ความคิดเกี่ยวกับการลงโทษนักเรียน


การทำโทษนักเรียน
ท่ามกลางของยุคโลกาภิวัฒน์ ที่สังคมต้องแก่งแย่งแข่งขัน การมาหากินเพื่อปากท้องของตนเอง ที่ทั้งสามี และภรรยา ต้องออกนอกบ้านเพื่อทำงานแบบปากกัดตีนถีบที่จะต้องหาเงินมาเลี้ยงครอบครัว สิ่งหนึ่งที่เห้นได้ชัดคือลูก ๆ ที่(บางครั้ง หรือหลายครั้ง )ที่พ่อแม่ขาดการเอาใจใส่ดูแลลูก พ่อแม่หลายคนต้องเดินทางไปทำงานที่ต่างจังหวัดหรือต่างประเทศ(ก็มี)ลูกๆ ก็อยู่กับปู ย่า ตา ยาย หรืออยู่กับญาติของตนเอง พ่อแม่ก็ส่ง(แต่)เงินเพียงอย่างเดียว ทำให้เด็กขาดความอบอุ่น และบางครั้งเด้กเหล่านี้จะเป็นเด็กก้าวร้าว ขาดความเข้าใจตนเอง พอได้รับการตักเตือน ดุด่า ว่ากล่าวหรือการลงโทษจาก ปู่ย่า ตายาย หรือญาติๆ ที่เด็กบางคนก็หนีออกจากบ้านไป เด็กเหล่านี้ไม่รู้หลอกว่า การว่ากล่าวตักเตือนหรือทำโทษ ของพอแม่ ปู่ย่า ตายายหรือญาติ เป็นความรัก ความห่วงที่หาคำใดมาเปรียบได้ (ถึงแม้จะมีสุภาษิตที่ว่า รักวัวให้ผูก รักลูกให้ตี) บางคนหนีเตลิดเปิดเปิงไปก็มี เมื่อเด็กเหล่านี้มาเข้าสู่ระบบโรงเรียน ก็จะเกิดปัญหาด้านการปกครอง และด้านการเรียน หัวอกพ่อแม่ก็คงไม่ต่างจากหัวอกของความเป็นครู เมื่อครูลงโทษนักเรียน(เฆี่ยน)บ้าง  เด็กก็จะไปฟ้องผู้ปกครองว่าทำโทษแบบทารุณบ้าง ยกขบวนมาที่โรงเรียนบ้าง ไปที่อำเภอบ้าง ที่สื่อมวลชนบ้าง สิ่งเหล่านี้สร้างความสะเทือนใจกับครูมาก ครูยังเชื่อว่าลูกศิษย์ของตนเองเมื่อบอกกล่าว หรือทำโทษ(เฆี่ยน)ไม่ได้ ก็ไม่รู้จะสอนไปทำไม เพราะครูรักครูถึงต้องทำโทษ ด้วยความการุณ ไม่ไช่ทารุณ   แต่นักเรียนเหล่านั้นจะสำนึกถึงความห่วงใย ถึงความรัก ความปรารถนาดีหรือไม่ ซักวันหนึ่งนักเรียนเหล่านี้มีครอบครัว มีลูก จึงจะรู้ว่าพ่อแม่หรือครูอาจารย์ห่วงพวกเขาเพียงใด และในอนาคตก็คงไม่มีรัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการ หรือนายกรัฐมนตรี เพราะไม้เรียว สร้างคน คนสร้างชาติ ไม้เรียวสร้างรัฐมนตรีและนายกรัฐมนตรี เมื่อไม่มีไม้เรียว นายกรัฐมนตรีและรัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการก็ไม่ต้องมี!  เห็นทีจะต้องขอไม้เรียวคืนซะแล้วครับ เพราะที่โรงเรียนครูทำอะไรไม่ได้แล้ว ต่อไปสังคมจะเป็นเช่นไร หากครูเหล่านี้ท้อแท้และท้อถอย!!!!!!
หมายเลขบันทึก: 110854เขียนเมื่อ 12 กรกฎาคม 2007 14:53 น. ()แก้ไขเมื่อ 19 มิถุนายน 2012 13:48 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (4)

ไม่เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง

ควรใช้หลักการและเหตุผล มากกว่าความรุนแรง เด็กก็ต้องการความเข้าใจ

ใช้จิตวิทยาในการสอนดีกว่า ควรเข้าถึงตัวเด็กมากกว่า การศึกษาของเรายังโบราณ

อย่างสหรัฐหรือประเทศอี่น ไม่ว่าญี่ปุน เยาวชนเขาก็มีคุณภาพ เขาไม่เห็นต้องไห้นักเรียน

ตัดผมทรงลานบิน หรือต้องใส่ชุดนักเรียนตามกฎระเบียบเป๊ะ เยาวชนเขาก็เหนือกว่าเรา

มันไม่เห็นว่านักเรียนจะเรียนดีขึ้นเลย ลองมองนอกกรอบดูบ้างเพื่อให้นักเรียนมีอิสระ

ทางความคิดและพัฒนาสมอง เผื่อประเทศเราจะได้เป็นมหาอำนาจบ้าง

เรียนคุณผู้ปกครอง

เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งค่ะ ในฐานะที่เป็นผู้ปกครองที่มีลูกกำลังจะเข้าสู่วงการการศึกษา เราก็คาดหวังกับรร.เช่นกัน ทั้งในเรื่องการสอน การพํฒนาเด็กวัยเรียน ปัจจุบันมีวิธีการลงโทษเด็กที่ไม่ attack เด้กมาก ดิฉันใช้วิธี time out กับลูกค่ะตามทฤษฎี เอามาใช้ได้ดีเลยค่ะ

หวัดดีค่ะอาจารย์ อาจารย์ปูสบายดีมั้ยคะ แล้วน้องฟ่างฟ่อนอายุเท่าไหร่แล้วค่ะ คิดถึงอาจารย์ปูมากจังคะ่

สุพัฒน์ ส้มป่อยค่ะ ตอนนี้พัฒน์อยู่ชลบุรีค่ะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท