วัฒนธรรมชาวไทยเชื้อสายลาวครั่ง
“ วัฒนธรรมชาวไทยเชื้อสายลาวครั่ง ในจังหวัดสุพรรณบุรี “
คุยเรื่องชาวไทยทรงดำ หรือชาวไทยเชื้อสายลาวโซ่งมาหลายบันทึก บันทึกนี้มาคุยถึงเรื่องราวของชาวไทยเชื้อสายลาวครั่งในจังหวัดสุพรรณบุรีกันบ้าง
ชื่อลาวครั่งนี้มีผู้สันนิษฐานกันหลายอย่างแต่ที่น่าสนใจก็คือ นายเกิด มิ่งสงค์ ชาวตำบลห้วยด้วน จังหวัดนครปฐม เล่าให้ผมฟังว่า คนลาวกลุ่มนี้นิยมเลี้ยงครั่งกันมาก แล้วเอาไปขายให้ลาวใต้ จึงเรียกลาวที่เลี้ยงครั่งว่า” ลาวครั่ง “บางคนสันนิษฐานว่าที่เรียกลาวครั่งเพราะ ถิ่นฐานดั้งเดิมของลาวครั่งรวมกันเป็นหมู่ใหญ่อยู่ในเขตเทือกเขาภูคังประเทศลาว อาจจะเรียกว่าลาวภูคัง แล้วต่อมาก็เรียกสั้นลงว่า” ลาวคัง “ และคงเพี้ยนเสียงวรรณยุกต์มาเป็น “ ลาวคั่ง “ ภาษาไทยเขียนให้มีความหมายชัดเจนขึ้นเป็น “ ลาวครั่ง “ นี่เป็นเพียงข้อสันนิษฐานซึ่งยังต้องค้นคว้าต่อไป
ในเรื่องสาเหตุที่ทำให้ลาวครั่งมาอยู่ในจังหวัดสุพรรณบุรีก็คงคล้ายกับลาวโซ่ง และคงมาพร้อมกันส่วนหนึ่งในสมัยรัชกาลที่ 3 ครั้งที่ เจ้าอนุวงศ์เป็นกบฏ รัชกาลที่ 3 โปรดให้พระยาราชสุภาวดี คุมทัพไปตีได้เมืองเวียงจันทน์ แล้วกวาดต้อนผู้คนลาวจากเวียงจันทน์เข้าสู่ประเทศไทย ชาวลาวครั่งก็ได้ถูกกวาดต้อนมากับชาวลาวกลุ่มอื่นๆ บรรดาลาวอพยพเหล่านี้ ได้ถูกแบ่งไปอยู่ตามหัวเมืองต่างๆ ได้แก่ ลพบุรี สระบุรี สุพรรณบุรี นครไชยศรี (ปัจจุบันคือนครปฐม) และพนัสนิคม (ปัจจุบันคือชลบุรี) ชาวลาวครั่งกลุ่มที่ได้อพยพเข้าสู่จังหวัดสุพรรณบุรี ก็ตั้งถิ่นฐานแยกกันอยู่ตามที่ต่างๆ เช่นแถบบ้านสระพังลาน มีอยู่กลุ่มหนึ่งมีผู้นำชื่อนายกองแดง ได้พากันเข้ามาตั้งหลักแหล่งทำมาหากินอยู่ในพื้นที่ บ้านหนองตาสาม บ้านท่าม้า และบ้านโคก อำเภออู่ทอง จังหวัดสุพรรณบุรี
เอกลักษณ์ของชาวลาวครั่ง คือความรักอิสระในการการตั้งถิ่นฐานทำมาหากิน และลักษณะทางภาษา ทั้งภาษาพูดและภาษาเขียน ภาษาเขียนนั้นจะบันทึกด้วยใบลานและสมุดไทยขาว จารึกด้วยอักษรไทยน้อย นอกจากนี้ชาวลาวครั่งยังมีวัฒนธรรมที่น่าสนใจอีกมากมาย เช่นความเชื่อเรื่องผีบรรพบุรุษซึ่งมีทั้งผีฝ่ายเจ้านายและฝ่ายเทวดา ก่อนถึงฤดูเพาะปลูกของทุกๆปี ผู้คนจะร่วมกันจัดพิธีเลี้ยงผีครั้งใหญ่ เพื่อให้ชาวบ้านอยู่เย็นเป็นสุข จะมีผู้ติดต่อกับวิญญาณเรียกว่า “ คนต้น “ ตำแหน่งนี้สืบเชื้อสายจากคนในตระกูลเดียวกัน
วัฒนธรรมที่น่าสนใจอีกเรื่องหนึ่งคือ “ พิธีทิ้งข้าว “ เป็นพิธีขับไล่ผีแม่ซื้อซึ่งเชื่อว่าเป็นแม่เก่าของเด็กในชาติปางก่อน เชื่อว่าผีแม่ซื้อจะมารบกวนหรือหยอกล้อให้เด็กสะดุ้งผวาเพราะต้องการลูกของตนกลับคืนไป จึงต้องแก้เคล็ดด้วยพิธีนี้ พิธีทิ้งข้าวทำโดยนำข้าวปากหม้อมาปั้นขนาดเท่ากำมือ 3 ก้อน แล้วย้อมสีต่างๆ เช่นสีแดงจากปูนที่กินกับหมาก สีดำจากเขม่าดินหม้อ หมอขวัญจะท่องคาถาขับไล่ผีให้ไปอยู่ในปั้นข้าว คาถาว่าดังนี้ “ แม่นางแม่ซื้อ ลูกเจ้าเป็นลูกเรา อย่ามาหยิก อย่ามาข่วน อย่ามารบกวนให้ร้าย อย่ามากวนให้ได้ทุกข์ได้ไข้ เราจะเลี้ยงดูไว้ให้อยู่เย็นเป็นสุขสนุกสนาน…” กล่าวจบก็นำข้าว 3 ปั้นทิ้งไป ทำเช่นนี้ติดต่อกัน 3 วัน
คนแต่ก่อนท่านมีพิธีกรรมสร้างขวัญและกำลังใจที่ยอดเยี่ยมจริงๆครับ
ความเห็น (144)
หนูอ้นเป็นลาวครั่งปู่ย่าย้ายจากสุพรรณฯไปอยุ่พิจิตรจ้า
เฮากะเป็นลาวครั่งคือกันบ้านเกิดอยู่อุทัย อ บ้านไฮ่
เฮากะเป็นลาวครั่งคือกันกับเจ้าน่ะ บ้านข้อยอยู่นครปฐม บ้านท่งสีหลง
ขอบคุณทุกท่านครับที่มาร่วมแสดงความรู้สึก...คนเชื้อสายลาว...ก็คือคนไทยดั้งเดิมที่ยังรักษาความเป็นไทยได้ดี...ครับ...ครูพิสูจน์เป็นหนี้บุญคุณพี่น้องชาวไทยเชื้อสายต่างมากมายครับ....จบปริญญาโทมาได้ก็เพราะท่าน..เหล่านี้แหละครับ
บรรพบุรุษเป็นลาวครั่ง ปัจจุบันตั้งถิ่นฐานอยู่ บ้านห้วยร่วม ต.สร้อยละคร อ.ลาดยาว จ.นครสวรรค์ จะมีสำเนียงการพูดที่นุ่มนวลและไพเราะมากกว่าภาษาอีสาน คนอีสานฟังบอกว่าไม่ใช่สำเนียงของคนภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
แถวกำแพงเพชรบ้านผมเรียกว่า ลาวขี้ครั่ง ส่วนใหญ่จะมีสายสัมพันธ์กับคนในจ. นครสวรรค์ อุทัย (หนองไข่เน่า)ชัยนาท สุพรรณ(อด่านช้าง) หรือ นครปฐม ครับ เรียกคนทางภาคอีสานว่า ไทยไต้ ลูกหลานมีความรู้เกี่ยวกับที่มาของบรรพบุรุษน้อยมากทั้งที่ผ่านมาน่าจะไม่เกิน150-200ปี
ผมเป็นลาวขี้ครั่ง คน บ้านดงดำ ต ดอนแตง อ ขาณุวรลักษบุรี กำแพงเพชร ไม่ทราบว่าจัดอยูในกลุ่มลาวครั่งไหม พี่น้องก็กระจายอยู่
ทั้ง ทุ่งทราย อ คลองขลุง ลาดยาว บรรพต ใครรู้ช่วยตอบที ตอนนี้น่าเป็นห่วงในเรื่องอัตลักษณ์ของลาวขี้ครั่งเพราะมีบางส่วนไม่ได้ใช้ภาษาลาวครั่งในการสื่อสารกัน บางทีพูดไทยใส่ลูกทั้งที่พ่อแม่ก็เป็นลาว ผมเองแตงงานกับคนไทยอยุธยาก็เหมือนกันมีที่ไดบ้างที่ยังรักษาอัตลักษณ์ของลาวครั่งไว้ได้ ผู้รู้ช่วยบอกทีครับ
ผมเป็นลาวขี้ครั่ง คน บ้านดงดำ ต ดอนแตง อ ขาณุวรลักษบุรี กำแพงเพชร ไม่ทราบว่าจัดอยูในกลุ่มลาวครั่งไหม พี่น้องก็กระจายอยู่
ทั้ง ทุ่งทราย อ คลองขลุง ลาดยาว บรรพต ใครรู้ช่วยตอบที ตอนนี้น่าเป็นห่วงในเรื่องอัตลักษณ์ของลาวขี้ครั่งเพราะมีบางส่วนไม่ได้ใช้ภาษาลาวครั่งในการสื่อสารกัน บางทีพูดไทยใส่ลูกทั้งที่พ่อแม่ก็เป็นลาว ผมเองแตงงานกับคนไทยอยุธยาก็เหมือนกันมีที่ไดบ้างที่ยังรักษาอัตลักษณ์ของลาวครั่งไว้ได้ ผู้รู้ช่วยบอกทีครับ
ฅนสระพังลานโดยกำเนิดครับ..
ถึงต้นตระกูลมาจากลาวแต่ใจผมเป็นไทย100 เปอร์เซ็นร์ครับ
สำนึกในแผนดินไทย....
ผมเป็นรุ่นสุดท้ายมั๊งที่ไม่ได้แต่งกับคนลาวด้วยกัน ไม่ได้รักษาขนบธรรมเนียมของบรรพบุรุษไว้เลย ขอฝากให้คนลาวครั่งที่ยังคงพูดและใช้ชีวิตตามแบบดั้งเดิมช่วยรักษาขนบธรรมเนียมของเราไว้ไห้นานเท่านาน
หวัดดีครับ ผม เป็นลาวครั่งอยู่ บ้านศาลาโปร่งแดง ต.นาบ่อคำ อ.เืมือง จ.กำแพงเพชร บรรพบุรุษมาจาก อ.น้ำปาด จ.อุตรดิตถ์
อยากรู้จักพี่น้องลาวครั่งทุกคนครับ ผมคิดว่าเราน่าจะมีชมรมลาวครั่งไว้เป้นที่สื่อสารกันจะดีไหมครับ และอยากรู้จักพี่น้องที่ทำงานใน กทม. ด้วยเพราะทุกวันนี้มาทำงานอยู่ กทม. แทบจะไม่ได้พูดภาษาที่บ้านเลย...
แสดงว่าเชื้อสายลาวครั่งนี่ไม่ใช่น้อยๆนะเยอะเหมือนกัน ก็เคยได้ยินว่าแถวเพชรบูรณ์-อุตรดิตถ์-ขอนแก่น-ก็มีเหมือนกัน
ลาวครั่งส่วนมากก็จะสามารถพูดอีสานไ้ด้เหมือนกัน ทำให้เวลาอยู่กรุงเทพพูดอีสานกับคนอีสานแต่น้อยครั้งมากๆที่จะพูดกับลาวครั่งถิ่นอื่นๆด้วยภาษาลาวครั่ง ผมมีครูที่สอนมัธยมคนหนึ่งกว่าจะรู้ว่าท่านเป็นลาวครั่งก็หลายปี ที่พูดกับลาวครั่งบ้างก็ตอนซื้อลอตเตอร์รีกับผู้ขายเร่ ที่99.99%เป็นคนจ.เลย คนลาวครั่งแบบเรานี่จริงแล้วลักษณะรูปร่างผิวพรรณ สติปัญญาก็ถือว่าได้ผ่านการพัฒนามาเยอะแล้ว
ที่ผ่านมาเชื้อสายลาวครั่งแท้ๆก็เยอะแต่แนวโน้มน่าจะหลากหลายมากขึ้นเนื่องจากยุคนี้ไร้พรมแดน
ลูกหลานลาวครั่ง
สหวัดดี พี่น้องลาวครั่งเฮากะเป็นผุนึ่งที้เฮ็ดทุกวีถีทางที้จะรักษาชนเผ่าลาวครั่งเอาไว้
พ่อโซ้นแม่โซ้นสอนให้เว้าให้ท้อผ้าซิ่นติ้นแดง
เคยบอกไว้ว้าคันพ่อโซ้นแม่โซ้นสิ้นแล้วกะหย้าให้ชนเผ่าลาวครั่งสิ้นไปนำเด้อ
คันจั๋งใด่แล๋วลองเข้าไปคุยกันในhi5ของเฮาได๋ อยู่ที้ใด๋กะคุยกันได๋
ซ่อยกันรักษาไว้เด้อหมู่เฮาพี่น้องลาวครั่ง
จาก ลูกหลานลาวครั่ง บ้านไฮ่ จ. อุทัยธานี
อนวัช นกดารา(ครูนก)
ดีใจจังที่ได้มีโอกาสเข้ามาแสดงความคิดเห็นด้วย ลาวครั่ง หรือไทยครั่ง ทุกวันนี้เป็นไทยร้อยเปอร์เซ็นต์ จนลูกหล่นกำลังลืมความเป็นอัตลักษณ์ที่สร้างความรุ่งเรืองในอดีตไปเกือบหมดแล้ว ดังนั้น เราน่าจะได้มีโอกาสพบปะกันเพื่อจะได้สร้างสรรค์ ที่อำเภอดอนตูม จังหวัดนครปฐม ท่านนายอำเภอพยายามที่จะตั้งสมาคมชาวลาวครั่ง แต่ลาวครั่งไม่ค่อยจะเห็นความสำคัญเท่าไร ที่ลำเหยคตรูนกพยายามนำเอาประเพณีที่ดีงามมาสร้างเป็นเรื่องราว เป็นนาฏยศิลป์ประดิษฐ์เผยแพร่ไปในระดับท้องถิ่น และระดับประเทศ แต่ก็ยังไม่สามารถปลุกกระแสให้รักในความเป็นอัตลักษณ์ของกลุ่มชาติพันธุ์ได้ คงยังติดกับคำว่า"ลาว" ที่ดูว่ามันต่ำต้อยกระมัง ถ้ามีอะไรจะให้ช่วยเหลือ หรือสานต่องานศิลป์ ติดต่อกันได้ ยินดีเป็นอย่างยิ่ง (ศูนย์นาฏศิลป์ดนตรีศรีอุบล 034-968313)
องค์พระมหากษัตริย์เหนือหัวในรัชกาลก่อนจนถึงรัชการปัจจุบันนั้นพระองค์มีพระมหากรุณาธิคุณกับพสกนิกรที่อยู่ในดินแดนที่พระราชอำนาจของท่าน คำว่าประเทศไทย ลาว ล้านนา เมื่อก่อนไม่มี ถือว่า ไทยลาว ไทยใหญ่เป็นชาวสยาม การที่โดนแบ่งแยกก็ยุคล่าอาณานิคม การใช้นโยบายชาตินิยมสมัยหนึ่งนั้นทำลายอัตลักษณ์ของผู้คนไป ผมเรียกตัวเองว่าเป็นคน ลาว คนลาวขี้ครั่ง ให้คนอื่น หรือเพื่อนๆได้รู้ เป็นปกติ การดูถูกนั้นเป็นเรื่องของทัศนคติส่วนบุคคล ผมโดนบ่อยเพราะหน้าตาเป็นแบบคนลาวจริงๆ แก้ไขลำบากแต่การที่เราพัฒนาตัวเองให้มีคุณค่า ได้รับการยอมรับ ผมว่าคนลาวครั่งนั้นมีข้อดีในเรื่องการปรับตัวให้เข้ากับสภาวะแวดล้อมได้ดีกว่าคนอีสานมาเราก็รู้เรื่องคนไทยเราก็ยอมรับ เรากินข้าวเจ้าแทนที่จะกินข้าวเหนียวเป็นหลัก แต่กับข้าวของเราเป็นแบบลาว อยากดูการละเล่นก็ไปจ้างหมอลำจากอีสานมาดู เบื่อหมอลำก็ดูลิเก ผมคิดว่าถ้าหากเราตื่นตัวกันสักนิดอะไรที่กำลังสูญหายไปเราก็ต้องช่วยกันรักษาไว้ก็จะดี การที่เราได้มาอยู่ภาคกลางของประเทศก็เป็นผลดีในเรื่องข้าวปลาอาหาร อาหารทะเลที่ทำให้สติปัญญาของพวกเราดีขึ้น
ผมก็เป็นลาวครั่ง บ้านศาลาโปร่งแดง กำแพงเพชรเหมือนกัน น่าจะจัดทำเว็บไว้ติดต่อกันดีมั๊ยครับ เป็นที่น่ายินดีว่า ลาวครั่งเฮามีอยู่เกือบทั่วประเทศแล้ว
ดีใจนะครับเวลาไปต่างถิ่นแล้วพบคนที่พูดภาษาลาวครั่งเหมือนกันถ้ามีโอกาสก็อยากจะมีสื่อกลางแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันได้
แต่เดิมเราเป็นสังคมปิดการแต่งงานก็อยู่ในกลุ่มลาวครั่งด้วยกันแต่มีข้อดีตรงที่ว่าเราอยู่กระจัดกระจายตามจังหวัดภาคกลาง แยกเป็นหมู่บ้านลาวครั่ง บ้านไทย มีวัฒนธรรมที่ดี ฐานะทางเศรฐกิจนี่ผมคิดว่าลาวครั่งน่าจะมีความเป็นอยู่ที่ดีกว่าทางอีสานนะผมว่า สมัยเด็กๆนี่บ้านพวกผมนี่ทำนาเยอะมากจนต้องมีระบบลูกจ้างมาช่วยทำนา เราก็ดูแลกันแบบพี่น้อง ปีใหนมีพระมาจำพรรษาน้อย เราก็สรรหามาจากภาคอีสาน ถ้าท่านจะสึกก็แต่งงานกับคนหมู่บ้านแถวนั้น หมอลำก็มี่ระบบเอเย่นหามาให้ นิสัยของเราก็ถือว่าเป็นผู้ดีเหมือนกัน
ท่านสมาชิกท่านใดอยากแลกเปลี่ยนความคิดเห็นก็เมลล์มาคุยได้ที่ [email protected] ครับ
บอย(เด็กม.6)
ผมก็เป็นคนที่มีเชื้อสายลาวครั่งคนหนึ่งครับซึ่งได้มาจากพ่อผมเป็นคนต.ดอนรวก อ.ดอนตูมจ.นครปฐมดีใจมากที่รู้ว่าคนลาวครั่งมีอยู่หลายจังหวัดผมอยากให้ลาวครั่งเราตระหนักมีความภูมิใจในชาติพันธุ์ของเรารักษาวัฒนธรรมประเพณีเอาไว้อย่าลืมความเป็นลาวครั่งของเราช่วยกันเผยแพร่ให้คนอื่นได้รู้จักลาวครั่งเรา [email protected]
noomsuphan
เชื้อสายลาวครั่งจงเจริญ ผมเห็นด้วยนะที่น่าจะมีเว็ปไว้พูดคุยกัน
ตอนนี้ถ้าใครมีอะไรน่าสนใจก็เมล์มาบอกันบ้างนะ [email protected]
ประมวล ดาระดาษ
ข้อยกะเป็นลาวคั่ง อยู่บ้านไฮ่ โพงมะเดื่อ ปะทม เด้อ อยากฮู้จักข้อยกะ ลองเสิร์ช ชื่อ ในกูเกิ้น เบิ่งเอ้าเด้อ
เป็นนักเขียนค่อนข้างดังอยู่หน่า เจ้าเคยอ่านเลื่องของข้อยบ่(นวนิยายโพรงมะเดื่อ)
ข้อยซอบคำว่า"ลาวคั่ง" หลายกั่ว"ลาวครั่ง" ภาษาเฮาบ่มีโต ร น่าจะมีแต่โต ฮ
ตอนเป็นหนุ่ม ยามเมา เคยโม้เล่นๆ ในวงเหล้าอวดคนไทยด้วยควมพากพูมใจว่า"ข้อยเป็นคนลาวบรรพบุรุษอยู่หลวงพระบางเด้อ"
แล้วกะเป็นอย่างหว่าจิงๆ เบิ่งโทรระทัดซ่องหนึ่ง เห็นคนเว้าภาษาลาวคั่ง ศัพท์ทุกคำ สำเนียง คือกันเหมิด
ภาษาลาว(ขี้ใต้)หรืออี่ส่านจะสเตรสหนักๆ ห้วนกั่วภาษาเฮา
หยั่ง...ไปไส๊ (ไปไหน)
เฮาลาว(ขี้)คั่งซิหว่า "ไป่ได่มา" เป็นโตอย่าง
ตอนซีเกมลาว ฮัดถะมนตรีกีฬาลาว กล่าวลายงาน นายกเป็นภาษาลาวคั่ง แหม...ได๊ใจ่แท้เด้อ...แหม...พี่น้องพวกเฮาตั่วนั่นนะ
สาวลาวคั่งพวกเฮากะสวย ดั้งบ่แหมบ ผิวพรรณดี
หนุ่มกะหล้อหล่อ อย่างปิยะพงษ์ นักบอลกะอยู่บ้านนา โพรงมะเดื่อ นามสกุล ผิวอ่อน นี่ ลาวขี้คั่ง เทิงนั้น...
