ตอนที่ 3 (เด็กหนุ่มกับปุโรหิตผู้ตาบอด)
ต่อมา เด็กหนุ่มได้ (ใช้วิชาที่ได้ร่ำเรียนมาจากนักบวช) ทำการรักษาคนตาบอดจนหายขาด (และสามารถมองเห็นได้ตามปกติ) และเที่ยวรักษาคนที่เป็นโรคต่างๆจนหายขาด (จนเรื่องราวความเก่งกล้าของเขาถูกกล่าวขานและร่ำลือไปถึงในพระราชวัง)
ตอนที่ 3 (เด็กหนุ่มกับปุโรหิตผู้ตาบอด)
ต่อมา เด็กหนุ่มได้ (ใช้วิชาที่ได้ร่ำเรียนมาจากนักบวช) ทำการรักษาคนตาบอดจนหายขาด (และสามารถมองเห็นได้ตามปกติ) และเที่ยวรักษาคนที่เป็นโรคต่างๆจนหายขาด (จนเรื่องราวความเก่งกล้าของเขาถูกกล่าวขานและร่ำลือไปถึงในพระราชวัง)
(ภายในพระราชวัง) มีผู้ใกล้ชิดกษัตริย์คนหนึ่ง (ปุโรหิตหรือที่ปรึกษาส่วนพระองค์ของกษัตริย์) ซึ่งเป็นคนตาบอด เมื่อเขาได้ยินข่าว (ที่เล่าลือถึงกิตติศัพท์และความสามารถของเด็กหนุ่มในการรักษาโรค) เขาจึงเดินทางไปหาเด็กหนุ่มพร้อมกับของกำนัลที่มากมาย
(ปุโรหิต กล่าวขอร้องด้วยความหวัง) "จงทำให้ข้าหาย (จากตาบอด) ด้วย แล้วเจ้าจะได้รับทรัพย์สินที่มีอยู่ (ต่อหน้าเจ้า) นี้ทั้งหมด"
(เด็กหนุ่ม กล่าวแนะนำและเชิญชวน) "ผมไม่สามารถทำให้ผู้ใดหายจากโรคร้ายได้หรอก แต่ผู้ที่ทำให้พวกเขาหายขาดจากโรคร้ายคืออัลลอฮฺผู้ทรงประเสริฐและสูงส่งต่างหาก ถ้าหากว่าท่านศรัทธาต่อพระองค์ ผมก็จะวิงวอนขอให้พระองค์ทรงบันดาลให้ท่านหายขาดจากโรคตาบอด"
ดังนั้นปุโรหิตจึง (ได้สลัดทิ้งศาสนาเดิมของเขาและ) ศรัทธาต่ออัลลอฮฺ เห็นดังนั้น เด็กหนุ่มจึงได้ (ยกมือ) วิงวอนขอดุอาต่ออัลลอฮฺ ขอให้พระองค์ทรงทำให้เขาหายขาดจากโรคตาบอด ฉับพลันปุโรหิตคนนั้นก็หายจากโรคตาบอด (และมองเห็นเหมือนคนปกติ)
หลังจากนั้นปุโรหิตจึง (เดินทางกลับไปยังพระราชวังและ) ไปนั่งลงใกล้ๆกับกษัตริย์เหมือนกับที่เขาเคยกระทำเป็นประจำ
กษัตริย์ ถามเขา (ด้วยความอัศจรรย์ใจ)ว่า "นี่ ท่านปุโรหิต ผู้ใดหรือที่ทำให้ตาของเจ้าได้กลับมองเห็นเหมือนเดิม"
ปุโรหิต ตอบ (ด้วยความปีติเป็นอย่างยิ่ง) ว่า "พระผู้อภิบาลของข้าน้อย"
กษัตริย์ (งงในคำตอบ) "ข้าหรือ"
ปุโรหิต (ชี้แจง) "หามิได้ แต่พระผู้อภิบาลของข้าน้อยและพระผู้อภิบาลของพระองค์คืออัลลอฮฺ"
กษัตริย์ (ปฏิเสธด้วยความโกรธเคือง) "เจ้ายังมีพระผู้อภิบาลอื่นนอกจากข้าอีกหรือ"
ปุโรหิต (ตอบโดยไม่ลังเลใจ) "ขอรับ (พระผู้อภิบาลของข้าน้อยและของพระองค์คืออัลลอฮฺ)"
(กษัตริย์รู้สึกกริ้วและเสียหน้าเป็นอย่างมาก ดังนั้นเขาจึงสั่งทหารให้จับตัวปุโรหิตและนำไปทรมานและข่มขู่เพื่อบีบคั้นหาความจริง)
ปุโรหิตถูกทรมาน (ต่างๆนานา เพื่อบีบคั้นให้เขาเลิกศรัทธาต่ออัลลอฮฺ และกลับไปเป็นเหมือนเดิม นั่นคือศรัทธาว่ากษัตริย์คือพระผู้อภิบาลของเขาแต่เพียงพระองค์เดียว จะอย่างไรก็ตาม การทรมานเหล่านั้น ก็ไม่สามารถทำให้ปุโรหิตเปลี่ยนแปลงจากการศรัทธาของเขาที่มีต่ออัลลอฮฺได้) จนในที่สุดเขา (เขาก็ไม่สามารถทนต่อการทรมานที่หนักหน่วงได้อีก ดังนั้น) เขาจึงได้ชี้ไปยังเด็กหนุ่ม (ว่าเป็นผู้ที่รักษาเขาให้หายขาดและสอนเขาว่า พระผู้อภิบาลที่แท้จริงคืออัลลอฮฺ)...
