เพื่อนดี คุณมีหรือยัง?

เมื่อวานนี้ไปคุยงานกับพี่ที่วิศวะเคมีและเด็กป.โทที่เป็นที่ปรึกษาร่วมอยู่ตอนหลังเลิกงาน สักราวๆ 2 ทุ่มครึ่งฝนก็ตกแรงมาก คุยงานเสร็จตอนเกือบ 3 ทุ่ม โอ้โห อะไรเนี่ย ฝนยังไม่หยุดเลยและมีทีท่าจะตกไปอีกนาน (ซึ่งก็เป็นอย่างที่คิดจริงๆ) ร่มก็ไม่ได้ติดตัวมา ถ้ารอฝนหยุดคงไม่ได้ไปไหนกันพอดี โชคดีที่ที่สารบรรณภาคฯของพี่เขามีร่มอยู่ก็เลยให้เด็กไปส่งที่รถ บรรยากาศน่ากลัวเหมือนกัน เพราะว่าฝนก็ตกหนัก มีฟ้าร้องฟ้าแลปตลอด

สุดท้ายเราก็ถึงบ้าน (ก็แฟลตในมอนั่นแหละ) อย่างปลอดภัย ไม่มีการย่างสดเกิดขึ้น กลับมาก็ทำกิจกรรมประจำคืนตามปกติคือดูวิดีโอ ซึ่งตอนนี้กำลังติดเรื่องหัวใจช๊อคโกแลตอย่างหนัก ประมาณว่าดูย้อนหลังตามชาวบ้านเขาเป็นปี และเนื่องด้วยฝนตกก็เลยใส่หูฟัง สักราวๆ 4 ทุ่มจะไปอาบน้ำ ก็เช็คโทรศัพท์ เห็นว่ามี miss call จากน้องที่ภาคฯ ซึ่งเป็นหนึ่งในกลุ่ม 4 สาวเทคโนฯ นั่นเอง ก็เลยรีบโทรกลับไปหาน้องเพราะปกติน้องจะนอนเร็ว แล้วเราก็ไม่รู้ว่าเขามีอะไรเร่งด่วนหรือเปล่า พอโทรไปรู้เรื่องว่าโทรมาเรื่องอะไร เราก็รู้สึกดีมากขึ้นมาทันที

น้องโทรมาถามว่าถึงบ้านเรียบร้อยหรือยัง เห็นฝนตกน่ากลัวเลยเป็นห่วง

น้องเขารู้ไงคะว่าเราไปคุยงานหลังเลิกงานแล้วเพราะคุยกันก่อนแยกย้ายกลับ เรารู้สึกผิดเล็กๆที่ไม่ได้รับโทรศัพท์และรู้สึกดีมากที่น้องเป็นห่วง จริงๆแล้วจะว่าซาบซึ้งก็คงไม่ผิดนัก ปกติเราเป็นคนที่ค่อนข้าง insensitive กับหลายเรื่องนะ อย่างเรื่องนี้ปกติแล้วเราก็ไม่คิดอะไร ก็ฝนตกธรรมดาๆ แต่ที่น้องเขาโทรมาถามมันสะกิดความคิดอะไรบางอย่างของเราว่า เออนะ ในชีวิตคนเรารู้จักคนอื่นๆหลายสิบหลายร้อยคน แต่จริงๆเราคงต้องการคนหรือเพื่อนดีๆสักไม่กี่คนก็พอ เราโชคดีที่มีเพื่อนดีๆอย่างน้อยก็ 2 คนค่ะ

ว่าแต่ ... ลองหันไปรอบๆตัวคุณดูสิว่าคุณมีเพื่อนอย่างนี้สักกี่คน คนที่เป็นห่วงคุณ ให้คำปรึกษาคุณได้ คนที่คุณคุยได้อย่างสนิทใจ คบกันโดยไม่หวังผลประโยชน์ แค่นับได้สักคนสองคน เราก็ว่าคุณโชคดีแล้วละค่ะ