ควันหลงจากงานมหกรรม KM แห่งชาติ ครั้งที่ 2

         ผมได้เห็นตัวอย่างของ “Learning Mode” และได้แนวความคิดดี ๆ ที่จะนำมาประยุกต์ใช้ในการทำงานจำนวนมากจากการเข้าร่วมงาน “มหกรรม KM แห่งชาติ ครั้งที่ 2” จึงตั้งใจที่จะเขียนขอบพระคุณ/ขอบคุณทุกท่านทั้ง 10 ชีวิตใน สคส. รวมทั้งผู้มีส่วนเกี่ยวข้องทั้งหมดที่กรุณาช่วยกันจัดงาน “มหกรรม KM แห่งชาติ ครั้งที่ 2” ขึ้นมาให้พวกเราทั่วประเทศอีกประมาณ 1,000 ชีวิตให้ได้มีโอกาสที่จะได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้ซึ่งกันและกันอย่างชนิดที่จะใช้คำว่า “มหกรรม” ก็ดูจะน้อยไป ความจริงยังตั้งใจที่จะเขียนเล่าประสบการณ์ในส่วนที่ตัวผมเองได้เข้าร่วมซึ่งอยู่ในห้องของภาคเอกชนเป็นหลักอีกด้วย

         ตั้งใจไว้ตั้งแต่วันแรกที่ได้ไปร่วมงานในวันที่ 1 ธ.ค. 48 จนบัดนี้วันที่ 28 ธ.ค. 48 เพิ่งจะมาลงมือเขียนขอบคุณ ก็เนื่องด้วยผมยังแก้ปัญหาการเขียน blog ของตัวเองไม่ตก คือ ถ้าเรื่องไหนเป็นเรื่องใหญ่เป็นเรื่องสำคัญมาก ๆ อยากจะพิถีพิถันก็มักจะรอเวลาเพื่อเขียนให้ดี ๆ (perfect) สุดท้ายเลยไม่ได้เขียนเนื่องจากมีอะไรต่ออะไรเข้ามาแทรกเต็มไปหมด และ Tacit Knowledge มัน “ระเหย” ไปหมด อดเขียน แต่กลับไปมีเวลาเขียนเรื่องสำคัญที่รองลงมา และก็สามารถเขียนออกมาได้น้อยมาก ๆ เมื่อเทียบกับความที่อยากจะเขียนออกมา น้อยมากทั้งในแง่ของจำนวนเรื่องที่จะเขียน และในแง่รายละเอียดของแต่ละเรื่องที่เขียน

         ปีหน้า (2549) ผมตั้งใจที่จะแก้ปัญหานี้ครับ มีตัวแบบที่ดีจากหลายท่านอยู่แล้ว จะพยายาม “เลียนแบบ” ดู

         วิบูลย์ วัฒนาธร