เล่าจาก มหกรรม DM KM (1)

       หลังจากกลับจากมหกรรม DM KM ที่กรุงเทพ เมื่อวันที่ 25-27 กรกฎาคมที่ผ่านมา ผมเก็บเกี่ยวประสบการณ์หลายๆอย่าง จากการทำงานครั้งนี้ของเครือข่าย รวมทั้งได้สัมผัสถึงคำว่า "ความมหัศจรรย์" อย่างที่บอกไว้  งานนี้มีสิ่งที่พวกเรามองเป็นสิ่งที่มหัศจรรย์ในการทำงานของพวกเรา แล้วคำนี้มันคือแรงบรรดาลใจ ที่ทำให้งานสำเร็จลงไปได้ อย่างที่อ.วิจารย์ ได้กล่าวในวันเปิดมหกรรมว่า ไม่น่าเชื่อจะจัดได้ เพราะไม่มีใครเป็นเจ้าของงานแท้จริง คนที่เป็นเจ้าของงานจึงเป็นผู้ที่เข้าร่วมประชุมทุกคน งานนี้ผมจึงเห็นบรรยากาศ การทำงานที่มีรูปแบบที่มีความสุขอย่างประหลาด เป็นการทำงานด้วยใจ ถึงแม้จะเหนื่อยตั้งแต่แม่ยก(คำนี้ได้จาก blog อ.วิจารย์) คือ ดร.วัลลา ตันตโยทัย ที่นำการทำงานในรูปแบบที่สนุก  ผมมองประสบการณ์ทีได้ในฐานะทีมงานอีกคนแบบนี้ครับ
         1.การเตรียมงานด้านเนื้อหาสาระต่างๆ ไม่เคร่งเครียด เร่งรีบ และต้องค้นคว้าด้านเอกสารวิชาการมากมาย เนื่องจากเป็นการนำเรื่องราวที่เกิดจาการทำงานจริง จากคุณกิจ ทีมีอยู่แล้ว มาถ่ายทอดเรื่องราวการทำงาน มาเล่าเรื่องที่ได้ทำ ให้คนอื่นฟังเท่านั้นเอง ซึ่งต้องยกความสามารถให้ ดร.วัลลา ที่ร้อยเรียงเรื่องราวประเด็นต่างๆให้เป็นหมวดหมู่ จากความรู้ปฏิบัติ สู่การแลกเปรี่ยนในเวทีประชุมใหญ่ๆ (เช่นกับที่ผม ไปทำงาน โดยไม่ต้องเตรียมตัวอะไรมากมายเลย ธรรมชาติมากๆ)
          2.เครือข่ายเบาหวาน ที่มีผู้ประสานงานที่เยี่ยมยอด อย่างสม่ำเสมอ ทำให้เห็นคนทำงานดีๆ มารวมกันได้ ดังนั้นเพื่อนช่วยเพื่อน จึงมีกันบ่อยๆ มีซ้ำแล้วซ้ำอีก จนเกิดงานนี้ขึ้น และต้องมีงานต่อๆไปแน่นอน (เพื่อนแบ่งปันทั้งวิธีการทำงาน แบ่งปันทรัพยากร แบ่งปันกำลังใจ)
           3.ถ้าตั้งใจทำงานที่ดี มีเป้าหมายชัด งบประมาณก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่ เพราะงานนี้แม่งานเริ่มแนวคิดพร้อมกับที่ไม่มีเงินในมือด้วยซ้ำ (เป็นไปได้ไงเนี่ย) แต่ด้วยการจัดการที่ดี ทำให้สามารถระดมเงินได้ไม่ยาก ทั้งจากเจ้าของงานตัวจริง(ค่าลงทะเบียนจากผู้ประชุม) จากองค์กรเอกชนมากมาย(จนถึงขนาด ออกปากปฏิเสธไปก็มี) มองไปมองมาก็สมกับที่บอก อยู่กับเบาหวานอย่างพอเพียง ตั้งแต่งบการจัด ที่ไม่มาก ไม่น้อยไป พอดีพอดี  แต่ที่อยากบอกมากกว่านั้นก็คือ งานนี้ทีมงาน ไม่มีการถามถึงค่าวิทยากรเลยครับ แม้แต่คนเดียว (มันอิ่มใจ มากๆ)
           4.BAR  AAR นำมาใช้ในการทำงานอย่างกลมกลืน ไม่มีการยึดรูปแบบ ทั้งทางด้านเวลา สถานที่ ดูได้จากการคุยกันของทีมงาน ที่สามารถเรียกพบได้ทุกสถานที่ ทุกเวลา จริงๆ เช่น ก่อนการประชุมคุยทีมงาน ระหว่างเบรกคุยแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้า หลังเลิกประชุมสรุปบทเรียน เตรียมกิจกรรมวันต่อไป ผมว่าเป็นอะไรที่มันส์มากครับ แถมได้เนื้อหาสาระครบถ้วน