เรื่องดี ๆ จาก Forward Mail : คู่มือเลี้ยงแม่
ได้รับ formaid mail ฉบับนี้ จากเพื่อนรุ่นน้อง โดยมีการเน้นย้ำข้อความว่าให้พยายามอ่านจนจบ ด้วยความที่ว่าค่อยอ่าน ค่อยอ่าน จนล่วงเลยมากว่า 2 เดือนแล้ว ก็ยังไม่ได้อ่านซักกะที
จนใกล้ถึงวันแม่ ก็นึกถึง mail ฉบับนี้ขึ้นมา แล้วอ่านอย่างตั้งใจ แล้วก็รู้สึกเหมือนที่เพื่อนรุ่นน้องคนนี้บอก คือ อยากให้ทุก ๆ ท่าน ที่แวะเวียนมาบันทึกนี้ พยายามอ่านให้จบ โดยเฉพาะท่านที่ยังมีแม่ให้คอยดูแล หรือ ท่านที่เป็นแม่อยู่ในขณะนี้
คู่มือเลี้ยงแม่ โดย พิง ลำพระเพลิง
จากคอลัมน์ แกว่งเท้าหาเสี้ยน โดย พิง ลำพระเพลิง มติชน 10 มิถุนายน 2544
แม่ เป็นภาระให้แก่ลูกทุกคนมาตั้งแต่เกิด นั่นเป็นความจริงที่เราไม่อาจปฏิเสธได้
ก็ลองคิดดูสิ ตั้งแต่เราเกิดมา ยังไม่เคยเห็นหน้าค่าตากันเลย
อยู่ดีๆ ผู้หญิงคนนี้ก็มาโอบอุ้ม ถูกเนื้อต้องตัวเรา
มิวายที่เราจะแหกปากร้องไห้ขับไล่ไสส่งยายผู้หญิงคนนี้ขนาดไหน
เธอก็ยังพยายามปลอบโยน เห่กล่อมเราอยู่นั่นแหละ
เป็นภาระให้เราต้องจำใจเงียบ ยอมนอนดูดนมเธออยู่จั่บๆๆ
พอเราเริ่มเตาะแตะ ตั้งไข่จะเดินไปไหนต่อไหนมั่ง คุณเธอก็ยังคอยเรียกหาเราอยู่นั่นแหละ
'มานี่มาลูก มานี่มา อีกนิดเดียวลูก อีกนิดเดียว อีกก้าวเดียว'
ไม่รู้จะเรียกทำไมนักหนา ไอ้เราก็เดินล้มลุกคลุกคลานอยู่ เห็นมั้ย
เป็นภาระที่เราต้องเดินไปให้เธอกอดอีก
โตขึ้นมาอีกนิด เราเริ่มกินอาหารได้ หล่อนก็เอาอะไรนักหนาไม่รู้
เละๆ เทะๆ มาบดให้เรากิน ไอ้เราจะไม่กินก็ไม่ได้เดี๋ยวแม่จะน้อยใจ
ก็เอาวะ เอาซะหน่อยเคี้ยวไปเเจ่บๆ อย่างนั้นแหละ แม่คุณก็ ยิ้มปลื้ม
คงนึกว่าเราอร่อยตายล่ะมั้งนั่นน่ะ กล้วยบดนะจ๊ะเธอจ๋าในปากฉันตอนนี้น่ะ
ถ้าคิดว่ามันอร่อยขนาดนั้น ทำไมไม่ลองทานเองดูมั่งล่ะ
ทีนี้พอเราเริ่มพูดจารู้เรื่องขึ้นมาหน่อย คราวนี้ยังไงล่ะ
ผู้หญิงคนนี้กลับขับไล่ไสส่งให้เราไปโรงเรียนซะอีก ไม่ไปก็ไม่ได้ด้วยนะ บางทีมีตีเราเข้าให้อีก ภาษาอะไรนักก็ไม่รู้ เอามาให้เราหัดอ่านหัดเรียนใช่มั้ย
ลองคิดดูนะ สัปดาห์หนึ่งต้องไปโรงเรียนตั้งห้าวันน่ะ
มันภาระหนักหนาแก่เราแค่ไหน แต่พอถึงเวลาเราจะดูทีวี ดูหนังการ์ตูน
นอนดึกขึ้นมาสักหน่อย ลองนึกย้อนไปสิ ใครกันเคี่ยวเข็ญให้ เราไปนอนด้วย ตัวเองง่วงจะนอนคนเดียวก็ไม่ได้นะต้องบังคับให้เราไปนอนเป็นเพื่อนด้วย ใช่มั้ย
ที่พูดนี่ไม่ใช่ลำเลิกหรอกนะ เพียงแค่อยากให้เห็นใจกันบ้างเท่านั้น
วันเวลาผ่านไป เราโตขึ้น แต่แม่ก็ยังไม่ยอมโตตามเราสักที
ลูกอยากจะทำผมทำเผ้า แต่งเนื้อเเต่งตัวให้มันดูอินเทรนด์ ดูทันสมัย
ใครกันเป็นตัวสกัดดาวรุ่ง พูดแล้วขนลุก
ผู้หญิงคนนี้มีพัฒนาการไม่คืบหน้าไปไหนเลย ว่ามั้ย
พอเราสำเร็จจบการศึกษาเเล้วเป็นยังไง... เธอ ร้องไห้ครับ
เชื่อเถอะว่าเธอต้องร้องไห้ ถ้าเราไม่เห็นก็แปลว่าเธอต้อ งแอบร้องไห้
มีอย่างที่ไหนเราคร่ำเคร่ง ร่ำเรียนมาแทบตาย แล้วตัวเองแท้ๆ ที่เป็นคนเริ่มเรื่อง พอเราเรียบจบแทนที่จะดีใจดันมาร้องไห้ มีอย่างที่ไหน
ดีนะ ว่าเราเข้าใจ คู่มือการเลี้ยงแม่ ก็เลยทำใจได้ ฝากเอาไว้ก่อนเถอะ
ตอนนี้ขอไปฉลองการสำเร็จการศึกษากับพวกเพื่อนๆ ที่นอกบ้านก่อน
ก็แหมเรียนจบทั้งที จะมาให้นั่งดูผู้หญิงแก่ๆ นั่งร้องไห้ทำไมล่ะ ใช่มั้ย
เป็นหนุ่มเป็นสาวกันแล้วนี่ คราวนี้ใครๆ ก็ต้องอยากมีแฟน
คนโน้นก็ไม่ดี คนนี้ก็เรื่องมาก ผมยาวไปมั่งล่ะ
ดูไม่มีความรับผิดชอบมั่งล่ะ...แม่ แม่จะไปรู้อะไร แม่เคยคบกับเขาเหรอ
ไม่ใช่แค่เรื่องคู่ครองเท่านั้นนะแม่เขายังอยากรู้ไปจนถึงเรื่องอาชีพ
การงานด้วย ว่าเราจะไปทำอะไร อยากเป็นอะไร
แม่ครับ แม่ไม่รู้สักเรื่องจะได้มั้ยพวกเราจะเป็นอะไรมันก็เรื่องของพวกเรา
อนาคตของเรา ขอให้เราได้ตัดสินมันเอง
แต่เรารับรองกับแม่ได้อย่างหนึ่งว่าเราจะไม่เป็นเหมือนแม่หรอก... เชย
นับจากบรรทัดแรก จนมาถึงบรรทัดนี้เวลาก็ผ่านไปหลายปีแล้ว
สมควรที่พวกเราจะแต่งงานมีครอบครัวเป็นของตนเองสักที
ว่าแล้วเราก็ย้ายออกจา กบ้านแม่ มายืนด้วยลำแข้งของตัวเอง
อย่างที่แม่เคยพูดไง แล้วทำไมต้องมาทำตาละห้อยด้วยล่ะ
วันที่เราย้ายออกมาน่ะ มันก็ไม่ได้ใกล้ มันก็ไม่ได้ไกลหรอกนะ
ไอ้ที่ย้ายออกมาน่ะ แต่เวลามันรัดตัวจริงๆใช้โทร.คุยกันก็ได้นะแม่นะ
ถึงวันที่เรามีลูก แม่ยังพยายามอยากมาทำตัวเป็นภาระกับลูกเราด้วย
เราบอกแม่ว่าไม่ต้องมายุ่งหรอก เราดูแลลูกของเราได้
เด็กสมัยนี้มันไม่เหมือนกับสมัยแม่แล้วล่ะ
แม่อายุเกือบหกสิบปีแล้ว โทร.มาไอแค่กๆ บอกไม่ค่อยสบาย
เราบอกแม่ว่าอย่าคิดมาก ในใจเรารู้อยู่แล้วว่าแม่พยายามเรียกร้องความสนใจ
นั่นเป็นพัฒนาการตามธรรมชาติของคุณแม่วัยนี้
จวบจนกระทั่งวันหนึ่ง คุณโทร.กลับไปที่บ้านแม่ แต่...ไม่มีคนรับสายแล้ว
อย่าเพิ่งตกใจแม่อาจจะออกไปทำบุญที่วัดตามประสาคนแก่ก็ได้
ลองโทร.เข้ามือถือแม่ดูซิ ....ไม่มีสัญญาณตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก...