ดีใจที่เจอกัน ไป เจ เจ เจอคนขาย ลาวขี้คั่งมาจากเลย ข้อยส่งภาษาใส่ เว้าแหย่ หว่า บ่กับบ้านไปอยู่ม่งเก่าเด่ แค่ฟากใต้ต้นม่วงยังรออยู่เด้อ...
แหม...เป็นตาอี้ฮ้องอี่ไฮ้...
เว้าตอบข้อยหว่า
"พอๆ เจ้าอย่าสูสายใยหลาย" (ฮา)
โกวิทย์ กัลยาทอง
อย่างที่ผมเคยพูดแหละครับลาวขี้ข่างอย่างเราจะดูไม่ขาวไม่ดำจนเกินไปถือว่าพัฒนากันมาพอสมควร ลักษณะนิสัยก็ไม่เหมือนไทยไต้เลยทีเดียว ไม่เล่นไม่กินเหมือนมากสุดโต่ง แต่เดิมนั้นมีความเป็นครอบครัวสูง ไม่เปลี่ยนผัวเปลี่ยนเมียกันง่ายๆ อีกอย่างหนึ่งผม ไม่ทราบว่าแต่เดิมเรากินข้าวเหนียวหรือเปล่าหรืกินข้าวจ้าวมาแต่เดิม ท่านผู้รู้ช่วยตอบที่
ผมว่าเราโชคดีที่ได้มาอยู่บนแผ่นดินนี้ ไม่อยากให้คนประเทศลาวรู้สึกไม่ดีกับคนประเทศไทยหรือสยาม เพราะเมื่อก่อนก็เป็นสวรรรณภูมิเหมือนกัน อยากให้เขารู้ว่ามีพี่น้องอยู่บนภูมิภาคนี้ต็มไปหมด ท่าน(คนประเทดลาว)ก็อย่าด่าคนไทยเลย เพราะเวลาจะเป็นจะตายท่านก็มารักษาที่ประเทศไทย อยากทำงานก็มาประเทศไทย ประวัติศาสตร์ก็คือประวัติศาสตร์ ผมไม่เห็นว่าชาวเยอรมันจะโวยวายอะไรเมื่อในภาพยนต์มีแต่เยอรมันที่เป็นผู้ร้ายตลอด
โกวิทย์ กัลยาทอง
โกวิทย์ กัลยาทอง
เอลาวครั่งที่อื่นรู้จักส้มค่างไหม ที่แรกตอนเด็กๆผมทึกทักเข้าใจว่า ที่เรียกลาวครั่งก็มาจากว่ากินสมค่างกัน คือคำว่าค่างมาเป็นครั่งผมเข้าใจว่าอย่างนั้น
แถวอุทัย หรือกำแพงเพชรบ้านผมค่างแทบสูญพันธ์หมด
โกวิทย์ กัลยาทอง
เอ น่าจะมีคนแต่งเป็นบทประพันธ์เรื่องราวของลาวครั่งบ้างนะครับเอาแบบอิงประวัติศาสตร์นะ ผมว่าระยะเวลาแค่ไม่ถึงสองร้อยปีนีร่องรอยคงยังมีอยู่นะทั้งสถานที่และบุคคลที่เกี่ยวข้อง อีกทั้งคนลาวครั่งอย่างเราก้เกี่ยวข้องกับประวัติศาสตร์ตั่งแต่สมัยเจ้าอนุวงค์ ย่าโม สงครามอินโจีน สรงครามโลก
ดีใจหลายมีคนมาซ่อยกันให้พวกเฮาได้ตระนักในความเป็นลาวครั่งอยากอิให้ลาวครั่งทั่วประเทศได้มารวมกลุ่มกันมาซ่อยกันอนุรักษ์วัฒนธรรมประเพณีของพวกเฮาใค่เขามาอ่านแล้วก็ซ่อยๆกันเพื่อลาวครั่งของเฮา[email protected]มาคุยกันได้เลยทุกวัน2ทุ่มเป็นต้นไป
ข้อยเป็นฅนลาวครั่งบ้านอยู่หนองเหมือดอยากตั้งซมรมลาวครั่ง ผู้ใดสนใจให้ติดต่อได้ท่ีอยู่อีเมลข้อยเด้อ
คนหนองเหมือดขาณุวรลักษบุรีหรือเปล่าละครับ ผมคนดงดำ
แม่นแลัวข้อยเป็นคนหนองเหมืยดตำบลแสนตออำเภอขาณุ เฮาได้ฮ่วมกันตั้งซมลมลาวค่ััััังขึนแล้วเด้อ เขาให้ข้อยเป็นประทานซม
ยากให้เจ้าสมัครเป็นสมาซิกแด่เด้อ โทร 098593689
บ้านผมก็ลาวครั่ง(พ่อผมอยู่บ้านหนองเหมืยดตำบลแสนตอ แม่ผมอยู่บ้านสระยายชีตำบลเนินปอ)
โกวิทย์ กัลยาทอง
หนองเหมียดเคยไปตลอดสมัยเป็นเด็กจนโตเป็นหนุ่ม ไปบวชนาคก็วัดหนองเหมือด แล้วคนหนองเหมือดนี่เกี่ยวข้องกับคนห้วยเบี้ย คนท่าแรด และคนวังเดื่อวังเลาบ้างหรือเปล่าครับ
ผมคนดงดำจะเกี่ยวข้องกับคนดอนแตง ทุ่งทราย แม่ลาด แต่พ่อผมเกิดที่บ้านห้วยเบี้ย ย่ามาจากชัยนาท สมัยปุ่ย่าเคยทำนาไร่อยู่ที่หนองไข่เน่า อุทัยธานีครับ
ที่อยู่ผมครับตามลิงค์นี้
หรือหาจากชื่อนี้ครับ
โกวิทย์ กัลยาทอง
และเมลผมครับ
คนหนองเหมืยด กับคนท่าแรต วังเดี่ย วังเลา หนองกะดูกเนี้ย เป็นพี่น้องกัน แม่ข้อยคนวังม้า พ่อคนหนองบักโมง ข้อยเกิดหนองเหมียด บ้านดงดำ ดอนแตงสาวงาม โคกเลาะ หัวลัง อำเภอคลองขลุงก่ามีลาวหลายคือกัน ยั่งบ้านกะโดนเตี้ย โนนดุม โนนทัน จังหวัดกำแพงเพชร มีลาวกะจายอยู่ทั่ว สะหมัยฮับลาดชะการเวลาข้อยไปติดตามงาน เจอลาวก่าเว้าลาวมีสุกแท้ โกวิทย์ เจ้าอยู่บ้านดงดำ หืไปเฮ็ดเวียกอยู่ต่างจังหวัด ตอนี้ข้อยก่าเป็นข้าลาดชะการบำนาน ได้ซวนกับคูโคกเลาะ เพิ่นเป็นดีเจวิทยุชุมชน จัดลายกานใซ้นามว่า สาวลาว ได้ซักซวนกันต้ังซมลมลาวคั่งกัน นอกจากนั้นก่ามีหัวหน้าอุดทะยานคองลาน หัวหน้าคูสอนซาวเขา หัวหน้าพัดทะนาสังคมของมะนุดสามคนนี้เพิ่นเฮ็ดเวียกยู่คองลาน ยากได้เจ้าอีกจักคนมาซ่อยกันตั้งซมลม เพี่ยคนหาอัดตะลักวัดทะทำประเพนีของลาวคั่งเฮา อีลข้อยคื taatuang @ h๐tmail.com
โอ้ยๆลาวครั่งมากหลายเอาเลยจัดตั้งชมรมเอาให้ลาวครั่งเฮาดังๆให้ผู้คนเข้าได้รู้จักกันว่าลาวครั่งเรานี้อยู่หลายในไทยเออหนู้เคยเข้าไปแนะนำรายการพันแสงรุ้งให้นำเสนอเรื่องลาวครั่งอยากให้ทุกคนที่มาอ่านนี้แนะนำรายการทีว่าให้เสนอเรื่องลาวครั่งช่วยๆกันหน่อยที่อีเมล[email protected] ผมลาวครั่งนครปฐมอ.ดอนตูมต.ดอรรวก
โกวิทย์ กัลยาทอง
คิดฮอดอยากส้มค่างใส่แกงเนื้อ ลู่หมู จัง
ลาวครั่งอยู่พิจิตรก็มีมาก
มีคนบอกว่าลาวคั่งของสะยายซีมีสายแฮ่หลาย คนหนองเหมืยดก่าไป็นสายแฮ่สะยายซี
โกวิทย์ กัลยาทอง
คุณตาเทือง
แล้วชมรมลาวครั่งมีกิจกรรมอะไรบ้างละครับตอนนี้
เฮากำลังร่งระเบียบข้อบังคับยู่ เตียมกิจกรรมทางวัฒนธรรมท่ื่อี้ไปอวดเขาในวันงานนบพระเล่นเพลงของจังหวัด คือการเล่นนางด้งกับเล่นนางกวัก และค้นหาอัดตะลักของลาวค่ัง ทา่นใดมีข้อมูล ขอให้ซ่อยแด่เด้
จริงๆแล้ววัฒนธรรมลาวครั่งมีเยอะนะครับ มีทุกด้านด้วย ไม่ว่าจะเป็นทางด้วยการพูดการแต่งกาย อาหารการกิน งานบุญตักบาตรเทโวโฬหนะ เมื่อก่อนสมัยเด็กๆเห็นฝรั่งมักจะจอดรถดูสภาพบ้านเรือนวิถีชีวิตของคนที่หมู่บ้านบ่อยมาก ซึ่งเราก็สามารถโชว์ได้เต็มที่นะ เพราะเป็นของๆเราเอง แต่ตอนนี้ไม่ค่อยเหลือสภาพบ้านเรือน เครื่องมือเครื่องไม้ต่างๆก็ไม่มี
แล้วคุณตาเทืองรู้จักมักคุ้นกับคนบ้านดงดำบ้างหรือเปล่าครับ
สบายดีหมู่เฮ้าซ่วงพี้เดือนเจ็ดแล้วฮอดวันเลี้ยงเจ้าพ่อแล้วที่ใดมีชมรมลาวครั่งบ้างบอกที่หรือมีที่อยู่เว็บไซอีเมลอะไรก็บอกทีอยากให้จัดตั้งสมาคมลาวครั่งแห่งประเทศไทยมีการเผยแพ่ใครคนได้รู้จัก ผมอยู่ต.ดอนรวก นครปฐม ปู่ของปู่อพยบมาจากเวียงจันทร์ตอนนี้ปู่อายุ94แล้ว
ทำอิด คิดว่าบ่มีหมู่แล้ว พี่น้องลาวคั่งนะครับ ..บ่เห็นว่าเพิ้นซิคิดก่อตั้งอิหยั่งกัน อันซุมที่เป็นใหญ่เป็นโตนะครับ เพิ้นลืมซาติไปแล้ว
สุมื้อนี้ .สอนให้แต่ลูกหลานเว้าไทย ..ย่านมันเว้าไทยบ่เป็น .. สาวผู้งามเป็นลูกหลานลาวคั่งทั้งบ้าน ..เสียดายชาติเด้..
ลูกหลานเฮาบ่แม่นโง่ เป็นแพทย์ กะหลาย วิศวะกะเยอะ พยาบาล ครูอาจารย์ ก็เติมบ้านเติมเมียง ..อย่าอายหมู่เทอะ
จงภูมิใจ ว่าหมู่เฮา ...มีเกียรติภูมิ..อย่างหลาย...รวมซุมลาวคั่งให้ได้ ไว ๆ เด้อ...เอาใจซ้อย
เซียงหำ หาวหา .. กำแพงเพชร ครับ
คำว่าขี้คั่งเป็นคำด่ากัน แต่ก่อน เด็กลาวคั่งกับอีสาน ด่ากัน กะว่า บักขี้คั่ง ลาวคั่งกะด่าเด็กอืสานว่า บักขี้ใต้
ที่มา กะคือคนอีสานบ้านเฮาเอิ้น ไทยใต้ หรือ คนเมียงนอก พอบ่พอใจกันกะเลยใส่คำว่าขี้ นำหน้า ฮั่นน่า
ที่ท่าน โกวิทย์ ว่าเป็น ลาวขี้คั่ง เป็นคำว่าล้อกัน ครับ ที่ถึกคือ ลาวคั่ง ซื่อ ๆ แล้วก่าบ่มี ร กล้ำครับ เพราะแต่ก่อน เว้าแบบ
ลาวเวียงจันทน์ บ่หันลิ้นเด้อ ... อ่อนซอนเด้......เซียงหำ หาวหา
ลาวครั่งในไทยส่วนใหญ่มาจากเวียงจันทร์และหลวงพระบางและส่วนใหญ่จะอพยบมาอยู่ทางภาคกลางภาคเหนือตอนล่างและที่อื่นๆช่วยกันนำลาวครั่งออกเผยแพ่ให้คนไทยได้รู้จักช่วยๆกัน
โกวิทย์ กัลยาทอง
แล้วเซียงหำอยู่บ้านใหนละครับในจังหวัด กำแพงเพชร
ผมเอิ้นตัวเองลาวขี้คั่งมาแต่เด็กน้อย เพราะเคยชิน เคยแต่ได้ยินเขาล้อว่า ไทยไต้ขี้บักพร้าว บักลาวขี้คั่ง เมื่อก่อนที่บ้านจะมีพวกคนไทยไต้มาอยู่เป็นลูกจ้างทำนาเยอะ เป็นพระ เณรก็มี
ตอนหลังก็กลมกลืนกัน
ถูกแล้วครับ คนลาวคั่งอย่างเฮานั้นรับรองว่าพัฒนาด้วยสติปัญญาละกะชาติพันธ์
ตั้งแต่ยังน้อย ..โซ้นหม่อน เพิ้นเล่าให้ฟัง ว่า ..ตอนที่เพิ้น ยังเป็นเด็กน้อย พอนุ่งซิ่นมั่นนี้ล่ะ( โซ้นผู้หยิง ) พ่อแม่เพิ้นพา ขึ้นมาหาม่องเฮดกินบ่อนใหม่ บ้านล่างเพิ้นอยู่ สุพรรณ ก่านบุรี ( กาญจนบุรี) ขี่เกียนกันมาหลาย คัว ผ่านมาทาง ทัพหลวง ทัพเผิ้ง ทัพหมัน ทัพคล้าย บ้านไฮ่ไซนำ ( อ.บ้านไร่) ทัพทัน โคกหม้อ โนนเพชร โนนหวาย สว่าง ฯ (อารมณ์) มาบแกโนนพอง ลาดยาว ผู้ลางคน เห็นที่เหมาะกะ แวะเฮดบ้านแปงเมียง ยายทางมา เรื่อยๆ ก่อนที่ซิมาอยู่ เขตกำแพงเพชร ตอนเพิ้นเล่าอายุ 80 กว่าปีแล้ว เซียงหำ ก่าส้อเพิ้นหลายอย่าง พอจำควมได้อยู่ ..มื้อหลังซิเล่าต่อ)
อ๋อ..ตอนนั้น อายุจัก 5-6 ขวบนี่หละ ( ตอนนี้เพิ้นเหมิดบุญไปเหิงแล้ว คันแม่นอยู่ก่า อายุ 127 ปีละมั้ง ) เพิ้นมีคาถาเป่าแมงงอดขี้เข็บ อย่างศักดิ์สิทธิ์ บ่เกิน 5 นาทีหาย แน่นอนแท้ ๆ ที่ท่านโกวิทย์ ถามมายังบ่ตอบเสี่ยครับ ปล่อยให้งง ให้งึดไปก่อน มื้อหลังซิบอก ...เว้ายังกะละครทีวีพู้นแล้ว ...ย่านหมู่รำคาญ ว่าโม้หลาย..... ฮักกันไว้เด่อ พี่ อ้าย น้อง อา อาว ลาวคั่ง....เซียงหำ หาวหา
หมายเหตุ... อยากให้ได้ ./รื้อฟื้น คำศัพท์ เก่า ๆ ฮั่นน้า มื้อนี้เสนอคำว่า ผักอี้ตู่ = แมงลัก . 555
ฟังที่เซียงหำเล่าแล้วก็คล้ายๆคำเล่าของคนผู้เฒ่ารุ่นอี๊ปู่อี๊ย่าหลายๆคนเล่าให้ฟังแต่เส้นทางอาจจะร่วมกันบ้างแตกต่างกันบ้าง
คงจะเป็นช่วงที่คนลาวคั่งได้มาอยู่สยามประเทศทางภาคกลางระยะหนึ่งแล้วเกิดการอพยพมาทางเหนือเพื่อหาที่ทำกิน
มาเปิด พ้อ ..จักว่าเพิ้นเป็นไผ ..ความคิดเห็นที่ ๔๔ แสดงควมเห็นไว้น่าฟังอยู่ คึดว่าบ่มีผู้ใด๋สนใจลาวคั่ง ฮึ..
เล่าต่อที่ค้างไว้ ...เอาเป็น อาณาจักรลาวคั่งในกำแพงเพชรก่อนเน๊าะ..ทางใต้ ก่า โนนปอแดง หนองเหมียด ดงดำ ท่าแต้ ดอนแตง
ดอนเหียง ดอนโค้ง บ้านไฮ่ดอนแตง โคกเลาะ โค้งตาเถร (โค้งวิไล) แม่ลาด หนองเต็งหัวรัง ดอนสมบูรณ์ หนองหล่ม ทุ่งเชียก
กรธโนเตี้ย ทุ่งมน หนองเม่น หนองแห้ว โนนดุม โนนทัน ปรึกมะกรูด ทุ่งเศรษฐี ทุ่งตาพุก บ่อสามแสน ทางฝากแม่น้ำตาเวนออก ก่าบ้าน ชายเคียง บึงบ้าน ทุ่งรวงทอง ไทรงาม แม่ยื้อ นับบ่ถ้วน ที่เว้านี้
เป็นซุมที่เป็นบ้านเก่าแก่ (บ้านที่อายุเก่ากว่า70 ปี- 150 ปี ขึ้น) ที่แตกหน่อก่อแนวอีกกะหลาย ..ค่อย ๆ จับประเด็นเน๊าะ แม่นผู้ใด๋
มีข้อมูล ก่านำเสนอแด้ ซิได้ ปะติดปะต่อ แบบจิ๊กซอ ฮั่นน่ะ ..คึดอีหยังได้ก่าเขียนมา (พิมพ์ก่าได้บ่ว่ากัน) ...หมู่เอิ้นอีกแล้ว
เพิ้นชวนไปกินแกงแลนคับ ..ไปนำกันบ่..
หมายเหตุ ... ภาษาลาวคั่งมื้อละคำ มื้อนี้เสนอคำว่า ป่องเอี้ยม ( เป็นคำนาม N,) แปลว่า หน้าต่าง ( Small window) 555
แกงแลน แซบฮ้าย ใส่ผักกั่นตง ...
