กองบินตำรวจ (Wing Police)

สัปดาห์นี้  กลับมาพบกันอีกครั้งนะครับเพื่อน ๆ พี่น้องทั้งหลาย

สัปดาห์นี้การเรียนเวชศาสตร์การบินของกระผม  ก้อยังคงเหมือนเดิม 

เรียนไปเรื่อย ๆ เหนื่อยกระผมก้อพัก  ม่ายช่าย  แหม

สัปดาห์นี้ก้อมีการซ้อมติดเปลกับเครื่องบินลำเลียงขนาดใหญ่ของประเทศไทย

คือเครื่องบิน C-130 ซึ่งไปทำการซ้อมที่กองบิน 6 ที่ดอนเมืองนี่เอง

ก้อสนุกดี  ได้ใส่ชุดนักบินเป็นครั้งแรกด้วย  แต่ยังไม่ได้บินนะ  อ้าว!! 

แบบว่าใส่เอาฤกษ์เอาชัยไง  เตรียมพร้อม  เผื่อบินในวันหน้า  (จริง ๆ คือเห่อน่ะ)

ถ้าใครคิดภาพชุดนักบินไม่ออก  ลองนึกถึงชุดหมีดู  ทำจากผ้ากันไฟสีเขียว

มีซิปรูดขึ้นลง  ไม่มีกระดุม  แขนยาว  ขายาว  กางเกงกับเสื้อต่อกันเลย

(อย่านึกภาพชุดแบบกัปตันการบินไทยนะ  ไม่ใช่แบบนั้น  อันนั้นหล่อน้อยไป  ไม่ใส่หรอก)

น่านแหละ  ชุดเท่ห์ ๆ เถื่อน ๆ แมน ๆ แบบนี้ต่างหาก 

ใส่แล้วร้อนมากกกกกกกกก  และที่สำคัญเมื่อร้อนแล้วทำให้ชุดบ้านี้  เหม็นโคตร!! ทุกคน

น่าอายจริง ๆ แต่ในเมื่อเป็นเหมือนกันหมด  เราก้อต้องทำหน้านิ่ง ๆ แล้วโทษว่า"กลิ่นเพื่อนเฟ้ย"

การซ้อมติดเปลบนเครื่องบิน  นั้นจำเป็นต้องทำ  เพื่อว่าเวลามีเหตุฉุกเฉินที่ต้องลำเลียงผู้ป่วย

สามารถทำได้ทันที  ไม่เงอะงะ  โดยเราก้อทำหน้าที่ติดเปลไป 

ระหว่างที่นักบินนำเครื่องบินไปรับผู้ป่วย  และเราก้อต้องทำหน้าที่ดูแลผู้ป่วย

เหมือนดูแลในโรงพยาบาลนั่นแหละ  แต่จริง ๆ อยู่บนเครื่องบิน  ระหว่างลำเลียงอ่ะ 

นึกภาพออกมะ  ที่ก้อแคบ  สั่นก้อสั่น  เสียงก้อดัง  คนไข้ก้ออาการหนัก

(เพราะถ้าอาการเบาคงไม่ลำเลียง)

นอกจากนั้นยังต้องทำหน้าที่ประสานกับ รพ.ปลายทางที่จะไปส่งผู้ป่วยอีก 

แต่ก้อน่าสนุกดีนะ  แต่ยังไม่เคยทำจริงเหมือนกัน

ส่วนอีกวันหนึ่ง  ได้ไปเยี่ยมชมกองบินตำรวจ  ที่อยู่บนถนนรามอินทราน่ะ 

เคยเห็นกันไหม  ที่มีเครื่องบินวางอยู่ข้างหน้ากองบินอ่ะ 

ไอ้เราบ้านก้ออยู่บนถนนรามอินทรานะ  ผ่านกองบินนี้ก้อบ่อย 

ก้อนึกว่ากองบินเก่า ๆ ไม่มีอะไร  คงมีแต่เครื่องบินโบราณ ๆ

แต่เปล่าเลย  กองบินตำรวจนี้ทันสมัยมาก  มีแต่เฮลิคอปเตอร์

ประมาณ 20 กว่าลำแน่ะ  หรูสุด ๆ

มีเครื่องพระที่นั่งด้วยนะ  หรูมาก ใหม่เอี่ยมสองลำ

โดยตำรวจเขามีกองบินทั่วประเทศเลยนะ  ทุกภาค

แต่ภารกิจของเขา  ต่างจากภารกิจของเครื่องบินทหารนะ

เพราะภารกิจของเขาไม่ใช่รบ  แต่เป็น Rescue คือช่วยเหลือเป็นหลัก

ไม่ว่าจะมีผู้ป่วยหรือมีเหตุไฟไหม้  อะไรก้อตาม  ที่เคยเห็นในหนัง Hollywood นั่นแหละ