อย่าเพิ่งด่วนสรุป มือถือแม่อาจจะแบตหมดก็ได้
ผู้หญิงคนนี้กระดูกเหล็กจะตายไป
เธอต้องไม่เป็น อะไรแน่ๆ คิดฟุ้งซ่านไปได้
ยังไงแม่ก็ต้องรอเราอยู่เหมือนเดิมน่ะแหล ะไปหาเมื่อไหร่ก็ต้องเจอ
อย่างมากแกก็อาจจะงอนนิดๆ หน่อยๆ พอเห็นหลาน ตัวเล็กๆ
วิ่งเข้าไปกอดก็ขี้คร้านจะอ่อนยวบเป็นขี้ผึ้ง
หลายวันผ่านไป ทำไมแม่ยังไม่โทร.กลับมาอีกนะ
ทำบุญตักบาตรก็ไม่น่าจะรอคิวนานขนาดนี้
ชาร์จแบตมือถือไม่เต็มก็เป็นไปไม่ได้
ต่อให้เป็นแบตเตอรี่รถสิบล้อป่านนี้ไฟทะลักแล้ว
วันนี้แวะไปหาแม่สักหน่อยดีกว่า ระหว่างทางที่คุณขับรถไป
ลูกคุณซนเป็นลิงอยู่ข้างๆ
ประโยคมากมายที่หลุดจากปากคุณ ล้วนเเต่เป็นคำที่แม่คุณเคยพูดมาแล้วทั้งสิ้น
คุณเพิ่งสัมผัสได้ภาพเก่าๆ มากมายที่ผู้หญิงคนนั้นทำวิ่งวนอยู่ในหัวคุณ ช่างเถอะ.. เดี๋ยวเจอเธอแล้ว
คุณจะสารภาพผิด แล้วทำทุกอย่างให้มันดีขึ้น
แล้วคุณก็ได้เจอคนที่คุณรู้สึกว่าเธอเป็นภาระให้กับคุณมาตั้งแต่เกิด
....ผู้หญิงคนนั้น นอนตายในท่าที่คอยคุณมาตลอดชีวิต...
ขอมอบเป็นของขวัญวันแม่ แด่ทุก ๆ ท่านค่ะ
ความเห็น (7)
- อ่านแล้วคิดถึงแม่ๆ
- อยากกลับไปบ้านเร็วๆๆ
ปริญญา เฉิดโฉม
คนที่เป็นลูก ที่ตอนนี้มีลูกแล้ว จะรู้สึกและเข้าใจคำว่าแม่ที่รักและห่วงใยลูกเสมอ ได้มากกว่าตอนที่ไม่มีลูก และทำให้ยิ่งรักแม่มากขึ้น หลายร้อย หลายพันเท่าค่ะ และโชคดีที่วันนี้คุณแม่จะมาเยี่ยมลูกและหลาน ๆ ทำให้เราได้มีโอกาสดูแลคุณแม่และหลานๆ ได้ดูแลคุณตา คุณยายด้วย
- สวัสดีครับ
- คิดถึงแม่จังเลยครับ
- แต่อาทิตย์นี้จะได้กลับบ้านแล้วววว
- ไปหนุนตักอุ่น ๆ ของแม่
- แล้วผมจะเขียนเล่าเรื่องแม่ของผมให้ฟังนะครับ
- ขอบคุณครับ
สวัสดีครับน้องชาย
เพิ่งกลับจากทานข้าวกับสาวชาวเหนือมา ดีใจครับที่บันทึกนี้ ทำให้คิดถึงแม่ หมดเรื่องยุ่ง ๆ แล้ว อย่าลืมกลับไปกราบตักท่านนะครับ
สวัสดีค่ะ คุณ
- ซึ้งมากเลยค่ะ อ่านแล้วน้ำตาไหล
- เป็นคนอ่อนไหวค่ะ เคยมีคุณยายที่ทำหน้าที่เหมือนแม่ ดูแลทุกอย่าง ไม่มีโอกาสได้ดูแลเท่าที่ควร...ท่านก็จากไป
- ทุกวันนี้พยายามเป็นลูกที่ดีของพ่อแม่
ขอบคุณค่ะที่นำสิ่งดีดีมาฝาก
สวัสดีค่ะ
เมื่อวานวันแม่ เจอกัน แม่ของหลานบอกว่า ไม่เคยคิดเลยว่า เลี้ยงลูก มันจะวุ่นวาย ขนาดนี้ พอดีคนเลี้ยงลา ลูกก็มาตัวร้อนเป็นไข้อีก
ดิฉันเลยบอกว่า คนที่ยังไม่ได้เป็นแม่ จริงๆน่ะ ไม่รู้หรอกว่า ความรู้สึกของคนเป็นแม่ เป็นอย่างไร ความรักลูกน่ะ ลูกจะงอแง เลี้ยงยาก แค่ไหน ก็ไม่เคยปริปากบ่น เพราะความรักนะ
ความรักของแม่ ยิ่งใหญ่มากๆค่ะ