เคยเปิดเบิ่งผญา ของอีสาน แต่ก่อนโซ้นหม่อน เคยเว้าให้ฟังอยู่แสดงว่า ของลาวคั่งกะมี ..แต่ก่อนผู้บ่าวผู้สาวก่าต้อง เกี้ยวกันแบบผญา คือกัน จำได้ควมหนึ่ง ..หลังยาวขี้ค้านไฮ่ หลังใหญ่ขี้ค้านนา ตัดไม้ตับตั้นหลังสั้นหมั่นนา ...เป็นการเปรียบเทียบหรือแอบด่าผู้ขี้ค้านก่าบ่ฮู้ ซิว่าขี้ค้านหลังยาวก่าบ่ว่าตง ๆ อัจฉริยะ แท้ ๆลาวคั่งเนี่ย
หมายเหตุ ภาษาลาวคั่งมื้อละคำ ...อ๋อลืม อธิบาย ฮากศัพท์ มื้อวานนี้ ..ฟ้าวไปกินแกงแลน ฮั่นน่า 555
ป่อง แปลว่า ซ่อง ฮู , เอี้ยม แปลว่า เรอ แปลรวม ๆ แล้วก่าคือ ซ่อง ที่คนทางในบ้าน โผล่ออกมาเบิ่งสิ่งภายนอกทางหน้าต่าง
มื้อนี้เสนอคำว่า กะทาม เป็นคำนาม N, แปลว่า สายใต้ คอ งัว ควาย เวลาเทียมเกียน ( ลักษณะเป็นเส้น แป ๆ ใช้เชียกถัก /สายพานโรงสีกะได้ ) บางบ้านกะเอิ้น ห่วงกะทาม 555 งึดละตี้ ..โบราณแท้ ..เซียงหำ หาวหา (กำแพงเพชร)
โกวิทย์ กัลยาทอง
เซียงหำเจ้าลืมบ้านท่งทรายไปแล้วบ่ บ้านพีน้องปู่เลยเด้อ คนฟากแม่นำเขาเป็นผู้มั่งผู้มี บ้านหลังบั๊กใหญ่ทั้งหมู่เลย
นี้คือนามสกุลคนลาวคั่งกำแพงเพชรที่เจอบ่อย
พิมพา สบายเมือง เหล่าเขตกิจ เขตกัน บุญมาสอน มีศรี สุวรรณ พิลึก จันทร์ศรี
(ส่วนของข้อไกล้สูญพันธ์ เพราะได้เมียไทยอยุธยา)
โกวิทย์ กัลยาทอง
การอพยพของลาวคั่งครั้งที่สองจากภาคกลางไปยังเหนือตอนล่างก็คือกับหนังเรื่องพิชิตตะวันตก(How the West was Won)ของฮอลิวูด มาทั้งครัว เทียมเกวียนกำแพงเพชรก็เป็นเมืองเก่าคนถิ่นเดิมคือตนไทยแท้สุโขทัย พิษณุโลก พอมาเจอที่ทำกินก็ลงหลักปักฐานจับจองที่ดินที่อาจจะเป็นที่รกร้าง เมืองเก่าที่อาจจะเป็นบ้านเมืองของตนยุคสุโขทัยมาก่อนแต่ปล่อยรกร้างไว้เป็นร้อยๆๆปี
ตรงรอยต่อบ้านดงดำ ดอนแตงและกะโคกเลาะ นี่เคยมีคนเห็นภาพหลงกาลอยู่บ่อยๆ เขาเรียกตรงนั้นว่าสามขา
บ่อได้เหว้ามาหลายมื้อคิดฮอดพี่น้องลาวคั่งล้ายหลาย แต่ก่อนพ่อบอกว่าเดินทางมากันหลายคัว เบิ่งเอาเขาหน่อเป็นหลัก มาจากหนองบักโมง จนมาพักคัวยู่นำ้ห้าม บ้านเขาหน่อปัจจุบัน ซุมนำ้ห้ามเป็นไทเบิ๊ดแล้ว หลานเหลนเว้าลาวบ่อได้แล้ว จากนั้นก่อขยับไปอยู่โนนพอกต่อมาเอิ้นว่าบ้านหนองเหมียด เพาะว่ามีหนองนำ้ใย่มีต้นเหมียดขึ้นรอบสะนั้นจึงซื่อว่าบ้านหนองเหมียด
มีแฮงหลาย ...เอ่อ..ให้มีพี่น้องอาว อา มาแสดงความเห็นจังซี่ ชมรมลาวคั่ง( ในอนาคต) จั่งซี่ไปได้รอด ขอโทษเพิ้น .โกวิทย์ เด้อ
มันมีหลายบ้านโพด ลืมท่งทรายเลย ....อันตาเทือง เพิ้นก่าแน่นอน...ฮู้แท้ สมควรเป็นประธาน คับ ..บ่ได้ถามท่านประธาน ..ว่าเขานัดประชุมก่อตั้งกันอย่างใด๋ สนง.ใหญ่ (ข้าหลวง) อยู่ใด๋ ลงทะเบียนท่อใด๋ ( เวลากินเลี้ยงซิได้หาส้มค้างไปฝากเพิ้นโกวิทย์ ฮั่นน่า) เออันขุนพิลึก นี้เป็นสายแฮ่ เดียวกับพิลึกบ่ คือมาหลายแท้... เป็นตางึด แพ่พันธุ์ ไดหลายแท้ ๆ ....
คันซิเว้า ย้เอนให้มันปะติปะต่อ ก่าต้องเชื่อมกับทาง ตาเทืองเน๊าะ ของ นครสวรรค์ ก่ามีบ้านมาบแก โนนพอง ลาดยาว หนองกะดูกเนี้ย ดงพลวง วังเดี่ย วังเลา ท่าแรด อ่างทอง โนนปอแดง ( ใกล้เข้ามาละหน้อ ) ทางฝากแม่น้ำ ตะเวนออก ก่าส้มเสี้ยว หนองตางู วงฆ้อง ท่งนาดี ท่งท่าเสา หนองพลับ .... บ้านแม่อยู่ท่าแรดคับ...แต่ก่อนไปเล่นสงกรานต์ เกียบเหมิด ปั่นรถถีบไป
ม่วนฮ้าย ... ไผอยู่บ้านเจ้าของ (ผู้บ่าว) คันบ่ไปเที่ยว บ้านอิ่น แต่ก่อนเขาว่า ..เป็นหมาหวงก้าง ... คนแต่เก่า วิสัยทัศน์แท้ๆ
ให้ได้เป็นเห็นบ้านอื่นเมียงอื่น แด่ ..คันไปมักซอบสาวบ้านอื่น ไปขอเป็นลูกเป็นเมีย ..ก่าเป็นการกระจายพันธุ์ ..บ่ให้เลียดชิด..เก่งกั่ว เมนเดลอีก ( คิดได้ก่อน ) ...เซียงหำ หาวหา
...มื้อนี้เสนอคำว่า แกงฮ่วม เป็นคำนาม N แปลว่า แกงที่มีผักสารพัดใส่นำกัน ซู้มื้อนี้ เขาเอิ้น แกงเลียง.. 555 ไปละเด้อ..ฟ้าว
โกวิทย์ กัลยาทอง
อีพ่อผมก็เกิดอยู่บบ้านห้วยเบี้ย ต.บ้านแดน ไกล้เขาหน่อ แล้วมาอยู่ดอนแตง ดงดำ
โนนพอง หนองกระดูกเนี้ยนี่ ผู้สาวสวยหลายๆ
ขอให้คุณตาเทืองตั้งซมรมลาวครั่งแล้วไวๆๆเด้อ
พิลึกนั้นเป็นสายบ้านโคกหม้อเด้อ สายแฮ่ออกเป็นขุนพิลึกก่ามี พิลึกเรืองเดชก่ามี ถ้าคิดเลี้ยงเก่าคาวหลังแล้วอ่อนซอนหลาย วัฒนธรรมจารีดประเพณีมีหลาย อย่างงานเทดมหาซาติแห่ข้าวหนมต้มอยู่ในความซงจำบ่อมีลืม บ้านใดมีเทศก่าไปเอาแฮงกันเดินไปนอนวันทันคืน สงกรานต์ถีบลดถีบจากหนองเหมียดไปเล่นสงกรานต์เป็นเดียน กับบ้านก่าเกียมตัดแอกตัดไถลงไฮ่ใส่นาเลย ทางใต้เริ่มต้ังแต่โนนปอแดง ท่าแรต หนองกะดูกเนี้ย เขาหลวง มาบแก โนนพอง ท่ากกแดง โนนเพ็ก โนนหวาย หนองยายดา หนองกะดี่ อีกหลายๆบ้าน ทางเหนียเริ่มจาก โนนตารอด(หนองอี้ม้า) โคกเลาะ ดอนแตง โนนดุม โนนทัน กะโดนเตี้ย ซุมลุมลาวคั่งเฮาเป็นตูบน้อยๆ อยู่หัวไฮ่ซายเขาฮิมอุทยานน้ำตกคลองลาน ยินดีต้อนฮับทุกท่านครับ ส่วนระเบียบข้อบังคับถ้าทุกอย่างเรียร้อย ก่าซิตีฆ้องฮ้องป่าวให้ซุมเฮาฮู้ในเร็วๆนี้เด้อ
คึดฮอด..หล้ายหลาย..ไปธุระมา หลายมื้อ ตอนนี้เวียกหลาย ฝนตกแล้ว ไปเอาแฮงเพิ้น มันก่าเพี้ยลง เพี้ยแป้งบ่มัก มักแต่ขี้เพี้ยเด้อ 555 ... พอได้หายใขหายคอแน่ แล้งฮ้าย .. คันแม่นแต่ก่อน พระเจ้าแฮกนา แล้วก่าฝนตกได้ไถ่ ได้หว่านก้าแล้ว อันนี้อีหยัง ซิเข้าพรรษาแล้วหัวก่ามีฝน ... ดอกไม้ใบหญ้าแห่วแห้ง แต่ดอกเบี้ยงามเอ่า งามเอา...จ่มอีกล่ะ...ลืมย่องคุณตาเทือง ว่าเพิ้นจื่ออดีต ตอนที่เพิ้นเป็นผู้บ่าวฮั่นน่า... เซียงหำว่า เพิ้นต้องมีประสบการณ์ชีวิตหลาย...อันนี้ก่าเป็นคุณสมบัติของประธานเด่อ คะ-รับ
อายุก่าน่าซิได้ 60 ย่าง61 ปี แล้วเน๊าะ ...อาวุโสสิ๊ ... อามะภันเต....ว่าแต่ที่ตั้งซมลม..เพิ้นเป็นตูบน้อยคันแม่นมีสมาซิกหลาย ๆ เฮ้ดจังได๋..ล้อเล่นเด่อ..คับที่อยู่ได้ คับใจก่าอยู่ได้ (บ่ฮู้ว่าซิไปอยู่ได๋) ...ประซุมมื้อใด้น้อ..บอกแด่ ซิละเวียกไป จักมื้อ..
มื้อนี้เสนอคำว่า...ทำอิด แปล่า เดิมที แรกเริ่ม ว่วงเวลาที่ผ่านมาแล้ว (กาลครั้งหนึ่ง) ..ไปหยอดข้าวโพดก่อน..เซียงหำ หาวหา
โกวิทย์ กัลยาทอง
อันสุภาสิตอีสานเขาหว่า ของกินบ่อได้กินมันซิเน่า ของเก่าบ่ได๊เหล่ามันซิลืม ท่านเช๊ยงหำ กับคุณตาเทือง หรือผู้ฮู้เทิงหลาย ที่อยูพื้นที่ได้ซ่อยเล่าสู่หมู่รุ่นหลังให้บ่อลืมที่มาของหมู่เฮาเด้อ
แม่นคะ-รับ ท่านโกวิทย์ ของกินบ่กินมันเน่า ของเก่าบ่เล่ามันกะลืม ..บ่ฮู้ว่าที่คุณตาเทือง ไปเล่นกุดสงกาน น่า มีการละเล่นอีหยังแด่
สมัยเซียงหำ ก่ามี เตย ม้าหลังแดง มอญซ่อนผ้า บักขี้ข้า (ช่วงชัย) ปิดตาตีหม้อ ค้องซ้าง ขี่ม้าส่งเมียง แตนคู่ แตนตัด แตนข้ามส้าว เสียกินงัว หมาบ้า ตี่จับ รำวง ..คันแม่นขึ้นเพลงใจนางเหมือนดั่งทางรถ... รำกันฝุ่นง่ายกุ๊บ..จุดตะเกียงอีด้า (เจ้าพายุ ) กินเหล้าโท(สาโท) ยามแลงกะพาผู้สาวไปสง( สรง)น้ำพระ คึดฮอดควมเก่า แล้วใจหาย..บ่ได้เฮ้ดอีหยังที่คึดไว้ตั้งหลายอย่าง ..อย่างเพิ้นว่าแท้ๆ..สายน้ำไม่คอยท่า วันเวลาไม่เคยคอยใคร รถเมย์รถไฟก็ต้องไปตามเวลา.... (มันเกี่ยวกันเนี่ย ) อยากอนุรักษ์ หลาย ๆอย่าง
ซู้มือ้นี้ เด็กน้อยกินผักก่าบ่เป็น.. แต่ก่อน ไปท่งนา เกาะกบ เก็บหน่ออีลอก ผักขี้เขียด ผักสาบ หน่ออีเกียว ฯลฯ กลับบ้าน ตำแจ่วกบ กินกับผัก.. แซ่บฮ้าย (กินข้าวมือ ) เด็กน้อยรุ่นใหม่กินเป็นแต่ผัก จินตหรา ชายเมียงสิงห์ (รถเร่ ) บ้านเมียงแตกศึก หมู่นี้ต้องตายก่อน ย้อน บ่ฮู้ว่าสิกินอีหยังได้แด่ .. เป็นตาเหลียโตนเด้ ... เป็นบ่าวมีเสี้ยผ้าพอซิเอ๊ ได้แค่ 2 ซุด เด็กน้อยเดี๋ยวนี้ มันมีหลายจนใส่บ่ข่วย แล้ว .. มันผิดหลักเศรษฐกิจพอเพียง ..มีหลายก่าใส่บ่เหมิด ....แต่งโตงามแต่จิตใจบ่งาม คือคนแต่เก่า ผู้สาวใส่เสี้ยหมากกะแหล่ง นุ่งซิ่น เบิ่งแล้วงามหลาย.. หุ่นก่าดี (สาวผู้ดี) บ่มีเอ็มเค ฟิซซ่า น้ำอัดลมกิน ..ได้กินข้าวหนม(ขนม) ก่าเฉพาะวันโกนวันพระ ( แม่เฮ็ดไปวัด แล้วเฮ็ดเพี่ยลูกหลาน ).. บ่มีผู้อ้วน เลย คันไผอ้วนหมู่ ก่าล้อเล่นว่า.. อ้วนตุ๊ต๊ะ มะระจิ้มขี้ ...อายหมู่หลาย
เดี๋ยวนี้มีแต่ผู้ อวบๆ แฮงกะบ่มี ขี้แบะ บ่เก่งเวียก ..... อ้วนหลาย ก่าเบาหวานถามหา ...ซู้มือ เพิ้นว่า มีคนป่วยเบาหวานหล้ายหลาย..
โกวิทย์ กัลยาทอง
อายุ 13-14 กาไปอยู่ปากนำโพกันแล้วแต่ก่อน ลืมซาติโตเองเบิด บ่อฮู้หว่าเฮ็ดเพื่ออนาคตอย่างได๋ จบม 6แล้ว กาไปเป็นกรรมกรโรงงานคือกันกับเขา ปูนนี้ผมหัวก๊ะอี๊หงอกหน้าแห่วเบิดแล้วยังหาทางกลับบ้านบ่อได้เลย ปานนั้นยังย้ายไปเป็นคนปทุมอีก เป็นคนไทยกาบ่อเต็มปาก เว้าอีสานกับหมู่กาบ่อเป็น หมู่ถามกาบอกเป็นลาวขี้ขั่ง เซียงหำเจ้าเฮ็ดนาอยู่ท่งได๋ หนองตาทอง หรือคลองนาละ
มีหมู่มา แสดงความคิดเห็น มันก่าคลายกลุ้มได้คือกัน ...คันตาเทืองเพิ้นเปิดรับสมัครสมาชิก ท่านโกวิทย์ซิเป็นนำเพิ้นบ่ ..
เซียงหำผู้หนึ่งละ ที่สมัคร .. อยากให้แต่ละหมู่เก็บข้อมูล นำพ่อเฒ่าแม่เฒ่าไว้แด่ ..มันซิมีแต่ ของใหม่ บ่เป็นของเฮาแท้ ซู้มื้อนี้ เว้าได้ภาษาลาวคั่งแต่ศัพท์มันบ่แม่นเด่อ..มันศัพท์ไทย เอามาเว้ามันบ่ม่วน .. อย่าง เรี่ยงอะไร..กับเรี่ยงอีหยั่ง ท่านโกวิทย์ลองเปียบเทียบเบิ่ง..55 ท่านโกวิทย์สอนอยู่ใด๋ ..คำเว้าคำจาเป็นอาจารย์เน๊าะ.. เซียงหำเฮ็ดนาอยู่ท่งกะโดนเตี้ย แยกจอแจ คับ
จบนักธรรมโท พ่อแม่ยากจนเลย เฮียนบ่สูง ก่าพยายามให้ทายาทเขาได้มีโอกาส เฮียนสูง ๆ น่า... ซิได้เป็น อภิชาตบุตร
อย่างเพิ้นว่า...แต่ก่อนก่าเฮียนได้ที่ต้น ๆ อยู่ ..มันบ่มี กยศ.อย่างซู้มื้อ คันมีปานนี้กะซิได้เป็นด๊อกเตอร์เซียงหำ ละท่า ...
555 หมู่รุ่นเดียวกันเพิ้นได้ดีกันหลาย เป็นเจ้าเป็นนาย กันเหมิด เหลียโตนเจ้าของ... แต่ก่าอย่างว่า เลียกเกิดบ่ได้ ..มีกินมีใช้พอบ่เป็นหนี้เพิ้นก่า สำบายใจ ..แต่ปีนี้แย่หน่อย ควกทุน มาใซ้เยอะแล้ว..เฮ็ดนาน้ำฝนก่าอย่างเนี่ย..อ้าว จ่มอีกแล้ว
...มือ้นี้เสนอคำว่า... บ้านล่าง แปลว่า ภูมิลำเนาเดิม (ที่ย้ายออกมา ) บ่ได้ใซ่คำว่า บ้านเดิมหรือบ้านเก่า คะ-รับ ..ไถนาก่อนเด่อ
โกวิทย์ กัลยาทอง
เคยถามท่านตาเทืองแล้ว เผิ่นหว่ากะลังหล่างระเบียบอยู่ อยากให้ท่านตาเทืองเหล่าเลี้ยงเก่าๆไห้ฟังหลายๆ ท่านเซียงหำคงซิเดาถ้าเจ้าอยากฮู้จักข้อยกะลองหาตามสื่อข้อย ในกูเกิลเบิ่งเอาเด้อ เจ้ากาเป็นนักบวชเก่า กาถือหว่าได้บุญหลาย กระโดนเตี้ยนี้กะคงมีคนนามสกุลพิมพา สบายเมือง พิลึก ข้อยเกิดเป็นคนดงดำ ลูกครู หลานตาปานซ้าง(ทางผ่อโซ้น) มาทางสายนครปฐม ชัยนาท ห้วยเบี๊ย ดอนแตง ดงดำ บางทีกะไปเฮ็ดให่อยู่หนองไข่เหน่า อุทัย
ยังบ่ค่อยมีเวลาหาลายละเอียดเสี่ยเด่อท่านโกวิทย์ ..แต่พ้ออยู่หม่องหนึ่งว่าเป็น ที่ปึกษาหือตรวจ นิพนธ์อีหยังจักอย่างเนี่ย ..ดีใจหลาย มีลาวเฮาได้เป็นครูบาอาจาน..แม่พิมพ์ ที่ดีก่าเฮ็ดให้ ผลผลิตออกมาดีเน๊าะ... อย่าไปให้เขาคิด อาวุธมาทำร้ายกันเด่อ มันบาป 555 ..ฝนตกแล้วบ้านเฮา..หายใจซ่วงแน่...คันเว้าถึงดอนแตง ก่าเคยไปบวชอยู่คับ เป็นลูกศิษย์จานอุทัย ( พระครูโอภาสศาสนคุณ ) ดงดำก่าแม่นจานทองมา ดอยเหียงก่า จานป้อม ...บางท่านก่าเสียไปแล้ว มันเป็นไปตามกฎไตรลักษณ์ เน๊าะ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา อย่ายึดมั่นถือมั่นว่าสิ่งนั่นคือของเฮา สิ่งนี้คือของเฮา สังขารทั้งปวงย่อมล่วงโลยไปตามกาลเวลา... บ่ฮู้ว่ามันซิย้ามบ่น้อ
อันพิมพ์คำลาวเฮาเนี่ย (ย่านพิมพ์ไทยบ่ถึก 555 ) เอาเป็นว่าอ่านเอาเสียงก่าแล้วกันน้อ...ท่านโกวิทย์ อยากรบกวนจักหน่อย
มีลูกศิษย์ ลูกหาเยอะให้เพิ้น เฮ็ดเว็บ เป็นของชมลมแด่ บ่ดีบ่ เกรงใจของเพิ้น...คันเขาล่างละเบียบแล้วได้โลโก้ กะซิได้เป็นเอกลักษณ์ ของลาวคั่งกำแพงเพชร ..คันเป็นปึกแผ่นแล้วก่าจั้ง มาสัมพันธ์ แลกเปลี่ยนกับเจ้าของเว็บนี้ มันซิได้ มีหลากหลายแล้วก่า
การลงข้อมูล-ประวัติ+ สมาชิก+คณะกรรมการ +กิจกรรม ฯลฯ มันจั้งซิแคบลงมา ( ความสัมพันธ์ใกล้ซิดขึ้น ..คับ ) อันนี้เป็นข้อคิดเห็นเด่อ ...ฟัง ๆแล้ว คุณตาเทืองกับหมู่เพิ้นคือซิเอาแท้ ...ผู้บ่าวผู้สาว บ้านเฮาเฮียนหนังสือเยอะ เฮ็ดเวียกราชการก่ามี เขาซิได้มีเวทีแลกเปี่ยน ดีกั่ว ไปเฮ้ดเลี้ยง ไล้สาละ ...
