การค้นพบเศษเสี้ยวของตนเอง
หากถามว่า...เราจะไปทำอะไรที่วัด??? ส่วนใหญ่ร้อยละ 99 ตอบว่าไปทำบุญไหว้พระ ถวายสังฆทาน หรือสะเดาะเคราะห์ หรืออื่นๆมากมาย และปกติแล้ว ฉันก็เป็นเช่นนั้น...
แต่ครั้งนี้ฉันไปวัด เพื่อไปค้นหาตัวเอง ไม่ใช่การทำบุญเช่นเคย ด้วยความกรุณาของคุณทวีสิน และชาวปูนซีเมนต์ไทยทำให้คนนอกที่คุ้นเคย…อย่างชาว ซันฟู้ดฯ เข้าร่วมกิจกรรมการค้นหาตนเองที่ "วัดธรรมอุทยาน" ที่บ้านเพี้ยฟาน ตำบลสำราญ อำเภอเมือง จังหวัดขอนแก่น ในครั้งนี้ได้แสนสะดวกสบายเกินความคาดหมายเมื่อเราเข้าไปอย่างคนอยากรู้อยากเห็น จึงได้รู้ ได้เห็น ได้ปฏิบัติสมใจ
วัตถุประสงค์หลักของการมาค้นหาตัวเองของทุกคนในครั้งนี้ คือการได้รู้จัก จิต-สติ-ความคิด ซึ่งมีอยู่ในตัวเราทุกคน อะไรคือจิต อะไรคือความคิด แล้วสติอยู่ตรงไหน มันยากที่จะตอบหรือแยกให้เห็นแบบชัดเจนได้
...เข้าไปที่วัดแล้วพบว่าบรรยากาศเงียบสงบ ไม่วุ่นวาย และเต็มไปด้วยต้นไม้ร่มครึ้ม ไม่ร้อน น่าแปลกที่ ยิ่งบรรยากาศรอบตัวนิ่ง เงียบมากเท่าไร เรากลับเห็นว่าตัวเรา หรือสิ่งที่อยู่ในตัวเราวุ่นวายมากเท่านั้น ...กิจกรรมฝึกจิตจะเข้มข้นในช่วงกลางคืน โจทย์คือการอยู่กับความกลัว ลองคิดดูนะ บรรยากาศเงียบๆ มืดๆ ในวัดที่เต็มไปด้วยหลุมศพ ที่เรียกได้ว่าแทบทุกตารางเมตร เนื่องจากพื้นที่นี้เดิมเป็นป่าช้าสาธารณะมาก่อน และปัจจุบันก็ยังเป็นอยู่ และฉันต้องไปนั่งคนเดียวลำพัง!! เราจะกลัวมั๊ย? เรากลัวอะไร? แล้วเราจะจัดการกับความกลัวที่เกิดขึ้นอย่างไร?
... พอได้ลองฝึกแล้ว รู้สึกว่ามีความกลัวเกิดขึ้นชัดมาก ทั้งที่เตรียมใจไว้ก่อน และคิดว่าเราไม่กลัวเท่าไร เกิดมีอาการร้อนวูบๆ หัวใจเต้นเร็ว เป็นอาการทางกายที่สัมผัสได้ ความคิดปรุงแต่งรวดเร็วมาก และจิตก็เกิดแบบไม่รู้ตัว เห็นแต่อาการทางกายอย่างเดียว… พอเริ่มมองที่ตัวเอง หยุดคิด ซักระยะหนึ่ง เราจะนิ่งมากขึ้นทั้งจิต-กาย รู้ได้เลยว่าอาการที่จิตไม่เกิดมันเบาสบาย โล่งแบบนี้เองหนอ ถึงแม้จะชั่วครู่ชั่วยามก็ตาม
...นอกจากการฝึกสติ-สมาธิ เพื่อให้หลุดพ้นจากความกลัวแล้ว เราได้ร่วมกิจกรรมการเฝ้ารับรู้ตัวเองด้วยการทำ Dialogue ในบรรยากาศแบบสบาย คุยเรื่องอะไรก็ได้ …. สิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเองตอนทำ Dialogue เราได้เห็นอาการตนเองว่าอยากถามแทรกบ้าง สงสัยบ้าง เบื่อบ้าง แล้วก็ต้องหยุดเพื่อจะฟังอย่างเข้าอกเข้าใจ
