งานจัดทำเอกสารสำหรับ ISO 15189....ทำไมถึงอยากทำ...

อยู่ดีๆก็นึกขึ้นมาได้ว่าทำไมถึงชอบทำ...และไม่ได้ชอบทุกขั้นตอนเพราะอะไร

ช่วงนี้พวกเราชาวพยา-ธิวิทยาก็เรียกได้ว่ามาถึงโค้งสุดท้ายของการเตรียมตัวเพื่อขอรับรองมาตรฐานห้องปฏิบัติการ ISO 15189 กันแล้ว เพราะอีกไม่กี่วันพวกเราทุกหน่วยก็ต้องส่งเอกสารที่ทำทั้งหมดพร้อมแบบฟอร์ม (การบ้านชิ้นสุดท้าย...น่าจะสุดท้ายแล้วจริงๆ) ให้คณะกรรมการกลางของเราไปจัดการรวบรวมอีกที เพื่อส่งไปยังสำนักงานมาตรฐานผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรม (สมอ.)

เอกสารของหน่วยเคมีคลินิกของเราสำหรับขั้นตอนและขบวนการทำงานต่างๆ ของการทดสอบประจำวันที่เราขอการรับรองนั้น รวมๆแล้วก็หลายสิบฉบับ จำได้ว่าตอนที่กลับมาจากเรียนต่อใหม่ๆเมื่อเกือบ 2 ปีมาแล้วนั้น งานแรกที่ได้จับก็คือการ review และ revise คู่มือปฏิบัติการของแต่ละการทดสอบนี่เอง ได้ทบทวนคู่มือต่างๆที่เรามีค่อนข้างครบถ้วนอยู่แล้ว และช่วยกันจัดทำให้ตรงตามข้อกำหนดของคณะกรรมการกลาง ISO ของเรา รับงานจากพี่ปนัดดามาทำอย่างถูกใจมาก ตอนนั้นไม่ค่อยได้คิดว่าทำไมจึงชอบที่จะเอามาทำ เพราะมีหลายๆส่วนที่ต้องไปตามเก็บใบแนบน้ำยามาแปล และตรวจสอบให้ตรงกับที่เราใช้อยู่จริง พยายามทำให้เอกสารทั้งหลายมี format ที่เหมือนกันให้มากที่สุด ตอนนั้นทางคณะกรรมการยังไม่ได้กำหนดรายละเอียดเล็กๆน้อยๆเช่น ฟอนท์ที่จะใช้ การจัดหัวข้อ ฯลฯ เลยด้วยซ้ำ จะทำงานพวกนี้ควบคู่ไปกับงานประจำเสมอ และมีหลายครั้งที่ติดพันขนาดหอบเอากลับมาทำต่อที่บ้านยามดึกไปด้วย ทำจนเหมือนว่าเป็นงานหลักไปเลย เพราะดูจำนวนแล้วมากมายเหลือเกิน

ตอนที่ได้ความคิดว่าจะเอาโปรแกรม Mind Manager มาจับงานนี้ เพื่อให้สามารถรวมศูนย์ติดตามงานบางอย่างที่เราไม่สามารถจะทำคนเดียวได้ ก็ยิ่งดีใจที่สามารถ set ระบบให้ทุกคนรู้ความเป็นไปของงานเอกสารต่างๆโดยภาพรวม เอาไฟล์ทั้งหมดที่เกี่ยวข้องไปรวมกันไว้ที่คอมพิวเตอร์ตัวเดียว เพื่อให้เป็นที่รวมของทุกเอกสารและติดตามความเปลี่ยนแปลงได้ง่าย สังเกตดูรู้สึกเหมือนกันว่า ดูเหมือนจะทำให้พวกเราเห็นภาพโดยรวมมากขึ้น และรู้บทบาทและงานที่ตัวเองช่วยกันได้มากขึ้น ไม่ใช่งานของใครคนใดคนหนึ่ง เพียงแต่เราแสดงให้เห็นว่าเรายินดีช่วยรับผิดชอบเสมอ

แต่ระหว่างทางที่ผ่านมาจนถึงวันนี้ ก็ไม่ได้มีความสุขที่จะทำงานนี้ตลอดเวลา มีหลายๆครั้งที่รู้สึกเบื่อ มานึกย้อนคิดตอนนี้ก็เริ่มเห็นแล้วว่า จุดที่ทำอย่างสนุกก็คือ สิ่งที่เคยอยากให้ห้องแล็บมี มองเห็นว่าการมีเอกสารเป็นเรื่องเป็นราว และเป็นไปตามงานที่ทำจริงๆ ไม่ใช่การแปลตามรูปแบบของคู่มือ เป็นสิ่งที่ควรทำเป็นอย่างยิ่ง สิ่งที่ทำให้เบื่อจะเป็นงานเอกสารที่ดูเหมือนจะไม่ใช่รูปแบบนี้แต่เราก็ต้องมีเหมือนกัน จะทำแบบ...ทำไปเบื่อไป...ไม่สนุกเลย

สมัยที่เข้ามาจับงานห้องแล็บเคมีคลินิกใหม่ๆเมื่อ 10 กว่าปีก่อนหลังจากที่เป็นนักเทคนิคการแพทย์ในหน่วยจุลชีววิทยามาหลายปี ได้เห็นคัมภีร์ของพี่ๆในแล็บ (ต้องเรียกว่าอย่างนั้นจริงๆ เพราะเป็นลายมือที่พี่ๆเขียนกันขึ้นมา และใส่แฟ้มใช้เป็นคู่มือในการทำแล็บ) ก็อดไม่ได้ต้องเก็บเอามาพิมพ์ใส่แฟ้มให้เป็นเรื่องเป็นราวและรูปแบบเดียวกัน อยากทำให้ดีกว่านั้น แต่ก็จำได้ว่างานประจำก็เยอะแยะเหมือนปัจจุบันนี่แหละ งานพวกนั้นก็คือเก็บมาทำที่บ้านบ้าง ทำเวลาพักบ้าง จึงทำเท่าที่ทำได้ เพราะไม่มีข้อกำหนดอะไร ทำตามที่ตัวเองเห็นว่าน่าจะมี น่าจะทำเอาไว้

สรุปได้อีกแล้วว่า เมื่อไหร่ที่"ใจ" มาแล้วละก็ งานจะ"เดิน"ได้ดีเสมอ สิ่งที่ไม่สามารถจับ "ใจ" ของผู้ปฏิบัติให้ได้ ก็ยากนักที่จะดำเนินไปให้ได้ผลดีไม่ว่าจะบังคับตั้งกฎกำหนดกันยังไง