มื้อนี้เสนอคำว่า ขี้เดี่ยด แปลว่า น่ารังเกียจ ไม่เป็นที่ปรารถนา ขยะแขยง ... ไปเป่งน้ำออกจากนาก่อนฝนตกแฮงน้ำหลาย..
ฮักกันเด่อ..เซียงหำ หาวหา
โกวิทย์ กัลยาทอง
ตักบาตรเทโวดงดำนี่แต่ก่อนงานใหญ่ที่สุดเซียงหำเคยไปเที่ยวบ่อ บ้านเซียงหำยังทำพิธีสู่ขวัญข้าวอยู่บ่อ แต่ก่อนเคยเห็นเขาเฮ็ดพิธีกัน แล้วงานกินดองแบบลาวครั่ง ยังนิยมกันอยู่บ่อ หมอสู่ขวัญละยังมีผู้สืบทอดอยู่บ่อละ ขนาดอยุธยาไกล้กรุงเทพเขายังมีหมอทำขวัญในพิธีต่างๆอยู่เลย
หมอสู่ขวน (ขวัญ) พอหาได้อยู่แต่ก่าอายุหลายแล้ว ..บ่มีผู้ใด๋สืบทอด เด็กน้อยเขาว่า ปัญญาอ่อน ..อยากปาดมันคอทิ่ม เด้..
แต่ก่อน เดือนสาม ขึ้นสามค่ำ พ่อแม่ ให้เบิ่งฟ้ายามเช้า มื้อนั้น เพิ่นว่ากบบ่มีปาก นาคบ่มีฮูขี้ ฟ้าฮ้องทางทิศใด๋ มีคำทำนายเกี่ยวกับการพยากรณ์ฝนตกในปีนั้น (จื่อบ่ได้ละ ) สู่ขวนข้าวเคยรวบรวมควมเว้า อยู่ พิมพ์เก็บไว้ มื้อหลังซิส่งให้อ่าน เพิ้น เข้าใจว่า เด้หละ
จ่มว่าตั้งแต่ ตัดแอก ถากไถ จนหว่านข้าว ตกก้า จนข้าวเกี่ยวได้ ขวนไปตกหล่นอยูม่องใด๋ สาทะยาย มาเบิ๊ด เป็นตาอ่อนซอน
ซุ้มื้อนี้ บ่ทันได้ หาบมัดข้าวมาลานก่าเหมิดแล้ว เขาใซ้รถเกี่ยวคะ-รับ วิถีชุมชนม่องนี้เลยหายไปโดยปริยาย เสียดายหลาย...
คนรุ่นใหม่บ่ฮู้แล้ว ว่า แม่โพสพ เป็นอย่างใด๋ ข้าวหนมต้มขาว ต้มแดง ข้าวโก้บ (ข้าวเกียบว่าว) ข้างหนมกง ข้าวหนมตางัว ตาควาย
เป็นจั๋งใด๋ เอ่อ ข้าวหนมขี้กระต่าย นำ ( บัวลอย ) ไก่บั๊กโอก ก่าบ่ฮู้ ...มันป็นของเข้าพิธีคะ-รับ คอเหล้าก่า มีเหล้าเด็ด (ขาว)อีกขวดหนึ่ง ..มักฮ้าย อยากนำพาเพิ้นเฮ็ดอยู่ แต่มีคนสนใจน้อย คะ-รับ เขาบ่ฮู้บุญคุณ สิ่งที่เขาใซ้เลี้ยงซีวิต เลี้ยงลูกหลาน ฮั่นน่า
...หมอ สู่ขวน แต่งงาน บวชนาค ยังมี อยู่ ..เลี้ยงเว็บ ท่านโกวิทย์ คึดได้บ่.. อยาได้ฮูปแบบโบราณ (ขาวดำ) แลกเปลี่ยนให้คนรุ่นหลังได้เบิ่ง บรรยากาศแด่.. เซียงหำว่ามันขังดีเด่อ..ผู้เฒ่าแต่เก่าแอ็กชั่นแต่งโตอย่างโก้ ..แต่บ่ใส่เกิบ ..มันเท่เด่หละ...
มื้อนี้เสนอคำว่า ... พาวอน แปลว่า ชักนำ ออกหน้า ต้นแบบ นำพา ..มื้อนี้ เมื่อยหลาย ..ไปเอาแฮงเพิ้น ตีเทียกมา..เซียงหำ
โกวิทย์ กัลยาทอง
มีของดีบ่อฮู้จักรักษา ฝรั่งญี่ปุ่นเขามาเบิ่งเขายังทึ่ง การใซ้ภาษาถ้าบ่อมีผู้สืบทอดกะบ่องอกงาม คนเก่าคนแก่เขามีวิธีแต่งคำกลอนเอาไว้ถ่อง ผู้บางคนเฮ็ดนาเก่งกาสมควรให้ปริญญาไปเลย เรียนไปกาอย่าเป็นลูกไล่ฝรั่ง เฮียนไห้ฮู้ให้สร้างเทคโนโลยีขึ้นมา อันใดมีแล้วกามาปรับไซ้ เอามาใซ้ให้พอดี เคยอยู่โรงงานญี่ปุ่น มันกาเอาหลักศาสนาพุทธเฮาไปใซ้ เช่น หลักการไคเซ็น เวลาเฮ็ดเวียกก่าหว่า ต้องรู้จักปกครองตัวเอง อันนี้กา อิทธิบาทสี่ ของของเฮาเทิงนั้น ต่างซาติเอาไปพัฒนาเป็นของมัน
สู่ขวัญเข้า กินดอง เล่นนางด้งนางกวัก แต่งแก๊ ประเพณีอย่างซี้บ่องมงายปัญญาอ่อนดอก มันเป็นเอกลักษณ์ แต่ต้องประยุกต์ให้เข้ากับวิถีซีวิตและเทคโนโลยีสมัยใหม่
เลี้ยงเว็ปเซียงหำรอจักหน่อยแด่เด้อ ตอนนี้มีภาระงานสอนหลายอยู่ บ่อข่อยว่างต้องรอไกล้ปิดเทอมก่อนเด้อ ถ้าผู้ได๋เริ่มได๊ก่อนกาเฮ็ดไปก่อนกาได๊
สุดท้ายนี้ขอบอกหว่าให้บอกลูกสอนหลานเด้อหว่า สิ่งไดดีกาเอามา ของดีการักษาไว้ ประวัติศาสตร์กาต้องฮู้ไว้ซิบ่อได๊เสียเปรียบซาติอื่น บุญถ่อไดแล้วมีโอกาสอยู่แดนดินถิ่นสยาม อาหารการกินกาสมบูรณ์ ผิวพรรณกาดีกว่าซาติอื่น คันถ้าแหม่นอยู่ถีเก่ากาคงบ่อพัฒนาได๊อย่างี๊ดอกเด้อ (อยู่ที่อาหารละกะของทะเล)
มีแฮงหลาย..ได้ฟังครูบาอาจานเว้าแล้วมันมี.. กำลังใจตั้ว..ตอนนี้คันมีเวลาก่าไป เว้าส้อ กับผู้เฒ่าผู้แก่ เอามาพิมพ์เก็บไว้ อย่างควมผูกแขน ให้พร หลังอาบน้ำดำหัวกุดสงกาน ..เพิ้นเข้าใจเว้า ลูกหลานได้ฟัง ก่าให้ค้อยตาม ...สมัยใหม่ก่าซิแม่น ...จิตวิทยา..
สอนเป็นคำกลอน จำง่ายเข้าใจง่าย เป็นหลักการ สืบทอดอย่างดี (แต่ก่อนบ่ค่อยฮู้หนังสือจดบันทึกบ่เป็น ) อย่างท่านโกวิทย์ว่าแท้ ๆ บ่ฮู้ว่า ท่านโกวิทย์ ฮุ้จัก อ. วินัย บุษบา บ่ เพิ้นสอนอยู่ ราชภัฏ กำแพงเพชร อยู่กระโดนเตี้ย อันนี้เพิ้นก่าอนุรักษ์ อยู่
อีกผู้หนึ่งที่ เซียงหำ ฮู้จัก ผอ. ประจักษ์ ทาสี เพิ้นเป็น ผอ.อยู่วิทยาลัยเกษตรตาก บ้านเพิ้นอยู่ ปึกบักกูด ( ปรึกมะกรูด ) เพื้นก่าอนุรักษ์ คือกัน เป็นศิษย์วัด รุ่นพี่ ( พ่อเพิ้นเป็นอาจาน แต่เก่า เขียน(จาร) อ่านขอมได้ เคยสนทนากับเพิ้นอยู่ แต่..น่าเสียดาย เพิ้นไปบ้านเก่า แล้ว ) พ่อเฒ่าจาน เพิ้นว่า ลาวคั่งเนี่ย แต่ทำอิด ( แต่ก่อน) เป็น คน หลวงพะบาง 40 ปีที่แล้วยังมีพี่น้องเพิ้น เอาซ้างเป็นสิบ เซียก มารับจ้างลากไม้อยู่เด้ .. ตอนที่มีหมอนไม้ ออป. แถว ปากอ่าง ปากดง โค้งตาเถร เว้าถึงพี่น้อง กันอยู่ ภาษาเดียวกับหมู่เฮาเลย ... ที่เขาสืบค้นต้นตอที่มาของเฮา นะ มาถึงทางละ ..แต่ก่าอยากไปยามพี่น้องหลวงพระบางคือกัน เพี่ยซิระลึกซาติได้ .555
ยังบ่ได้ถามเซื่อเลยว่า ซิให้เอิ้น ..ว่าอาจารย์ฮือว่า ท่านโกวิทย์ หละ . มันบ่ค่อยคัก น่า ..ต้องอนุญาตก่อนเน๊าะ.. ให้เกียรติกัน
...เอ่อ..ตาเทืองเพิ้นไปทางไดหน้อ..เงียบงอยหอยจี่เลย ..กายเป็นคนของสังคมไปแล้วหว่า.. ราชการ คันเกษียณ แล้วก่า มีแต่คนซิให้เป็นที่ปึกษา ...เพราะว่ามีประสบการณ์หลาย คันบ่มีเวลามาทักทายก่า ฝากให้ งานชมลม แล้วไว ๆ เด่อ ..อยากฮู้ควมก้าวหน้า คะ-รับ เป็นกำลังให้ เริ่มงานใหม่ ๆ ก่าซิเมื่อยอยู่..สู้ ๆๆๆ
มื้อนี้เสนอคำว่า... พาข้าว แปลว่า ภาชนะใส่กับข้าว เป็นถาดหรือ กะบะไม้ หรือสานด้วยไม้ไผ่ คล้าย กระด้ง (ใส่ได้หลาย ๆถ้วย)
โกวิทย์ กัลยาทอง
คงมีแต่หมู่เฮาลาวขั่ง กำแพงเนาะ หมู่นี้ บ่อเห็นผู้อื่นมาแสดงควมคึดหร่วมกัน อันกระผมนี้ กำพร้าพ่อ ทำอิดเป็นกรรมกรโรงงานตั๊งแต่ 2534 -2547 ที่จริงเพิ่งมาสอนได๊ 3ปี ที่มาสอนกาเหตุหว่ามาไซ้ทุนเขา ทุนของ สกอ.นะ เฮ็ดงานโรงงานจนฟองสบู่แตก บริษัทแกล้งเจ๊งกาได๊เงินจ้างออกมาเฮียนต่อ แสนหก กาเลยเฮียนจนจบ เอิ๊นซือข้อยซื่อๆคือเก่านั้นนะท่านเซียง แต่ข้อยมีซือแก้เคล็ดตอนเป็นเด็กน้อย ปู่ตั้งให้หว่า ขุนฑา รูปละกะม่องเฮ็ดเวียกข้อยกาอยู่ตามลิงค์นี้เด้อท่านเซียง http://mm.cit.kmutnb.ac.th/mm/index.php?option=com_content&view=article&id=45:2009-04-20-19-23-21&catid=8:2009-04-01-17-25-53&Itemid=10
ถ้าโซคดีคงได๊เจอกัน
เข้าไปเบิ่งแล้ว คะ-รับ เป็นคนหนุ่ม .ผู้ดีอยู่..(ไฟแฮงเน๊าะ)...... โชคดีหลาย ได้เป็นคูบาอาจาน ..ดีใจนำ บ่ฮู้ว่าท่านโกวิทย์ เป็นรุ่นพี่หรือรุ่นน้อง อ. ทองคำ ดิษสละ แล้วก่า..อ. เสี้ยว ( วินัย สีกิ ) แต่ก่อน เคยเห็นเพิ้น ถีบรถมาเฮียน ร.ร วัดดอนแตง แต่ก่อนมี ป.7 น้อ ( ได้ข่าวว่าเพิ้นเป็นคูบาอาจาน ไปเหมิดแล้ว แต่บ่ฮู้ว่าอยู ร.ร.ใด๋ เคยคุยกับ อ. อาคม เมนไธสงค์ บ้านเพิ้นอยู่ดอนเหียง ตอนนี้เป็น รก.ผอ. อยู่ร.ร.บ้านใหม่เชียงราย อ.ปางศิลาทอง ดีใจนำหมู่เพิ้น แต่ก่อนอยู่บ้านก่าไกล ร.ร. แต่ก่ามีมานะ จนประสบควมสำเร็จในชีวิต คือซิอย่างท่านโกวิทย์นี่ละหว่า... บ่เห็นเล่าบรรยากาศ แถวปทุม สู่กันฟังแด่เลย ใกล้กรุงเทพฯ ฝนตกดีบ่
(คนเฮ็ดนา ก่า ถามแต่ฝนดี ข้าวดีท่อนั้นน่ะ )จักซิถามเลี้ยงหยัง
ยินดีที่ ได้ฮู้จักกัน ..มื้อหลังมากำแพงเพชร มายามกันแด่ (เข้าพรรษางดของมึนเมา ) นอกนั้นก่าพอได้อยู่ ผู้วายพ้อกันก่าต้องมีแด่ บ่ฮู้ว่าท่านโกวิทย์ เป็นแด่บ่ดื่มนะคับ ซิได้เตรียมไว้ถ้า +ต้มไก่บักโอ๊ก ใส่ข่าอ่อน อีก หม็อหนึ่ง พาครอบครัว มานำก่าได้
มีที่พักพอแหย้ กันได้จัก 10 ก้ว คน คับที่อยู่ได้ คับใจก่าอยู่ได้ (เหมิดที่ซิไป ) มาละลึก บรรยากาศลมพัดซายท่ง นอนฟังเสียงกบเสียงเขียดแด่ ก่าเข้าท่าอยู่เด่หล่ะ บ่คิดค่าใช้จ่ายดอก ลูกเต้าเข้าอ่อน ซิได้มาพ้อบ้านเกิดของบรรพบุรุษ ลางผู้กะมายามผู้เฒ่า
2-3 ชั่วโมงก่ากลับแล้ว มันบ่ได้อรรถรส ควมสัมพัน แต่เก่ามันบ่มี มาเพื่อกลับ อีกจักหน่อยก่าลืมเหมิด .. ซวนด้วยควมจิงใจเด้อ เจ้านาย
มื้อนี้เสนอคำว่า แหย้ ( เป็นคำกริยา) แปลว่า ยัดเยียด เบียดเสียด
โกวิทย์ กัลยาทอง
อ.ทองคำ ดิษสละ ลูกลุงน้อย กับน้องชายเผิ่นอ้ายเงินนั้นฮุ้จักกันดี เคยไปรับจ้างดายหญ้าเฮ็ดให่ กับบ้านเผิ่นอยู่เป็นปี หน้าบั๊กหม่วงการับจ๊างขึ้นบั๊กหม่วงกับผ่อเผิ่น ทางดงดำนั้นเขาเอิ้นข้อยหว่า บักเฒ่า แม่อ้ายเขากาเป็นรุ่นเดียวกับอีผ่อข้อย หมู่เขาเฮียนเก่งกันทั้งตระกูลนะ ดิษสละนี้รวยๆเจียบทุกบ๊านบ๊านนะ เป็นผู้ดีนำ ละกะเป็นรุ่นผี่เรียนโรงเรียนซาย ปากนำโพ แต่ผมบ่อทันเขาดอก ตอนเด็กน้อยผมมาขึ้นโรงเรียนอุทิศ โค้งไผ่ พร้อมๆกับลูกครูมนูญ ละกะอาจารย์สมบูรณ์ ครูลิ
อายุกาบ่อน้อยแล้ว ซิเข้า 40 บ่อกี่มื้อนี้แล้ว
อยู่ปทุมกาแถวเซียร์ รังสิต ติดทหารอากาศ กาอยู่เรื่อยๆกับลูกกับเมีย นั้นนะ
มีหมู่สนทนา..ก่าได้แลกเปี่ยนเฮียนฮู้ เดี๋ยวซิหาว่า อยู่แต่ท่งนาบ่ฮู้ ว่าโลกภายนอกเพิ้นไปฮอดใด่แล้ว... ท่านโกวิทย์บ่คิดซิกลับมาสอนแถวบ้านเฮาแด่บ่ ...ซิได้มา มาซ่อย คุณตาเทือง ก่อตั้งซมลม ให้ แข็งแรง นะคะ-รับ อย่าลืมว่ามื้อวาน ซวนไว้เด่อ.. มายามกันแด่ เซียงหำเฮดไฮ่อยู่แถว อ.ปางศิลาทอง ใกล้กับที่เขาขุดได้เฮีย โบราณ 2 ลำ เขาถึกหวยกันหลาย ผู้ลางคนเพิ้นตีหวยเก่ง
(บ่ฮู้ว่าไปเฮียนวิชาควมน่าซิเป็นมาแต่ใด๋ ) เฮีย 2 ลำ ยาว 9 วา2 ศอก กับ 9 วา 3 ศอก เขาตี 923 (มันออก 239 ) แทงกลับไปมา ได้กันหลาย แต่เซียงหำบ่มักหวย เลยบ่ได้นำเพิ้น คะ-รับ สุภาษิต จีนว่า.. ไร้วาสนาอย่าขอพร ความรวยหากขอกันได้ ในโลกนี้คงไม่มีคนจน .. เฮดกับมือดีกั่ว เน๊าะ.. มันภูมิใจเจ้าของ ดี แต่ฟ้าฝนนี้ละ บ่คอยส่งเสริม (ซุกยู้ ) ให้เลย มื้อใด่ซิมีนาน้ำเหมียงก่าบ่ฮู้
ซิได้ หน้าตาเสาะใสแน่ ซู่มื้อนี้หน้าค้ำ หน้าก่ำ เหมิด ย่านบ่ทันดอก ธกส. เก็บผักหักหญ้า กินกันไปตามปะสา บ้านท่ง ...555
......ไปเบิ่งน้ำนาก่อน....เซียงหำ
เสนอคำว่า...ใต้ล่าง แปลว่า ใต้ถุน อยู่ต่ำกว่า
โกวิทย์ กัลยาทอง
กาดีท่นั้นแน้ว ซิให้ไปสอนบ่อนไดละ ท่านเซียงหำ อายุขนาดนี้หางานยาก อยากกลับมาอยู่บ้านเก่าคือกัน สมบัติกาพอมีอยู่แต่คงซิรอบัดเฒาแล้วมั้ง ถ้ามีโอกาสกาอยากกลับไปตายบ้านนั้นนะ โอกาสเหมาะๆคงได้พ้อกันเด้อ
อยากพ้อ อยู่ ..แต่มันไกลฮ้าย แม่บ้านท่านโกวิทย์เพิ้นใจดี คือลาวเฮาบ่ ..ลูกใหญ่เหมิดละหว่า เซียงหำ ได้แม่บ้านคน บ้านปึกบักกูด มีทายาท 2 คน ผู้หนึ่ง จบแม่โจ้ปีแล้ว เป็นผู้ซาย ลูกสาวผู้หนึ่ง กำลังเฮียน พยาบาลปี 4 อยู่ วพบ. สวรรค์ประชารักษ์ เฮ็ดเวียกหนัก อยากให้เขา มีคือหมู่ ..แต่ก่าโซคดี คือเขาบ่เกเร ก่าสอนเขาคะ-รับ ว่า พ่อลำบากมาแต่น้อย อยากเฮียนก่าบ่ได้เฮียน ให้เขาตั้งใจ คันแม่นเขาตั้งใจ ผู้เป็นพ่อแม่ก่าหายเมี่ยย อย่างเพิ้นว่าแท้ ..การศึกษา คือการลงทุน ... ละดับ อุดมศึกษา เดียนหนึ่งก่า เกียบหมื่นต่อคน พ้นภาละ ไปผู้หนึ่งละ ค่อยซ่วง แน่ แต่ก่อนก่ามือก่ายหย้าผากคือกัน ..ใกล้สิ้นเดียนก่าต้องเตียมหาไว้อีกแล้ว
พ่อแม่ก่าอดออม ..เขียมไว้ให้เขา ..เก็บผักเก็บหญ้าข้างฮั้ว กินไปตาม ปะสา แต่ก่า คึดว่าได้เฮ็ดหน้าที่ได้ดีพอสมควร ตามอัตภาพ
แต่เขาซิฮู้บ่หน้อ...ว่าพ่อแม่ เป็นอย่างใด๋ 555 คันสอง เฒ่าตา ยาย กินอยู่อย่างใดก่าได้ แท้บ่ ... เซิญท่านตาเทือง มาเว้ากันแด่
หายเงียบไปเลย เดี๋ยวบ่ไปเป็นสมาซิกซมลมเด่อ ( เว้าเล่นซื่อ ๆ ) ...ไปตลาดนัดก่อน ซื้อปาแดก มาเฮ้ดแจ่วบอง .. เซียงหำ
มื้อนี้เสนอคำว่า ..เว้าซุมขวัญ แปลว่า จับกลุ่มพูดนินทา หรือพูดถึงบุคคลที่สาม เขาลือกัน
โกวิทย์ กัลยาทอง
ทางเมียผมกะดีคนอยุธยาคั๊กๆนะ ลูกซายกะเผิ่งเฮียนอยู่ม สาม รร ดอนเมืองไปทางแม่มันเบิด ท่านเซียงหำคงอีเป็นผู้ใหญ่บ๊น หือ อบต นำแมนบ่อ
เก่งน้อ ส่งลูกเฮยนจนจบปริญญา กลับมาพัฒนาบ้านเฮากาดี สังคมหนึ่งๆ กาควรมีนักบวช สมณะ หมอ พยาบาล เกษตกร ครู อาจารย์ พ่อค้า วิศวกร(ช่าง) ศิลปิน นักกฎหมาย นักปกครอง ศิลปิน นักแสดง เรียงตามลำดับ สังคมถึงน่าอยู่เด้อ หมอกับพยาบาลนั้นขาดแคลนหลาย ถ้าให้ดีต้องมีหมอ(นายแพทย์) ทุกหมู่บ้าน
กาขอให้มีหลานไววๆกาแล้วกัน
,มีลูกเดียวเต่ ..มีแม่บ้าน ตอนอายุหลายละหว่า..มัวเที่ยว หรือเลียกหลายหน้อ.. ก่าขอให้ประสบ ความสำเร็จในชีวิตเน๊าะ
เซียงหำบ่ได้เป็นผู้นำซุมชนดอก ...เป็นแค่กรรมการหมู่บ้านคะ-รับ
เขาซิเอาเป็นผู้ใหญ่คือกัน แต่บอกเพิ้นว่า เป็นนะเป็นได้ แต่เป็นให้ดี เป็นยาก ...เลยบ่สมัคร .. ย่านได้ 555
เอ้ออาจารย์โกวิทย์กับอ้ายเซียงเอ้ย ยังคิดฮอดทุกคนอยู่เด้อซ่วงนี้ มีประชุมหลายโพด ประชุมแบบบ่อได้ค่าตอบแทนดอกน่า แต่ได้ความสุข ท่ีให้ความสำคัญกับสังคม ส่วนซมรมเฮานั้นได้เฮ้ดแล้ว ให้ติดต่อไปที่ เลขานุการได้แล้ว เด้อ เฮาได้นำเสนอการเล่นอย่างการเล่นนางกวักแลนางกะด้ง เพ่ือเผยแพร่เอกลักษ์ของหมู่เฮา
คึดว่าไปต่างปะเทดเหมิดแล้ว ดีใจนำเด่อคะ-รับ ที่ ซมลม ไปได้สวย บ่ค่อยว่างเลย ซ่วงนี้ ไปเอาแฮงเพิ้น แด่ ใซ้แฮงแด่ เฮ็ดผู้เดียว
แม่บ้านเพิ้นก่าบ่ค่อยมีเวลา ยามแลงมาเจ้าของแขกเพิ้นก่าเลี้ยง เสีย 11 โต ขาปัดกับบ้านทุกมื้อ เลยบ่ได้มาพ้อพี่อ้ายน้อง อย่าว่ากันเด่อ เข้าพะษา ก่าซิทิ่มอยู่ดอก อบายมุขนะคะ-รับ ท่านโกวิทย์กับ ตาเทือง งดบ่ หือว่าบ่ดื่มมาแต่ทำอิดแล้ว (โอ๊.. อาจารย์กับหมอเพิ้นคงบ่ดื่มเน๊าะ ลืมคึดซวด ) ว่าง ๆ ซิมาใหม่เด้อ ...เซียงหำ หาวหา
ดีใจจังดั่งได้เงินทองคับคั่ง ให้เจ้าฮั่งเหมียนดั่งเศรษฐี ห้เจ้ามีเหมียนดั่งซาวค้า ต่อแต่นี้ไปหน้าบ่อเงินหมื่นไหลมาสู่แซนแลน บ่อเงินแสนแล่นมาสู่สวนออ้ยเจ้าเด้อ นี้คือบางตอนที่ผู้เฒ่าให้พรกับลูกหลานมื้อวันสงกรานต์ เซียงเอยฮีดสิบสองคองสิบสี่อีบ่อมีให้เห็นแล้ว สีโตนหลายเด้ พอเหว้าเลี่ยงเก่าเด็กน้อยเขาบ่ออยากฟัง เฮาซิเฮ็ดยั่งใดกันดี ก่าเลยคิดตั้งชมรมกันให้มั่นแก่น อย่างน้อยๆซิได้เป็นข้อเขียนให้คนรุ่นหลังรู้จักๆหน่อย อ้ายเซียงรู้จักหมอบุญหินดาดบ่อ เพิ่นได้เป็นกรรมการอีกผู้หนึ่ง ตอนนี้เพิ่นไปเฮ็ดงานอยู่คลองเตยแต่เพิ่นก่ามานอนอยู่หินตะโง่ ว่างไๆปติดต่อเป็นสมาชิกซมรมกับเพิ่นก่าได้เด้อ ตาเทืองเองได้อนุรักตำราสู่ขวัญหาฤกษยามอายุราวๆร้อยปีได้ละ เพราะได้เก็บของพ่อไว้ ก่าได้ศึกษาพิธีการหลายอย่าง ตั้งแต่แฮกนาสู่ขวันข้าว เอาข้าวขึ้นเล้า ปงขวัญข้าว เขียนหลักคาถา สู่ขัวนบ่าวสาว ธรณีสารน้อย ธรณีสารใหญ่ แล่สีโนเม
อ้าวตาเทือง มีควมให้พรก้อเนี่ย ..ดีๆๆ เคยแต่ ขอสุมมาผู้เฒ่า ตอนกุดสงกาน ว่า นะโม 3 จบ แล้วก่าบูซาพระ อะระหังสัมมา ฯ
เส็ดแล้วก่าปะเคนจานดอกไม้ ให้ผู้เฒ่า ถือไว้ ....ก่านำให้ลูกหลานว่าตาม ...มื้อนี้ฮอดมื้อฟ้าใหม่ปีใหม่ หมู่ผู้ข้าได้หักดอกไม้ ได้เล่าสุมมา เจละจาบ่ถึกต้อง ย้อย่อง ถึงหัว ตกใจกัวย่านสั่น ใจสะบั้น ย่านหลาย ยามผู้เฒ่านอนหลับ ได้ตบมือและพือผ้า เจละจาเสียงแข็ง เสียงแฮงและเสียงค่อย ตอบถ้อยและเถียงควม กำใดที่หมู่ผู้ข้าได้กะทำ ด้วยกายก่าดี ด้วยใจ กะดี ได้ยื้อสูงก่าดี ได้ยื้อต่ำก่าดี โปดจงอโหสิกำ ให้หมู่ผู้ข้านั้นเทอญ ..แล้วก่ารับพรจากเพิ้น โอ้..พอดีเลย ที่ว่าเป็นคือจิ๊กซอฮั่นนะ มาต่อกันที่ละโต ๆ มันก่าซิเป็นลูป เป็นล่าง ...เอาลงเก็บไว้เด่อ ..บันทึกเป็นเล่มอย่างสมุดข่อยก่าได้ ..มันขังดี เด่อเซียงหำว่า..
มีของดีก่าลงในเว็บ ให้ผู้อื่นได้เข้ามาอ่าน .. ซาติลาวไม่เคยแพ้ใคร แพ้แต่ซาติไทย ไซโย ไซโย ...555 ไปเบิ่งน้ำนายามแลงคะ-รับ เสีย 11 โต นำ ...เซียงหำ หาวหา
ยุคปลายสุโขทัย มีอาณาจักรเกิดใหม่เรียกว่าอยุธยา มี สมเด็จพระเจ้าอู่ทอง ทรงเป็นปฐมกษัตริย์ และทำสรงครามกับขอม สุโขทัย จึงได้รับอิทธิพลของขอมในด้านภาษา ในเขตประตูเมืองก็อ่านเขียนเป็นภาษาขอม ภาษาขอมจึงเป็นภาษาของเจ้านายแต่ไพร่ฟ้าประชาชนนอกเขตเมืองนั้นพูดภาษาตะกูล ภาษาลาวมาก่อน เมื่อเกิดกาฬโรคระบาดคนตายเยอะทำให้ภาษาขอมค่อยๆเสื่อมความนิยมไปภาษาตระกูลไทยลาวจึงมาแทนที่เพราะอยู่นอกเมือง ภาษาขอมจึงเป็นภาษาสำหรับเจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดิน ก็คือคำราชาศัพท์ไป จะเห็นว่าคำพูดของลาวและอยุธยานั้นสื่อกันได้ ในด้านชาตพันธ์แล้วคืออันหนึ่งเดียวกันมาแต่เดิม การเมืองแต่ละยุคแต่ละสมัยทำให้คนเกลียดกัน มีไม่กี่ชาติในโลกหรอกที่มีเครื่องดนตรีที่มีเสียงฮาโมนิคเช่นแคนของคนบ้านเรา ฝรั่งมี เปียนโน กีตาร์ เรามีแคนที่เป็นทั้งเสียงคอร์ดและเมโลดี้ ญี่ปุ่นยังไม่มีเลย ไม่ธรรมดาหรอก
คึดฮอดเพิ้นอยู่เด่อ.... ท่านโกวิทย์ คึดว่าไปเบิ่งงานต่างประเทศแล้ว กลับมาก่ามีแนวประวัติศาสตร์มา ให้ฮับฮู้ โอ้ย ดีหล่าย หลาย
เอ เจ้าของเว็บ เพิ้นซิว่าบ่หน้อ มีแต่ ตาเทือง ท่านโกวิทย์ แล้วก่าเซียงหำ มาวนเวียนอยู่ใน เว็บเพิ้น เจ้าของบ้านเงียบงอยหอยจี่
เอ ตาเทืองเพิ้นซิประชุมกันมื้อใดหน้ออยากไปเบิ่ง เผี่ยซิได้ฝาก สิ่งละอันพันละน้อยให้เพิ้นได้ บันทึกไว้แน่...เฮามันอายุก่าหลายขึ้นซู่มื้อ อยากมี อีหยังจารึกไว้แน่ ..ท่านโกวิทย์ตอนนี้เพิ้นคงซิยุ่งเน๊าะ ..หน้าที่สอนคนก่าอย่างเนี่ย สู้ สู้ เด่อ เอาใจซ่อย.เวียงหำ หาวหา ..รอเบิ่งพายุเข้า 555
ภาษาอีสานไม่มีครับ มีแต่ภาษาลาว
ภาษาลาวครั่ง(ลาวหล่มสัก หล่มเก่า ลาวอุตรดิตถ์ ลาวเมืองเลยฯลฯ) มันจะต่างกันอะไรกับลาวกลุ่มอื่นๆพูด ผมยังฟังออก คุยกันสบายๆ ผิดกันที่สำเนียงเท่านั้น
คนลาวคือประชากรหลักของประเทศครับ ผมประมาณว่าน่าจะมีสัก 40 % รองลงมาคือคนเมือง 20% ถัดไปคือชาวใต้ ชาวจีน ส่วนชาวไทย ก็มีไม่มาก ดังนั้นอย่าพากันอายที่จะบอกว่าตัวเองเป็นลาว
ท่านโกวิทครับที่บอกว่ายุคปลายสุโขทัย มีอาณาจักรเกิดใหม่เรียกว่าอยุธยา น่ะผิดแล้วครับ สุโขทัยกับอยุธยา เก่าแก่พอๆกัน แต่ที่แก่กว่าก็ พวกไตรตรึงส์ กำแพงเพชร ---> เป็นสุโขทัย รัฐของชาวไต/ลาว ,ส่วนทางใต้ สุพรรณภูมิ ละไว้ ----> อยุธยา รัฐของกลุ่มคนมอญ -เขมร
สองรัฐใหญ่นี้ค่อยผนวกกันผ่านการแต่งงาน แต่สุโขทัยไม่ได้ล่มสลายไปครับ เพราะท้ายสุดวงศ์สุโขทัยก็แย่งอำนาจคืนมาได้จากวงศ์สุพรรณ การผนวกกันของสองรัฐจึงเกิดการผสมผสานกันขึ้นเร็วกว่าแต่ก่อน กลายเป็นคนไทย ภาษาไทยจึงมีภาษาอื่นปะปนทั้ง ลาว/ไท เขมร มอญ อาทิ สวัสดีมาจากภาษาเขมรที่ว่า ซัวสะเดย์ ไม่ได้มาจากคำว่า สบายดี ,ทองคำ ก็มาจาก ทอง(มอญ)+ คำ(ลาว) ฟ้อนรำ ก็มาจาก ฟ้อน(ลาว) + รำ(เขมร)
ลาวอิสาน ..เพิ้นแน่นอนแท้ ๆ ..คือซิแม่นนักโบราณคดี -นักประวัติศาสตร์เน๊าะ มักหลายคับที่มีวิชาการมาเล่าสู่กันฟัง
ควมเก่าควมหลัง เฮาบ่ฮู้กันเหมิดด๊อก ส่วนใหญ่ การเขียนประวัติศาสตร์ก่าเป็นเลี่ยง คาดการณ์ + สัณนิษฐาน+ข้อมูลจากคำบอกเล่า +หลักฐานทางโบราณคดี ที่พอซิเก็บได้ + จินตนาการของผู้เขียน ( อันนี้เป็นควมคิดของเซียงหำเด่อ ) เพราะว่าบางเทื่อผู้เขียนก่าใส่ควมรู้สึก ของโตเองนำ เฮาบ่ได้อยู่ในเหตุการณ์ การดำเนินชีวิตของคนแต่เก่า เป็นมาตั้ง หลายพันหลายร้อยปี แต่เฮามาสรุปแค่ 2-3 หน้ากระดาษ มันมีอิหยังอีกเยอะคับที่เฮาบ่ฮู้บ่เข้าใจ ..แต่ได้คนอย่าง ลาวอิสาน มาเล่าลำดับให้ฟังก่าเป็นเลี่ยงดีคับ เฮาซิได้มีที่มาที่ไป เว้าได้เต็มปาก ...อย่างควมพระเพิ้น ว่า..สุ วิชาโน ภวัง โหติ ...เลี่ยงอย่างนี้ต้องเปิดใจกันคับ ผู้ใดฮู้หลายก่าเป็นครูเพิ้น
ว่าแต่ ลาวอิสาน อยู่บ้านใดหน้อ .. ว่าง ๆ ก่าแวะเวียนมาเล่าสู้กันฟังคับ..การแลกเปลี่ยนเลียนลู้ เป็นเลี่ยงดี ควมฮู้บ่จำเป็นที่ต้องได้ฮับจากห้องเลียน อย่างเดียวคับ ... เฮ้อ...ตอนนี้บ้านเซียงหำ ก่าฝนตกอยู่ แต่ ย่านฝนทิ้งซ่วง ข้าวซิขาดน้ำ หนี้กะซิตามมา โอ้ยคึดแล้วปวดหัวหลาย เฮ็ดนา น้ำฝน ต้องวัดใจกับเทวดา ..คันลงข้าวลงของ บ่ถึกจังหวะก่าขาดทุนคับ ..ว่าซิไปถามคนข้างบ้านก่อน ว่าเทวดา ซิปล่อยฝนมามื้อใด ...เพราะว่าเพิ้นคุ้นกับเทวดาดี มื้อวานนี้เพิ้นเอิ้นลูกเพิ้น ว่า..บักลูกเทวดา..แสดงว่าต้องฮู้จักเทวดาแน่นอน ...ไปละเด่อ..มื้อหลังซิมายามใหม่ ....เซียงหำ หาวหา ( อันรหัสสุ่มเนี่ย ตะเก่าก่าดีอยู่แล้ว เปลี่ยนใหม่ มันบ่ซัดโตหนังสือโย้เย้ เห็นใจผู้หนุ่มแด่ 555)
โตข่อยอยู่บางกอก บ้านอีหลีอยู่สกลเด้ออ้ายเซีง
ข่อยอยากบอกว่า ที่คนลาวคั่งเอิ้นคนลาวอีสานเขาสิเอิ้นว่า "ไทใต้" บ่แม่น"ไทยใต้" เพราะคนลาวอีสานบ่แม่นคนไทยเด้อสิบอกให่ คือเดียวกับคนลาวทางขอนแก่น อุดร เอิ้นคนลาวเมืองเลยว่า "ไทเลย" หรือ เอิ้นคนลาวด่านซ้ายว่า "ไทด่าน" ...ไทในที่นี้คือ "คน" ไทใต้จังหมายความว่า คนอยู่ทางใต้ คือเดียวกับคนลาวเอิ้นคนภาคกลางว่า "ไทล่าง" หรือคนเมืองล่าง หรือคนทางเหนือเอิ้นคนบางกอกว่า "คนเมืองใต้" ดังนั้นหมู่เฮากะเอิ้นคนลาวทางอีสานให้ถึก ภาษาอีสานบ่มีครับ มีแต่ภาษาลาว
ผมว่าการศึกษาเรื่องราวของหมู่เฮา อย่าไปอ่านประวัติศาสตร์จากคนอื่นเขียนครับ เพราะมันกะใส่ควมฮู้สึกของคนเขียน เข้าไป ต้องหมู่เฮาซ่อยกันเขียนประวัติศาสตร์ขึ้นมาใหม่ มันจังสิถึกต้อง การชุมนมพบปะกันของพี่น้องหมู่เฮากะได้เริ่มเฮียนฮู้ แลกเปลี่ยนควมฮู้ เดี๋ยวควมฮู้กะค่อยๆเกิดขึ้น
ผมมีหมู่คนลาวคั่งหลายคน ไปเยี่ยมยามบ้านหมู่ได้เว้าได้จากับผู้เฒ่าผู้แก่ ผมกะคุยฮู้เรื่องสบาย ภาษาบ่ได้ต่างกันครับ แต่สำเนียงมันกะแตกต่างกัน ตามธรรมดาของภูมิศาสตร์ อย่างสกลบ้านผมก็มีคนย้อหลาย แต่กะเพี้ยนแต่สำเนียง คำเว้ากะคือกันครับ คนย้อเขาสิเว้าม่วนกว่าคนลาวทั่วๆไป
อ้ายเซียงน้องซายกะขอยินดีนำที่ฝนตกได้เฮ็ดไฮ่เฮ็ดนา บ้านน้องอยู่สกลกะเพิ่งได้ดำ ฝนล้าขนาดปีนี่
ประวัติศาสตร์/ ภาษา ของหมู่เฮาต้องซอยกันเขียน ซ่อยกันรักษา
ข่อยสิยกโตอย่างง่ายๆครับอ้าย อย่างเมืองลับแล จริงๆแล้วมันบ่ได้เอิ้นลับแล มันเอิ้น "ลับแลง" แลงกะยามค่ำ แต่พวกข้าราชการคนไทยเพิ่นบ่ฮู้ว่าแลงคืออิหยัง เพิ่นกะเข้าใจว่ามันน่าสิเป็น "ลับแล" เลยเปลี่ยนเป็นเมืองลับแล พร้อมทั้งแต่งนิยายลับแลเข้าไปให้สมจริงสมจัง นี่คือควมบ่ฮู้ของพวกข้าราชการจากส่วนกลาง มาทำลายประวัติศาสตร์ของท้องถิ่น
