มหาวิทยาลัยไทยทุกแห่งติดโรค inbreeding อย่างรุนแรง มีบางหน่วยย่อยติดเชื้อไม่รุนแรง โรคนี้ฝังอยู่ใน ดีเอ็นเอ ของมหาวิทยาลัยไทยทีเดียว ที่จริงก็อยู่ใน ดีเอ็นเอ ของสังคมไทยนั่นแหละ
วิธีแก้น่าจะมีดังต่อไปนี้ คงต้องปรับใช้ตามความเหมาะสม
๑. ตั้งกฎไม่รับศิษย์ของตนเองเข้าเป็นอาจารย์ มหาวิทยาลัยวิจัยในต่างประเทศมีกฎนี้ แต่ก็ยกเว้นได้สำหรับศิษย์ที่เชื่อได้ว่าเป็นอัจฉริยะ และ “คิดล้างครู” เก่ง
๒. เปลี่ยนข้อบังคับ หรือกฎหมาย ให้สรรหาผู้บริหารทุกระดับ ได้จากทั้งประเทศ หรือทั้งโลก
๓. ส่งอาจารย์ที่เป็นผลผลิตของ inbreeding ไป “เปิดสมอง” โดยไปทำ postdoc หรือ sabbatical ในมหาวิทยาลัยที่มีแนวคิดต่าง
๔. หาทางร่วมมือวิจัย กับสถาบันที่มีแนวคิด (concept, approach) ต่าง
๕. หาทางรับอาจารย์ หรือ postdoc หรือนักวิจัย จากสถาบันที่มีแนวคิดหรือวิธีการต่าง
๖. ใช้เวทีวิชาการ (journal club, research seminar, etc.) เป็นเครื่องมือส่งเสริมการแลกเปลี่ยนความคิดที่แตกต่างหลากหลาย ให้คุณค่าความสามารถมองทะลุ หรือหลุดไปจากกรอบเดิมๆ
หากท่านผู้อ่านมีเคล็ดลับในการแก้โรคนี้นอกเหนือจากที่กล่าวมา โปรดชี้แนะด้วยครับ
วิจารณ์ พานิช
๒๖ ก.ค. ๕๐ ปรับปรุง ๓๐ ก.ค. ๕๐
ไม่มีความเห็น