ข้าพเจ้าได้มีโอกาสไปร่วมงานศิลปหัตถกรรมนักเรียนที่จังหวัดชลบุรีเมื่อวันที่ 31 กรกฎาคม 2550 ได้ไปนั่งดูการแสดงรำตัดของโรงเรียนที่ตั้งอยู่ในอำเภอพนมสารคาม จังหวัดฉะเชิงเทรา (ขออภัยที่จำชื่อโรงเรียนไม่ได้) เป็นโรงเรียนที่สอนในระดับประถมศึกษา คุณครูที่ฝึกสอนรำตัดชื่อครูอิด (ถ้าสะกดไม่ถูกก็ขออภัยด้วย) ในวงรำตัดจะมีนักเรียนหญิงเป็นคนร้องและรำประกอบท่าทางจำนวน 4 คน กับมีนักเรียนชายเป็นคนตีกลองรำมะนาอีก ประมาณ 5 คน นักเรียนหญิงจะสับเปลี่ยนกันร้องรำตัดทีละคนโดยมีเนื้อหาที่มีสาระในเรื่องเทิดทูลสถาบันพระมหากษัตริย์บ้าง การสะกดตามมาตราตัวสะกดแม่ต่าง ๆ บ้าง การป้องกันไข้เลือดออกบ้าง และการหลีกเลี่ยงจากยาเสพติดบ้าง ซึ่งเด็กเหล่านั้นก็ทำได้ดี ขอชมครูอิดว่าท่านมีความสามารถสอนนักเรียนแล้วนักเรียนสามารถนำความรู้ไปปฏิบัติจริงได้ คือสอนรำตัดแล้วนักเรียนสามารถนำความรู้ที่ได้มาแสดงโชว์ได้จริง ซึ่งเป็นสิ่งที่ประเทศชาติดูเหมือนว่ากำลังขาดแคลนคุณครูแบบนี้อยู่ ในปัจจุบันนี้คุณครูสอนศีล 5 ให้นักเรียนปฏิบัติ ก็ยังไม่สามารถทำให้นักเรียนส่วนใหญ่ปฏิบัติตามศีล 5 ได้ หรือที่ปรากฎเป็นข่าวตามหน้าหนังสือพิมพ์ว่าทุกโรงเรียนสอนภาษาไทยแต่ยังมีนักเรียนชั้น ป. 2 อ่านหนังสือไม่ออกถึง 70,000 คน ชั้น ป. 3 อ่านไม่ออกอีก 60,000 คน อย่างนี้เป็นต้น สาเหตุมาจากการที่นักเรียนไม่สามารถนำความรู้ที่ครูสอนไปปฏิบัติจริงได้ ถ้าเหตุการณ์ยังเป็นแบบนี้อยู่ท่านคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับประเทศไทย บัดนี้ถึงเวลาแล้วหรือยังที่เราจะหาวิธีสอนที่ทำให้นักเรียนสามารถนำความรู้ไปปฏิบัติจริงได้เหมือนกับครูอิด
สวัสดีค่ะ