APHN Diploma of Palliative Care ๑๘: เรียนผ่าน Gotoknow
บันทึกนี้คงเป็นบทสุดท้ายสำหรับชุดนี้ มีเรื่องที่เกี่ยวข้องกับ Gotoknow จนได้
หลังเลิกเรียน ถ้ามีเวลา ไม่ได้ออกไปตะลอนๆที่ไหน ผมจะกลับมาโรงแรมแล้วพิมพ์สิ่งที่ได้เรียนรู้มาแต่ละวัน สำหรับ Gotoknow ก่อนจะเอาไปลงบันทึกด้วยวิธีพิสดารตอนเช้าวันต่อไป
ถึงต้องใช้เวลา เสียเวลามากขึ้น แต่สิ่งที่เกิดขึ้นและได้ประโยชน์อย่างชัดเจน คือ ผมมีโอกาสได้ทบทวนสิ่งที่ได้รับรู้มาทั้งวัน สรุปเป็นความคิดของตนเอง มันทำให้เราคิดอะไรออกเพิ่มเติมอีกหลายประเด็น ทั้งๆที่ในชั่วโมงเราคิดไม่ทัน
คล้ายๆอาการของวัวเคี้ยวเอื้อง ยังไงยังงั้นเลย แต่วัวแก่ก็ฉลาดขึ้นนะครับ ไม่ได้มัวแต่กินหญ้าอ่อน
<< APHN Diploma of Palliative Care ๑๗: บทบาทสมมุติ
APHN Diploma of Palliative Care ๑๙: เรียนรู้อะไร เอาไปใช้อย่างไร >>
ความเห็น (7)
- วิธีเรียนแบบใช้วิธีการ "บทบาทสมมุติ" ทำให้ผู้เรียนสนุกสนาน และได้ฝึกการแก้ปัญหาเหมือนเผชิญกับสถานการณ์จริง
- คุณครูระดับมัธยมฯ ใช้กันเยอะ สำหรับระดับประถมฯ มีบ้าง
- ไม่ว่าสอนระดับไหน เด็ก ๆ ก็ชอบค่ะ
- เรื่องการมอบรางวัลให้ผู้แสดงนี่...น่าสนใจค่ะ เป็นรางวัลในการจูงใจให้เด็ก ๆ รักการแสดงออกในทางที่ถูกต้อง...ถ้าครูเราลองนำไปใช้ประกอบการสอนด้วย ก็น่าจะสนุกและช่วยเสริมแรงเด็ก ๆ ด้วย
- ขอบพระคุณอาจารย์หมอที่บันทึกมาแลกเปลี่ยนกันค่ะ
สวัสดีครับ อาจารย์หมอ
การบันทึกแต่ละวัน เป็นการสรุปความคิดรวบยอด และเป็นจดหมายเหตุชีวิต ผมเองก็พยายามเขียนบันทึกได้บ่อยๆ ปกติก็เขียนแบบ offline ด้วย
ผมยังข้องใจเรื่อง "การลงบันทึกแบบพิสดาร" เป็นแบบไหนครับ ฟังดูน่าสนใจดี
และจินตนาการ "วัวเคี้ยวเอื้อง" ดูเอื่อยเฉื่อยสบายๆดีนะครับ
- อาจารย์ครับ ไปๆมาๆ รางวัลได้กันทุกคนครับ โดยนักเรียนโหวตกันเอง แต่ดูชื่อรางวัลแล้วก็คงเห็นนะครับว่ามันสนุกดี หมดสติยอดเยี่ยม (นอนเฉยๆ ไม่ต้องทำอะไร) ร้องไห้ยอดเยี่ยม (ไม่มีบทพูด ร้องลูกเดียว)
- ดีใจครับที่การเรียนการสอนนักเรียนในปัจจุบัน ก้าวหน้าไปกว่าสมัยผมเรียนเยอะ ผมทราบมาว่า นักเรียนมัธยมบางแห่ง ต้องเขียน portfolio ส่งอาจารย์ด้วย เลยต้องไปสร้างประสบการณ์ เพื่อจะได้เอามาเขียนให้ได้ ผมว่าสนุกดีนะครับ
- จะเอาเรื่อง การลงบันทึกแบบพิสดาร มาลงใน blog สิงห์อีซ้ายครับ บรรยายความยากลำบากในการเอาบันทึกลง G2K ตอนอยู่ที่นั่น เพราะมีปัญหาทางเทคนิคมากมาย ไม่รักจริงก็คงไม่ทำหรอกครับ
คล้ายๆอาการของวัวเคี้ยวเอื้อง ยังไงยังงั้นเลย แต่วัวแก่ก็ฉลาดขึ้นนะครับ ไม่ได้มัวแต่กินหญ้าอ่อน
คิดได้ไงเน๊อะ ขอคาระวะ นับถือ นับถือ นับถือ
- กราบสวัสดีพ่อครูครับ โอ้โห พ่อครูมาเยี่ยมบันทึกผม
- ตอนแรกไม่ค่อยแน่ใจครับ เพราะรูปพ่อครูหนุ่มเหลือเกิน นึกว่า blogger น้องใหม่เข้ามาแซวผมซะอีก
- มันอยู่ในจิตใต้สำนึกนะครับ พ่อครู หมู่นี้ ถูกทักว่า สว. สูงวัย บ่อยมาก สงสัยผมต้องหาทางไปรบกวนอาจรย์แป๋วถ่ายรูปให้ดูหนุ่มบ้างแล้วครับ
- ตามอ่าน เฮฮาศาสตร์ ภาค ๒ ไม่ทันครับ ผมเพิ่งกลับมาร่วมสังคม G2K ได้ไม่นาน เพราะโมเด็มที่บ้านโดนฟ้าผ่าไปสองหน หมดกำลังใจกับหมดกระเป๋าไปเยอะเลยครับ พ่อครู ไม่เคยสาบานใครเล้ย สาบานได้ครับ
คล้ายๆอาการของวัวเคี้ยวเอื้อง ยังไงยังงั้นเลย แต่วัวแก่ก็ฉลาดขึ้นนะครับ ไม่ได้มัวแต่กินหญ้าอ่อน
แปลว่าแบ่งเวลากินหญ้าอ่อนแต่พอควร ใช่ไหมครับ (อิ อิ ขอล้อเลียน "ผู้ใหญ่" หน่อยเถอะ)