สุดยอด  เครื่องมือเครื่องไม้ของเขาทันสมัยมาก แถมมีโชว์บินจริง ๆ ด้วย 

แล้วมีลำเลียงผู้ป่วยใส่เปลแล้วผูกเชือกดึงขึ้นเฮลิคอปเตอร์ที่บินอยู่ด้วยนะ

หรูมาก   โชว์โรยตัวลงมารับคนไข้  แล้วดึงคนไข้ขึ้น ฮ.ไปด้วย

แต่ที่ตื่นเต้นจริง ๆ คือ  เขาให้โอกาสพวกเรา  แพทย์เวชศาสตร์การบินขึ้น ฮ.ด้วย

โดยให้ขึ้นทีละ 8 คน  สนุกดี  แต่น่ากลัวมาก 

เพราะขึ้นไปแล้ว  ไม่มีที่นั่ง  ทุกคนต้องนั่งพื้น ฮ.  ยกเว้นนักบินนั่งเก้าอี้

และไม่มีประตูปิดอีก  คือเวลาบินไป  ก้อมองเห็นวิวโล่ง  หยั่งกะทีวีจอแบนอ่ะ

แต่สามารถตกออกไปได้นะ  ถ้าโดดลงไป  หรือลื่นตก  หรือเวลาเครื่องบินเอียงอ่ะ 

น่ากลัวป่ะ  เพราะไอ้เครื่องนี้น่ะ  ไม่มีเข็มขัดนิรภัยนะ 

พอขึ้นไปแล้ว  นั่งขัดสมาธิกับพื้นเฉย ๆ  แล้วมันก้อบินอ่ะ 

เฮ้อ  คิดแล้วก้อเสียวสุด ๆ แต่สนุกดี  บินไปสั่นไปเสียงดังไป  แต่ก้อหนุก  หุหุ

แล้วไอ้คุณนักบินนะ  พอเห็นเรากลัว  พี่แกก้อยิ่งบินทิ้งโค้งใหญ่เลย

ไอ้เราก้ออยากร้องกรี๊ดดัง ๆ เหมือนเวลาขึ้นเรือไวกิ้ง 

แต่ด้วยความแมน  ยอมตาย  ไม่ยอมกรี้ด  จึงต้องนั่งหน้าเขียวสวดมนต์กันต่อไป

(สวดชินบัญชรจบไป 5 จบอ่ะ  มากกว่าที่สวดตลอดปีรวมกันอีก)

จริง ๆ เราถ่ายคลิปวีดีโอมาให้ดูด้วยนะ  แต่ยังลงไม่เป็นอ่ะ 

สัปดาห์หน้าจะเข้าป่าแล้ว  ไปฝึกการยังชีพในป่า 

โดยสมมติเหตุการณ์ว่าเครื่องบินตกแล้วเรารอด  แต่หลงป่า  ต้องยังชีพให้ได้

โดยไปฝึกที่บ่อพลอย  จังหวัดกาญจนบุรี  ตั้งแต่วันที่ 13-22 มิ.ย.

เฮ้อ....หลักสูตรแพทย์  ทำไมต้องมีอะไรประหลาด ๆ อย่างนี้ด้วยฟะ

อยากรู้จริง ๆ ว่าหลักสูตรนักบินหรือแอร์โฮสเตสจะมีฝึกเข้าป่ามั้ยเนี่ย 

แล้วไว้หลังกลับมาจากเข้าป่า  จะมาเล่าความมันส์ให้ฟังอีกนะ  โฮะ ๆ ๆ ๆ ๆ

[ผ่านมาครับ]

ไม่ทราบว่าคนนอก สามารถเข้าไปเยี่ยมชมได้เปล่าครับ

[หมอแช้มป์]

เอ่อ  ไม่แน่ใจครับ

ยังไงลองไปติดต่อสอบถามดูก่อนละกันนะครับ