มาตา : แม่ของลูก
“เตสุ มาตา ว ทุกฺกรการิกา”
ในแม่และพ่อนา กิจจะยากก็ยอมทน
คือแม่สุปราณี อิสตรี เอนกชน
ใจเปี่ยมประโมทย์ผล ดุจะผาศิลาแกร่ง
เมื่อหวังจะได้ลูก ก็พันผูกมนัสแบ่ง
ให้ลูกมิคลายแคลง สละด้วยมโนรมย์
ค่อยคองครรโภทร ฤดีอ่อนเกษมสม
ด้วยพ่อก็ต่างชม พิศะดูละลานหลง
แรก “โทหฬินี” นิจะมีระโหยงง
แพ้ท้องแหล่ะโฉมยง “สุหทา” สนิทเนา
เกือบปีจึงแล้วคลอด สบายปลอดภยะเบา
เป็นแม่ผู้เกิดเรา “ชเนนฺตี” ขนานนาม
ปลอบโยนปุตตะร้อง ถนะต้องก็เลิกตาม
ให้ลูก ณ ทุกยาม บ่มิอายจะขัดข้อง
จึงเป็น “ตุเสนฺตี” ดนุดีกมลพร้อง
มาตา ชะนะซร้อง สุรเพรียก “ปุเสนฺตี”
เมื่อลมและแดดกล้า รวิพล่าสิราวี
แม่โอบมิให้มี พละแสงประจงวาง
รัก รักสิรักลูก ผจงปลูกมิเมินมาง
เป็นแม่ ติแนวทาง ทุธรรมาทุรชนฯ
คำบาลี
"โทหะฬินี” หญิงแพ้ท้อง
“สุหะทา" หญิงผู้มีใจดี
"ชะเนนตี" หญิงผู้ยังบุตรให้เกิด
"โตเสนตี" หญิงผู้ยังบุตรให้ยินดี
ฟัง “รำลึกพระคุณแม่” ปาฐกถาธรรมจาก ปัญญานันทภิกขุ
ความเห็น (2)
กราบแม่
รำลึกวันแม่ให้กำเนิด ๒ สิงหา. ๒๕๑๒
