ผมไปประชุมทีมวิจัยเรื่องฐานข้อมูลสุขภาพชุมชนที่ ก็คุยกันเรื่องสิทธิในการเข้าถึงข้อมูลระดับต่าง ๆ ทราบมาว่า พรบ. สุขภาพแห่งชาติ พ.ศ. ๒๕๕๐ ประกาศใช้แล้ว จึง download มานั่งดูกัน
ผมอ่าน มาตรา 7 แล้ว เกิดข้อสงสัย
อ่านดูท่อนแรก ก็ว่า เออ ดีแฮะ คุ้มครองความเป็นส่วนตัวดี
แต่อ่านตอนท้าย ๆ ชักลังเลว่า เอ นี่จะคุ้มครองใครกันแน่
ทำให้สงสัยว่าตัวเองตีความถูกหรือเปล่า โดยเฉพาะข้อความท้าย ๆ
คือสมมติว่าผมตายในโรงพยาบาล ถ้าดูตามมาตรานี้ ก็ตีความว่า ต้องเป็นผมเท่านั้น ที่จะสามารถเข้าถึงเวชระเบียนได้ พ่อแม่พี่น้องลูกเมียญาติมิตร ไม่มีสิทธิ ? (ติดใจตรงคำว่า ไม่ว่ากรณีใด ๆ)
ปัญหาคือ ถ้าผมตายแล้ว ผมจะกลับมาขอข้อมูลได้ยังไง ?
ถ้าผมกลับมาตอนนั้น ผมคงไม่มายุ่งกับเรื่อง"หยุมหยิม"พวกนี้อีก
ตั้งใจว่า ถ้าจะกลับ ก็อาจเป็นเวอร์ชันแนวหนังสยองขวัญไปนู่นเลย
หรือไม่ก็ทำตัวเป็นผีน่ารัก คิกขุ อะโนเนะ มาเน้นย้ำเรื่องปัจจัยพื้นฐานของคณิตศาสตร์ในชีวิตประจำวันให้กับญาติมิตร โดยเน้นทฤษฎีจำนวนเกี่ยวกับเซ็ทจำนวนต่างมิติเวลา (=เลขเด็ดงวดหน้า)
เพราะอ่านตามตัวอักษร ไม่น่าจะมีใครเลยในโลกมีสิทธิเข้าถึงข้อมูลเวชระเบียนนี้ได้อีก
แปลก แปลกมาก แปลกมาก ๆๆๆ ว่าเป็นไปได้ยังไง
ผมตีความผิดไหม ?
ใครเข้าใจ ช่วยบอกผมที
ไม่มีความเห็น