น้องสิยกโตอย่างแม่น้ำมูล อันนี้บ่ถึกต้อง มูลเป็นภาษาไทยแปลว่า "สิ่งปฏิกูล ขยะ ความเน่าเหม็น" แต่ที่ถึกคือ "แม่น้ำมูน" เป็นภาษาลาว แปลว่า มรดก หรือทรัพย์สิน พวกข้าราชการจากบางกอกเพิ่นบ่ฮู้ควมหมายของ มูน กะเลยคิดว่ามันน่าจะเป็นมูล
คือเดียวกับแม่น้ำชี มันบ่ถึกที่ถึกคือแม่น้ำซี อันมาจากว่าแถวนั้นมีขี้ซีหลาย ซีเป็นภาษาลาวเฮากะเขาใจกันได้ หรือแม่น้ำสงคราม อันนี้กะบ่ถึกที่ถึกกะแม่น้ำ สงคาม สงคามหมายควมว่า ดงต้นคาม หรือมีต้นคามหลาย
อันนี้พี่น้องเฮาต้องซ่อยบอกว่าที่ถึกต้องคืออิหยัง อย่าให้คนอื่นมาสนตะพายพวกเฮาหรอบังคับให้เฮาย่างตาม
โกวิทย์ กัลยาทอง
เรื่องประวัติศาสตร์นั้นผมมีความคลาดเคลื่อนบ้าง แต่อย่าลืมนะครับว่าคนสุโขทัย พรานกระต่าย พิษณุโลก นั้นเขาพูดสำเนียงเหน่อคล้ายคนเพชรบุรีนะครับ คนพวกนี้เป็นคนดั้งเดิมและอยู่มาก่อนคนลาวครั่งหลายร้อยปีนะครับ ที่ผมว่าอยุธยานั้นเกิดใหม่นั้นต้องขออภัยนะครับที่ทำให้คลาดเคลื่อน ก็ได้มีผู้แย้งมา ก็ยอมรับและขออภัยอย่างสูงครับ ที่ผมยกเอาประวัติศาสตร์บางตอนมาก็มีความเชื่อว่าคนที่พูดภาษาในกลุ่มลาว-ไทยนั้นเป็นกลุ่มที่มีความเกี่ยวข้องกัน ที่รัฐอัสสัมของอินเดียก็ยังมีกลุ่มคนใช้ภาษาพูดตระกูลไทยก็มี
ใจจริงผมจะหมายถึงว่าเริ่มมีอำนาจขึ้นมา ในขณะสุโขทัยเริ่มอ่อนแอ ซึ่งก่อนหน้านั้นก็เป็นบ้านเป็นเมืองมาก่อนแล้ว แต่ต่อมาก็ผสานกันได้ ถ้าไม่ใช่กลุ่มชาติพันธ์เดียวกันแล้วคงจะรวมกันในระดับเจ้านายไม่ได้หรอก นักประวัติศาสตร์ก็ถือเอาสมัยพระเจ้าอู่ทองนั้นเป็นยุคเริ่มของอยุธยา เราก็รับฟังไว้ การประติดประต่อประวัติศาสตร์นั้นนอกจากหลักฐานทางวัตถุแล้ว หลักฐานทางมนุษย์วิทยาก็สำคัญนะครับ เช่นที่ผมเกริ่นแต่ต้นว่าคนสุโขทัยก็ยังคงสำเนียงไว้อยู่นะครับ ตามควมเห็นของผมนะครับ คนสุโขทัย กำแพงเพชร พิษณุโลก ภาคเหนือตอนล่าง น่าจะเป็นต้นกำเนิดของคนไทยภาคกลางปัจจุบันนะครับ
ใช่ครับ คนไต/ไท-ลาว รัฐสุโขทัย(สองแคว/สุโขทัย กำแพงฯ ) คือบรรพบุรุษสายสำคัญของคนไทยในลุ่มเจ้าพระยา หลังจากสองรัฐใหญ่คืออยุธยาอันเป็นรัฐของชาวมอญ-เขมร ผนวกกันเกิดการผสมผสานกัน ซึ่งก่อให้เกิดวัฒนธรรม(ภาษา-อาหารการกิน-เครื่องแต่งกาย -ค่านิยม-ความเชื่อ-ดนตรี เป็นอาทิ) ที่แตกต่างจากเดิม ที่รวมๆเรียกว่า "คนไทย" ... ยังไงในความหมายของผม "คนไทย" คือกลุ่มคนที่ลุ่มเจ้าพระยา ส่วนกลุ่มคน"ไต/ไท" ที่อัสสัม สิบสองปันนา สิบสองจุไท ฉาน ล้านนา ล้านช้าง ไม่ใช่ "คนไทย" แต่เป็นส่วนหนึ่งของคนไทยเมื่อมีชาวไต/ลาวกลุ่มหนึ่งมาผสมผสานกับชาวเขมร-มอญ(อาจจะมีอินเดีย จีนด้วยเพราะอยุธยามีชาวต่างชาติที่ลงหลักปักฐานเยอะคนเหล่านี้ก็จะกลายเป็นคนไทยในเวลาต่อมาด้วย) วัฒนธรรมไทยกับวัฒนธรรมไท-ลาว มันก็ใกล้เคียงกัน แต่ไม่เหมือนกันทั้งหมด นั่นเพราะ วัฒนธรรมไทย มีส่วนผสมของวัฒนธรรมเขมรที่เข้มกว่าชาวไตทางเหนือ ดูจากภาษาไทยที่มีตัว ร-ล ควบ แต่ภาษาลาว/ไต ไม่มีตัวร-ล ควบ สุโขทัยก็ได้รับอิทธิพลของเขมรมากแต่อาจจะน้อยกว่าอยุธยา แต่จะแตกต่างกับ ล้านนา ล้านช้าง สิบสองปันนาที่วัฒนธรรมเขมรเบาบางลงตามระยะทางที่ห่างไกลไป แต่ล้านนาก็ได้รับอิทธิพลมอญมากเหมือนกัน ดังจะเห็นจากภาษาเขียน
โกวิทย์ กัลยาทอง
อันที่จริงแล้วคนลาวครั่ง แต่ปู่แต่ปู้นั้นเว้าภาษาลาวอีสานได้อยู่ดอกเวลาเว้าเจรจากับคนอีสาน เป็นการพึ่งพาทางวัฒนธรรมนะครับ แม้แต่พระสงฆ์ก็ไปนิมนต์ท่านมาจากอีสาน อาหารการกินก็คล้ายกับทางอีสาน แต่กินข้าวเจ้า ในความคึดของข้อยนั้นคิดว่า ลาวครั่งไม่มีวัฒนธรรมในเรื่องหมอลำ คิดว่ามาจากอีสาน ข้อยอาจจะคึดผิดก็ได้ ถ้ามีผู้รู้ช่วยบอกจักหน่อยเด้อ หว่าลาวครั่งมีกลอนหมอลำเป็นของโตเองบ่อ ท่านพี่ตาเทือง ท่านเซียงหำมีควมคิดจังได๋ ซ่อยบอกแด่เด้อ
เวลามีงานบุญเมื่อก่อนก็จ้างหมอลำคู่มาเล่นส่วนใหญ่เป็นงานทำบุญให้กับคนตาย ส่วนงานระดับชุมชนก็เป็นหมอลำกลอน หมอลำหมู่หมอลำเพลิน ลาวครั่งมาเบิ่งก็ฮู้เรื่อง บานเย็นรากแก่น แม่นกน้อยนี่เมื่อก่อนก็เคยเป็นลูกวงหมอลำมาเล่นแถวบ้านคือกัน
คึดว่า ...ไปแห่เทียน กันเหมิดแล้ว ยังอยู่เน๊าะ...มื้อวานไปถวายเทียนมา 9 วัด เมื่อยอยู่ ได้บุญมาหลาย เอามาฝากหมู่อยู่คะ-รับ
เลียกเอาแต่ วัด( สำนักสงฆ์ ) ที่ อยู่ไกลในดง บ่มีไฟฟ้า คึดฮอดตอนเจ้าของบวชเณร แต่เก่าบ่มีไฟฟ้า มีแต่ตะเกียงน้ำมันแก๊บ
ซิท่องหนังสือก่าลำบาก ลมพัดแฮงตะเกียงก่าดับอีกแล้ว ...มีหมู่ไปนำกันหลาย 30 สิบก่วคน หลวงพ่อหลวงลุง ทายก เพิ้นก่าดีใจว่ามีผู้ศรัทธา จากทางนอกมาทำบุญนำ ..เห็นแล้วก่าอบอุ่นดี มันคือ เฮาเอาข้าวไปให้ผู้ที่กะลังหิว มันมีควมหมาย กัวเอาไปให้ผู้ ที่เพิ้นมีของกินอยู่แล้ว .. ได้บุญมาเต็ม 4 รถปิคอัพ ต้องแวะเอาลงแจก พี่อ้ายน้องข้างทางอีก 555. ( มันหลายโพด ) ชวนหมู่ ได้เพิ่มอีก 10 กั่วคน ซิงด เครื่องดื่มแอลลกอฮอล์ ( หัวเหล้าโรง ) มันเป็นภาษาโบราณเด่อ ซ่วงเข้าพรรษา นี้ เซียงหำปฏิบัติมาตั้งแต่สมัยยังเป็นหนุ่ม ปี 2526 จนฮอดซู้ มื้อนี้ มีหมู่เฮ้ดตามเป็น ร้อยแล้ว เข้ากับ สสส. เลย (หือเพิ้นมาได้อย่างเฮาก่าบ่ฮู้ ) ตื่นขึ้ยามเซ้ากะซ่วง บ่ปวดหัวมึนหัว คึดอิหยังก่าป่อง ... แต่อย่างว่าอยู่บ้านนอกมันก่ามีสังสรรค์แด่ ไปแขกก่า แจกเหล้าแจกยา ยามพักน้อย ก่าพอได้เว้านัวหัวม่วน กินข้าวแลงแซบ นอนหลับดี ..มื้อใดนอนบ่หลับ ตื่นเซ้ามาก่าเพีย ( มันสวอย ฮั่นน่า ) อายุหลายขึ้นก่านอนบ่คอยหลับ
หือ มันฮู้ว่ามีเวลาเฮ็ดประโยชน์ อีกบ่นาน แต่เก่า( สมัยบวช) คึดว่าหลวงพ่อเพิ้นคือมาหมั่นแท้ตื่นมากวดใบไม้แต่ ตี4 ตี 5 พอมาฮอดเจ้าของ มันเป็นอย่าง เพิ้น แท้ ๆ มันเป็นไปตามกฎ ไตรลักษณ์ ...อนิจจจัง ทุกขัง อนัตตา มันบ่เที่ยงแท้แน่นอน เกิดแล้วก่าดับ มันมาจากสิ่งบ่มีโตตน มันก่าซิต้องกลับไปสู่สิ่งที่บ่มีโตตน ... ทิ่มเหล้ามื้อเดียวเล่นสายวัดไปสาแล้ว ขออภัยเด่อ.. เซียงหำ หาวหา
สวัสดีอ้ายทิดอ้ายเซียงทุกๆคน มาพ้อกันแล้วก่ออยากเหว้าเรื่องเก่าความหลัง พอเกิดมาแล้วก่อฮู้ว่าเโตเป็นคนลาว เวลาไปเหว้ากับหมู่ในห้องเรียนก่อตกลาวบ่อยๆ ก่าบ่อได้นึกอายเพิ่นดอกน่า สมัยที่อายุได้7-8ขวบ เห็นประเพณีวัฒนธรรมเก่าๆนั้นมีหลายครับ เช่นว่า ไผไปเฮ็ดเวียกเฮ็ดนาวันพระ มื้อนั้นพอเปิดคอกควย(ควาย) ควายซิแล่นตะเลิดเปิดเปิง แถมเทวดาสูนให้อีก(เทวดาหมายถึงผู้เป็นเจ้าต้นที่ครอบครัวนั้นเป็นลูกผึ้งก้นเทียนหรืออยู่ของรักษเมื่อถึงปีใหม่เดือนหกก็มีการเลี้ยงปีกัน ถ้าแขกมาเยี่ยมยามถ้าไปล่วงเกินห้องเทวดาหรือเอ้นว่าห้องเปิงแล้ว ก่อซิผิดของฮักษา บางทีก่อบีบแม่เฮือน ต้องขอขมักขมาจึงจะหาย หมอเทวาเวลาเข้าแล้วน่ากลัวมีมีดดาบยาว ร่ายรำท่าทางสวยงามหลาย เวลาเลี้ยงปีนั้นสนุกกินของเลี้ยงปี สมัยเป็นเด็กน้อยสิ่งที่หย้านที่สุดคือจกปากเวลาบ่อสบายซิต้องจกปาก(กวาดคอ) เหว้าถ่อนี่ก่อนไปแล้วเด้อ
ดีใจจังที่ได้นำวัฒนธรรมลาวคั่ง ไปนำเสนอที่ประชุมเชิงปฏิบัติการ สำนักพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ได้จัดประชุมวีถีชิวิตของชุม ภาคเหนือตอนล่างภาคกลางตอนบน ที่จังหวัดตาก ในนามลาวคั่งได้นำเสนอวัฒนธรรมการเล่นนางกวักต่อที่ประชุม ผู้เข้าประชุมได้ให้ความสนใจอยู่บ่อน้อย ลาวคั่งเฮามีสิ่งดีๆอีกหลายที่ยังบ่อได้เผยแผ่ ขอให้ปราชน์ผู้ฮู้ซ่อยกัน แล้วคิดว่าลาวคั่งคงเจริญยิ่งๆขึ้นแน่นอน เด้ออ้ายเด้อ ลำดับที่ 87ได้เหว้าเรื่องเก่าความหลัง ให้ฟัง แต่ก่อนนั้นพี่น้องได้ตุ้มหุ้มห่อกันดีได้ชิ้นต่อนหนาได้ปลาต่อนใหญ่ก็แบ่งปันกัน แต่สมัยนี้วิถีชีวิตเปลี่ยนไปทุกอย่างเป็นเงินหมด เพราะอี่หยั๋งอ้า้ยเซียงพ่อจารย์ โกวิทย์เอย
เข้าพรรษา เลยบ่ได้มา แวะเวียน หาพี่อ้ายน้องเลย อยากฮู้แท้เลยว่า ผู้เพิ้น บ่แสดงตนเป็นไผ คือซิเป็นผู้ฮู้ ผู้หนึ่งน้อ เล่าเลี่ยงเก่าทำอิดได้บ่ขาดตกเลย คึดฮอด แต่เก่าไปกับแม่ ไปเลี้ยงปีกัน ก่าได้กินข้าวหนมข้าวต้ม ได้พ้อ พี่น้อง ต่างบ้านพ่อแม่ก่าแนะนำบักนี้อีนั้น ลูกไผสูเป็นพี่น้องกันเด้อ ไปทางได ก่ามีบ่ต้องหย่าน พี่น้องทั่วบ้าน เดี๋ยวนี้พี่น้องสายแฮ่ เดียวกันมันก่าตีต่อยกัน เป็นตาหน่าย คะ-รับ
ว่าง ๆเขียนมาอีกเด่อ ท่าน .. ความเห็นที่ 87 ยินดีฮู้จักพี่อ้ายน้อง ซุผู้ซุคน
ท่านลุงเทือง เพิ้น เดินหน้าเอาแท้ เอาใจซ่อยอยู่ครับ ปานใดซิเอาวัตถุประสงค์มาให้เบิ่งแด่ ซิเอาออกวิทยุซุมซน คะ-รับ
อันดับ 87 ก่าคือตาเทืองนั้นเด้ ลืมเขียนชื่อลงเฒ่าแล้วหลงหน้าหลงหลังเด้อ อ้ายเซียง วันเสาร์ที่ 28 สค.นี้ก่าอี้โฮมพี่โฮมน้องชมรมที่บ้านประธานตาเทือง เซียงว่างก่าฃอเชิญไปกินข้าวพาแลงนำกัน งวดแล้วไปโฮมกันบ้านหมอบุญหลังตลาดหินชะโงก เที่ยวนี้ไป โฮมกันบ้านหนองเหมืยด เหว้าถึงความหลังยังมีอีกสมัยก่อนเฮ็ดนาก่าบ่อมีรถไถอย่างเดี๋ยวนี้ เล่นสงกรานต์ต้องตัดแอกตัดไถ พอถึงเดือนหกก่าเฮ็ดหลักคาถาสี่อัน เอ้นว่าตาแหลวเฮ้ดฮวงข้าวมีปลาห้อยหลายโตปลาที่สานด้วยไม้ตอก ตบดินสามที บอกแม่ธรณีว่าฮักสาไฮ่เฮาเดอฮักสานาเฮาเดอช้างม้ามาให้ตัดงวงตัดงาไว้ หมูหมามาให้ตัดแข่งตัดขามันไว้ แล้วก่าหว่านข้าวแฮกแล้วค่อยไถนา แต่เดี๋ยวนี้บ่อมีให้เห็นแล้วพอเกี่ยวข้างเสร็จก่าขึ้นรถไปลงลานเฒ่าแก่เลย แสดงว่าบ่อได้ให้ความเคารพแม่ธรณี จึงเกิดวิบัติต่อพืชพันธัญญาหารเหว้าหลายคือคนบูราญ โอกาสหน้าพ้อกันใหม่เด้อพี่น้องเด้อ
โกวิทย์ กัลยาทอง
เอ้า พี่น้องหายไปเบิด( รวมทั้งเจ้าของ) บุญข้าวสราทแล้วหรือยัง ท่านตาเทือง พี่เซียง ไห่นาเป็นอย่างไดละพี่น้อง
โอ้ยๆน้ำกำลังท่วมไฮ่ท่วมนา บ้านโกวิทย์คงสำบายเพราะอยู่เมียงหลวง บ้านพี่เซียงโดนบ่อ บ้านตาเทืองไคแด่เพราะอยุ่ที่สูง
มื้อนี้เพ็งเืดือนสิบสารทลาวเฮาฟังเทศน์คาถาพัน
เข้าพรรษาบ่ได้มาพบปะ พี่ อ้าย น้องเลย ไฮ่นา ตาก้า กะเสียหายเป็นบางส่วน ได้3 เสีย1 พู้นล่ะ สารทลาวก่าบ่ค่อยคึกคื้น คือต่าเก่า
บ่มีผู้เฒ่า พาลูกหลานคั่วข้าวตอกแล้ว ซื้อเพิ้นอย่างเดียวต่อไปก่าคงเฮ็ดบ่เป็น ..เสียดายชาติอยู่
ตาเทืองเป็นหยั่งได๋ ชมลมลาวคั่งเฮาฮอดได๋แล้ว อ.คลองขลุงสมัคร ม่องใด๋ กับไผ มีเอกสารบ่ ซิได้ประชาสัมพันธ์ให้ครับ
อย่าฟ้าวหุนหวยเด่อ ..เอาคนมาโฮมกัน หลาย ๆ อยากแด่ ..คันบ่นับหนึ่ง ก่านับสองบ่ได้ เด่อท่านประธาน ..
ท่านโกวิทย์ เป็นหยั่งได๋ แด่ ติดภาระกิจหลายน้อ ..ประเทศไทยบ่แม่นของเฮาผู้เดียวเด่อ แต่หมู่เฮาร่วมกันเป็นเจ้าของ ..ค่อย ๆเป็นค่อย ๆไป มีคนหลายรุ่นเฮ็ดมาแล้ว แล้วก่าตายไปหลายแล้ว กรุงโรมบ่ได้สร้างมื้อเดียวแล้วครับ ..ห่วงคนข้าง ๆแด่ครับ
(สัปดาห์หนึ่ง มี 7 วัน ..6วัน สร้างเนื้อสร้างตัว ...1 วันสร้างบ้านสร้างเมือง ) อ้าว ...สอนตะเข้ว่ายน้ำอีกหล่ะ (ลืมโต ๆ ) ไว้พ้อกันออกพรรษาเด่อ... ฮักกันหล่าย หลาย ..