บทสรุปของ dialogue ที่ได้ ก็เหมือนกับการฝึกสมาธิ-สติ ในการฟังผู้อื่น การจะฟังได้อย่างต่อเนื่อง ลื่นไหล เราต้องรู้สึกเปิดใจ เกิดการยอมรับในตัวผู้อื่น ลดอคติในตัวเอง ถือเป็นการเพิ่มกำลังสติวิธีหนึ่ง
ฉันเห็นด้วยกับคำพูดหนึ่งของ อาจารย์วรภัทร์ที่อธิบายเรื่อง EQ ให้ป้าใบเข้าใจได้อย่างง่าย กระชับ ชัดเจนว่า การฝึก EQ ก็เป็นเรื่องเดียวกับการปฏิบัติธรรม ที่พวกฝรั่งใช้กันนั่นเอง จริงซินะ การรับรู้อารมณ์ตนเอง การควบคุม และแสดงออกซึ่งอารมณ์ตนเองอย่างเหมาะสม ก็เรียกได้ว่าการมีสตินั่นแหละ เรื่องเดียวกัน มัวหลงไหลกับคำหรูๆมาตั้งนานที่แท้ ก็อธิบายสั้นๆง่ายๆ ด้วยคำไทยๆ อย่างนี้ นี่เอง
เป็นชาวพุทธแบบขาดๆเกินๆมาตั้งนาน ไปวัดคราวนี้รู้จักพุทธศาสนาได้ชัดเจนขึ้น และก็อยู่ใกล้ตัวเรามากแบบติดปลายจมูก งานนี้ใครทำใครได้จริงๆ ขอเพียงหมั่นฝึกฝนจนชำนาญ รู้เท่าทันตัวเองได้เท่านั้น
... พอกลับมาจากวัด ฉันมานั่งทบทวน ก็พบว่า เรื่องข้างนอกตัวเองเนี่ยรู้เยอะ สารพัด แต่เรื่องที่อยู่ในตัวเรา เรากลับไม่ค่อยรู้ ไม่ค่อยสนใจ เรือง จิต สติ ความคิด สัมพันธ์อย่างไรกับชีวิตเรา หากอยากรู้ อยากพบตัวเอง ฉันรู้แล้วว่า"ธรรม" นั้นช่วยให้ความกระจ่างได้
ขอทิ้งท้ายด้วยคำคมป้าใบว่า…ธรรมอะไรก็มีค่า ถ้าเราทำ ธรรมอะไรก็ไร้ค่า ถ้าไม่ทำ...เหมือน มีคนมาบอกว่าที่ใต้ดินที่เรายืนมีทองคำอยู่ เรารู้ แต่ถ้าไม่ลงมือขุด เราจะเจอทองคำนั้นได้ยังไง จริงมะ…
ความเห็น (6)
ยินดีด้วยจ้า ได้เขียน blog แล้ว เห็นรูปจริงๆด้วย
หวัดดีจ้า
เพิ่งแวะมาอ่านวันนี้เอง ดีใจจัง จะได้เอาไว้คุยกัยแบบไม่ต้องเสียตังเยอะ
ถือฤกษ์งามยามดีตามวัฒนธรรมประเพณีของครอบครัว วันที่ 8 สิงหาคมเปิดตัวบล็อกใหม่ ตั้งใจว่าจะเขียนทั้ง 2 บล็อก 555 จะไหวรึเปล่าก็ยังไม่แน่ใจ
แล้วจะคอยติดตามผลงานนะจ๊ะ
เมื่อกี้ลืมแนะนำตัวและลืมเขียนเรื่องอื่นอีก นี่แหละ ป้าแดง DAENG...D ของแท้
จะขอบอกว่าประโยคนี้เด็ดสุด "ธรรมอะไรก็มีค่า ถ้าเราทำ ธรรมอะไรก็ไร้ค่า ถ้าไม่ทำ"
คล้าย ๆ "ทำงานอะไรก็มีค่า ถ้าตั้งใจ" หรือเปล่า เพราะช่วงนี้เห็นสัจจธรรม ปลายแผน ฯ แล้ว งานค้างตรึม ไม่ว่างานเล็ก งานใหญ่ ต้องรีบเก็บทำทั้งหมด ดูดีมีค่าไปซะทั้งนั้นเลยจ้า