บันทึกนี้ เขียนไว้เพื่อเตือนสติ แม้ว่ามันไม่สามารถเตือนสติได้ดีเท่ากับการที่ตนจะต้องเตือนตนก็ตาม
ก่อนเข้าพรรษาได้ใคร่ครวญด้วยตนเองว่า พรรษานี้ผมควรตั้งจิตอธิษฐานเพื่อความเจริญงอกงามของชีวิตกับการได้เกิดมาชาติหนึ่งนี้อย่างไรดี ผมพบว่า ที่ผ่านมาผมมักจะอดไม่ได้กับการต้องพูดถึงความถูกต้องที่เป็นเอกฉันท์เมื่อเห็นว่าสิ่งที่รับรู้นั้นไม่ถูกต้อง หลายครั้งแสดงออกถึงความใจร้อนเกินไป พรรษานี้ผมควรขจัดความไม่ดีดังกล่าวนี้ อีกประเด็นหนึ่งคือการกิน ผมเป็นคนที่ชอบกินปลาทู อาหารบางอย่างผมกินไม่ได้ ผมจะรู้สึกคาว หรือผมคิดไปเองก็ไม่รู้ อันที่จริงทั้งคาวและไม่คาวล้วนเป็นปรากฏการณ์แห่งการสัมผัสรู้เท่านั้น ดังนั้น พรรษานี้ผมน่าจะจัดการเรื่องกินของผมด้วย
พรรษานี้ผมจึงตั้งใจที่จะฝึกฝนคือ
ทั้ง ๒ ข้อ มีความยืดหยุ่น ทำเท่าที่จะทำให้เป็นไปได้ ได้เท่าไหน ก็เท่านั้น ได้น้อยก็รับน้อย ได้มากก็รับมาก ไม่ได้ก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าทำได้ย่อมดีกว่าทำไม่ได้ และไม่มีอะไรที่มนุษย์ทำไม่ได้ ยกเว้นจากมนุษย์ไม่ทำ
สวัสดีค่ะอาจารย์...นมินทร์ (นม.)
ขอบคุณค่ะ
ขออนุโมทนา ครับ