ดัชนีชี้วัดความสุข
เมื่อวานไปประชุมวิชาการที่มหาวิทยาลัยศรีปทุม มีการพูดถึงดัชนีชี้วัดความสุขของคนไทย เป็นเรื่องที่น่าสนใจว่าต่อจากนี้ดัชนีชี้วัดสังคมไม่น่าจะเป็นตัวเลขทางเศรษฐกิจที่ขึ้นๆลงๆพาให้หัวใจพลอยตื่นตะหนก ไปกลับตัวเลขของดอกเบี้ย ไม่ใช่ดอกเบี้ยเงินฝากแต่เป็นดอกเบี้ยเงินกู้ที่บอบบางพร้อมเสมอที่จะกระโดดขึ้นมากกว่าลง ลองนั่งนึกถึงวันหนึ่งไปซื้อขนมตอนจะเข้าไปในร้านเห็นเด็กผู้หญิงยืนมองขวดขนมด้วยสายตาที่อยากกินมาก เดินออกจากร้านเด็กคนนั้นยังยืนอยู่ที่เดิมด้วยสายตาแบบเดิม ก็เลยเดินไปถามว่าหนูอยากกินขนมนี้ใช่ไหม เด็กตอบว่าใช่ค่ะ หนูไม่มีสตางค์หรือจ้ะ เด็กแบมือให้เห็นว่ามีเงินที่ชุ่มเหงื่ออยู่กลางมือ อ้าว.....แล้วทำไมไม่ซื้อ เด็กก็ตอบว่า หนูรอให้อยากกินจริงๆก่อน สุดยอดเลยทีเดียว เป็นคำตอบที่ให้อะไรมากมาย ก่อนที่เราจะทำอะไรลองถามตัวเองว่าต้องการสิ่งนั้นจริงๆหรือแค่อยากเฉยๆ ถ้าจะหาค่าความสุขของคนค่อนข้างยาก แต่ถ้าถาม ตอนนี้เรามีทุกข์น้อย น่าจะเพียงพอ.....สำหรับความสุขที่พอใจกับสิ่งที่เรามีสิ่งที่เราเจอ.......
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น