สมัยนี้ก่าฮู้อยู่ว่าเป็นสมัยใช้เงินอย่างเดียว เฮ็ดให้วัฒนธรรมถืกลืมไป สมัยเก่าใกล้ฮอดมื้อสาร์ท ก่าเตรียมคั่วข้าวตอกตำข้าวเม่าสมัยนี้มักชื้อเอาอย่างเซียงว่านั้นละ พอทำบุญแล้วก่าเอาข้าวสารทไปใส่นาให้แม่โพสพศรี ข้าวกำลังท้อง ฮีดคองนี้บ่อเห็นแล้ว ตอนตาเทืองบวช ใกล้วันสารททางวัดต้องสานกะทอไว้ใส่ข้าวสารท บ่อมีให้เห็นแล้ว ชมรมลาวคั่งกำแพงเพชรได้ก้าวไปอย่างช้าๆแต่มั่นคง กำลังขอเปิดเว็บไซด์อยู่คาดว่าบ่อเฮิงดอก เซียงก็ดีฮือโกวิทย์ก่อดีทั้งพี่น้องลาวคั่งถ้ามีข้อมูลเกี่ยวกับวัฒนธรม ก่าขอให้ส่งมาลงเว็บไซด์ของเฮาแด่ ตอนนี้ใบสมัครพร้อมแล้ว เสาร์ที่แล้วเฮาประชุมกันที่วัดโค้งวิไล คลองขลุงขอใบสมัครได้ที่อดีตผู้ใหญ่อเนกบ้านโค้งวิไลได้เลย บ่อฮู้บ้านเพิ่นก่าให้ไปถามเจ้าอาวาสวัดโค้งวิไลเด้อ บางทีอาดเจอเพิ่นเพราะเพิ่นจัดรายการให้กับสถานีวิทยุพระพุทธศาสนาวัดโค้งวิไล
เจริญพร ญาติโยมทุกผู้ทุกคน รวมถึงเจ้าของบล๊อค หม่อม (แถวบ้านเขาเอิ้นพระลูกพระหลาน) สนใจศึกษาความเป็นมาของลาวคั่ง บางที โซ้นน้อยซอบเล่าให้ฟังอยู่บ่อย ๆ ส่วนโซ้นใหญ่เพิ่นเสียตั้งแต่หม่อมยังบ่ทันเกิด เพิ่นเล่าถึงประวัติควมเป็นมาของลาวคั่ง แต่เพิ่นเอิ้นว่าลาวขี้คั่ง คือยั้งที่โยมลงไว้เลยละ กะเลยสนใจ
ก่อนอื่นกะขอแนะนำตัว ให้ได้ฮู้จักกันก่อนเนอะ หม่อมซื่อว่า พระศุภกิจ นามสกุล โกมินทร์ ส่วนนามสกุล ทางแม่นี้ มูลสัน กับ กาลภักดี ทางพ่อ โกมินทร์ กับ โพธิ์ทอง ตอนนี้อายุ ๒๗ ปี จำพรรษาอยู่วัดศรีสุริยวงศาราม จังหวัดราชบุรี แต่ว่าบ้านเกิด อยู่บ้านแม่ยื้อ ตำบลหนองไม้กอง อำเภอไทรงาม จังหวัดกำแพงเพชร บวชเรียนมาตั้งแต่ จบ ป. 6 ห่างออกจากบ้านมาเหิงแล้ว สำเนียงกะพยามบ่ให้เพี้ยนมาทางไทยหลาย เพราะบ่ค่อยได้มีโอกาสได้เว้ากับไผ แต่กะยังดีใจที่พ่อแม่สอนให้หม่อมเว้าภาษาลาวคั่งได้ แต่ก่อนเป็นเด็กน้อย ถืกเขาล้อว่า บักลาวขี้คั่ง บักลาวหลง เคียดให้เขายกใหญ่เลย จนแทบบ่อยากเว้าภาษาลาวแท้ๆ
กะเลยเฮ็ดให้สงสัยว่าเดี๋ยวนี้คนลาวคั่งยังเขายังสอนลูก ให้เว้าภาษาลาวกันอยู่บ่ ขนาดสมัยหม่อมเป็นเด็กน้อย หมู่กันพ่อแม่กะเป็นหลาวคั่ง แต่ว่าสอนลูกให้เว้าไทย ย้านลูกเจ้าของอิเว้าไทยบ่ซัด ย้านหมู่คนอื่นเขาอิล้อเอา นึกสะภาพเบิ่งนะ ภาษาแบบไทยปนลาว แทนที่ลูกอิเว้าได้หลายภาษา กลับกายมาเป็นเว้าได้แค่ภาษาไทยแต่ดันปนลาวไปนำ นึก ๆ ละกะยังขำอยู่
ตามประวัติโซ้นน้อยเพิ่นเคยเล่าให้ฟัง ว่าหม่อน (ทวด) แต่ก่อนเพิ่นอยู่สุพรรณบุรี จำได้ว่าเป็น อ.สองพี่น้อง แล้วย้ายไปอยู่อำเภอทัพทัน จังหวัดอุทัยธานี แล้วย้ายออกมาอยู่นครสวรรค์ แถวอำเภอบรรพรตพิสัย ปัจจุบันญาติพี่น้องของโซ้นเพิ่นกะยังมีอยู่แต่ว่ารุ่นหม่อมนี้ บ่ฮู้จักกันแล้วว่าผู้ใด๋เป็นญาติกันแน่ กะเลยเฮ็ดให้ห่างกันโดยปริยาย หลังจากนั้นเพิ่กะได้ย้ายอีกทีไปอยู่กำแพงเพชร ลืมบอกไปว่า หลวงปู่พิมพา วัดหนองตางู ท่านกะเป็นคนลาวคั่งคือกัน แล้วพอถึงรุ่นของโซ้นน้อย หลังจากเพิ่นแต่งงานแล้ว กะแยกครอบครัวย้ายไปอยู่กำแพงเพชรจนถึงปัจจุบันนี้ครับ แถวบ้านส่วนใหญ่เป็นลาวคั่ง อีกส่วนเป็นลาวอิสาน มีคนไทยส่วนน้อย
จากพระศุภกิจ โกมินทร์ วัดศรีสุริยวงศาราม ราชบุรี
ดีใจท่ีได้เจอพี่น้องในมื้อออกพรรษาปีนี้ บางวัดทางจังหวัดกำแพงเพชรเพชรเฮาได้มีการตักบาตรเทโว จนฮอดมื้อห้าค่ำของทุกปีหมู่บ้านดงดำเป็นวัดสุดท้ายที่ตักบาตรเทโว ท่านโกวิทย์ไปตักบาตรเทโววัดดงดำบ่อ เซียงหำคงอยู่ในสถานะนำ้ท่วมอยู่น้อ บ้านดาดนำ้กำลังท่วม นมัสการหม่อมศุภกิจมีเวลาก่าส่งพรให้พี่น้องกำแพงเพชรเพชรบ่อยๆแด่ ถ้าชมรมลาวคั่งจังหวัดกำแพงเพชรเฮาขอเว็บไซต์แล้วนิมนต์หม่อมเป็นสมาชิกแด่เด้อ
จากยศขจร ขันสิงหา (ตาเทือง) ประธานชมรมลาวคั่งจังหวัดกำแพงเพชร)
โกวิทย์ กัลยาทอง
กราบนมัสการหลงพี่ศุภิจ สวัสดีพี่น้องลาวคั่งทุกผู้ทุกนามเด้อ อย่างท่หลงพีบอกเหล่านั้นนะ หลวงปู่พิมพาวาจาสิทธิ์ เว้าจาอีหยังลูกศิษย์กาตีเป็นหวย พากันถืกเบิดวัด บ่ถืกหวยกามีแต่หมากับพระโกวิทย์ กิตติญาโนองค์เดียวถ่อนั้น แต่กาภูมิใจที่คึดถืกที่ได๊มีวาสนาบวชกับหลวงปู่ พอสึกมาก่าได้ดีจนท้าวทุกมื้อนี้ ทุกมื้อนี้เวลาสอนหนังสือ กาเว้าไทยตกลาวให้ นศ ได้หัวกาบ่อเป็นหยัง อันที่จริงบ๊านเฮาคนลาวคั่งกาหลายล้านคนแต่บ่อได้แสดงจุดเด่นออกมา โดนเหมาว่าเป็นไทยไต้เบิด
สูตรสำเร็จของลาวคังยุคใหม่กาคือหว่า นครปฐม สุพรรณ ชัยนาท อุทัย นครสวรรค์ กำแพงเพชร อันที่จริงแล้วสำเนียงเหน่อสุพรรณกามาจากภาษาตะกูลลาวไทยนั้นนะ
ตักบาตรเทโวโฬหนะนั้นบ่อได้ไปตักบาตร เหิงแล้ว ยี่สิบปีแล้วท่านตาเทือง แล้วนำท่วมกาสู้ต่อไปเด้อคนหมู่เฮาลาวคั่ง อ้ายเซียงหำ
ลมหนาวเข้ามาแล้วอายุก่าผ่านไปอีกหนึ่งนำ้ คิดฮอดสมัยเป็นหนุ่มพอพระลาพรรษาแล้วก่าเตรียมเที่ยวงานบุญเทศน์มหาชาติ แห่ข่วหนมต้มยามตีสี่ตีห้า บ่อมีให้เห็นแล้วเป็นลาวยุคใหม่แล้วหน้อ น้ำท่วมก่าลดหมดแล้ว สงสารแม่โพสบท่ีถืกน้ำท่วมฮวงเปื่อยหมด โถชีวิตชาวนาผู้ตำ่ต้อยก้มหน้าเป็นหนี้ต่อไป สู้สู้
เจริญพรทุก ๆ คนเด้อ ช่วงนี้หม่อมงานยุ่งนิดหน่อยหลังจากเสร็จงานกฐินพระราชทานที่วัด
เสร็จกะงานลอยกระทง แต่บ่ได้ลอยกับเขาดอก ได้แต่เบิ่งเขาไปลอยกัน แถวราชบุรีมีแม่น้ำใหญ่ไหลผ่าน เลยจัดงานกันครึกครื้น
เสร็จแล้วกะถึงงานสอบนักธรรม ต้องไปเป็นกรรมการ ทำหน้าที่หลายอย่าง เพราะหม่อมเป็นเลขาเจ้าคณะจังหวัดราชบุรี (ธรรมยุต)
งานเลยหลายหน่อย แต่พอดีมื้อนี้ว่างหน่อยหนึ่ง กะเลยลองเข้ามาเบิ่ง เห็นคนทักทายมาหลายคน ทั้งโยมยศขจร ขันสิงหา (ตาเทือง) ประธานชมรมลาวคั่งจังหวัดกำแพงเพชร หม่อมกะเพิ่งฮู้ว่ามีชมรมนี้นำ จั๋งใด๋กะขอสมัครเป็นสมาชิคนำแด่เด้อ
แล้วกะโยมโกวิทย์ กัลยาทอง หม่อมได้มีโอกาสไปกราบหลวงปู่พิมพา แต่ว่าตอนผมยังโตน้อยบ่ทันฮู้ภาษา เลยจำหน้าเพิ่นบ่ได้แล้ว
ได้แต่มาเบิ่งรูปถ่าย กับเหรียญที่ระลึกของเพิ่นที่ได้มากว่า 20 ปีแล้ว เดี๋ยวนี้อยู่ใด๋กะบ่ฮู้ละ แต่มั่นใจว่ายังเก็บไว้อยู่
เสร็จงานสอบนักธรรม กับธรรมศึกษาแล้วอิมาใหม่เด้อ
สวัสดีท่านสมาชิกทั้งปวงเด้อครับ หายหน้าหายตาไปเหิง กามีแนวคึดทางการเมียงหว่าเฮ็ดอย่างได๋ให้ชุมเฮานี่เป็นซุมที่เข้มแข็ง เยาวชนของเฮามีพัฒนาการที่ดี มีศาสนาที่ดี เป็นซุมซนตัวอย่าง ละกะอยากให้มีความยั่งยืนในอาซีพเฮ็ดนาไห่ บ่อต้องไปคอยนักการเมียงที่ซื้อเสียง มีความคึดเป็นของโตเอง บ่อเป็นเครื่องมือของกลุ่มได ไม่ครั่งชาตินิยมสุดโต่ง คุณตาเทือง คุณเซียงหำว่ายั่งได๋ ฝากถึงชมรมลาวครั่งของเฮาให้เป็นสื่อกลางให้กับพวกเฮาลาวครั่งทั้งมวลเด้อ
คันได้มาก่า พร้อมหน้าพร้อมตาเน๊าะ คึดฮอดกันอยู่ครับ น้ำท่วมข้าว เสียหายเมิ๊ด กลุ้มใจ หลาย ปีนี้ ซาวนาแถวบ้าน แย่ มาหลายละลอก ฮ้าย เอาบ่ทันเลย แต่ก่าต้องสู้ต่อไป บ่อยากให้หมู่ เศร้าไปนำ หยังใด๋มันก่าบ่คืนเก่าน้อ มื้อหนึ่งมันต้องเป็นทีของเฮาแด่
ดีใจทีได้อ่าน พ้อ มีหม่อมศุภกิจ เพิ้นมาแวะเวียน ส่งข่าวคราวให้ฮู้ความเป็นไปทางราชบุรี หูตาก่าซิได้กว้างไกลอีกทางหนึ่ง
แล้วก่าเป็นพระลูกหลานแม่ยื้อ ก่าถือว่า เป็นแฟนพันธุ็แท้อีกผู้หนึ่ง เคยไปเที่ยวเล่นสงกรานต์สมัยหนุ่มครับ ไปแม่ยื้อแล้วก่าเลยไปสระยายซี สนุกฮ้าย สมัยผู้ใหญ่สงวน นพไธสงค์ ( ได้ข่าวว่าเพิ้นเสียไปแล้ว ) สมัยประกวดหมู่บ้าน ปี 2526 ได้ไปเบิ่งงาน
มีควมสามัคคีหลาย เป็นหมู่บ้านพัฒนา ชนะเลิศ ได้ที่ 1 ของภาคเหนีย แต่เดี๋ยวนี้ก่าบ่ฮู้ไปออดใดแล้ว ขนาดคนไทยหมู่บ้านไกล ๆเพิ้นยังพา กรรมการมาเอาอย่างเลย บุญเทศน์มหาชาติ ได้ไปแห่ข้าวหนมต้มอยู่ ...โส้นหนมต้ม..ๆๆๆ .เดี๋ยวนี้บ่มีแล้ว อย่างตาเทืองเพิ้นว่า มีงานทางใด วัยรุ่นก่าหาแต่เลี่ยงตีกัน มันกินนมงัว ใจฮ้ายคือแม่นมมัน (สัตว์แท้ ๆ ) ไปเที่ยวทางใดก่าบ่สนุกย่านโดนลูกหลง ระบบรุ่นพี่รุ่นน้องก่าบ่มี แต่ก่อนมีอ้ายทิด เป็นผู้นำ เว้าคำใดก่าต้องตามนั้น เพิ้นบวชเรียนมา มีความคิดสุขุม ผู้เฒ่าฮัก รุ่นน้องก่าได้รับคำย่องยอนำ ว่าเรียบร้อย ฮู้จักผู้เฒ่าผู้แก่ เดี๋ยวนี้มันชวนผู้เฒ่ากินเหล้ากับมัน ปานว่าเสี่ยว.. ดีโตนชาติ..
มื้อหลังซิมาใหม่เด้อ ..สุโข ปุญญัสสะ อุจจะโย....
ขอโอกาสอวยพรปีใหม่กับพ่อแม่อ้ายน้องทุกผู้ทุกคน ขอให้อย่าเจ็บอย่าจน ปีกระต่ายคงดีกว่าปีเสืออยู่ดอดเพราะกระต่ายกินหญ้าขอให้ทุกท่านสร้างแต่ความดี เพราะว่าพุทธเจ้าได้ทำนายไว้ว่า ต่อแต่นี้ไปชาวโลกวิถูกลงโทษโดยธรรมชาติ คือดินนำลมไฟ คนปีบุญเท่านั้นจึงซิเห็นหน้าพระสีอาน เพิ่นว่าปีจอต่อปีกุนโลกซิมุ่นเป็นผงแท้บ่อหน้ออ้ายเซียงเอย
หม่อมศุภกิจ
ในโอกาสไกล้มื้อวันขึ้นปีใหม่ หม่อมกะขออวยพระให้ทุกผู้ทุกคน ขอให้มีแความสุข ความเจ็บอย่าให้ได้ ความใข้อย่าให้มี อย่าเจ็บอย่าจน แข็งแรง ๆ ครองตนอยู่ในคุณงามความดี ตั้งมั่นขยันทำมาหากิน กันทุกผู้ทุกคนเด้อ
ส่วนหม่อมปีใหม่นี้กะอิขออณุญาติหลวงพ่อเจ้าคุณกลับไปทำบุญหาโยมแม่ อยู่บ้านแม่ยื้อ ไทรงามกำแพงเพชร
พอดีโยมอ้ายเพิ่นมาฮับไป ถ้ามีโอกาสอยากแวะหาคนแถวสุพรรณ-ชัยนาท แท้เด้อ พอดีหม่อมผ่านทางพุ้นพอดี
ปล. ถ้ามีเวลาว่าง หม่อมกะเข้ามาอ่านกระทู้นี้อยู่เรื่อย ๆ ครับ ส่วนผู้ใด๋อยากให้หม่อมแวะเที่ยวหากะโทรมาได้เด้อ
ที่เบอร์โทร 089 7428202 หรือ อีเมล์ที่ [email protected] เด้อ
...สุขา สังฆัสสะ สามัคคี...
สวัสดีปีใหม่ ทุกผู้ทุกคนเด้อ เก่าไปใหม่มา กาเป็นอย่างนีเนาะคนเฮา แก่เฒ่าปีอีกปีหนึ่งละ มาค่อนคนแล้ว สมาชิกเป็นอย่างไดกันแด่หล้า ฟื้นโตจากนำท่วมหรือยัง เฮ็ดนาปลังหรือปลูกข้าวโพดละ กาขอให้สู้ต่อไปเด้อ เกิดมาเป็นคนประเทศไทยนี้ดีหลายๆ มีแผ่นดินให้เฮ็ดไห่นา มีบ้านติดดินอยู่ ผู้ไดหว่าบ่อมีความสุขก่าบ่อฮู้ว่าอยั่งได๋แล้ว
ขอบคุณทุกท่าน ที่ใช้บันทึกนี้เป็นสื่อกลางเผยแพร่ความรู้ และติดต่อสื่อสายสัมพันธ์กัน แลกเปลี่ยนเรียนรู้กันครับ
อย่าทราบว่า ลาวกากับลาวคั่งพูดเหมือนกันไหมครับ ผมเป็นคนจังหวัดอุทัยธานี แม่ผมบอกว่าพวกเราเป็นลาวกา แล้วเคยได้ยินมาว่ามีวัฒนธรรมหลายๆอย่างที่เหมือนกัน แล้วพูกก็ไม่เหมือนคนอีสานพูด ก็เลยอยากทราบว่าภาษาลาวครั่งกับลาวกาสำเนียงหรือว่าคำต่างกันไหม ขอคำชี้แนะด้วยครับ
ขอบคุณ ท่านผู้เข้ามาแลกเปลี่ยนเรียนรู้ ผมก็ยังไม่เคยฟังสำเนียงเลย ท่านผู้ใดมีความรู้ช่วยให้ความรู้เป็นวิทยาทานหน่อยนะครับ
เซียงหำ หาวหา
ฮักกันไว้เด้อ พี่ อ้าย น้องซู่ผู้ ซู่คน ปีใหม่ก่าขออ้างอิงสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย ในสากลโลก คุณพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ จง อำนวยอวยพรให้ พี่น้องคนไทย โดยเฉพาะลาวคั่งทั่วประเทศ ประสบแต่ควมสุข ควมเจริญ คิดสิ่งใดก่าให้สมหวัง สมความปรารถนา คิดแต่สิ่งดี เฮ้ดแต่สิ่งที่เป็นประโยชน์ต่อตนเอง สังคม แล้วก่าประเทศซาติ ยึดมั่นการดำรงตน แบบพอเพียง บ่เบียดเบียนผู้อื่น ...เฮ็ดดี ก่าได้ดีตอบมา เฮ็ดบ่ดี ก่าซิเอาม่องดีมาแต่ใด๋น้อ ... ยาทิสัง วปเต พีชัง ยาทิสัง วปเต พะลัง.. หว่านพืชเช่นไรย่อมได้ผลเช่นนั้น มันแท้อย่างเพิ้นว่าเด้อ... ร่ำรวยมั่งคั่ง ประกอบภาระกิจราบรื่น ตลอดไปเด้อ....คิดฮอดกันหล่ายหลายคะรับ.
