บันทึกครั้งที่สองของข้าพเจ้า..


ทำให้ดีก็ได้..แต่ไม่อยากทำอีก..

       ครั้งนี้เป็นครั้งที่สองที่กระผมอยากจะบันทึกเป็นตัวหนังสือแทนความทรงจำ ไม่ใช่เพราะว่าเป็นรายงานที่ต้องส่งอาจารย์เพื่อให้ได้คะแนนหรือว่าอยากจะบันทึกความทรงจำที่ดี ที่ประทับใจ แต่เป็นบันทึกที่ต้องการเล่าถึงสิ่งที่ทุกคนไม่อยากเจอแต่ก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงมันได้.....

       เย็นวันที่ 2 สิงหาคม 2550 หลังจากที่พวกเรา กลุ่มเด็กหลังห้อง ได้มีส่วนร่วมในการจัดทำประชาพิจารณ์ การต่อต้านห้างยักษ์ที่จะมาเปิดกิจการที่ อ.กระนวน แล้ว กลุ่มของเราก็ได้มีการประชุมกันที่ร้านพิษณุพันธ์ สโตร์ ของกระผมเพื่อประเมินสถานการณ์ การทำงานของกลุ่มและวางแผนเตรียมการจัดตั้ง ชมรมต่อต้านห้างยักษ์ต่อไป.....สนทนากันไม่นานเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เสียงของหน่อยภรรยากระผมบอกว่า...คุณแม่ทองคำเสียชีวิตแล้ว...ให้จัดเตรียมสถานที่ไว้ด้วย  กระผมวางสาย ถึงตอนนั้นผมสับสน ตัดสินใจไม่ถูกว่าจะบอกเพื่อนๆเลยหรือไม่ เพราะเห็นว่าเพื่อนๆกำลังคุยกันอย่างได้อรรถรส ท่านประธานฯศักดิ์ชัยเป็นคนแรกที่เอ่ยถามว่าเป็นอะไรเนื่องจากสังเกตุเห็นว่าผมและลูกๆ เงียบไป ผมจึงตัดสินใจเล่าให้ฟัง ซึ่งเรื่องอื่นที่เพื่อนๆกำลังสนทนากัน ก็เป็นอันจบลง.....

      สิ่งแรกที่กระผมทำคือเรียกเด็กๆนักฟุตบอล ทีม fc.กระนวน ทุกรุ่น ทุกคนที่สามารถติดต่อได้ให้มาช่วยกันจัดสถานที่ ที่บ้านของคุณพ่อวิวัฒน์ พลเขต พร้อมทั้งขอความอนุเคราะห์จากท่านนายกฯนภาพร นิ่มสุวรรณ ขอยืมเต๊นท์ ไฟ โต๊ะ เก้าอี้ โดยการประสานงานของท่านสท.เกษร แสงนาค ทั้งยังมีท่านอดีตรองฯนพดล สวัสดิซิตัง ช่วยประสานและจัดการเรื่องเต๊นท์ และโต๊ะ จากหมู่ที่ 6 ด้วย  ซึ่งกระผมต้องขอขอบคุณทุกๆท่านที่มาช่วยเหลือในการวางแผนการจัดการในยามที่ผมคิดอะไรไม่ออก ทำอะไรไม่ถูก ท่านประธานศักดิ์ชัย มันสมองของกลุ่ม คุณคงเดช ที่อยู่ช่วยงานไม่ยอมกลับขอนแก่น ท่านผอ.ประสบ พรมดวงและอาจารย์สมบูรณ์ ภรรยา อาจารย์อนันตพรและเพื่อนๆ  ท่านรองฯนพดล ที่มาที่บ้านทันทีที่ทราบข่าว ท่านสท.เกษร ที่ช่วยประสานงาน อาจารย์บัวบูชา(น้องสาว)และหลานวิ๊กกี้ ที่มาช่วยดูแลแขก รวมทั้งน้องๆรุ่น 13,14 ทุกคนที่มาช่วยเหลือ เด็กๆนักฟุตบอล ทีมfc.ทุกคนที่มาช่วยเป็นกำลังและแรงกาย และอีกหลายท่านที่ไม่ได้เอ่ยนาม  ที่ทำให้การจัดเตรียมสถานที่เสร็จสิ้นไปด้วยดี

