ผึ้งจ๋า ขอยืมรังหน่อย
อาจารย์บีแมนหน้าเปื้อนยิ้มอยู่เสมอ แสดงถึงเป็นคนอารมณ์ดี จากการที่อยู่กับผึ้งมา20กว่าปีบ่มเพาะจิตใจให้สงบเยือกเย็น อาจารย์เล่าว่า..ทุกขั้นตอนที่เกี่ยวข้องกับผึ้งจะต้องทำด้วยความอ่อนโยน เป็นการฝึกสติและสมาธิอย่างดีเยี่ยม ถ้าคนเลี้ยงผึ้งทำตัวเอะมะเทิ่งรับรองโดนผึ้งต่อยแหลก
(อาจารย์ผึ้ง กับ อาจารย์หม่อนไหม บรรยายให้นักศึกษาฟัง)
ผึ้งเป็นแมลงที่ดุแต่ชอบความสุภาพ อาจารย์เล่าว่าถ้าเราใจเย็นทำมือเบาๆ เราจะเอามือเปล่าค่อยๆกวาดแม่ผึ้งออกจากรังได้ มีคราวหนึ่งไปตีผึ้งกับเพื่อน เอาถุงคลุมรังผึ้งได้ไม่มิดชิด ทำให้ผึ้งทหารหลุดออกมาไล่ต่อยเพื่อนที่วิ่งหนีไปคนเดียว ส่วนอาจารย์ยืนเงียบๆผึ้งบินผ่านไม่ทำอันตรายอะไร
.JPG)
อาจารย์เล่าเรื่องการเลี้ยงผึ้งในรูปแบบต่างๆ ฉายภาพแสดงชนิดและประเภทของผึ้งแต่ละตัวว่าทำหน้าที่อย่างไร แล้วตอบปัญหา เช่น การพิสูจน์น้ำผึ้งแท้หรือของปลอม ในช่วงบ่ายมีเรื่องบังเอิญเกิดขึ้น ผึ้งหลวงรังใหญ่ข้างบ้าน ได้ทิ้งรังเมื่อคืนนี้ ลมได้สอยรังผึ้งตกมาค้างกับกิ่งไม้ นักศึกษาไปสอยมาให้อาจารย์บีแมนนำมาเป็นสื่อการสอนคืนนี้
รู้สึกแปลกใจไหมครับ ทำไมผึ้งหลวงถึงทิ้งรังใหญ่ในวันที่อาจารย์ผึ้งเดินทางมาที่นี่ พูดแล้วจะหาว่าคุย ที่นี่นะครับ..แม้แต่ผึ้งยังให้ความร่วมมือ อาจารย์บีแมนได้ตัดเอารังที่มีตัวอ่อนติดอยู่ นำกลับไปฝากเลี้ยงในรังผึ้งพันธุ์ที่มหาวิทยาลัยนเรศวร
ครูของเราอีกท่านหนึ่ง ได้แก่แม่นิ่มนวล จันทรุญ ที่เป็นหัวเรี่ยวหัวแรงเรื่องการปลูกหม่อนเลี้ยงไหมในชุมชน แม่อยู่ที่ศูนย์นวัตกรรมไหมมหาวิทยาลัยมหาสารคาม แม่บอกว่าคนอีสานทอผ้าไหมสวยสู้ของภาคอื่นไม่ได้ เพราะชาวบ้านยังไม่พัฒนาวิชาการความรู้วิธีการย้อมและทอผ้าไหม ทำให้ขายไม่ได้ราคา เรื่องนี้บ่งบอกว่าคนอีสานสนใจเรียนรู้ช้ากว่าคนภาคอื่น เท็จจริงอย่างไรคนอีสานตอบตัวเองก็แล้วกัน
การทำงานแบบอิงระบบ เป็นหลักการหนึ่งของมหาชีวาลัยอีสาน จะเห็นว่าถ้าเราเชิญวิทยากรระดับเซียนขี่นกกระเรียน เช่น ดร.วรภัทร์ ดร.แสวง คุณทวีสิน อาจารย์สมพิศ อาจารย์บีแมน อาจารย์ขจิต ดร.สวัสดิ์ ดร.วนิดา แม่นิ่มนวล แทบไม่ต้องพูดถึงค่าใช้จ่าย ซึ่งเราไม่มีงบประมาณเชิญท่านอยู่แล้ว ถ้าพูดถึงเวลายิ่งปิดสนิทเข้าไปอีก เป็นไปไม่ได้อยู่แล้วที่ท่านเหล่านี้จะมีเวลาว่างตรงกัน แต่ปรากฎการณ์ที่เกิดขึ้นใน2-3วันนี้ ทุกท่านได้มาร่วมทุกข์ร่วมสุขกับเราอย่างน่าอัศจรรย์
ความเห็น (8)
- เห็นกิจกรรมแล้วน่าอิจฉาคนที่ได้อาหารสมองในบรรยากาศธรรมชาติจริงๆ
- ที่ผึ้งมันสละรังนั้น คงเป็นเพราะเจอวิทยากรชั้นอ๋องมาชุมนุมกันโดยมิได้นัดหมายแน่ๆเลยครับ
- ขอบคุณครับ
จุ๋ม ฝากภาพนี้ให้ อาจารย์วรภัทร์
เป็นการอบรม รอบที่โชคดีมากๆเลยนะค่ะ มีจอมยุทธมาชุมนุมให้ความรู้โดยมิได้นัดหมาย แม้กระทั่งผึ้งยังเป็นใจสละรังให้เป็นอุปกรณ์ประกอบการสอน...
- มายืนยันว่าท่านอาจารย์ beeman สอนดีมาก
- ไม่เปลกใจที่ได้รับคำถาม
- ได้รับความรู้มากจริง
- ขอบคุณมากครับที่ทำให้ผมมีโอกาสเรียนรู้
กราบสวัสดีครับท่านครู
ผมขอซักน่องด้วยได้ไหมครับ เพราะเห็นแล้วกลืนน้ำลาย โกล๊กๆ เลยครับ
ผมเคยเกิดเป็นพังพอนมาก่อนในชาติที่แล้วครับ เห็นไหมครับ ขนาดชาตินี้ ยังมีชื่อ พร ติดมาเลยครับ อิๆๆ พังพอนคือตัวกินไก่เลย อิๆ
ขอบคุณมากครับ
พ่อครูขา
หนิงว่าผึ้งสตึกอยากไปเที่ยวพิษณุโลกค่ะพ่อ อิอิ
- เป็นความบังเอิญที่พอดี
- อาจารย์ผึ้งจะนำไปเลี้ยงผสมผึ้งพันธุ์จากต่างประเทศ
- แปลกมากๆ
- วันหลังจะตามไปดูที่เมืองสองแคว
- รถ VIP นครชัยแอร์ มาถึงพิษณุโลก ก่อน ๖ โมงเช้าเล็กน้อย
- มาถึง มน. ตอน ๖ โมงครึ่งครับ
- เอารวงผึ้งหลวง มาใส่ในรังผึ้งพันธุ์ตอน ๗ โมง
- มีตัวผึ้งงานที่ออกมาก่อนแล้ว ๓-๔ ตัว
- คาดว่าน่าจะมีผึ้งหลวง (ผึ้งงาน) ไปอาศัยอยู่ในรังผึ้งพันธุ์ เพียงพอที่จะถ่ายภาพมาให้ได้ชมกันครับ
- เมื่อ(น้อง)ผึ้งหลวงสตึกสละรังไปอยู่กับบีแมนที่พิษณุโลก