เรียนรู้จาก...แม่...ในห้องครัว"
"การเรียนรู้เกิดได้ทุกที่ ทุกเวลา ... ขึ้นอยู่ว่าเราจะเก็บสิ่งเหล่านั้นให้มีความหมายต่อตัวเราหรือไ่ม่..."
"เรียนรู้จาก...แม่...ในห้องครัว"
อีกไม่กีัวันแล้วครับ ก็จะถึงวันแม่...ซึ่งผมเชื่่อว่าหลายคนคงนึกถึงตอนอยู่โรงเรียนประถม...กับครั้งแรกที่ได้กราบเท้าแม่ พร้อมกับช่อมะลิหอม...หลายคนคงมีความรู้สึกเดี่ยวกันกับผม...วันเวลาผ่านไปหลายปีจากเด็กตัวเล็กๆ ก็เจริญเติบโต การศึกษาสูงขึ้น...ความห่างเหินจากแม่ก็ยิ่งมากขึ้น...มีหลายคนเคยบอกว่าการศึกษาในป้จจุบัน ทำให้ลูก ๆ ทิ้งพ่อแม่ ยิ่งเรียนสูงเท่าใดยิ่งไกลออกไปทุกที่ ๆ บางคนบอกว่า รีบเรียนให้จบแล้วจะกลับไปอยู่กับแม่ ...แต่จะมีสักกีคนที่ทำอย่างนั้นได้ .... ต้องบอกว่านี่คือสังคมไทยในปัจจุบัน และก็เป็นวัฏจักรชีวิัต
คงมีไม่กี่คนที่จะมีโอกาสได้เข้าครัวทำอาหารร่วมกับ แม่ โดยเฉพาะลูกผู้ชาย เพราะเราถือว่าการทำกับข้าวเป็นหน้าที่ของผู้หญิง การปัดกวาด ล้างถ้วยล้างจาน ก็เหมือนกัน จนทำให้ลูกผู้ชายหลายๆ คนไม่ยอมที่จะเก็บกวาด หรือทำกับข้าว ทานอาหารเสร็จก็เดินหนีไป นั้นเป็นเพราะเคยเห็น เคยเรียนรู้มาอย่างนั้น แต่ก็ใช่ทุกคนหรอกครับ สมัยเด็ก ๆผมมีโอกาสช่วยแม่ทำอาหาร ใครจะไปรู้หล่ะว่าการเข้าครัวทำอาหารช่วยแม่ สนุกขนาดไหน ถึงแม้จะมีเสียงดุด่าบ้าง ก็เรามันไม่เป็นก็เป็นเรื่องธรรมดา แต่สิ่งที่ติดตัวผมมาถึงปัจจุบันมันมากกว่าการทำอาหาร ....
ไข่เจียว....อาหารที่หลายคนคงทำเป็นโดยเฉพาะคุณผู้ชาย...แต่วันนั้นเป็นไข่เจียวที่ผมจำได้จนถึงทุกวันนี้ ตอนนั้นในตู้มีไข่อยู่สี่ฟอง แม่ให้ผมเป็นคนตีไข่ลงในถ้วยทั้งหมด ส่วนแม่ก็เตรียมกะทะน้ำมั้นกำลังร้อน ...แต่ปรากฎว่าไข่ที่กำลังจะลงกะทะกลับหกลงสู่พื้นด้วยฝีืมือของผม...พร้อมกับสีหน้าที่เต็มไปด้วยความผิดหวังของแม่ ... แล้วแม่ก็พูดว่า " จำไว้นะ...อะไรที่ทำให้เสียหายแล้วเราไม่สามารถนำกับมาใหม่ได้อีก เราต้องระวังเป็นพิเศษ เพราะบางอย่างเสียแล้วเสียเลย ไม่มีทางแก้ไข..." เหมือนกับไข่ที่หกเต็มพื้นในห้องครัววันนั้น....เป็นคำพูดที่ผ่านมาแล้วเกือบยี่สิบกว่าปี แต่ยังอยู่ในใจผมจนทุกวันนี้ ทำให้ผมไม่ประมาท มีความรอบคอบมากขึ้น จนกระทั้งผมเรียนจบ และทำให้ผมประสบความสำเร็จในการทำงานในหลายๆเรื่อง....การเรียนรู้ในห้องครัววันนั้นเป็นวันที่ได้มากกว่าการทำ...ไข่เจียว
"การเรียนรู้เกิดได้ทุกที่ ทุกเวลา ... ขึ้นอยู่ว่าเราจะเก็บสิ่งเหล่านั้นให้มีความหมายต่อตัวเราหรือไ่ม่..."
โดย : ครูTOP 7/07/2550 :8.58 น.
หมายเลขบันทึก: 117574เขียนเมื่อ 7 สิงหาคม 2007 09:11 น. ()แก้ไขเมื่อ 24 มีนาคม 2012 10:46 น. () สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (2)
ประทับใจมากคะ...การที่มีพ่อแม่ที่เอาใจใส่ดูแลอย่างดีในวัยเด็กทำให้ได้ผู้ใหญ่ที่มีคุณภาพ...ไม่อยากนึกภาพสังคมไทยในอนาคต...ที่จะฝากไว้ในมือเด็กๆรุ่นปัจจุบันนี้เลยคะ
มาเรียนรู้ในโกทูโนได้อะไรมากมาย
ได้เพื่อน ได้คนดี ได้ความรู้ ได้ความสุข ฯลฯ
มาลปรร.ด้วยคน