----------------------- โปรดติดตามตอนต่อไป
ต่อมา เด็กหนุ่มได้ (ใช้วิชาที่ได้ร่ำเรียนมาจากนักบวช) ทำการรักษาคนตาบอดจนหายขาด (และสามารถมองเห็นได้ตามปกติ) และเที่ยวรักษาคนที่เป็นโรคต่างๆจนหายขาด (จนเรื่องราวความเก่งกล้าของเขาถูกกล่าวขานและร่ำลือไปถึงในพระราชวัง)
(ภายในพระราชวัง) มีผู้ใกล้ชิดกษัตริย์คนหนึ่ง (ปุโรหิตหรือที่ปรึกษาส่วนพระองค์ของกษัตริย์) ซึ่งเป็นคนตาบอด เมื่อเขาได้ยินข่าว (ที่เล่าลือถึงกิตติศัพท์และความสามารถของเด็กหนุ่มในการรักษาโรค) เขาจึงเดินทางไปหาเด็กหนุ่มพร้อมกับของกำนัลที่มากมาย
(ปุโรหิต กล่าวขอร้องด้วยความหวัง) "จงทำให้ข้าหาย (จากตาบอด) ด้วย แล้วเจ้าจะได้รับทรัพย์สินที่มีอยู่ (ต่อหน้าเจ้า) นี้ทั้งหมด"
(เด็กหนุ่ม กล่าวแนะนำและเชิญชวน) "ผมไม่สามารถทำให้ผู้ใดหายจากโรคร้ายได้หรอก แต่ผู้ที่ทำให้พวกเขาหายขาดจากโรคร้ายคืออัลลอฮฺผู้ทรงประเสริฐและสูงส่งต่างหาก ถ้าหากว่าท่านศรัทธาต่อพระองค์ ผมก็จะวิงวอนขอให้พระองค์ทรงบันดาลให้ท่านหายขาดจากโรคตาบอด"
ดังนั้นปุโรหิตจึง (ได้สลัดทิ้งศาสนาเดิมของเขาและ) ศรัทธาต่ออัลลอฮฺ เห็นดังนั้น เด็กหนุ่มจึงได้ (ยกมือ) วิงวอนขอดุอาต่ออัลลอฮฺ ขอให้พระองค์ทรงทำให้เขาหายขาดจากโรคตาบอด ฉับพลันปุโรหิตคนนั้นก็หายจากโรคตาบอด (และมองเห็นเหมือนคนปกติ)
หลังจากนั้นปุโรหิตจึง (เดินทางกลับไปยังพระราชวังและ) ไปนั่งลงใกล้ๆกับกษัตริย์เหมือนกับที่เขาเคยกระทำเป็นประจำ
กษัตริย์ ถามเขา (ด้วยความอัศจรรย์ใจ)ว่า "นี่ ท่านปุโรหิต ผู้ใดหรือที่ทำให้ตาของเจ้าได้กลับมองเห็นเหมือนเดิม"
ปุโรหิต ตอบ (ด้วยความปีติเป็นอย่างยิ่ง) ว่า "พระผู้อภิบาลของข้าน้อย"
กษัตริย์ (งงในคำตอบ) "ข้าหรือ"
ปุโรหิต (ชี้แจง) "หามิได้ แต่พระผู้อภิบาลของข้าน้อยและพระผู้อภิบาลของพระองค์คืออัลลอฮฺ"
กษัตริย์ (ปฏิเสธด้วยความโกรธเคือง) "เจ้ายังมีพระผู้อภิบาลอื่นนอกจากข้าอีกหรือ"
ปุโรหิต (ตอบโดยไม่ลังเลใจ) "ขอรับ (พระผู้อภิบาลของข้าน้อยและของพระองค์คืออัลลอฮฺ)"
(กษัตริย์รู้สึกกริ้วและเสียหน้าเป็นอย่างมาก ดังนั้นเขาจึงสั่งทหารให้จับตัวปุโรหิตและนำไปทรมานและข่มขู่เพื่อบีบคั้นหาความจริง)
ปุโรหิตถูกทรมาน (ต่างๆนานา เพื่อบีบคั้นให้เขาเลิกศรัทธาต่ออัลลอฮฺ และกลับไปเป็นเหมือนเดิม นั่นคือศรัทธาว่ากษัตริย์คือพระผู้อภิบาลของเขาแต่เพียงพระองค์เดียว จะอย่างไรก็ตาม การทรมานเหล่านั้น ก็ไม่สามารถทำให้ปุโรหิตเปลี่ยนแปลงจากการศรัทธาของเขาที่มีต่ออัลลอฮฺได้) จนในที่สุดเขา (เขาก็ไม่สามารถทนต่อการทรมานที่หนักหน่วงได้อีก ดังนั้น) เขาจึงได้ชี้ไปยังเด็กหนุ่ม (ว่าเป็นผู้ที่รักษาเขาให้หายขาดและสอนเขาว่า พระผู้อภิบาลที่แท้จริงคืออัลลอฮฺ)...
----------------------- โปรดติดตามตอนต่อไป
หมายเลขบันทึก: 118325เขียนเมื่อ 9 สิงหาคม 2007 13:34 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 19:50 น. () สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น