิตร นั้นเป็นสิ่งสำคัญ เป็นข้อธรรมที่สำคัญ ยิ่งกว่าสิ่งอื่น เพราะถ้าเรามีธรรมทั้ง 2 นี้แล้ว สัมมาทิฏฐิ ก็จะบังเกิด แล้วจะต่อยอดไปยังมรรคข้ออื่นๆ โดยอัตโนมัติ

เพื่อนเอ๋ย มาร่วมกันเถิด เกิดมาพบแก้ว พบแล้วไม่กำ จะเกิดมาทำไม มาร่วมกันเถิดเพื่อนทั้งหลาย มาเกิดกันแล้ว ตอนจะมาก็ตั้งใจมาสร้างบารมีแล้ว เราเจอบ่อแห่งการสร้างบารมีแล้ว ไม่มีสิ่งใดยิ่งกว่านี้ เมื่อมาศึกษา แล้วจะรู้ว่าจริงหรือไม่จริง ของจริงไม่กลัวการพิสูจน์

ติดต่อมานะครับเพื่อนๆ เรารออยู่

 

หมายเลขบันทึก: 118400เขียนเมื่อ 9 สิงหาคม 2007 18:31 น. ()แก้ไขเมื่อ 10 มิถุนายน 2012 11:49 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท