โรงเรียนช่างทอผ้า ช้าแต่เอาจริงนะ
ผมเล่าเรื่องของโรงเรียนช่างทอผ้า โรงเรียนในฝันของผมที่จะมีเด็ก ๆ และคนในชุมชนมาเรียนรู้การทอผ้าร่วมกันอย่างสนุกสนานและมีความสุขไปนานแล้ว
ความจริงความฝันแบบนี้ไม่ใช่จะเกิดง่าย ๆ ผมเองคงต้องรออะไรหลาย ๆ อย่างให้พร้อม ๆก่อนแต่ก็ใช่จะต้องพร้อมร้อยเปอร์เซ็นจึงจะเริ่ม แต่คงต้องรอโอกาสเหมาะ ๆ
ปีนี้ผมได้ทุนการพัฒนาลายผ้ามานิดหน่อยและกะว่าจะใช้เงินส่วนหนึ่งในส่วนน้อยนี้ ผลักดันให้บ้านของผมเป็นห้องเรียนการทอผ้าของเด็ก ๆ ในชุมชนของผมให้ได้ ซึ่งในช่วงนี้กำลังมองหาเด็ก ๆ ที่สนใจอยู่ครับ แต่ก็มีเด็กหลายคนที่แวะๆเวียนมาให้เห็นหน้าอยู่บ้าง จึงแอบมองเอาไว้ก่อน
ส่วนวัสดุอุปกรณ์คาดว่จะไม่มีปัญหามากเนื่องจากกี่ร้างช่างทอในหมู่บ้านมีมาก คงจะพอหาหยิบยืมหรือแลกเปลี่ยนกับสิ่งที่พอแลกได้อยู่บ้าง ดังนั้นตอนนี้รอแค่สถานที่ที่มีบรรยากาศให้เด็กเรียนเล่นเท่านั้นเองซึ่งกำลังพัฒนาต่อไปในฌอกาสอันใกล้นี้
ห้องเรียนที่สามารถนอน ปีน เล่น มีร่มไม้ มีหนังสือ มีกี่ ผ้าทอและพ่อครูแม่ครูที่มาช่วยผมสอนเด็ก ๆ เหล่านี้ให้เรียนรู้การทอผ้า ซึ่งนอกจากสนุกแล้วเด็ก ๆ ยังได้วามรู้ติดตัวไปอีกด้วย
แล้วจะเล่าต่อนะครับ
ความเห็น (10)
นับว่าคุณเป็นคนที่เสียสละโดยแท้ แต่อย่าลืมครอบครัวของคุณด้วยนะครับ ถ้าเป็นไปได้ในอนาคตน่าจะดึงผู้นำชุมชนมาเป็นแกนนำในการผลักดันกิจกรรมนี้จะดีมากเพราะเป็นการดึงกลุ่มเป้าหมายได้ง่ายขึ้นครับ
- สวัสดีครับพี่ออต
- ผมมาขอสมัครเป็นนักเรียนด้วยอีกคนครับ
- และขอสมัครอีกตำแหน่งนะครับ คือ ฝ่ายการตลาด ครับ 55555 งานนี้ไม่คิดเงินเดือนก็ได้ครับ
- ขอบคุณคร้าบบบบ
- ดีจังค่ะขอเป็นนักเรียนด้วยคนนะค่ะ
- อยากเป็นเด็กนะ
- คนแก่ไม่เอาค่ะ กิ่งค่ะ
- ขอบคุณมากครับ
- ผมทำที่บ้านผมเองครับ และมีแม่เป็นครูสอนด้วยครับ แบบว่าจะได้ไม่ต้องจ้างไงครับ
- คงเริ่มต้นง่าย ๆ ก่อนครับแบบไปตามวิถี
- ถ้าตนเองพร้อมมากขึ้นจะดึงผู้นำมาร่วมด้วยครับ
- มะเดี่ยวขอบใจหลายเด้อน้องหล่า
- ให้อ้ายมีนักเรียนก่อนเด้อ สิให้ซ่อยขายผ้าทอของนักเรียน
- ขอบใจอีหลีเด้อที่บ่คึดเงินเดือน
- น้องกิ่งที่น่ารัก
- ปะเดี๋ยวพี่ออตจะขอพ่อครู ตั้งกี่ที่สวนป่าเพราะแถบนั้นข่าวแว่ว ว่าเลี้ยงไหมกันมาก
- มาเรียนไปด้วยกันครับ
- ว่าแต่ว่าเราเริ่มไงดีครับ นักเรียน ครูงงไปไม่ถูก
- ขอบพระคุณมากครับ
- เป็นงานเล็ก ๆ ที่ออต ครอบครัว ชุมชนทำอยู่เป็นธรรมชาติ
- แต่อาจจะหายไปในอนาคตหากไม่สืบต่อ
- แต่การสืบต่อของเราก็ค่อยเป็นค่อยไปครับ
- ไม่อยากเอางบเป็นที่ตั้ง
- เอาใจดีกว่าครับ ค่อย ๆทำแบบพอเพียงครับ
สวัสดีครับ คุณออต
ผมมาให้กำลังใจนะครับ ตั้งแต่ผมไปที่ลาว ไปที่ "ออกพบตก" ที่คุณออตคงได้อ่านบ้างแล้วนะครับ ตรงนั้นเองก็สร้างฝันผมได้เยอะ
ผมมองว่าการสร้างงานสร้างอาชีพไปพร้อมกับ การฟื้นฟูวิถีดั้งเดิมเรา ความรู้ท้องถิ่น ต้องมีผู้ที่ตั้งใจอย่างจริงจัง
ผมจะรอคอยวันที่โงเรียนครูออตเสร็จเร็ววันนะครับ
คุณจตุพร
- ผมอ่านบันทึกนั้นแล้วและประทับใจมากที่คนสองคนสองซีกโลกสองวัฒนธรรมมาเจอกัน
- ผมจะค่อย ๆ ทำไปเรื่อย ๆ นะครับ
- เสร็จแล้วคงต้องขอความรู้คำแนะนำจากคุณจตุพร
- เพราะเรื่องแบบนี้ทางเหนือมามากและประสบความสำเร็จ คงขอเรียนรู้ด้วยนะครับ
- เสียดายงานที่เชียงใหม่อดไปเพราะติดงาน คราวหน้าจะหาเวลาไปครับ