      กระทั่งเวลาประมาณ 22.00 น. รถของโรงพยาบาลเวชประสิทธิ์ได้นำร่างอันไร้วิญญานของคุณแม่ทองคำ พลเขตมาถึงบ้าน โดยมีคุณแม่กลีบบัว เป็นคนพาญาติๆทำพิธีกรรมนำศพเข้าบ้าน บรรจุร่างใส่โลงแล้วจึงนำเข้าหีบศพ จากนั้นก็ทำการจุดเทียน ธูป เพื่อเป็นการไหว้เคารพศพคุณแม่ทองคำ พลเขต ตามประเพณีไทย...เป็นอันเสร็จขั้นตอนของคืนแรก ในช่วงนี้คุณทวีสิทธิ์ เล้าเจริญชัย ซึ่งเป็นเพื่อนรุ่นน้องที่มีความรู้รอบด้านได้แนะนำให้จัดเตรียมรายชื่อของแขกที่เราจะเชิญมาร่วมงาน ซึ่งรายชื่อของแขกก็ได้รับความอนุเคราะห์จากท่านประธานฯศักดิ์ชัย  เมื่อได้รายชื่อก็เป็นหน้าที่ของอาจารย์เชาวลิต หาจันดาห์ ผู้ช่วยโค้ชคู่ใจของผมและอาจารย์สมควร ศรีภรรยาของท่านเป็นผู้พิมพ์ชื่อแขกทั้งหมดด้วยตนเอง ซึ่งเสร็จทันกำหนดเวลาที่ท่านได้รับปากไว้...ซึ่งถ้าหากรายชื่อของแขกท่านใด พิมพ์ตกหล่นหรือพิมพ์ผิดประการใด กระผมก็ขออภัยมา ณ.ที่นี้ด้วยนะครับ

    ตอนเช้าของวันที่ 3 สิงหาคม 50 ถือว่าเป็นวันที่สองของงาน เป็นกิจของพระสงฆ์ ซึ่งในส่วนนี้กระผมขอไม่บันทึกเนื่องจากไม่มีความชำนาญ เกรงว่าจะมีความความผิดพลาดเกิดขึ้น....พอตอนสายพอซองพิมพ์เรียบร้อยก็เป็นขั้นตอนแจกซองเพื่อ เรียนเชิญแขกมาร่วมงาน เรื่องนี้กระผมพอจะมีประสบการณ์จากการเป็นกรรมการงานงิ้ว จึงทำให้สามารถจัดการเรื่องนี้ทันเวลาพอดี โดยมีคุณนครเขตณ์เป็นผู้ดำเนินการได้อย่างมีประสิทธิภาพและมีน้องไอซ์ น้องอินดี้ น้องอาร์มี่ เป็นผู้ช่วยของน้าสุ่ย...ถึงตอนเย็นก็เป็นพิธีสวดมนต์...ซึ่งสิ่งที่ประทับใจกระผมมาก นั่นก็คือแขกทุกคนที่ผมเรียนเชิญ ทุกท่านมาด้วยตนเอง บางท่านมาทั้งครอบครัว จนสถานที่จัดงานดูคับแคบไปถนัดตา ในส่วนรายนามของแขก กระผมไม่อาจจะเอ่ยนามทุกๆท่านได้หมดแต่กระผมและครอบครัว ก็ขอขอบพระคุณทุกท่านที่มาร่วมงานไว้ ณ.ที่นี้ด้วยครับ

         บันทึกครั้งที่สองของกระผม ยังมีอีกหลายเรื่องราวที่อยากจะเขียนบันทึกต่อ......แต่คงต้องหยุดไว้ชั่วคราว เนื่องจากมีภาระกิจสำคัญที่ต้องกระทำ หากมีเวลากระผมจะกลับมาเขียนบันทึกนี้อีกครั้ง....ต่อนี้ไปกระผมและเพื่อนๆในนามลูกหลานชาวอำเภอกระนวนและชมรมต่อต้านห้างยักษ์ จะดำเนินการทุกวิถีทางเพื่อที่จะต่อต้าน ยับยั้ง ไม่ให้ห้างยักษ์มาเปิดกิจการในอำเภอกระนวนให้จงได้ ตอนนี้หลายๆคน หลายๆฝ่าย อาจจะคิดว่าพวกเราทำเพื่อตนเอง แต่ในอนาคตอันใกล้นี้ กระผมเชื่อว่าพ่อแม่พี่น้องชาวอำเภอกระนวนจะเข้าใจว่า....เพราะเหตุใด พวกเราถึงต้องกระทำเช่นนี้...............

