วันนี้เป็นวันสุดท้ายของการแข่งกีฬาสีภายในโรงเรียน.....ขณะจะเดินกลับบ้านก็ไปแวะทักทายนักเรียนกลุ่มหนึ่งที่กวาดลานพื้นที่ที่จัดแข่งกีฬาสี....ก็ไปแวะพูดคุย....ว่าเหนื่อยมั่ยค่ะ.....ทำไมไม่เรียกรุ่นน้องๆคนอื่นเข้ามาช่วย....ก็มีนักเรียนคนหนึ่งซึ่งเป็นคณะทำงานหลักของการจัดกีฬาสีบอกว่า ครูครับ...มีปัญหา อาจารย์ทราบเรื่องยังค่ะ....ก็บอกว่าลูกเล่าให้ครูฟัง....เขาก็เล่าปัญหาทั้งหมดให้ฟัง สรุปว่าปัญหาเกิดจากการไม่เข้าใจในระบบการทำงานทำให้เกิดการต่อว่า ต่างฝ่ายต่างทำงานเหนื่อยก็เกิดอาการเสียใจ....น้ำตาไหลออกตา ก็เลยบอกเขาว่า ลูกลองดูต้นไม้รอบๆเราสิ ต้นไม้เหมือนกันแต่หลากพันธุ์ ในความเหมือนมีความแตกต่าง.....ก็เช่นเดียวกับคน ซึ่งต่างนิสัยต่างความคิด...สิ่งที่เราต้องทำเบื้องต้นก็คือ รับฟังซึ่งกันและกัน ให้เหตุผลว่าทำไมเราจึงกระทำไปแบบนั้น การฟังที่ดีจะช่วยให้ทุกคนเป็นคนน่ารัก ศิษย์รับฟังครูย่อมเป็นที่รักของครู ครูที่รู้จักแบ่งใจให้รับฟังศิษย์บ้างก็ย่อมเป็นที่รักของศิษย์....การที่เราเปิดใจรับฟังจะทำให้เราได้เหตุผลที่ดีกว่า และมีทางเลือกที่ดีกว่า....สิ่งที่ได้บอกศิษย์ไปคือการทำงานย่อมมีปัญหา....ความท้าทายอยู่ที่ว่าเราจะจัดการแก้ปัญหาอย่างไรให้เกิดความพึงพอใจกับทุกฝ่าย และมีความเป็นธรรม ส่งประโยชน์ต่อสังคมโดยรวม.....ก็เลยแนะนำไปว่า ตอนประชุมสรุปงาน....ให้เด็กๆแต่ละฝ่ายใช้กระดาษขนาด A4 เขียนในส่วนงานที่รับผิดชอบว่า มีความภูมิใจในการร่วมกิจกรรมอย่าง มีจุดบกพร่องหรือข้อด้อยอย่างไร และจะเสนอแนวคิดหรือแนวการทำงานต่อไปอย่างไร.....งานนี้ครูอย่างเราต้องบอกว่าโปรดติดตามตอนต่อไปค่ะว่าต่างจะมีเหตุผล และย่อมรับเหตุผลได้มากน้อยเพียงใด
ชอบคำที่พี่นกบอกว่า การฟังที่ดีจะช่วยให้ทุกคนเป็นคนน่ารัก มนุษย์มี ตั้ง 2 หู แต่มีเพียง 1 ปาก เหมือนธรรมชาติจะกำหนดเราเป็นนัยๆ แล้วว่าให้ฟังมากกว่าพูด จริงมั้ยคะ
เห็นด้วยจ้ะ...หนูอัง
"คำพูดหลุดจากปากเรา...ก็เจ้านายของเราแล้วนะ"
หรือจะบอกว่า....
"สำเนียงส่อภาษา กิริยาส่อสกุล" ก็ใช่อีกนะค่ะ