หม่อมศุภกิจ
เจริญพร อาจารย์พิสูจน์ อาตามาพระศุภกิจ ติดตามบันทึกของอาจารย์มาตลอด พอดีเห็นคำถามอาจารย์เลยตีความเข้าใจว่าคงหมายถึงภาษาลาวที่คนจังหวัดเลยพูดกัน ถ้าเป็นอย่างนั้น อาตมาพอมีความรู้เรื่องนี้นิดหน่อยพอจะบอกเป็นวิทยาทานได้ดังนี้
ภาษาของคนจังหวัดเลย มีสำเนียงภาษาแตกต่างจากภาษาพูดของคนในจังหวัดภาคอีสานอื่น ๆ
เพราะกลุ่มคนที่อาศัยปัจจุบันนี้มีประวัติการอพยพเคลื่อนย้ายจากเมืองหลวงพระบางแห่งอาณาจักรล้านช้าง
ก่อนพุทธศตวรรษที่ 23 ซึ่งมีระยะทางพื้นที่ไกล้เคียงกับเมืองหลวงเดิม และเมื่อมาอยู่ในถิ่นนี้ ก็ได้มีภาษาลาวอีสานผมเข้าไปด้วยจึงทำให้ภาษาเลยมีเอกลักษ์ โดยภาษาเลยนั้นจัดอยู่ในกลุ่มหลวงพระบางอันประกอบด้วยภาษา
๑) สำเนียงอำเภอแก่นท้าว เมืองชัยบุรี และวังสะพุง ๒) สำเนียงภาษาอำเภอด่านซ้าย (อาตมาเคยฟังแล้วเห็นว่าสำเนียงลาวด่านฯ ไกล้เคียงกับภาษาลาวครั่งมากที่สุด) ๓) สำเนียงภาษาอำเภอเมืองเลย จังหวัดเลย
ดังนั้นสำเนียงพูดของชาวไทเลยจึงมีลักษณะการพูดเหมือนชาวหลวงพระบางแต่บางพยางค์ออกเป็นเสียงสูงคล้ายสำเนียงพูดของชาวปักษ์ใต้ ฟังดูไพเราะนุ่มนวลจึงเป็นเอกลักษณ์เฉพาะคนเมือง
ท้ายที่สุดนี้ขออวยพรเนื่องในวาระไกล้วันครู ขออวยพรให้ครูจงมีสุขภาพแขงแรง มีความสุขความเจริญ คิดสิ่งใดขอให้สมปราถนาจงทุกประการ เทอญ
พระศุภกิจ พลญาโณ
(หลานหลายตระกูล การภักดี, มูลสัน,โกมินทร์,พิลึก,คะลา,ลอพิจิตร)
ที่กล่าวมาเป็นลาวครั่ง ญาติพี่น้องทั้งนั้น
กราบนมัสการ ด้วยความขอบพระคุณยิ่ง ครับท่านหลวงพี่ศุภกิจ ที่เมตตาให้ความรู้อันมีคุณค่า และให้พรอันประเสริฐแก่กระผมครับ
สวัสดีค่ะ
...อั่นแน่...แอบเล่นเน็ตใช่อ่ะเปล่าคะ...คิดถึงคะ..รักษาสุขภาพด้วยนะคะ...สวัสดีปีใหม่ค่ะ....รักษาสุขภาพด้วยนะคะ...อิอิ
ขอบใจน้องจิ สุขสันต์ปีใหม่เช่นกันจ้ะ
บอยเด็ก19ปี
สวัสดีลาวครั่งทุกคนผมลาวครั่งนครปฐม ตอนนี้มีข่าวมาบอกว่าทางรายการพันแสงรุ่งกำลังจะนำเสนอเรื่องของลาวครั่งแล้วกำลังดำเนินการจากที่ผมได้ส่งคำแนะนำไปสองสามครั่งแล้วดีใจมาก อยากให้ลาวครั่งออกทีวีลาวครั่งภูมิใจและรักลาวครั่ง
โกวิทย์ กัลยาทอง
สวัสดีสมาชิกทุกท่าน พอดีได๊มีโอกาสไปเที่ยวประเทศ ลาวทางไต้ 2 มื้อ กาได้พบได้พ้อกับบ้านเมียงทางลาวกาเห็นว่ามีความเป็นอยู่ดีคือบ้านเฮาเมื่อ 20-30 ปีก่อนที่มีฝรั่งมาเบิ่งตามบ้านเฮานะ แต่บ้านเมืยงเขาเพิ่งเปิด หลังจากแตกศึกมา บ่อมีสถาบันพระมหากษัตริย์กาคือหว่าขาดสิ่งยึดเหนี่ยวไปแด่สำหรับคนประเทศลาว สงครามเฮ็ดให้คนตายหลาย เลยขาดซ่วงการพัฒนาไป เห็นแล้วกาปลง
เป็นคนโนนปอดแง กำแพงเพชร กะลาวคั่งคือกัน
ที่เป็นพระที่เป็นลาวครั่งกะมีหลวงปู่พิมพา วัดหนองตางุ ละกะมี พระสุทธิสารโสภณ เจ้าคณะจังหวัดมุกดาหาร ( ธ ) เด้อ
ขอบคุณ หลายๆท่านได้มาต่อเติมเสริมความรู้เกี่ยวกับวัฒนธรรมและบุคคลชาวไทยเชื้อสายลาวครั่งครับ
ลาวครั่งขอเฮากามีอัตลักษณ์ทางชาติพันธ์ อยากให้ผู้ที่เฮียนทางมนุษย์วิทยาทำการวิจัยเกี่ยวกับลาวครั่งกันหลายๆ ทั้งทางด้านรูปหร่าง เค้าโครงหน้า ผิวพรรณ ข้อยคิดหว่า คนเผ่าพันธ์เดียวกันต้องมีลักษณะหร่วมกัน และกาซ่อยกันเผยแผ่ให้คนรู้ในวงก้วง เพราะหว่าบ่อข่อยมีการนำเสนอออกสื่อกันถ่อได
เป็นจังใด๋แน่ เพิ้นผู้ไปต่างปะเทด คือซิม่วนน้อ อยากไปยามพี่น้องแด่แต่กะยังปัจจัยน้อยอยู่ ปีหน้าได้ข้าวหลาย ๆก่าอยากไปอยู่ เล่าสู่กันฟังแน่เด้อท่านโกวิทย์ ท่านตาเทือง ชมลมลาวคั่งเป็นจังใด่ วิทยุสาวลาวเพิ้นว่าซิตั้งกองผ้าป่าไปทอดที่วัดพระบรมธาตุนครซุม กำแพงเพชร
วันที่ 18 กุมภาพันธ์ ไปกันหลาย ๆ ซิได้พ้อหน้าพี่หน้าน้อง เห็นว่าขอผ้าป่าลาวคั่งอำเภอละกอง คือซิม่วน ไปเอาบุญนำกันเด้อ ซาติหน้าซิได้เกิดฮ่วมกันอีก ..
เลยตรุษจีนกันมาแล้วเด้อ พี่น้องหมู่เฮา เป็นจั๋งใด๋กันแด่ ร่ำรวยกันทุกผู้ทุกคนหือยัง
ช่วงนี้หายไปกลับมาอ่านปล๊อกนี้คึกครื้นดีกันจังเนอะ ช่วงนี้ได้มีโอกาสไปกราบศพหลวงตามหาบัว
ได้ร่วมทำบุญนำเพิ่นเลยเอาบุญ เอากุศลมาฝากพี่น้องลาวครั่งกันทุก ๆ คน
เดือนหน้าพอดีกำหนดการไปอินเดียมาแล้ว เดี๋ยวอินำบุญมาฝากเด้อ สาธุ สาธุ
ดีครับน่าสนใจดี ผมก็เป็นอีกคนหนึ่งในเชื้อสายลาวครั่งสุพรรณบุรีครับ
ดีครับ กำลังอยากศึกษาหาข้อมูลทำวิจัย และรวบรวมข้อมูล ก่อนที่จะลืมเรื่องราวเก่า
ทำไงดีล่ะติดต่อกันได้ครับ
ไปงานเลี้ยงเจ้าพ่อมาคับตอนนี้ช่วงงานที่แถวบ้านก็มีอยุ่สี่ที่รู้จักจะมีงานต่อๆกันไป
ดีใจจังเลยที่ชนเผ่าทั้งหลายพร้อมทั้งชาวลาวคั่งเฮา ยูเอ็นได้ให้ความสำคัยรับรอง วันท่ 9 สค.54 เป็นวันชนเผ่าพื้เมืองโลกไปร่วมงานกันที่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่พร้อมกันเด้อ 7-9 สค.54 นี้
ดีใจจังลาวครั่งดังไปทั่วโลกแล้วเด้อ 7-9 ส.ค. 54 งานมหกรรมชนเผ่าพ้นเมืองสากลก่ได้ผ่านไปแล้ว ลาวครั่งเฮาได้นำเอา วิถีชีวิตวัฒนธรรมอัตตลักษ์ไปแสดงในงานนี้ เฮ็ดให้เฮามีความภูมิใจท่มีเวทีแสดงออกถึงความเป็นมาของลาวครั่งเฮา บางคนก่ยังบ่ฮู้ก่ได้ความฮู้ งานมหกรรมชนเผ่าทางสหประชาชาติได้รับรองให้วันท่ 9สค.ของทุกปีเป็นมื้อชนเผ่าโลก ประมาณว่าเดือนพย.นี้เผิ่นอี้จัดวันลาวครั่งสากลขึ้นอีกท่กรุงเทพเป็นมื้ใดแท้ต้องคอยติดตามเผิ่น
เซียงหำ หาวหา
Web site ลาวคั่ง เปิดแล้วเด้อ เข้าไปโพสต์ เบิ่งรูปกิจกรรม หมู่เฮาให้ชาวโลกได้ฮู้จักลาวคั่ง ว่าเป็นชนเผ่าหนึ่งของโลก
มีความสำคัญ เทียบท่อกับชาติพันธุ์อื่น ๆ เซียงหำ เพิ่งเข้าไปเบิ่ง แต่เนี้ยหายังน้อยอยู่ แต่ก่าดีใจที่มีผู้เพิ่นเฮ็ดเป็น ตั้งต้นให้หมู่เฮา
ไผมีของดี ๆ ลองเอานำเสนอแด่ ก่าจะดีน้อ ... หายไปเหิง เวียกหลาย ...คิดฮอดหมู่อยู่ เด่อ
ชื่อเว็บ ..ชมรมลาวคั่งจังหวัดกำแพงเพชร...(ภาษาไทย)
เฮากะเป็นลาวขี้ครั่งคือกันเด้อ อยู่ ตำบลบ่อกรุ อำเภอเดิมบางนางบวช จังหวัดสุพรรณบุรี แม่กับโซ้นน้อยยังตำฮูกทอผ้าซิ่นตีนจก กับผ้าขะม้า5 สีอยู่เด้อ แต่เฮาเป็นลาวครั่งแค่50% เพราะพ่อเฮาเป็นลาวขี้ใต้แท้ๆอยู่อำเภอหันคา จังหวัดชัยนาท ผู้ใดผ่านมาแถวบ้านบ่อกรุ ก็แวะเที่ยวแด่เด้อ แวะไหว้เจ้าพ่อดงไม้งามนำ งานสงกานต์บ้านเฮาสนุกหลาย มีงานยกธงในมื้อสุดท้ายของวันสงกานต์
ห่างหายไปเหิงเติบ บ่มีผู้ใด๋ เข้ามาแวะหาแด่เลย คงซิมีภารกิจหนาแน่นเน๊าะ .. บ้านเซียงหำฝนตกซู่มื้อเลย น้ำซิท่วมข้าวอีกแล้ว พอซิได้ก่ามาท่วมอีกอีก ราคาข้าวก่าดี แต่ย่านบ่มีข้าวขาย ซีวิตชาวนารันทดแท้..อยากไห้หยามเด่.
แต่ก่าต้องสู้ต่อไป...ชีวิตไม่สิ้นก็ต้องไป ถ้าชีวิตไม่ดิ้นก็ให้มันสิ้นใจ..ฮ่า ๆๆๆ ไปล่ะ....ขอรับ
มื้อวานนี้เป็นมื้อที่ชนเผ่าลาวครั่งได้ทำบุยมื้อสารทลาว เพื่ออุทิศส่วนบุญส่วนกุศลให้แก่บรรพบุรุษที่เชื่อว่า วันขึ้น15ค่ำเดือน10ยมบาลได้ปลดปล่อยสัตว์นรกมารับเอาส่วนบุญจากลูกหลาน หลังจากนั้นก่าได้ฟังเทศน์คาถาพัน แล้วนำข้าวสราทแลเครื่องบูชาไปให้พระแม่โพสพโพธ์ศรีได้เสวยระหว่างข้าวท้องที่นา ได้มีเจ้าหน้าที่จาก สำนักชาติพันธ์มาเยี่ยมมายาม ได้นำข้อมูลวิถีวีวิตของลาวคั่ง ไปศึกษาต่อไป
โกวิทย์ กัลยาทอง
ต้องเอิ้นหว่ากลุ่มชาติพันธ์ ลาวครั่งเด้อ เพราะหว่ามีเป็นล้านคนแล้วมั้ง สมาชิกลาวครั่งเทิงหลาย สบายดีเด้อ แต่ปู่แต่อิหย่ากาทิ่มนาฟากแม่นำ หนีน้ำมาหานาดอนเฮ็ด อ๊ายเซียงหำไห่นาเป็นอย่าง ขอไห้ได๊ ข้าวจักร้อยเกียนเด้อ
ภานุวัฒนื ขันทองดี
อย่ากได้ประวัติการอพยเข้ามาในประเทศไทย
การอบพยพเคลื่อนย้ายของชาติพันธุ์ลาวครั่งนั้น มีผู้ทำการศึกษาวิจัยไว้หลานอยุ่ ขณะนี้นั้นชมรมลาวครั่งกำลังอยู่ระหว่างขอทำโครงการศึกษาเส้นทางคลื่อนย้าย ของลาวครั่งเฮาต่อ สำนักกิจการชาติพันธ์อยู่ หวังว่าคงได้รับการอนุมัติให้มาดำเนินการต่อไป เพื่อให้ได้รู้เส้นทางชาติพันธ์ของลาวคั่ง เป็นอย่างใดเอ้ายเซียง นำเฮ็ดให้น้ำตาไหลแด่บ่อ ประธานให้กำลังใจทุกท่านที่เจออุทกภัยทุกคนเดิ้อ โชคดีท่บ้านประธานนำบ่อท่วม ต้องยกให้บรรพบุรุษที่เลือกทำเลไว้ให้ดี ขอใหสุขีทุกคนเดอ
ตรีสุคนธ์
ดีมากค่ะ ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆ
พี่น้องลาวสบายดีกันทุกคนบ่อ ขอให้กำลังใจ ผู้ที่น้ำท่วมขอให้ทุกคนปลอดภัยเด้อ
นางน้อย ณ กำแพง
โอ้ย เพิ่งฮู้ว่ามีชมรมลาวคั่ง เคยถามผ่อว่าลาวยังเฮามันลาวอียั๋งแน่ บ่เคยเห็นออกโทรทัศน์กับเขาเลย
ผ่อให้ไปถามโซ้น โซ้นก่อบ่ฮู้ เอื้อยเคยไปเที่ยวลาว เผิ่นเว้าให้ฟังว่าเว้าคือเฮา จนหมู่เอื้อยแซวว่าเอื้อยเจอญาติ
ดีใจจังได้เจอพี่น้องซาวลาวคั่ง เพราะข้อยเป็นลาวคั่ง 100 เปอร์เซ็นต์ บ่มีเชื้อไทยผสมเลย 555
ตั้งแต่รุ่นโซ้นหม่อน รุ่นโซ้น อีพ่อ อีแม่ ลาวคั่งแท้ๆ เสียดายแต่งงานกับคนภาคใต้ ชีวิตประจำวันเลยต้องเว้าภาษากลาง
บ่งั้นฟังกันบ่ฮู้เรื่อง 555 เด่วมื้ออืนมาอ่านใหม่ เตียมตัวฮับน้ำท่วมก่อน มันซิมามหาชัย แล้ว
อิอิ อยยู่กำแพงเหมือนกัน แม่มาจากตระกุลศรีเดช พ่อมาจากตระกูลพิลึก ฟังรู้เรื่อง พอพูดได้ แต่สำเนียงไม่ให้ ว่างๆเมลมาคุยกันได้นะ เผื่อเจอพี่น้อง [email protected]
ไพรศาล ท้าวเงิน
ผมเป็นไทหล่ม ลาวหล่ม อำเภอหล่มสัก หล่มเก่า จังหวัดเพชรบูรณ์ เป็นเชื้อสายลาวทั้งเหมิด ติดเขตจังหวัดเลยสืบเชื้อสายมากจากทางเวียงจันทร์ และหลวงพระบาง การเว้าจามีทั้งสำเนียงเวียงจันทร์และหลวงพระบางปะปนกันมีวัฒนธรรมลาวค่อนข้างหนาแน่น เพราะอยู่ห่างประเทศลาวบ่ท่อได๋ ส่วนเมืองเลยนั้นกะติดเขตประเทศลาว เรื่องการฟ้อนการลำกะบ่แตกต่างจากทางอีสานท่อได๋ อาจสี่เพี้ยนทางด้านสำเนียง อย่างหมอลำแมงตับเต่าของไทหล่ม กะมีสำเนียงการลำคล้ายๆ กับ"หมอลำพื้น"วาดทำนองขอนแก่น แต่การลำแบบดั้งเดิมของหลวงพระบางและเวียงจันทร์นั้น เอิ้นว่า "การขับ" มี"ขับทุ้มหลวงพระบาง"ขอให้ศึกษาเปิดเบิ่งในยูทูปกะสี่เห็นการขับลำแบบหลวงพระบาง (สำเนียงหลวงพระบาง สำเนียงเมืองเลย และสำเนียงลาวครั่งเป็นสำเนียงเดียวกัน) ส่วนเวียงจันทร์นั้นกะมีขับลำแบบท้องถิ่นคือ "ขับงึ่มหรือขับลำพวน" ส่วนว่าหมอลำกลอนทางสั้นทางยาวของอีสานนั้นเป็นการขับลำที่นิยมกันแถบภาคกลาง และภาคใต้ของลาว และอีสาน สี่เอิ้นว่าเป็นเพลงลุกกรุงของลาวกะว่าได้ เพราะเป็นที่นิยมของลาวทั่วๆ ไป แท้จริงแล้วคนอีสานหรือที่เฮาเอิ้นว่า ไทใต้ นั้นกะคือคนลาวคือกัน เพียงแต่ว่าคนที่เว้าสำเนียงหลวงพระบาง เวียงจันทร์นั้นอยู่ทางเหนือ กะเอิ้นคนทางเมืองจำปปาสัก สหวันนะเขต รวมทั้งลาวอีสานบ้านเฮาว่า ไทใต้ นั่นเอง อยากเว้าสู่ฟังว่าหมู่เจ้า "ลาวครั่ง"ข้อยได้ฟังสำเนียงหมู่เจ้าแล้วกะแม่นซุมเดียวกันแท้ๆ กับไทหล่ม ไทเลย แท้ ๆ แน้ว
ไพรศาล ท้าวเงิน
ข้อยเอาลิงค์ยูทูป ขับทุ้มสำเนียงหลวงพระบางมาให้เบิ่ง ให้เจ้าค่อยเทียบสำเนียง ลาวงครั้งกับการขับทุ้มเบิ่งว่าคือกันหรือบ่ การเว้าจาสำเนียงคือกันหรือบ่ ให้ฟังเบิ่งเด้อ Kup Toom Luang Prabang - MV - YouTube ให้คัดลอกไปวางเอาเด้อ
เป็นลาวครั่งเหมือนกันค่ะ อยู่อำเภอคลองขลุง กำแพงเพชรค่ะ
เมธสิทธิ์ พูลดี
มื้อนี้ดีใจหล้ายยู่เน๊าะได้มาพบเว็บพี่น้องลาวครั่งคือกัน เฮาเป็นลูกหลานลาวครั่งนครปฐม จะให้เฮาช่วยเฮ้ดอิหยังๆๆก็เว้ามาได๋เด้อเพื่อชาวลาวครั่งของเฮาจักได้อยู่นานๆบ่สูญหายไป
บ่าวน้อยลาวครั่ง
ข้อยเป็นลาวขี้คั่งคือกันอยู่บ้านวังกุ่ม ด่านซ้าง สุพรรณบุรี บ้านวังกุ่มเป็นเมียงลาวขี้คั่งเบิดบ้านคือกันเเต่ตอนนี้ยังคงวัฒนธรรมประเพณี ภาษาเว้า บ่อว่าอิเป็นงานยกธง บ้านวังกุ่มกะมีอยู่ เลี้ยงผีศาลเจ้านายกะยังสืบไว้อยู่ เเต่ที่เสียดายคือผ้าซิ้นมัดหมี่ ตีนจกตีนเเดงบ่มีเเล้ว ยังพอมีกะคือผ้าหมอน หมอนท้าว ผ้าห่มลายยังมีเป็นบางบ้านเเต่แทบบ่เห็น คันบ่ฮู้เขากะบ่บอก เคยถามว่าเเม่โซ้นมีผ้าซิ้นตีนจกบ่ เคยมีเเต่ก่อนเเม่โซ้นยังต่ำฮูกอยู่เเล้วตอนนี้เป็นหยังบ่เห็น เเต่ก่อนมีคนมาหาซื้ผ้าเก่าเเม่โซ้นกะขายไปเบิดเเล้วเพิ่นกะว่าอิต่ำเอาใหม่เเต่ตอนนี้เบิ่งบ่เห็นหุ่งเเล้วเลยบ่ใด้ใส่ซิ้นหมี่กับเขา ผู้เฒ้าเก่าๆกะตายไปเบิดเเล้วตายไปกะเผาไปตามกันเบิดเลยบ่มีไว้เบิ่ง บ้านใดที่ยังมีอยู่กะขอไห้บ้านเจ้าฮักษาเอาไว้เด้อประเพณีลาวคั่งเฮาเนี่ย จังมื่อหนึ่งข้อยอิเฮ็ดไห้บ้านวังกุ่มจะเรินให้สมดั่งเมียงลาวคั่งไห้ได้เลย ขอเพียงพี่น้องลาวขี้คั่งบ่ทิ้งกันให้ฮักกันกลมเกียวปานไม้กัมพั้นพันผ้า ให้เกียวกอดสอดกันไว้คือดั่งเส้น ที่เหนียวเเน่น ให้คือฟืมต่ำเข้าหากันไห้เลือดลาวขี้คั่งเเดงฉานปานขี้คั่ง เด้อ
ขอบคุณและยินดีมากครับที่ทุกท่านมาใช้บันทึกของผมเป้นที่แลกเปลี่ยนเรียนรู้ สนทนา พูดคุย ทักทาย ถามทุกข์สุข ถามความรู้ แสดงความคิดกันครับ
ป.ปุ๊ ยุพาวรรณ
ก่อนหน้านี้บ่เคยใด๋สนใจภาษาที่โตเองเว้ามาแต่น้อย จนตลอดนี้ไม่ค่อยมีไผเว้ากันแล้ว โตเองเป็นรุ่นจะเกือบสุดท้ายแล้วมั้งที่เว้าภาษานี้ ดีใจที่มีเจอเวปนี้เฮ็ดให้ได้ฮู้จักว่ายังที่คนที่เว้าคือเฮา
ลาวครั่งกำแพงเพชร ห่างหายไปหลายปี เป็นอย่างได