หมายเลขบันทึก: 117911เขียนเมื่อ 8 สิงหาคม 2007 10:39 น. ()แก้ไขเมื่อ 14 พฤษภาคม 2012 10:26 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (8)
  • ได้เห็นการต่อสู้ในข่าวแล้วครับ
  • อยากดูรายละเอียดเพิ่มเติมครับ
  • ขอบคุณครับ

วันที่ 8 สิงหาคม 2550 เวลา 16.00 น.จะมีการประชุมเพื่อจัดหาแนวทาง ข้อกำหนด ของชมรมชาวกระนวนต่อต้านห้างยักษ์ ณ. ศาลเจ้าปู่-เจ้าย่าหนองโก ก็คงต้องรอดูกันต่อไปครับ อาจารย์ขจิต

ขอแสดงความเสียใจกับครอบครัวของท่านอีกครั้งหนึ่ง.....ตราบใดที่ยังมีเพื่อนรู้ใจ...พี่ชายไม่มีเหงาหรอกครับ..ชาวกระนวนทุกคน  พร้อมที่จะร่วมแรงร่วมใจช่วยงานคุณพี่เป็นอย่างดีและเต็มใจ.....และที่สำคัญครับพี่     อีกครั้ง....เซ็ท....คือคำแรกที่มาตรฐานที่สุดครับ...

ฝากเรียนท่านอาจารย์ประจิตครับ...แนวทางการต่อสู้ของกลุ่มชนคนอำเภอเล็กๆอย่างพวกกระผม ...คงจะทำได้เพียงเริ่มต้น  คือ....การทำประชาพิจารณ์...ฟังเสียงของประชาชน..จากนั้นเราจะสรุปให้ประชาชนได้รับรู้  แล้วนำเข้าสู่การหาประชามติ......นำส่งหนังสือถึงหน่วยงานที่มีส่วนเกี่ยวข้องทั้งหมด....ไม่ว่าจะเป็น

กระทรวงพาณิชย์........กระทรวงมหาดไทย........ผู้ว่าราชการจังหวัด.......พาณิชย์จังหวัด........หอการค้าจังหวัด..........นายอำเภอ........นายกอบต.,เทศบาลที่มีพื้นที่เกี่ยวข้อง......ว่า เราไม่ต้องการ ห้างยักษ์

รวมทั้งจัดตั้งชมรมขึ้นมาเพื่อต่อสู้ และดำเนินงาน

อยากรบกวนท่านอาจารย์ให้คำแนะนำด้วย....ว่าถูกต้องหรือควรจะเพิ่มเติมตรงใหนหรือไม่ครับ.....

       พอดีช่วงนี้กระผมติดภาระกิจส่วนต้วอยู่นะครับ ก็เลยไม่ค่อยได้เข้ามาทักทาย ส่วนงานศพคุณแม่ทองคำ ก็เสร็จลุล่วงไปด้วยดี กระผมก็ขอขอบคุณน้ำแรงและน้ำใจของ เจ้าสุ่ย  น้องอีกคนที่เป็นแม่งานจัดการต่าง ๆ จนเรียบร้อยดีนะครับ พี่แอ๊ะ

       เรื่องห้างยักษ์ จะเข้ากระนวน นั้นผมไม่ทราบกำหนดการประชุมล่วงหน้าเลยครับ ถ้าไม่ได้ไปก็เอาใจช่วยอีกแรงนะครับ

นับตั้งแต่ถือกำเนิดเกิดคนเป็นคน...(ยืมท่านอาจารย์แหลมทอง..)...มันก็ต้องดิ้นรนและสู้ต่อไป....ท่านแอะ...ท่านประธานหัวแดง.....สู้ต่อไป....กลุ่มอนุรักษ์นิยมขอเป็นกำลังใจให้
P
ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ เรื่องการจากไปของคุณแม่ทองคำ ส่วนการทำงานของชมรมชาวกระนวน  ก็ติดตามและให้กำลังใจอยู่ค่ะ
ขอบคุณมากครับ อาจารย์Sasinanda ที่กรุณามาแวะเยี่ยมชมและให้กำลังใจ...ผมเคยเข้าไปเยี่ยมชมและแสดงความคิดเห็นบันทึกของอาจารย์เรื่อง กีฬาของลูกผู้ชายที่หายไป...ประมาณนี้แหละครับ ซึ่งอาจจะไม่ตรงกับความเห็นของท่านอื่นๆ แต่ก็เป็นความคิดเห็นที่เขียนมาจากใจจริง จากประสบการณ์จริงที่ได้สัมผัสมาครับ.....

สวัสดีครับ คุณพิษณุพันธ์ "หนึ่งในเด็กหลังห้อง"

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท