ความทรงจำ
สมัยที่เรียนมัธยม 4-5 ประมาณปี พ.ศ.2515-2516 ดิฉันได้มีโอกาสออกค่ายอาสาสมัครกับนิสิตมหาวิทยาลัยขอนแก่น ชื่อว่า ค่ายอาสานาตะแบง ซึ่งสมัยนั้นยังเป็นอำเภอมุกดาหาร อยู่ในเขตจังหวัดนครพนม
ก่อนนั้นและเป็นพื้นที่สีแดงที่อันตราย แต่ชาวค่ายมุ่งมั่นที่จะสร้างโรงเรียนให้ชาวบ้านให้สำเร็จ พ่อดิฉันมาตามให้กลับบ้าน ดิฉันคุยกับพ่อว่าพี่ยังอยู่หนูจะอยู่กับพี่ ๆ ตอนนั้นคิดอย่างเด็ก ๆ ถ้านับจากวันนั้น เป็นเวลา 30 กว่าปีผ่านมา
เป็นความทรงจำที่ดิฉันซาบซึ้งใจ คิดถึงครั้งใดก็จะมีความสุขและภาคภูมิใจในตัวพี่ ๆ เสมอ พี่ ๆ นิสิตไปช่วยเหลือชาวบ้าน สร้างโรงเรียน แบกหิน อิฐ ทราย ทำกันเองทั้งหมด
บางวันดิฉันก็ถูกบังคับให้เป็นประธานในการประชุม พี่ชี้แจงว่าทุกคนที่อยู่ในค่ายต้องมีส่วนร่วมกันไม่ว่าดิฉันเป็นเด็กเล็กสุดยังไม่มีความรู้ ความสามารถ ไม่มีประสบการณ์ ก็ตาม ดิฉันได้รับคำสอน แนะนำ แม้จะเป็นเพียงขั้นตอนที่ไม่ลึกซึ้งมากนักก็ตาม
สิ่งสำคัญที่สุดดิฉันได้เรียนรู้การแบ่งปันกัน รักและห่วงใยซึ่งกันและกัน อีกหลายอย่าง ที่นี่เป็นโรงเรียนแห่งชีวิตของดิฉัน ณ ที่แห่งนี้พี่ๆคนดี หล่อหลอมดวงใจดวงนี้ ให้แข็งแกร่งมุ่งมั่นและอยากเดินตามรอยเส้นทาง เหมือนเป็นพันธะสัญญาว่า เราจะสร้างโอกาสให้เราได้แบ่งปันสิ่งดี ๆ เพื่อคนอื่น ทำได้มาก ได้น้อยก็ต้องทำ
อยากเอ่ยกับพี่ ๆ (ซึ่งไม่ทราบว่าอยู่ที่ไหนบ้าง) ว่าขอบพระคุณอย่างสูงยิ่ง พี่ทำหน้าที่ของพี่ได้เยี่ยมยอดมากคะ
ความเห็น (33)
ขอบพระคุณอาจารย์คะที่แวะเข้ามาเยี่ยม เรียนรู้จากผู้มีธรรม นำมาซึ่งความสุข เช่นที่อาจารย์เอ่ยอย่างแท้จริงคะ
สวัสดีครับ..คุณ moo
- แวะมาเยี่ยมเยียน ประสบการณ์ครั้งหนึ่งในชีวิตความประทับใจในวัยเยาว์ ยากที่จะลืมเลือน เก็บเอาสิ่งที่ดี มาแบ่งปันให้แก่สังคมเมื่อมีโอกาส
ขอบคุณมาก ที่นำมาแลกเปลี่ยน
ขอบพระคุณค่ะที่แวะเข้ามาเยี่ยม มาร่วมกัน เก็บเอาสิ่งที่ดี มาแบ่งปันให้แก่สังคมเมื่อมีโอกาส
- ตามมาดู
- มาช้านะเนี่ย ดีใจที่ได้เคยร่วมทำกิจกรรมกับเพื่อนสมัยเป็นนักศึกษา
- อยากให้เล่าเรื่องของการทำงาน รื่องที่จะทำวิทยานิพนธ์ครับอาจารย์
- จำพี่ๆๆคนนั้นได้ไหม
- ตอนท้ายพี่คนนนั้นเขาไปอยู่เกษตรครับ
- ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
- ของอย่างนี้ หาเรียนในห้องไม่ได้นะครับ บางครั้งการกระทำของคนๆหนึ่งก็เป็นแรงบันดาลใจให้คนอีกมากมาย
- อยากอ่านประสบการณ์ของอาจารย์อีกนะครับ ขอบคุณล่วงหน้า
- ขอแซวคนข้างบนหน่อยนะครับ อาจารย์ขจิตครับ ที่เกษตร เขามีวิชา จับแพะชนแกะ ด้วยหรือครับ
ขอบคุณอาจารย์ขจิตคะ
ขอบคุณอาจารย์หมอคะ
ขอบคุณด้วยความซาบซึ้งที่แวะมาเยี่ยม
ดิฉันได้รับคำสอน แนะนำ แม้จะเป็นเพียงขั้นตอนที่ไม่ลึกซึ้งมากนักก็ตาม สิ่งสำคัญที่สุดดิฉันได้เรียนรู้การแบ่งปันกัน รักและห่วงใยซึ่งกันและกัน อีกหลายอย่าง ที่นี่เป็นโรงเรียนแห่งชีวิตของดิฉัน ณ ที่แห่งนี้พี่ๆคนดี หล่อหลอมดวงใจดวงนี้ ให้แข็งแกร่งมุ่งมั่นและอยากเดินตามรอยเส้นทาง เหมือนเป็นพันธะสัญญาว่า เราจะสร้างโอกาสให้เราได้แบ่งปันสิ่งดีๆเพื่อคนอื่น
ในแวดวงชาวบล็อก Moo ก็สามารถแสวงหาสิ่งที่ประทับหมือนเมื่อคราวออกค่ายได้สม่ำเสมอ ไม่ต่างกันตรงไหนหรอก กลับจะทำได้อย่างไม่มีข้อจำกัด
กราบขอบพระคุณพ่อครูที่แสนดีคะ
- สวัสดีครับ
- ขอแสดงความยินดีกับ G2K ด้วยครับว่า
- เราได้ " หญิงแกร่ง " เพิ่มขึ้นอีกคนแล้วครับ
- ขออนุญาตนำบล็อกเข้าแพลนเน็ต นะครับ
- ขอบคุณครับ
สวัสดีครับคุณหมู
- บันทึกแรกแห่งการเริ่มต้น ยอดเยี่ยมครับ
- วันวาน ค่ายเปรียบเหมือนโรงเรียนแห่งชีวิต
- วันนี้ ที่นี่ gotoknow คือหนึ่งห้องเรียนแห่งชีวิตของคุณหมูแล้วครับ
สวัสดีค่ะคุณสายลม
สวัสดีค่ะคุณบอน
ดิฉันซาบซึ้งในไมตรีของมิตรภาพอันแสนงามของท่าน
ขอขอบคุณอย่างที่สุดคะ
- สวัสดีครับ
- ย้อนเวลากับไปช่วงนั้น ถือได้ว่าเป็นยุคทองของชาวค่ายเลยใช่ไหมครับ
- บันทึกสั้น ๆ บันทึกนี้ ทำหน้าที่ยืนยันถึงพลานุภาพของงานค่ายที่ทรงพลังต่อการพัฒนาคนค่ายเป็นยิ่งนัก
- งานค่าย คือ ห้องเรียนอันกว้างใหญ่, หลากหลายและเข้มข้นในทางชีวิตเสมอ
- นั่นคือสิ่งที่ผมเชื่อและศรัทธามาอย่างยาวนาน
- และบัดนี้ คนหนุ่มสาวจำนวนไม่น้อยยังเชื่อและศรัทธาเช่นนั้นเหมือนกัน ..
มาเยี่ยมน้อง Moo ครับ
สวัสดีค่ะคุณแผ่นดิน เข้ามาที่ G2K คุณแผ่นดินเขียนเล่า เกี่ยวกับนิสิต กิจกรรมของนิสิต การออกค่ายฯช่วยเหลือชุมชน ทำให้หวนคิดถึงวัน เวลา ที่ได้มีโอกาสออกค่ายฯ
ความเชื่อมั่น ศรัทธา เป็นพลังอันงดงามและทรงอานุภาพเสมอ
อ.หมูที่รัก
ดีใจที่รู้จัก
ดีใจที่ได้เจอ
จะรออ่านบันทึกหลังจากกลับจากเชียงใหม่นะคะ
เราจะเป็นกำลังใจให้กันและกันค่ะ
สวัสดีค่ะ
พออ่านดูว่า..ก็รู้สึกคุ้นเคยเลย ไปสุพรรณบ่อยมากค่ะ และมีญาติที่นั่นด้วยค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณหมู
- เห็นตัวจริงแล้วสวยกว่าในรูปตั้งเยอะเลยตัวเอง.....อิ..อิ...
คุณอึ่งค่ะ ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมคะ ดีใจที่ได้เจอกันใน KM เชียงใหม่
คิดถึงจัง
คุณติ๋วค่ะ ขอบคุณคะสำหรับคำชม นับเป็นวาสนาที่ได้เจอเพื่อนที่น่ารักคะ ครั้งหน้าเราจะกอดกันแน่นๆนะค่ะ
สวัสดีค่ะพี่หมู กลับถึงบ้านเรียบร้อยแล้วนะค่ะ ช่วงเช้าก่อนและช่วงพิธีปิด และตอนจะแยกย้ากันกลับ มองหาพี่หมูไม่พบค่ะ
ดีใจที่ได้พบได้รู้จักค่ะ วันหน้าจะให้พี่หมูช่วยดูดวงรอบนี้ เวลาน้อยจริงๆค่ะ
แล้วพบกันอีกนะค่ะ
บางทีสถานการณ์ก็สร้างอะไรต่อมิอะไรได้อย่างไม่น่าเชื่อ ทั้งความเป็นผู้นำ, และประสบการณ์ หรือแม้แต่จิตสำนึก ..
บางวันดิฉันก็ถูกบังคับให้เป็นประธานในการประชุม พี่ชี้แจงว่าทุกคนที่อยู่ในค่ายต้องมีส่วนร่วมกัน
เป็นกำลังใจให้นะครับ
ขอบคุณคะอาจารย์แผ่นดิน ขอบคุณหลายๆ คงมีโอกาสเจอ 2 หนุ่มตัวน้อย ฝากความรักของป้าหมูมาคะ
เป็นความทรงจำที่ประทับใจมากคะ
ขอบคุณคะที่มาให้กำลังใจ ติดตามอ่านเรื่องราวต่างๆจากบันทึกของคุณดอกแก้ว คงมีโอกาสได้พบตัวเป็นๆในไม่ช้า
จันทรรัตน์(สร้อย)
คุณMoo คะ ขอบคุณค่ะที่แวะเยี่ยมเยือนเสมอมา...^______^
ดงหลวง....กำลังรอตัดสินใจค่ะ....กำลังเป็นช่วงผลัดวาระงานหลายอย่าง รอว่าจะมีแผนฟ้าผ่า (งานด่วนจี๋) ช่วงนั้นไหม....สิ้นเดือนนี้คงพอรู้...ชัวร์ๆ กลางเดือนหน้ารู้ค่ะ....ตอนนี้วางแผนชีวิตทีละวันค่ะ....อุอุ....
สวัสดีครับคุณ moo
ผมแวะเข้ามาทักทาย และให้กำลังใจ อ่านบันทึกแล้วทำให้ผมนึกถึงตอนเป็นนักศึกษา บรรยากาศเหมือนกันครับ อยากสรุปเป็นคำจำกัดความว่า สนุกสุดเหวี่ยง ลำบากสุดๆ แต่ก็ภูมิใจ
ชีวิตชั่วขณะหนึ่ง ผ่านพ้นไปเร็วมาก แต่ความทรงจำดีๆ ยังคงอ้อยอิ่งอยู่กับเราเสมอ รั้งมันไว้เถอะครับ ถ้าทำให้เราสุขใจขึ้นอักโข
- ขอบคุณอาจารย์ที่แวะมาเยี่ยม
- เรื่องนี้เมื่อไรที่นึกถึงก็จะมีความสุขเสมอ บางครั้งยังยิ้มกับตัวเองบ่อยๆคะ
สวัสดีครับ อาจารย์ หมู...
แวะมาเยี่ยมเยียนทักทายครับ อาจารย์โชคดีนะครับที่มีโอกาสได้ไปออกค่ายอาสาฯ ในสมัยที่ผมเรียนอยู่ในมหาวิทยาลัย ไม่เคยคิดออกค่ายเลย มาคิดได้ก็เมื่อวัยล่วงเลยมามากแล้ว ผมมีลูกก็เลยแนะนำให้เขาไปออกค่ายเพื่อว่าเขาจะได้ไม่เสียโอกาสแบบผม และคิดว่าเขาคงจะได้สิ่งดีๆติดตัวมาแบบอาจารย์หมู อันจะเป็นความทรงจำที่ดีติดตัวตลอดไป